Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 27 kwietnia 2024

Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne (wybrane)

As Time Passes
Arild Andersen, Daniel Sommer, Rob Luft
The Death of Kalypso
Angles & Elle-Kari Sander with Strings
Mythical River
Elephant9
Chaos Rocks
Hawkestrel
Clouds
Randi Pontoppidan, Martin Fabricius
Path
Mathias Landæus
Twain Walking
Lis Wessberg
Stories from Time and Space
Hawkwind

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Dezerter
‹Deuter›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Deuter
Wykonawca / Kompozytor	Dezerter
Data wydania	1995
Nośnik	CD
Czas trwania	55:23
Gatunek	rock
EAN	5901844981027
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Paweł „Kelner” Rozwadowski, Robert „Robal” Matera, Tomasz „Toni von Kinsky” Lewandowski, Krzysztof Grabowski

Utwory
CD1
1) Młodym hipokrytom	2:34
2) Droga wojownika	2:45
3) Szara masa	2:35
4) Pieniądze	2:07
5) Jak długo?	2:40
6) Dla mnie tutaj	3:08
7) Piosenka o mojej generacji	3:30
8) Beton M-3	3:00
9) Nigdy i w nic	2:17
10) Nie ma ciszy w bloku	3:07
11) Złe myśli	3:57
12) Pistolet	1:00
13) Urodzony na nowo	3:05
14) Jeden świat	2:00
15) Dziecięce uczucia	2:32
16) Człowiek z żelaza	4:14
17) Uśmiechnięte twarze	2:03
18) Co za czas	3:27
19) Totalna destrukcja	2:04
20) Ostrzega się	3:20

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Underground from Poland: „Kelner” – Dezerterem, czyli Dwie legendy w jednym
[Dezerter „Deuter” - recenzja]

Sebastian Chosiński

1 2 »

Przez wiele lat fani Deutera mieli prawo do narzekań. Jedynym dostępnym w sprzedaży produktem był longplay „1987”, który nie zawierał jednak muzyki, z jaką zazwyczaj kojarzono tę warszawską kapelę. Wszystko zmieniło się w 1995 roku, kiedy pojawiły się dwa niezwykle ważne albumy – zawierający archiwalia krążek „Ojczyzna dumna” oraz „Deuter”, na którym „Kelner” przypomniał klasyczne nagrania swego zespołu w zupełnie nowych wersjach opracowanych do spółki z Dezerterem.

Sebastian Chosiński

Underground from Poland: „Kelner” – Dezerterem, czyli Dwie legendy w jednym
[Dezerter „Deuter” - recenzja]

Dezerter
‹Deuter›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Deuter
Wykonawca / Kompozytor	Dezerter
Data wydania	1995
Nośnik	CD
Czas trwania	55:23
Gatunek	rock
EAN	5901844981027
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Paweł „Kelner” Rozwadowski, Robert „Robal” Matera, Tomasz „Toni von Kinsky” Lewandowski, Krzysztof Grabowski

Utwory
CD1
1) Młodym hipokrytom	2:34
2) Droga wojownika	2:45
3) Szara masa	2:35
4) Pieniądze	2:07
5) Jak długo?	2:40
6) Dla mnie tutaj	3:08
7) Piosenka o mojej generacji	3:30
8) Beton M-3	3:00
9) Nigdy i w nic	2:17
10) Nie ma ciszy w bloku	3:07
11) Złe myśli	3:57
12) Pistolet	1:00
13) Urodzony na nowo	3:05
14) Jeden świat	2:00
15) Dziecięce uczucia	2:32
16) Człowiek z żelaza	4:14
17) Uśmiechnięte twarze	2:03
18) Co za czas	3:27
19) Totalna destrukcja	2:04
20) Ostrzega się	3:20

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Drogi Deutera i Dezertera przecinały się dość często; bywało, że jeszcze w czasach gdy druga z grup nosiła nazwę SS-20 (tak było pomiędzy majem 1981 a latem 1982 roku). Trudno zresztą się temu dziwić, skoro obie kapele powstały i działały w Warszawie, na dodatek grały tę samą, choć jednak różniącą się w szczegółach, muzykę – punk rocka. Wspólne koncerty w stołecznych klubach, wreszcie trasa po południowo-wschodniej Polsce (pod hasłem „Rock Galicja”) wiosną 1982 roku sprzyjały integracji środowiska i zadzierzgnięciu trwałych więzi przyjaźni. W następnych latach jednak ich losy potoczyły się odmiennie. Dezerter, mający w miarę ustabilizowany skład – wokalista Dariusz Hajn „Skandal”, gitarzysta Robert Matera „Robal”, basista Dariusz Stepnowski „Stepa” oraz perkusista Krzysztof Grabowski – często koncertował w całej Polsce; w budowie prestiżu zespołu pomagały także występy na festiwalu w Jarocinie, gdzie grupa pojawiała się przed – co najmniej – kilkunastotysięczną publicznością (pamiątką po jednym z nich jest wydana po raz pierwszy oficjalnie przed rokiem płyta „Jeszcze żywy człowiek). Rosnąca popularność sprawiła, że w 1983 roku dane było Dezerterowi wejść do studia Tonpressu; kilka miesięcy później do sprzedaży trafił singiel z czterema nagranymi wówczas kawałkami, które każdy fan punk rocka nad Wisłą powinien znać na pamięć: „Ku przyszłości”, „Spytaj milicjanta”, „Szara rzeczywistość” oraz „Wojna głupców”. To wystarczyło, aby narodziła się legenda! Na warszawską formację zwrócili bowiem uwagę niezależni wydawcy z Zachodu, którzy już wcześniej różnymi metodami penetrowali polską scenę, skutkiem czego były wydane w latach 1981-1982 w Anglii i we Francji – w zasadzie po piracku – longplaye Deadlocka, Kryzysu i Brygady Kryzys.

Pojedyncze utwory Dezertera pojawiły się wówczas na składankach „World Class Punk” (1984) oraz „Tour de Farce, Vol. 2” (1987), wreszcie dzięki wsparciu Joeya Keithleya z kanadyjskiego hardcore’owego D.O.A. – nakładem amerykańskiej wytwórni Maximum Rock’n’Roll – ukazała się płyta „Underground Out of Poland” (1987), przez wiele lat niedostępna w ojczyźnie muzyków. Formacja dbała też jednak o polskich fanów; w „samizdacie” (pod szyldem Tank Records) wydała dwie kasety – wspomniane już powyżej „Jeszcze żywy człowiek” (1984) oraz „Izolacja” (1985) – z nagraniami dokonanymi na żywo, które rozprowadzano później własnymi kanałami (przede wszystkim podczas koncertów). Zaskoczeniem mógł być fakt, że w czasach PRL-u, z którym kapela bezpardonowo walczyła, Dezerterowi dane było wydać oficjalnie nie tylko tonpressowski singiel, ale również dwa pełnoprawne albumy – tyle że pod innymi, niż członkowie zespołu sobie zamierzyli, tytułami. Pierwszy krążek opublikował w niewielkim (pięciotysięcznym) nakładzie kolekcjonerski Klub Płytowy „Razem” (1987), drugi – tak, tak, to nie błąd – wydawnictwo… Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego PolJazz (1989). Na obu – zamiast tytułu „Kolaboracja” – widnieje jedynie nazwa zespołu. Zdarzały się też inne ingerencje cenzury, polegające chociażby na zagłuszeniu „pikami” fragmentów tekstów (na pierwszej z wymienionych płyt), które nie zyskały akceptacji odpowiedniego urzędu, a których zespół z szacunku dla siebie i swoich wielbicieli nie chciał zmienić. Upadek Polski Ludowej pozwolił wreszcie muzykom – choć już w nieco innym składzie, odeszli bowiem „Skandal” i „Stepa”, obowiązki wokalisty przejął „Robal”, natomiast nowym basistą Paweł Piotrowski – rozwinąć skrzydła. Kolejne albumy ukazywały się już bardzo regularnie i bez żadnych kłopotów: „Wszyscy przeciwko wszystkim” (1990), „Blasfemia” (1992), wspomnieniowe „Jak powstrzymałem III wojnę światową, czyli Nieznana historia Dezertera” (1994), „Ile procent duszy” (1994). Ten ostatni, po odejściu Piotrowskiego, został nagrany w duecie jedynie przez Materę i Grabowskiego. Tyle że na koncertach nie można było przecież grać bez basisty. Dlatego też niebawem miano „trzeciego Dezertera” zyskał Tomasz Lewandowski, dużo bardziej znany jako „Toni von Kinsky” – wtedy wciąż jeszcze podpora kwartetu Kinsky (z którym w 1993 roku nagrał fenomenalny – nie bójmy się tego słowa! – progresywno-awangardowo-eksperymentalny krążek „Copula Mundi”).

fot. Grzesiek Bożek, arch. Roberta Matery

W tym samym czasie Deuterowi nie wiodło się tak dobrze. Zbyt często zmieniał się skład zespołu, co skutecznie dezorganizowało pracę i nie pozwalało snuć planów w dłuższej perspektywie czasowej. W pewnym momencie – w zasadzie już pod koniec 1982 roku – kapela de facto przestała istnieć (natomiast formalnie: zawiesiła działalność), a jej lider i frontman Paweł Rozwadowski, potocznie zwany „Kelnerem”, zakotwiczył na kilka miesięcy w Izraelu (z którym nagrał debiutancki album „Biada, biada, biada”). Po reaktywowaniu Deutera jego muzyka zaczęła stopniowo ewoluować – w kierunku coraz odleglejszym od punk rocka, co nie wszystkim fanom przypadło do gustu. Ale to właśnie to, tak dalekie od pierwotnego, oblicze kapeli doczekało się upamiętnienia na pierwszych oficjalnie opublikowanych płytach: singlu „Średniowiecze” (1985) oraz longplayu „1987” (1988). Rok po wydaniu krążka nagranego w rzeszowskim Studiu RSC grupa przestała istnieć; tworzący ją wówczas – do spółki z „Kelnerem” – gitarzysta Robert Sadowski, basista Tadeusz Kaczorowski oraz perkusista Piotr Falkowski przeszli do obozu Dariusza Malejonka i stali się podporami Houka. Przez kilka kolejnych lat o Deuterze było cicho. Paweł Rozwadowski (z rodziną) przeniósł się na Mazury, czasami tylko odwiedzał Roberta Brylewskiego w Stanclewie nad jeziorem Jełmuń, dokąd przeniesione zostało z Warszawy studio Złota Skała, aby dokonać kolejnych nagrań projektu Max i Kelner, które ostatecznie ukazały się na płycie „Tehno Terror” (1992). Po czterech latach wewnętrznej – choć nie do końca jednak – emigracji „Kelner” zdecydował się wrócić na scenę, w czym wydatnie pomogli mu przyjaciele z Dezertera. Matera i Grabowski postanowili bowiem w hołdzie Deuterowi nagrać album z coverami tej punkowej legendy, a do zaśpiewania wybranych przez siebie piosenek zaprosili właśnie Pawła. Korzystając z okazji, w tym samym roku firma Intersonus wypuściła na rynek składankową wspomnieniową płytę „Ojczyzna dumna 1981-1986” (1995). O Deuterze ponownie zrobiło się głośno!

fot. Zbigniew Tosiek Sasal, arch. Roberta Matery

Krążek „Deuter” nagrany został dla Poltonu w 1995 roku (osiem lat później wznowiła go, z teledyskiem do utworu „Złe myśli” w formie bonusa, łódzka wytwórnia niezależna Pop Noise). Na płycie znalazło się w sumie 20 numerów powstałych w różnych okresach działalności grupy „Kelnera”; selekcji, jak wspomina wokalista Deutera, dokonali muzycy Dezertera. Oni też podjęli decyzję, że kawałki te mają jak najbardziej przypominać oryginały, a to oznacza tyle, że postanowili nagrać je w klasycznych punkowych aranżacjach (także te piosenki, które w znacznie różniących się od podstawowych wersjach trafiły przed laty na longplay „1987”). Pomysł był jak najbardziej trafiony. Po pierwsze: fani Deutera na taką bowiem właśnie płytę czekali już od lat 80.; po drugie: wybór bez większych oporów mógł zostać zaakceptowany również przez wielbicieli Dezertera. Jedyną rzeczą, która stanęła pod dużym znakiem zapytania, było to, jak nowe pokolenie polskich punków przyjmie teksty, które powstały nierzadko ponad dekadę wcześniej w zupełnie innej sytuacji społeczno-politycznej. Obawy te szybko zostały jednak rozwiane, ponieważ, jak się okazało, przemyślenia Rozwadowskiego w ogóle nie straciły na aktualności; oceniane przez pryzmat nowej – wcale nie tak radosnej, jak sobie to wyobrażano, gdy upadał komunizm – rzeczywistości, nie straciły nic ani na trafności sądów, ani na ostrości przekazu. Ba! w niektórych przypadkach mogło się wydawać, że są aktualniejsze, niż były wcześniej. Realizacją nagrań zajął się Jarosław Smak, czyli „Smok”, gitarzysta nieistniejących już Post Regimentu i Falarka, który nowego fachu uczył się w Złotej Skale pod okiem Roberta Brylewskiego i zmarłego tragicznie Marka Grzesika. Za mastering odpowiadał natomiast Grzegorz Piwkowski, mający już wtedy na koncie współpracę z takimi wykonawcami jak Hey, Edyta Bartosiewicz, Elektryczne Gitary czy De Mono.

1 2 »

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »