Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Xavier Dolan
‹Zabiłem moją matkę›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZabiłem moją matkę
Tytuł oryginalnyJ'ai tué ma mère
Dystrybutor Tongariro
Data premiery14 stycznia 2011
ReżyseriaXavier Dolan
ZdjęciaStéphanie Anne Weber Biron
Scenariusz
ObsadaAnne Dorval, Xavier Dolan, François Arnaud
MuzykaNicholas Savard-L'Herbier
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiKanada
Czas trwania96 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Rozterki buntownika
[Xavier Dolan „Zabiłem moją matkę” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Cudowne dziecko kanadyjskiego kina, Xavier Dolan, wyreżyserował swój pierwszy film, „Zabiłem moją matkę”, w wieku dziewiętnastu lat. Zajął się również napisaniem scenariusza i zagraniem jednej z głównych ról. Można powiedzieć, że w Quebécu rośnie filmowiec-orkiestra: zdolny scenarzysta, reżyser i aktor. Zdolny – nawet mimo faktu, że jego debiut okazał się nieco pretensjonalny, jednowymiarowy i przegadany.

Ewa Drab

Rozterki buntownika
[Xavier Dolan „Zabiłem moją matkę” - recenzja]

Cudowne dziecko kanadyjskiego kina, Xavier Dolan, wyreżyserował swój pierwszy film, „Zabiłem moją matkę”, w wieku dziewiętnastu lat. Zajął się również napisaniem scenariusza i zagraniem jednej z głównych ról. Można powiedzieć, że w Quebécu rośnie filmowiec-orkiestra: zdolny scenarzysta, reżyser i aktor. Zdolny – nawet mimo faktu, że jego debiut okazał się nieco pretensjonalny, jednowymiarowy i przegadany.

Xavier Dolan
‹Zabiłem moją matkę›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZabiłem moją matkę
Tytuł oryginalnyJ'ai tué ma mère
Dystrybutor Tongariro
Data premiery14 stycznia 2011
ReżyseriaXavier Dolan
ZdjęciaStéphanie Anne Weber Biron
Scenariusz
ObsadaAnne Dorval, Xavier Dolan, François Arnaud
MuzykaNicholas Savard-L'Herbier
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiKanada
Czas trwania96 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Dolan stwierdził, że „Zabiłem moją matkę” zawiera elementy o charakterze autobiograficznym. Deklaracja reżysera musi być prawdziwa, bo na ekranie widać emocjonalne zaangażowanie, które często zwycięża rozsądek i precyzję w przedstawianiu rozterek bohaterów. Szesnastolatek o imieniu Hubert mierzy się z rodzinnymi problemami: ojciec opuścił dom, gdy chłopiec miał siedem lat, a relacje z matką są obciążone młodzieńczym buntem, życiowym zagubieniem i poczuciem winy. Hubert kocha matkę, ale jednocześnie jej nienawidzi. Powstałe rozdarcie budzi w nim frustrację, agresję i chęć ucieczki. Poważny temat został pokazany w sposób nabuzowany emocjonalnie – trudno nie przejąć się psychiczną bezsilnością, z którą walczą i syn, i matka w sytuacji bez wyjścia. Filmowi brakuje jednak chwil wyciszenia, dystansu, chłodu. Dolan wszystko wypowiada na głos, podczas gdy wiele aspektów trudnej relacji bohatera z matką powinny odzwierciedlać obrazy pozbawione słownego sztafażu. Wtedy, gdy Dolan decyduje się na symboliczne zobrazowanie negatywnych emocji zrodzonych z ciągłych kłótni i konfliktów, wybiera kiczowate obrazki matki ubranej w suknię ślubną albo rozsypującej się na drobne kawałeczki szyby wystawowej. Jaki jest cel żonglerki odstającymi od konwencji dramatu elementami? Można tylko przypuszczać, że podkreślenie autorskiego stylu.
W kategoriach dramatu rodzinnego „Zabiłem moją matkę” na zmianę wprowadza w rozdrażnienie i chwyta za gardło. Główną siłą filmu jest jego bezpośredniość i szczerość. Autentyczność frustracji głównych bohaterów sprawia, że można przełknąć zbytnią powtarzalność motywów narracyjnych i nadużycie dialogów. Dolan stosuje film jako medium pozwalające na oczyszczenie. Katharsis, jakie otrzymuje reżyser, ma również wpływ na kształt przedstawionej historii. W rezultacie „Zabiłem moją matkę” ma charakter tragedii antycznej, w której nikt nie ma racji i każdy stoi na straconej pozycji. Dolan poprzestaje na szukaniu oczyszczenia, nie próbuje przekształcić swojego filmu w spowiedź czy dzieło ekshibicjonistyczne. Nie przyjmuje tylko perspektywy Huberta, ale stara się również zrozumieć matkę. Oboje mają przywary, każde z nich tkwi w niezrozumieniu dla drugiego, kierują się uprzedzeniami we wzajemnych relacjach. W jednej scenie nagły wybuch zostaje podyktowany młodzieńczym uporem i porywczością Huberta, w drugiej problemem staje się pokoleniowa przepaść między rodzicem a dzieckiem, a w jeszcze innej – małostkowość i wąskotorowe myślenie matki. Oboje są winni, oboje źle się czują w zaistniałej sytuacji.
Chociaż czasami egzaltowany i artystycznie napuszony, „Zabiłem moją matkę” to film zdecydowanie przemyślany wizualnie. Dolan ma własny styl w pokazywaniu wydarzeń, który na pewno warto ulepszać i rozwijać. Fragmentaryczne ujęcia, nietypowe kadrowanie, wojerystyczne zbliżenia twarzy bohaterów. Ten ostatni zabieg znakomicie sprawdza się w przypadku odtwórczyni roli matki – Anne Dorval. Aktorka dysponuje tym, czego jeszcze brakuje młodemu twórcy, czyli oszczędnością i wielowymiarowością.
Wydanie DVD:
Film na DVD został wydany przez Tongariro Releasing w prostej, wręcz ascetycznej formie. Płytę wyposażono w trzy wersje językowe – oryginalną z polskimi napisami, lektora polskiego i wersję bez tłumaczenia. Udostępniono dźwięk 2.0 i 5.1. Oprócz filmu na krążku znajdują się zwiastuny: „Zabiłem moją matkę” oraz innych filmów dystrybuowanych przez Tongariro.
koniec
12 lipca 2011

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Matka i syn
— Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Transatlantyk 2015: Dzień 7
— Sebastian Chosiński

Esensja ogląda: Listopad 2014 (1)
— Sebastian Chosiński, Karolina Ćwiek-Rogalska, Jarosław Loretz, Jarosław Robak

Co nam w kinie gra: Mama
— Marta Bałaga

Transatlantyk 2014: Dzień 3
— Sebastian Chosiński

Cannes 2014: Najdroższa mamusia
— Marta Bałaga

Co nam w kinie gra: Tom
— Marta Bałaga

London Film Festival 2013: Wspaniała obsesja
— Marta Bałaga

Co nam w kinie gra: Na zawsze Laurence
— Kamil Witek, Zuzanna Witulska

12. T-Mobile Nowe Horyzonty: Dzień piąty
— Patrycja Rojek, Kamil Witek, Zuzanna Witulska

Co nam w kinie gra: Wyśnione miłości
— Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.