Oscary 2015: 20 najbardziej pamiętnych przemów oscarowychKamil WitekOscary 2015: 20 najbardziej pamiętnych przemów oscarowych10. Joe Pesci (1991, „Chłopcy z ferajny”) Jedna z najkrótszych przemów w historii. Pesci co prawda wygrał w drugoplanowej kategorii, więc z założenia nie powinien wychylać się poza szereg, ale mimo wszystko jedno zdanie to zdecydowanie poniżej średniej… 9. Marlon Brando (1976, „Ojciec chrzestny”) Oscarowa scena częstokroć była areną politycznych i społecznych deklaracji i agitacji. Gdy Akademia zdecydowała się wyróżnić Marlona Brando za legendarną rolę w „Ojcu chrzestnym” ten odmówił przyjęcia nagrody osobiście, a w jego imieniu wystąpiła Apaczka Sacheen Littlefeather. Na podium podniosła temat złego traktowania Indian przez przemysł filmowy, co publiczność nagrodziła buczeniem wymieszanym z oklaskami. Brando mógł pozwolić sobie na taki gest. Ponad dwie dekady wcześniej otrzymał już Oscara za film „Na nabrzeżach” i jakoś wtedy nie zebrało mu się na krytyczne wystąpienie. 8. Anna Paquin (1994, „Fortepian”) Kiedy Akademia decyduje się nagradzać dzieci, zawsze istnieje ryzyko, że ten nieoczekiwany zaszczyt okaże się o wiele większy od nagrodzonego. Nie inaczej było w przypadku debiutującej ówcześnie Paquin, która nie dość, że potrzebowała co najmniej kilku dłuższych chwil na zebranie oddechu, to wygłosiła krótką, dziękczynną formułkę i w przeciwieństwie do ustalonego protokołu, po prostu wróciła na swoje miejsce. 7. Adrien Brody (2002, „Pianista”) Kolejny przykład autentycznego i szczerego zaskoczenia z wygranej. Brody odbiór Oscara rozpoczął od gorącego pocałunku z wręczającą mu statuetkę Halle Berry, później przedłużającą się mowę orkiestra próbowała skrócić w tradycyjny sposób zagłuszenia, lecz Brody nie poddał się tak łatwo. Szybko zaczął mówić o wojnie w Iraku, a skora na takie patriotyczne i lejące w serca ciepła słowa publiczność nagrodziła aktora gromkimi brawami. 6. Julia Roberts (2001, „Erin Brokovich”) Gdy Roberts odbierała swoją upragnioną statuetkę, od razu zapowiedziała, że na podium spędzi trochę czasu. Uspokoiła dyrygenta, zaznaczając, że powinien sobie na chwilę usiąść, bo zamierza wykorzystać swą chwilę znacznie powyżej dopuszczalnego czasu. Miała rację, jest przemowa trwała prawie cztery minuty. Choć trudno doszukiwać się tu jakiejś złośliwej prewencji ze strony Akademii, ale Roberts następną nominację otrzymała dopiero po 13 latach… 5. Roberto Benigni (1999, „Życie jest piękne”) Nigdy nie wiadomo co może się wydarzyć gdy nagroda wędruje do urodzonego komika, lecz Roberto Begnini z pewnością wyznaczył nową jakość w kategorii odbioru statuetki. Gdy Sofia Loren wyczytała jego imię, Begnini eksplodował. Zaczął biegać po krzesłach i w żwawych podskokach dobiegł do podwyższenia. W mowie dziękczynnej także nie zamierzał trzymać się konwenansów. W radosnych słowach złożył życzenie kochania się z każdym na sali a własnym rodzicom podziękował…za poczęcie. Rok później prowadzący galę Billy Crystal przygotował się na ewentualny wyskok Włocha(Begnini wręczał statuetkę dla najlepszej aktorki) zabierając na scenę…ogromną siatkę na motyle. 4. Cuba Gooding jr. (1996, „Jerry Maguire”) Gooding jr trafił na czasy, kiedy jeszcze realizatorzy oscarowej gali starali się trzymać regulaminowych czterdzieści pięciu sekund na przemówienie. W momencie upływu czasu orkiestra zaczęła grać w najlepsze, co jeszcze bardziej nakręcało aktora do entuzjastycznego wymieniania nazwisk i…podskakiwania na scenie. Swoim wystąpieniem udało mu się porwać publiczność, która jego zejście z podium nagrodziła owacją na stojąco. 3. Ben Affleck i Matt Damon (1998, „Buntownik z wyboru”) Młodziutcy wówczas aktorzy dopiero co stawiali pierwsze kroki w kinie przez duże K, a statuetki za najlepszy scenariusz oryginalny były czymś czego z pewnością nie mogli się na tym etapie kariery spodziewać. Ich wspólna przemowa składała się z emocjonalnie wymienianych nazwisk osób związanych z filmem bądź nie. Affleck nawet w pewnym momencie wszedł w zbyt wysoki ton głosu a Damon zaczął wręcz krzyczeć, ale kto zwycięzcom zabroni… 2. Halle Berry (2002, „Monster’s ball: Czekając na wyrok”) Halle była tak pod wrażeniem nieoczekiwanego wyróżnienia, że z własnej przemowy zrobiła żałosne i histeryczne przedstawienie. Nie mówiąc już o tym, że podziękowała, chyba wszystkim, którzy zapewnili jej udział w filmie. Następny rok już nie był dla Berry tak łaskawy. Zamiast Oscara otrzymała Złotą Malinę za „Kobietę-Kota”, ale na szczęście znalazła w sobie tyle autoironii, że nie dość, iż osobiście odebrała anty-nagrodę, to przy wręczeniu znakomicie sparodiowała swoje oscarowe wystąpienie. 1. Tom Hanks (1994, „Filadelfia”) Przemówienie – legenda. Z jednej strony Hanks dziękując za wyróżnienie wykorzystał należy mu czas na mówienie o sprawach ważnych: równości, sprawiedliwości, i potrzebie tolerancji. Tradycyjnie podziękował również reżyserowi, producentom, obsadzie a także swoim dwóm nauczycielom z czasów młodości, przepraszam dwóm gejom-nauczycielom. Niby nic takiego, tym bardziej w obliczu treści „Filadelfii”, ale ten dość niecodzienny epizod niedługo potem stał się inspiracją do nakręcenia komediowego filmu „Przodem do tyłu”. |
Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.
więcej »Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.
więcej »Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.
więcej »Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz
Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz
Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz
Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz
Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz
Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz
Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz
Zemsty szpon
— Jarosław Loretz
Oscary 2019: Esensja przyznaje Oscary
— Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek
Oscary 2018: Esensja przyznaje Oscary
— Piotr Dobry, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek
Oscary 2018: Najlepsze filmy
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek
Oscary 2018: Najlepsi aktorzy
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski
Oscary 2018: Kategorie techniczne
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski
Esensja typuje Oscary 2017
— Esensja
Dobry i Niebrzydki: Oscary intymne i okruchy życia
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski
Oscary 2016: Esensja typuje Oscary 2016
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski
Oscary 2016: Dziennikarze, rodzice, frankowicze, kinomani
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski
Oscary 2016: Oscary 2016 w liczbach
— Krzysztof Spór
Oscary dla „Birdmana” i „Idy”!
Esensja przyznaje Oscary 2015
— Esensja
Rozdanie najgorsze i rozdanie ekscytujące. O nominacjach oscarowych dyskutuje Esensja
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski, Kamil Witek, Jarosław Robak
Ranking filmów nominowanych do Oscara 2015
— Esensja
Ranking polskich nominacji Oscarowych
— Esensja
Ranking filmów nominowanych do Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego
— Esensja
Esensja o „Idzie”
— Sebastian Chosiński, Karolina Ćwiek-Rogalska, Krystian Fred, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski
Co nam w kinie gra: Perfect Days
— Kamil Witek
Co nam w kinie gra: Czasem myślę o umieraniu
— Kamil Witek
14. American Film Festival: Czasem myślę o umieraniu
— Kamil Witek
Co nam w kinie gra: Poprzednie życie
— Kamil Witek
mbank Nowe Horyzonty 2023: Drrrogi, chłopcze…
— Kamil Witek
Mandalorian. Odcinek 8: Niańczyć i chronić
— Kamil Witek
Kurtka warta grzechu
— Kamil Witek
Gorzki smak socrealizmu
— Kamil Witek
Mandalorian. Odcinek 7: Człowiek honoru
— Kamil Witek
Ostateczny Porządek
— Kamil Witek
Warto jeszcze przypomnieć Louise Fletcher, która również użyła języka migowego by podziękować swoim rodzicom (https://www.youtube.com/watch?v=pGl5U7nNlkY) oraz oczywiście Sir Alfreda Hitchcocka (https://www.youtube.com/watch?v=zNFBuWoq-qs).