Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Dotun Akande, Murewa Ayodele, Paul Azaceta, Chris Bachalo, Dante Bastianoni, Christopher Cantwell, Jorge Fornés, Marc Guggenheim, Jonathan Hickman, Alex Lins, David Lopez, Djibril Morissette-Phan, Ann Nocenti, David Pepose, Benjamin Percy, Stefano Raffaele, Vanesa R. Del Rey, Leonardo Romero, Erica Schultz, Nadia Shammas, Patch Zircher, Jim Zub
‹Moon Knight. Czerń, biel i krew›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMoon Knight. Czerń, biel i krew
Scenariusz
Data wydania6 kwietnia 2023
RysunkiChris Bachalo, Alex Lins, Dante Bastianoni, Stefano Raffaele, Djibril Morissette-Phan, Paul Azaceta, David Lopez, Patch Zircher, Leonardo Romero, Vanesa R. Del Rey, Jorge Fornés, Dotun Akande
PrzekładTomasz Sidorkiewicz
Wydawca Mucha Comics
ISBN78-83-67571-09-8
Format152s. 180x275 mm
Cena75,00
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Moon Knight i krew
[Dotun Akande, Murewa Ayodele, Paul Azaceta, Chris Bachalo, Dante Bastianoni, Christopher Cantwell, Jorge Fornés, Marc Guggenheim, Jonathan Hickman, Alex Lins, David Lopez, Djibril Morissette-Phan, Ann Nocenti, David Pepose, Benjamin Percy, Stefano Raffaele, Vanesa R. Del Rey, Leonardo Romero, Erica Schultz, Nadia Shammas, Patch Zircher, Jim Zub „Moon Knight. Czerń, biel i krew” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Moon Knight: Czerń, biel i krew” to kolejna odsłona inicjatywy Marvela polegającej na prezentacji krótkich historii jedynie za pomocą czerni, bieli i czerwieni. Choć akurat w przypadku Księżycowego Rycerza zamiast tej ostatniej, bardziej pasowałby ciemniejszy odcień niebieskiego.

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Moon Knight i krew
[Dotun Akande, Murewa Ayodele, Paul Azaceta, Chris Bachalo, Dante Bastianoni, Christopher Cantwell, Jorge Fornés, Marc Guggenheim, Jonathan Hickman, Alex Lins, David Lopez, Djibril Morissette-Phan, Ann Nocenti, David Pepose, Benjamin Percy, Stefano Raffaele, Vanesa R. Del Rey, Leonardo Romero, Erica Schultz, Nadia Shammas, Patch Zircher, Jim Zub „Moon Knight. Czerń, biel i krew” - recenzja]

„Moon Knight: Czerń, biel i krew” to kolejna odsłona inicjatywy Marvela polegającej na prezentacji krótkich historii jedynie za pomocą czerni, bieli i czerwieni. Choć akurat w przypadku Księżycowego Rycerza zamiast tej ostatniej, bardziej pasowałby ciemniejszy odcień niebieskiego.

Dotun Akande, Murewa Ayodele, Paul Azaceta, Chris Bachalo, Dante Bastianoni, Christopher Cantwell, Jorge Fornés, Marc Guggenheim, Jonathan Hickman, Alex Lins, David Lopez, Djibril Morissette-Phan, Ann Nocenti, David Pepose, Benjamin Percy, Stefano Raffaele, Vanesa R. Del Rey, Leonardo Romero, Erica Schultz, Nadia Shammas, Patch Zircher, Jim Zub
‹Moon Knight. Czerń, biel i krew›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMoon Knight. Czerń, biel i krew
Scenariusz
Data wydania6 kwietnia 2023
RysunkiChris Bachalo, Alex Lins, Dante Bastianoni, Stefano Raffaele, Djibril Morissette-Phan, Paul Azaceta, David Lopez, Patch Zircher, Leonardo Romero, Vanesa R. Del Rey, Jorge Fornés, Dotun Akande
PrzekładTomasz Sidorkiewicz
Wydawca Mucha Comics
ISBN78-83-67571-09-8
Format152s. 180x275 mm
Cena75,00
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Przypomnijmy pokrótce, że Moon Knight jest niezwykłym superbohaterem. Nie wpisuje się w ramy śmiertelnika, który zyskał nadnaturalne zdolności i teraz musi zmierzyć się z moralnym problemem wielkiej mocy i wielkiej odpowiedzialności. Niegdyś był najemnikiem Markiem Spectorem, który został postrzelony i od niechybnej śmierci uratowało go stare egipskie bóstwo Khonshu, tym samym wybierając go na swojego ziemskiego awatara. Chociaż wcale tak być nie musi, ponieważ nasz heros cierpi na przypadłość wielorakiej osobowości. Jednocześnie ze Spectorem funkcjonuje też szemrany taksówkarz Jake Lockley i bogaty biznesmen Steven Grant. Można się więc spierać, który z nich był pierwszy. A może żaden?
Historii zaprezentowanych w „Moon Knight: Czerń, biel i krew” jest dwanaście i, jak to bywa w antologiach, prezentują różny poziom. Zarówno jeśli chodzi o stronę fabularną, jak i wizualną. Sam Moon Knight jest na tyle ciekawą i skomplikowaną postacią, że aż się prosi, by w albumie, gdzie nie trzeba przejmować się dopasowaniem do sztywnych formatów serii głównej, pozwolić sobie na małe szaleństwo i dać się ponieść wyobraźni. Dlatego też dziwi, jak bardzo zachowawczo zachowało się kilku scenarzystów.
Głównym błędem jest bowiem traktowanie Marka Spectora jak zwykłego superherosa, który ma po prostu okładać złych gości. Tą drogą poszedł Murewa Ayodele w epizodzie „Taki biały, a taki mroczny”, w którym gościnnie pojawia się nawet Spider-Man. Innymi scenarzystami obierającymi ten sam kurs okazali się: David Pepose w „Całodobowej harówie”, Patch Zircher w „Krwistoczerwonym szybowcu”, Erica Schultz w „Nieudanym kursie”, Nadia Shammas w „Zapachu krwi” i Paul Azaceta w „Urodzonym, aby istnieć”.
Co ciekawe, niezbyt wyszukanym historiom często towarzyszą dość przeciętne rysunki. Nie mamy co prawda do czynienia z ewidentnymi wtopami, ale też nie ma czego podziwiać. Dotun Akande i David Lopez prezentują nieznośną wręcz sterylność, Leonardo Romero podszywa się pod stylistykę znaną z serii „Torpedo”, natomiast Dante Bastianoni pomylił Moon Knighta z Batmanem. Najlepiej radzą sobie ci, którzy rysują do własnych scenariuszy, czyli Azaceta ze swoim brudnym stylem i Zircher, preferujący szczegółowe kadry. Temu drugiemu należą się dodatkowe brawa za sensowne wykorzystanie czerwieni. Niektórzy twórcy bowiem zupełnie nie wiedzą, co z nią zrobić i zamiast stosować ją oszczędnie, dla podkreślenia istotnych szczegółów, szastają nią na lewo i prawo.
Szczęśliwie w zbiorze trafimy też na kilka mniej oczywistych segmentów, którym towarzyszą ciekawe prace grafików. W otwierającym całość „Anubis Rex” Jonathan Hickman, czyli najbardziej znany scenarzysta na liście płac, serwuje makabryczną i psychodeliczną wersję naszego bohatera, co potęguje dość chaotyczna kreska Chrisa Bachalo. Podobny manewr, choć w nieco bardziej symbolicznej fabule zastosował w „Dzień dobry” Christopher Cantwell, zaś partnerujący mu rysownik Alex Lins postarał się o przejrzystość kadrów.
Prostszą fabułę w „Puste niebo nie istnieje”, zaproponował znany, chociażby z przygód Conana Barbarzyńcy, Jim Zub. Wraz z rysownikiem Djibrilem Morissette-Phanem, stworzyli niezbyt wyszukaną, ale przyjemną opowieść akcji z elementem nadprzyrodzonym. Równie nieskomplikowaną, ale podaną w oryginalnej formie, fabułę zaprezentowali Marc Guggenheim i wspierający go graficznie Jorge Fornes. Nosi tytuł „Koniec” i stanowi historię opowiedzianą od końca właśnie. Z tym, że nie tak pomysłowo, jak w „Memento” Christophera Nolana, a bardziej jak w „Nieodwracalnych” Gaspara Noé.
Osobliwym i osobnym dziełem jest miniatura „Astroświry” autorstwa Ann Nocenti z rysunkami Stefano Raffaele’go. To jedyne w antologii zabawne przedstawienie Moon Knighta. Może i głupkowate, ale na swój przewrotny sposób oryginalne. Zdecydowanie ubarwia klimat całości.
Wreszcie dochodzimy do najlepszego rozdziału pod tytułem „Pusty grobowiec”. Odpowiedzialny za niego Benjamin Percy, jako jedyny uchwycił to, co jest siłą Moon Knighta, a mianowicie nie tylko kostium superbohatera, ale także jego rozszczepienie osobowości. Marka Spectora zaprezentował jako szaleńca, a Khonshu jako przekleństwo, które dodatkowo mąci mu w głowie. Szkoda, że inni twórcy nie poszli tą drogą, bo mielibyśmy do czynienia z prawdziwą perełką wydawniczą. Dodatkowy, niesamowity klimat tworzą szkice Vanesy R. Del Rey, która spokojnie mogłaby wziąć na warsztat prozę Lovecrafta.
Na deser dostajemy galerię alternatywnych okładek autorstwa różnych rysowników. Choć na ogół prezentują się bardzo dobrze, to i tak żadna z nich nie dorównuje tej, która zdobi niniejszą pozycję. Jej autorem jest niezawodny Bill Sienkiewicz i pozostaje tylko żałować, że nie przypadł mu do narysowania żaden z epizodów, bo przypuszczam, że pozamiatałby konkurencję.
Do tej pory w podobnej, trójkolorowej estetyce, widzieliśmy zbiory poświęcone Wolverine’owi, Elektrze, Carnage’owi i Deadpoolowi. Żaden z albumów nie dorównał legendarnemu „Batman: Black & White”, na którym pomysł Marvela ewidentnie się wzorował, niemniej albumy przyjemnie się czytało. Tak też jest z „Moon Knightem”, choć po zakończeniu lektury ma się nieodparte wrażenie, że z tego bohatera można było wycisnąć o wiele więcej.
koniec
20 stycznia 2024

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Palec z artretyzmem na cynglu
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

27 IV 2024

„Torpedo 1972” to powrót po latach Luca Torelliego, niegdyś twardziela i zabijaki, a dziś… w sumie też zabijaki, ale o wiele bardziej zramolałego.

więcej »

Holmes w tunelu czasoprzestrzennym
Maciej Jasiński

26 IV 2024

„Sherlock Holmes Society” to popkulturowy miszmasz, w którym mieliśmy w jednej historii zombie, Kubę Rozpruwacza, pana Hyde’a i wiele różnych innych motywów. Czwarty album serii domykał większość wątków, dlatego ostatnie dwa albumy to jakby nowe otwarcie. A skoro tak, to autorzy postanowili przebić to, co już było. Nic więc dziwnego, że piąta część rozpoczyna się od wybuchu bomby atomowej w samym centrum Birmingham.

więcej »

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Ultimates, rząd i mutanci
— Andrzej Goryl

Sekrety Xaviera
— Andrzej Goryl

Wesołe jest życie detektywki
— Maciej Jasiński

Nie taki Conan, jak go tu malują
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Czytelniczy test Rorschacha
— Marcin Knyszyński

Chyba będzie tu jakaś bitka?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Bez udziwniania
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

So 90’s…
— Marcin Knyszyński

Każdy chce być Staruszkiem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Batman wraca do miasta
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż autora

Palec z artretyzmem na cynglu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Idź do krateru wulkanu Snæfellsjökull…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ilu scenarzystów potrzea by wkręcić steampunkową żarówkę?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Baldwin Trędowaty na tropie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie należy mylić zagubienia się w masie z tkwieniem w gównie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.