Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Joe Wright
‹Solista›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSolista
Tytuł oryginalnyThe Soloist
Dystrybutor UIP
Data premiery23 października 2009
ReżyseriaJoe Wright
ZdjęciaSeamus McGarvey
Scenariusz
ObsadaJamie Foxx, Robert Downey Jr., Catherine Keener, Stephen Root, Justin Martin, Tom Hollander, Jena Malone
MuzykaDario Marianelli
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiFrancja, USA, Wielka Brytania
Czas trwania117 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Na ramieniu sztuki
[Joe Wright „Solista” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Niby kino proponowało już wiele filmów o dziennikarskiej determinacji, szalonym, ale jednocześnie pięknym umyśle, potężnej sile pasji i nietypowej przyjaźni. Tyle że „Solista” Joe’ego Wrighta porusza wszystkie te tematy w sposób niebanalny, nie wykalkulowany, szczery, ale nie wymuszający sztucznych wzruszeń. I ma dwie wielkie role, które czynią całość wyjątkową.

Ewa Drab

Na ramieniu sztuki
[Joe Wright „Solista” - recenzja]

Niby kino proponowało już wiele filmów o dziennikarskiej determinacji, szalonym, ale jednocześnie pięknym umyśle, potężnej sile pasji i nietypowej przyjaźni. Tyle że „Solista” Joe’ego Wrighta porusza wszystkie te tematy w sposób niebanalny, nie wykalkulowany, szczery, ale nie wymuszający sztucznych wzruszeń. I ma dwie wielkie role, które czynią całość wyjątkową.

Joe Wright
‹Solista›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSolista
Tytuł oryginalnyThe Soloist
Dystrybutor UIP
Data premiery23 października 2009
ReżyseriaJoe Wright
ZdjęciaSeamus McGarvey
Scenariusz
ObsadaJamie Foxx, Robert Downey Jr., Catherine Keener, Stephen Root, Justin Martin, Tom Hollander, Jena Malone
MuzykaDario Marianelli
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiFrancja, USA, Wielka Brytania
Czas trwania117 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Joe Wright, młody brytyjski reżyser, postanowił po nakręceniu dwóch doskonale ocenianych filmów, czyli „Dumy i uprzedzenia” oraz „Pokuty”, porzucić na trochę angielską tematykę, kostiumowe ozdobniki i Keirę Knightley w obsadzie, aby nakręcić amerykańską historię opartą na faktach. A dokładnie na podstawie książki dziennikarza Los Angeles Times, Steve’a Lopeza. Jego autentyczna znajomość z bezdomnym muzykiem-schizofrenikiem, Nathanielem Ayersem, zaowocowała nie tylko książką i ekranizacją, ale również cyklem felietonów i wartościami odrobinę bardziej niewymiernymi, zręcznie uchwyconymi przez reżysera z filmowej perspektywy. Stąd „Solista” stanowi nie tylko udany dramat, lecz zarówno komentarz społeczny, jak i quasi biograficzny portret naprawdę istniejącej osoby – niesamowitej postaci pochłoniętej do reszty przez swoją muzyczną pasję. Wright stara się przy odrysowywaniu rzeczywistości uciekać od sentymentalnej przesady, tanich wskazówek interpretacyjnych i natrętnych skrótów w konstrukcji emocjonalnej bohaterów. W „Soliście” brakuje oczywistości do odczytania wprost z ekranu, pojawia się za to dużo wątpliwości oraz pożądana prostota, ale – należy zaznaczyć – narracyjna. Wszystko poza fabułą, czyli motywacje bohaterów, przeplatanie się podjętych tematów, interpretacja stanu emocjonalnego i Steve’a, i Nathaniela, nie tylko unika prostych odpowiedzi, ale również banalnego schematyzowania filmowej struktury. Wright uderza we wrażliwość widza, lecz nie po to, by go kupić dla poruszającej historii, ale by pozwolić mu zrozumieć mętlik umysłowy Nathaniela i jego pełne oddanie muzyce. Bo w końcu jak opowiadać o muzyce, jeśli nie emocjami?
Wbrew pozorom, głównym tematem historii przedstawionej w „Soliście” nie jest przyjaźń między dwojgiem jakże różnych mężczyzn. Na pewno chwiejna relacja między nimi interesuje reżysera, ponieważ nie do końca da się ją zdefiniować czy prosto nazwać. Czy niezależnie od pobudek Lopeza i podziałów dzielących go z genialnym muzykiem, można od razu mówić o przyjaźni? Wright mnoży wątpliwości, bo najprawdopodobniej nie chce oczywistych i przez to niesprawiedliwych bądź nietrafnych osądów. Znajomość bohaterów, która przekształca się w silną, rodzącą się w punkcie przecięcia wielu różnych uczuć i myśli relację, pozwala nie tylko naszkicować osobowości postaci, ale również wybrać punkt odniesienia do innych, wychodzących na pierwszy plan kwestii. Wright mówi w swoim filmie o prawdziwej pasji potrafiącej wpędzić w otchłań szaleństwa, jak również, paradoksalnie, pozwalającej utrzymać się na powierzchni. Pasja jest dla Nathaniela życiem, religią, powodem istnienia, innym światem wspierającym w codziennej, może i nieświadomej walce o dalsze egzystowanie. W jednej ze scen, kiedy Nathaniel słucha próby koncertowej, Wright rezygnuje z łatwego i szablonowego sposobu na zobrazowanie chwili i pokazuje widzowi zmieniające się barwy. To lepiej niż najbardziej wyrafinowane aktorstwo, nawet tak dobre jak w wykonaniu Jamie’ego Foxxa, umożliwia dotknięcia stanu może błogości, może euforii, a może wzruszenia, w który wchodzi bohater przy obcowaniu z muzyką. Pasja nadaje barw, pulsuje energią, daje wolność. Potwierdzenie można odszukać w innej scenie, gdy Nathaniel gra na wiolonczeli, ptaki szybują nad Los Angeles, a muzyka wydaje się lecieć wraz z nimi, oswabadzać emocje i duszę.
Jednak Wright nie ogranicza się w „Soliście” tylko do stonowanego dramatu o destrukcyjnej i inspirującej sile sztuki – komentuje również rzeczywistość. Wraz z zawiązaniem znajomości z utalentowanym Nathanielem, Steve musi wejść w środowisko bezdomnych, poznać ich biedę i być świadkiem ich upadku. Temat bezdomności, odsuwany na bok lub lekceważony przez polityków i media, stanowi aktualny i dotkliwy problem czy to w Stanach Zjednoczonych, czy w Polsce. Wright stara się zgrabnie połączyć główny wątek genialnego schizofrenika i zdeterminowanego dziennikarza z obserwacją społeczną, ale udaje mu się jedynie zasygnalizować poważną, często przemilczaną kwestię. Może to już dużo, skoro nie sposób zapomnieć obrazów biedy po wyjściu z kina?
Spójną całość filmu Wrighta podtrzymują świetni aktorzy: Jamie Foxx jako Nathaniel jest nieprzewidywalny, wesołkowaty albo częściej smutny, słowotok zamienia na izolujące go milczenie, zachowuje się jak przestraszone dziecko lub staje się agresywny jak niebezpieczny człowiek ulicy. Kroku dotrzymuje mu Robert Downey Jr, konstruując dużo mniej spektakularną, ale równie dobrą rolę, z wyczuciem, odpowiednią dozą zdystansowania i ostrożnie wymierzoną dawką skrywanych emocji. Oglądając obu aktorów, nie trudno poczuć autentyzm przedstawionej historii, która wydarzyła się naprawdę, a w streszczeniu wydaje się owocem wyobraźni hollywoodzkiego scenarzysty. Otóż nie – „Solista” ma mało wspólnego z Hollywood, może oprócz słynnych nazwisk w obsadzie.
koniec
26 października 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (7)
— Jakub Gałka

Tegoż twórcy

Mąż stanu, którego trudno polubić
— Sebastian Chosiński

One Man Show
— Kamil Witek

Esensja ogląda: Styczeń 2017 (1)
— Sebastian Chosiński, Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Kwiecień 2013
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Tomasz Kujawski, Małgorzata Steciak, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Marzec 2013 (2)
— Grzegorz Fortuna, Alicja Kuciel, Małgorzata Steciak, Agnieszka Szady

Esensja ogląda: Styczeń 2013 (Kino)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Piotr Dobry, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Alicja Kuciel, Beatrycze Nowicka, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Film w teatrze, teatr w filmie
— Konrad Wągrowski

Dziecko z krwią na rękach
— Ewa Drab

Destrukcyjna fantazja
— Ewa Drab

Dialog ukradkowych spojrzeń
— Ewa Drab

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.