Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Pożegnania 2020 (1/4)

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2 3

Jarosław Loretz

Pożegnania 2020 (1/4)

W marcu:
3. – CC (od Copy Cat lub Carbon Copy), czyli… kotka będąca pierwszym komercyjnie sklonowanym zwierzęciem. Oficjalnie urodziła się 22 grudnia 2001, co oznacza, że przeżyła wielu pupili urodzonych klasyczną metodą.
8. – Max von Sydow, szwedzki aktor, który przez 70 lat zagrał w blisko 150 filmach i serialach, zdobywając dwie nominacje do Oscara („Pelle zwycięzca” i „Strasznie głośno, niesamowicie blisko”). Wśród wielu jego ról warto wymienić Antoniusa Blocka z „Siódmej pieczęci”, Töre ze „Źródła”, Johana Borga z „Godziny wilka”, Jezusa z „Opowieści wszech czasów”, ojca Merrina z „Egzorcysty”, Jouberta z „Trzech dni Kondora”, Cesarza Minga z „Flasha Gordona”, króla Osrica z „Conana Barbarzyńcy” czy choćby antykwariusza ze „Sprzedawcy śmierci”.
9. – Gary B. Kibbe, drugi z operatorów filmowych Johna Carpentera, tym razem jednak związany z reżyserem przez ponad dekadę, od roku 1987, kiedy ujrzał światło dzienne „Książę ciemności”, po 2001, gdy premierę miały „Duchy Marsa”.
15. – Suzy Delair, tancerka, piosenkarka, gwiazda wodewilu, ale przede wszystkim swego czasu jedna z najsłynniejszych francuskich aktorek, święcąca triumfy w latach 40. i 50. Wystąpiła m.in. w „Morderca mieszka pod 21” i „Kto zabił?” Henri-Georgesa Clouzota (notabene przez 12 lat jej partnera życiowego), „Gervaise” René Clémenta, „Damskim krawcu” Jeana Boyera, „Rocco i jego braciach” Luchino Viscontiego, ostatnim filmie Stana Laurela i Olivera Hardy’ego „Flip i Flap na bezludnej wyspie” oraz w „Przygodach Rabina Jakuba”, u boku Louisa de Funesa.
16. – Stuart Whitman, amerykański aktor. Popularny w latach 60. („Piętno”, za grę w którym dostał nominację do Oscara, „W kraju Komanczów”, „Najdłuższy dzień”, „Piaski Kalahari”, „Ci wspaniali mężczyźni w swych latających maszynach”, serial „Cimarron Strip”), dość szybko zaczął się zsuwać w kino podrzędniejszego rodzaju, trafiając m.in. do „Miasta pod wodą”, „Zjedzonych żywcem” i cieszącej się niezdrową sławą „Nocy lepusa”, w której strach mają budzić ogromne, mordercze… króliczki o ruchliwych noskach.
18. – Emil Karewicz, urodzony w Wilnie aktor, który zapisał się w pamięci polskich widzów przede wszystkim rolą sturmbannführera Hermanna Brunnera ze „Stawki większej niż życie”. Grał też jednak w „Krzyżakach” (Władysław Jagiełło), „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” (oficer gestapo), „Hubalu” (rotmistrz Sołtykiewicz), „Bazie ludzi umarłych” (Tadek „Warszawiak”) czy „Hallo Szpicbródka” (Maks).
20. – Kenny Rogers, amerykański piosenkarz country, kompozytor i aktor, trzykrotny laureat nagrody Grammy. Śpiewał w duetach m.in. z Dolly Parton i Sheeną Easton, komponował piosenki wespół z Lionelem Richie, trafił do panteonu Country Music Hall of Fame. Dochrapał się też własnej sieci restauracji – Kenny Rogers Roasters.
24. – Manu Dibango, kameruński saksofonista i wibrafonista, który wytworzył swój własny styl, będący mieszanką jazzu, funku i tradycyjnej kameruńskiej muzyki. Na salony wszedł swoją czwartą płytą, zawierającą utwór „Soul Makossa”, za który zresztą otrzymał dwie nominacje do nagrody Grammy. Ostatnią płytę wydał w roku 2014.
24. – Stuart Gordon, reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta i producent filmowy. Specjalizował się w kinie klasy B, dostarczając widzom nadspodziewanie dobre horrory (m.in. „Reanimator”, „Zza światów” i „Dagon” według Lovecrafta, „Lalki”, „Studnia i wahadło”) oraz filmy SF (m.in. „Robot Jox”, „Forteca” z Christopherem Lambertem, „Kowboje przestrzeni” z Dennisem Hopperem i Stephenem Dorffem).
24. – Juan Padrón, kubański twórca komiksów, ilustrator, karykaturzysta, a przede wszystkim prekursor tamtejszego kina animowanego. Spod jego ręki wyszły m.in. „Wampiry w Hawanie”, uroczo kiczowata historia o potomku Draculi, który – wykopany z Europy – wynajduje Vampisol, substancję pozwalającą wampirom cieszyć się ciepłem słonecznych promieni. Po czym musi go bronić tak przed wampirami europejskimi (chcą na nim zarobić), jak i amerykańskimi (chcą go zniszczyć, bo psuje biznes sztucznych plaż dla wampirów).
24. – Albert Uderzo, francuski rysownik komiksowy włoskiego pochodzenia. Wieloletni współpracownik René Goscinnego, z którym powołał do życia najpierw Umpa-Pę Czerwonoskórego (3 albumy), a potem Asterixa (24 albumy wspólne i – po śmierci Goscinnego – 9 samodzielnych).
29. – Jurij Bondariew, rosyjski autor powieści wojennych („Gorący śnieg”, „Bataliony proszą o ogień”, „Ostatnie strzały”) i dramatów obyczajowych („Brzeg”, „Cisza”, „Dwoje”, „Krewni”), z których kilka zostało zekranizowanych. Scenarzysta monumentalnego, 7-godzinnego „Wyzwolenia”, wciąż cieszącego się sławą najdroższej rosyjskiej produkcji filmowej.
29. – Krzysztof Penderecki, światowej sławy kompozytor i dyrygent, autor czterech oper, ośmiu symfonii i rozmaitych drobniejszych utworów instrumentalnych, spośród których najbardziej znane są „Ofiarom Hiroszimy – Tren”, „Pasja według św. Łukasza”, „Polskie Requiem”, „III Symfonia”, „Anaklasis” i „Utrenja I (Jutrznia – złożenie do grobu)”. Czterokrotny zdobywca nagrody Grammy. Jego muzyka znalazła się m.in. w „Egzorcyście” Friedkina, „Lśnieniu” Kubricka, „Ludzkich dzieciach” Cuarona i „Wyspie tajemnic” Scorsese.
30. – Bill Withers, amerykański wokalista, gitarzysta i kompozytor rhythm and bluesowy i soulowy. W ciągu swojej 15-letniej kariery muzycznej, traktowanej raczej jako rodzaj przygody niż sposób na życie (z tej też przyczyny łatwo się rozstał z przemysłem muzycznym w 1985 roku), nagrał osiem albumów i zdobył trzy nagrody Grammy, zostawiając po sobie takie przeboje, jak „Ain’t No Sunshine”, „Use Me”, „Lean on Me”, „Lovely Day” czy „Just the Two of Us”.
31. – Andrew Jack, brytyjski specjalista od dialektów, współpracujący przy produkcji kilkudziesięciu filmów, w tym „Władcy Pierścieni” (tworzył akcenty ludów Śródziemia oraz wymowę języka elfów i Czarnej Mowy), „Troi” (akcenty Greków i Trojan), „Sherlocka Holmesa”, „Chaplina” czy szeregu „Bondów”. Zagrał też Caluana Ematta, oficera ruchu oporu w VII i VIII części „Gwiezdnych wojen”.
koniec
« 1 2 3
21 stycznia 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Nie taki krautrock straszny: Czas (smutnych) rozstań
Sebastian Chosiński

22 IV 2024

Longplayem „Future Days” wokalista Damo Suzuki pożegnał się z Can. I chociaż Japończyk nigdy nie był wielkim mistrzem w swoim fachu, to jednak każdy wielbiciel niemieckiej legendy krautrocka będzie kojarzył go głównie z trzema pełnowymiarowymi krążkami nagranymi z Niemcami.

więcej »

Non omnis moriar: Praga pachnąca kanadyjską żywicą
Sebastian Chosiński

20 IV 2024

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj wspólny album czechosłowackiej Orkiestry Gustava Broma i kanadyjskiego trębacza Maynarda Fergusona.

więcej »

Nie taki krautrock straszny: Nie zadzieraj z Czukayem!
Sebastian Chosiński

15 IV 2024

W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.