Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Krzysztof Majchrzak, David Lewandowski (Drummonaut)
‹H-E-K-A›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułH-E-K-A
Wykonawca / KompozytorKrzysztof Majchrzak, David Lewandowski (Drummonaut)
Data wydania20 września 2018
Wydawca MK Muzikk
NośnikCD
Czas trwania51:01
Gatunekambient, jazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Krzysztof Majchrzak, David Lewandowski (Drummonaut)
Utwory
CD1
1) Pigmy’s Mantra03:21
2) Secret Formula05:59
3) Heka09:48
4) L’automne Parisien03:18
5) Balladak Amoun08:32
6) Hator’s Dream02:46
7) Ramzesseum06:02
8) Future One03:49
9) Digital Gravity07:26
Wyszukaj / Kup

Krótko o muzyce: Co zdziałali Polacy na francuskiej ziemi
[Krzysztof Majchrzak, David Lewandowski (Drummonaut) „H-E-K-A” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Swój na swego zawsze trafi. Tym zdaniem można by skomentować nawiązanie współpracy artystycznej przez mieszkającego w Paryżu polskiego basistę jazzowego Krzysztofa Majchrzaka z mającym swą bazę wypadową w Nicei perkusistą Davidem Lewandowskim, najczęściej ukrywającym się pod pseudonimem Drummonaut. Efektem ich kooperacji stał się wydany we wrześniu ubiegłego roku album „H-E-K-A”.

Sebastian Chosiński

Krótko o muzyce: Co zdziałali Polacy na francuskiej ziemi
[Krzysztof Majchrzak, David Lewandowski (Drummonaut) „H-E-K-A” - recenzja]

Swój na swego zawsze trafi. Tym zdaniem można by skomentować nawiązanie współpracy artystycznej przez mieszkającego w Paryżu polskiego basistę jazzowego Krzysztofa Majchrzaka z mającym swą bazę wypadową w Nicei perkusistą Davidem Lewandowskim, najczęściej ukrywającym się pod pseudonimem Drummonaut. Efektem ich kooperacji stał się wydany we wrześniu ubiegłego roku album „H-E-K-A”.

Krzysztof Majchrzak, David Lewandowski (Drummonaut)
‹H-E-K-A›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułH-E-K-A
Wykonawca / KompozytorKrzysztof Majchrzak, David Lewandowski (Drummonaut)
Data wydania20 września 2018
Wydawca MK Muzikk
NośnikCD
Czas trwania51:01
Gatunekambient, jazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Krzysztof Majchrzak, David Lewandowski (Drummonaut)
Utwory
CD1
1) Pigmy’s Mantra03:21
2) Secret Formula05:59
3) Heka09:48
4) L’automne Parisien03:18
5) Balladak Amoun08:32
6) Hator’s Dream02:46
7) Ramzesseum06:02
8) Future One03:49
9) Digital Gravity07:26
Wyszukaj / Kup
Na początek powinno pojawić się ostrzeżenie: to – zdecydowanie – nie jest muzyka dla każdego. Nawet nie dla każdego lubującego się w jazzie improwizowanym. Ale że „nie jest” nie oznacza wcale, że osoby takie nie powinny po krążek Krzysztofa Majchrzaka i Davida Lewandowskiego sięgnąć. Bo przecież gdybyśmy nie podejmowali wyzwań, nierzadko uznawanych za nierealne, do dzisiaj siedzielibyśmy w jaskiniach i drżeli na dźwięk piorunów zsyłanych przez Zeusa bądź Peruna (w zależności od miejsca zamieszkania i pochodzenia etnicznego). Utwory zawarte na płycie „H-E-K-A” wyrastają z tradycji jazzu improwizowanego, ale idą znacznie dalej, przekraczając granice awangardy i tak zwanego „trzeciego nurtu”. Ale czy to powinno dziwić, skoro mamy do czynienia z artystami, których wyobraźnia sięga dalej niż wzrok?
O Krzysztofie Majchrzaku pisałem już przed dwoma dniami przy okazji albumu „Magic Hands” (2014). Choć to muzyk w Polsce nieco już zapomniany, to jednak przynajmniej przez niektórych wielbicieli jazzu kojarzony. Ale kim jest Drummonaut? Od lat zamieszkałym we Francji (konkretnie w Nicei) polskim bębniarzem i klawiszowcem, w równym stopniu zafascynowanym jazzem i fusion (wśród najważniejszych dla siebie wykonawców wymienia chociażby Milesa Davisa, Weather Report i Duke’a Ellingtona), co bluesem (Eric Clapton, Stevie Ray Vaughan) i rockiem (Led Zeppelin, Pink Floyd, The Doors). Skoro więc doszło do jego współpracy z Majchrzakiem – czego należałoby się spodziewać? Mimo wszystko niekoniecznie tego, co w pierwszej chwili przychodzi na myśl. Wymienieni wyżej artyści – ulubieńcy Drummonauta, owszem, w studiu czy na koncertach (rockmani raczej w tym drugim przypadku) nie stronili od improwizacji, lecz muzyka Majchrzaka i Lewandowskiego to improwizacja stuprocentowa. Totalna!
Tu każdy dźwięk jest nieprzewidywalny, ale każdy – o dziwo! – logiczny i pasujący do reszty. Majchrzak i Lewandowski są bowiem improwizatorami w pełni świadomymi tego, co chcą osiągnąć. Nie specjalizują się więc w generowaniu chaosu, raczej wyłuskują z niego barwy i dźwięki, na których da się zbudować misterne pasaże, syntezatorowe plamy, poszerzając przy tym przestrzeń wyobraźni. Gdyby ich twórczość przełożyć na prawa fizyki – „H-E-K-A” to przykład artystycznej eksplozji, podczas której powstają duże ilości energii. Wystarczy wsłuchać się w trzecią w kolejności kompozycję „Heka”, znaczoną świetną jazzrockową improwizacją gitarową Majchrzaka „Balladak Amoun” czy wieńczącą całość, wielce niepokojącą „Digital Gravity”. Nie brakuje też jednak fragmentów kontemplacyjnych, skłaniających do refleksji, nawiązujących do stylistyki world music („Pigmy’s Mantra”), podrasowanego jazzem dark-ambientu („Secret Formula”, „Ramzesseum”) czy ocierających o blues-rocka („Future One”).
Pomimo mnóstwa wykorzystanej w studiu elektroniki, muzyka zawarta na „H-E-K-A” wcale nie jest odhumanizowana. To przede wszystkim zasługa Majchrzaka, którego gitarowe peregrynacje – zarówno na basie, jak i gitarze solowej – grane są od serca, ba! niekiedy niosą nawet nadzieję (pierwsze minuty „Digital Gravity”). Polski basista ostatnimi laty co jakiś czas grywa w kraju, jeżeli więc w swoim mieście traficie na plakat informujący o jego koncercie – wybierzcie się, by osobiście doświadczyć mistycznego przeżycia, jakie gwarantują jego muzyczne spektakle.
koniec
27 czerwca 2019
Skład:
Krzysztof Majchrzak – gitara basowa, gitara basowa bezprogowa, gitara elektryczna
Drummonaut (David Lewandowski) – perkusja, etniczne elektroniczne instrumenty perkusyjne, syntezatory

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Z tego cyklu

Thelemita w katedrze
— Sebastian Chosiński

Surrealistyczny ekstremizm
— Sebastian Chosiński

Krůk Krukowi oka nie wykole
— Sebastian Chosiński

Marzenia milionera
— Sebastian Chosiński

Piekielne basy
— Sebastian Chosiński

Nigdy nie jest „zbyt wiele”
— Sebastian Chosiński

Muzyczna „spowiedź” (prawie) czterdziestolatka
— Sebastian Chosiński

Stu lat, Mistrzu!
— Sebastian Chosiński

W hołdzie „Dżordżowi”
— Sebastian Chosiński

W mroku spowitym mgłą
— Sebastian Chosiński

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.