Esensja.pl Esensja.pl Zapraszamy do trzeciej już części naszej wędrówki w czasie w lata gimnazjum (choć w naszych czasach gimnazjów jeszcze nie było). Kolejna porcja streszczeń książek, niezwykle przydatna, gdy na klasówce pojawi się pytanie „jaką książkę ostatnio czytałeś?”.
Zapraszamy do trzeciej już części naszej wędrówki w czasie w lata gimnazjum (choć w naszych czasach gimnazjów jeszcze nie było). Kolejna porcja streszczeń książek, niezwykle przydatna, gdy na klasówce pojawi się pytanie „jaką książkę ostatnio czytałeś?”.
Peter Esterhazy ‹Harmonia cælestis› Powieść węgierskiego pisarza ma tytuł łaciński, ale napisana jest po polsku, jeśli nie liczyć, że narrator mówi po niemiecku. Książka składa się z małych fragmentów, z których każdy nie jest specjalnie długi. Jest to historia ojca bohatera, który pochodził z biednej, niezamężnej szlachty. Jest doktorem kamieniarzem, ale na widok komunistów nie umie opanować szewskiej pasji. Zostawiony przez komunistyczne Węgry na los pastwy, zaczyna być alkoholikiem. Alkoholików dzielimy na pijących i niepijących. Potem autor pisze jeszcze też o swoim dzieciństwie, a zwłaszcza o piłce nożnej. W końcu narrator zostaje zabrany do wojska za czyny, których nie popełnił, chociaż dostał rozgrzeszenie. W komunistycznych Węgrzech wcielono do wojska nawet dzieci w podeszłym wieku. Dla rodziny bohatera była to prawdziwa kara, sroga i opłakana. Ale na końcu książki tłumaczka pisze, że wszystko to tylko pic na wodę, bo autor jest postmordystą. Umberto Eco ‹Tajemniczy płomień królowej Loany› Główny bohater, Jambo, na chwilę traci nieprzytomność i wynika z tego wiele przygód. Spotyka na przykład poetkę Jasnorzewską, która zostaje jego sekretarką. Mają razem dobry stosunek, mimo że Jasnorzewska nie umie najlepiej po włosku. Jambo ma też rozwiedzioną żonę, z którą kochał się do utraty tchu, ale bez wzajemności. Potem on stara się odnaleźć swoje dzieciństwo na strychu w domu rodziców. Ale tam są tylko komiksy, między innymi pierwsze wydanie Szekspira. Ale jest w folii, więc nie można go rozpakować. Jambo ma totalną amnezję, nie pamięta nawet własnych wspomnień. Dlatego żyje marzeniami, co jest absolutnie niezdrowe. Pamięta tylko co lepsze momenty z książek. W powieści oprócz tekstu są też obrazki, niektóre można nawet oglądać, ale nie wszystkie. Na końcu bohater umiera, ale nawet po śmierci nie traci wzroku i widzi swoją ukochaną. Jest tylko trochę nieswój, bo coś mu nie pasuje. Wit Szostak ‹Oberki do końca świata› Główny bohater książki Wita Szostaka jest biednym, niedojedzonym muzykiem. Żywi się tylko marchwią i skrzypcami. Akcja powieści rozgrywa się na wsi, gdzie chłopi współżyli ze sobą na czworakach. Ponieważ czworaki były ciasne, ciągle chodzili przygarbieni. Za to po polach mogli chodzić pionowo i poziomo. Żeby zarobić na życie, bohater zostaje muzykantem, ale potem umiera. Do grania musi zebrać kupę chłopską, żeby było z kim grać. Zespół ludowy składał się z wielu instrumentów, w tym bębna, który niekiedy grał pierwsze skrzypce. Muzycy występowali głównie po weselach. Pod wpływem ich grania każdy chłop ruszał od razu na pannę młodą. Jeden z nich zapisuje diabłu duszę, ale resztę zostawia sobie. Dzięki temu zostaje świetnym muzykantem. Prawdziwy muzykant rżnął skrzypce od ucha do ucha. Podczas wojny bohater ukrywa Niemców w piwnicy przed Żydami. Boi się, że zostanie wykryty, więc zakopuje w ogrodzie wszystkie pieniądze wraz z żoną i synem. Ale jego muzyka jest ponadczasowa i do dzisiaj prześladuje etnografów. Virginia Woolf ‹Między aktami› Chociaż tytuł jest ciekawy, to w książce pani Woolf nie ma żadnych aktów, w ogóle jest tylko sam tekst. Bohaterami są różni ludzie, którzy robią jedno wielkie przedstawienie z wieśniaków. Zapraszają na to gości. Przed ganek do ich willi zajeżdża golaska, z której wysiedli podróżni. Są to ziemianie, w większości zwolennicy idei konserwantów. Tacy ludzie kochają swoją ziemię i na jej łonie robią wszystko. Korzystają natomiast z pracy chłopów, którzy muszą nawet im znosić własne jajka. Potem przedstawiana jest sztuka, w której dużo się mówi o historii. Na przykład o ludziach w średniowieczu, którzy żyli w wielkiej nędzy i umieralności. Sztuka jest pokazywana na łące. Siedzą tam przyjechani goście i główna bohaterka, a przez jej środek przepływa mały strumyk. Powyższe streszczenia nie przydadzą się w gimnazjalnych wypracowaniach? Zobacz więc TE i TE.  |
– kanał informacyjny ogólny
