Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jared Hess
‹Napoleon Dynamite›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNapoleon Dynamite
ReżyseriaJared Hess
ZdjęciaMunn Powell
Scenariusz
ObsadaJon Heder, Jon Gries, Aaron Ruell, Efren Ramirez, Diedrich Bader, Tina Majorino, Sandy Martin, Haylie Duff, Shondrella Avery, Trevor Snarr
MuzykaJohn Swihart
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania82 min
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Halo, chciałbym nawiązać dialog: Napoleon Dynamite

Esensja.pl
Esensja.pl
Piotr Dobry, Bartosz Sztybor
Co dwa tygodnie Dobry i Sztybor prowadzą dialog. Zazwyczaj rozmowa tyczy filmów. Różnych filmów. Z Europy i Azji. Z ogromnych wytwórni hollywoodzkich i malutkich siedlisk niezależności. Z początków kinematografii i aktualnych repertuarów. Z rąk uznanych reżyserów i raczkujących artystów. Z białymi uczniakami gwałcącymi szarlotki i czarnymi buntownikami grającymi w kosza. Z Rutgerem Hauerem i bez niego. W dzisiejszym odcinku: „Napoleon Dynamite”. Piotr Dobry ocenił film na 90%, a Bartosz Sztybor zupełnie odwrotnie: na 90%.

Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Halo, chciałbym nawiązać dialog: Napoleon Dynamite

Co dwa tygodnie Dobry i Sztybor prowadzą dialog. Zazwyczaj rozmowa tyczy filmów. Różnych filmów. Z Europy i Azji. Z ogromnych wytwórni hollywoodzkich i malutkich siedlisk niezależności. Z początków kinematografii i aktualnych repertuarów. Z rąk uznanych reżyserów i raczkujących artystów. Z białymi uczniakami gwałcącymi szarlotki i czarnymi buntownikami grającymi w kosza. Z Rutgerem Hauerem i bez niego. W dzisiejszym odcinku: „Napoleon Dynamite”. Piotr Dobry ocenił film na 90%, a Bartosz Sztybor zupełnie odwrotnie: na 90%.

Jared Hess
‹Napoleon Dynamite›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNapoleon Dynamite
ReżyseriaJared Hess
ZdjęciaMunn Powell
Scenariusz
ObsadaJon Heder, Jon Gries, Aaron Ruell, Efren Ramirez, Diedrich Bader, Tina Majorino, Sandy Martin, Haylie Duff, Shondrella Avery, Trevor Snarr
MuzykaJohn Swihart
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania82 min
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Bartosz Sztybor: Wybrałem „Napoleona Dynamite”, ponieważ, po pierwsze – kino niezależne zza Atlantyku ostatnio zaczyna ostro wchodzić na salony i grzechem byłoby przepuścić jednego z głośniejszych przedstawicieli; po drugie – obaj uwielbiamy produkcje o żałosnych nieudacznikach, którzy we wszystkim (oprócz tego, że o nas filmu nie robią) są od nas gorsi; po trzecie – znam Twoją słabość do czerwonowłosych aktorów… Film za nami. Czy uważasz, że ten rudy rydz był smakowity?
Piotr Dobry: Kurka, to był najlepszy niezależny rydz, jakiego jadłem w życiu. Podobał mi się ten pokręcony humor, szczypta melancholii, aktorzy, scenariusz, lata w jakich rozgrywała się akcja (Alphaville!), wszystko.
BS: Tak, film jest wręcz genialny – ale zastanawiam się, gdzie go postawić. Bliżej dokumentu czy fantastyki? Myślisz, że tacy ludzi w ogóle istnieją? Mam na myśli bohaterów „Napoleona”.
PD: Jasne, że istnieją. Wyalienowani przez lekkie opóźnienie, wyśmiewani – nie spotkałeś nigdy nikogo takiego?
BS: Muszę Ci powiedzieć, że spotkałem wielu „świrów”, ale nawet zsumowanie ich wszystkich wariactw i stworzenie z nich człowieka, nie dałoby efektu, jakim jest Napoelon. Jeden z moich znajomych chował sałatki do kieszeni, aby móc je spożywać przez cały dzień, podobnie jak Napoleon robił z chrupkami. Ale to to pojedyncze „odchylenie”. Nie wierzę w taką kumulację natręctwa, idiotyzmu i lenistwa.
PD: Lenistwa? Dlaczego lenistwa? Przecież Napoleon chciał pracować, nawet pracował przez jakiś czas na kurzej fermie. Myślisz, że z takim wyglądem i sposobem bycia ktoś by go zatrudnił np. w banku? Nie no, wiadomo, że postacie, a Napoleon głównie, są przerysowane, ale hiperbolizacja zwiększa tylko efekt komiczny, a o to przecież tu przede wszystkim chodzi.
BS: No wiem, i chwała Hessowi za przerysowanie i hiperbolizację. Może nie lenistwa, ale takiego olewczego stosunku do wszystkiego – taki mentalny anarchista.
PD: Ale on nie olewał przecież wszystkiego. Kochał babcię, zakochał się i zależało mu na dziewczynie, chciał się pozbyć wujka – wykazywał inicjatywę.
BS: Pewnie mi teraz powiesz, że miłości nie olewał. Ja to rozumiem inaczej. Szczerze mu to zwisało. Weźmie to, co przyniesie czas. Ja bym powiedział, że zależało mu tylko na koledze Pedro. To w końcu dla niego poświęcił się najbardziej.
PD: Na miłości tez mu zależało, ale był chorobliwie nieśmiały przecież.
BS: Eee tam nieśmiały. Przecież podszedł do panny powiedział, że nie powinna pić 1%-owego mleka, bo nie jest gruba. Kto by tak zrobił? Ja bym wysłał do niej liścik, że ma fajny warkocz.
PD: Był też do bólu szczery – a jego szczerość była w pewnym sensie obroną. Jak i agresja niekiedy.
BS: To prawda, swoją szczerością potrafił dać się we znaki szczególnie wujkowi.
PD: Wujek był zabójczą postacią.
BS: Genialny człowiek. Z głową do interesów i szybkiego podrywu.
PD: Nie można było go nie lubić, a nawet, w pewnym sensie, mu nie współczuć. Niby dokuczał Napoleonowi, ale te jego niespełnione marzenia – były tu mistrzowskie sceny – zabójczo śmieszne, a jednocześnie trochę wzruszające.
BS: Ach, ta jego fascynacja futbolem amerykańskim i ciągła pamięć o dawnych sukcesach. Nie mogę zapomnieć jak rzucał piłką i starał się to nagrać na kamerę. Momentami przypominał mi starego dobrego Bundy?ego. Z jego gestem mówiącym: „jestem genialnym futbolistą, bo w czasie szkoły miałem tyle i tyle przyłożeń”.
PD: Dla mnie ten film to taki „Elling” dla młodzieży. Widać, że reżyser jest całym sercem po stronie swych nieprzystosowanych bohaterów i bardzo subtelnie się z nich naśmiewa, nie ma tu mowy o jakiejkolwiek obrazie niepełnosprawnych.
BS: Nikt nie przykopał w wózek inwalidzki, ani nie podciął staruszki o kulach.
PD: Z czym byś porównał humor tego filmu?
BS: Dowolne skojarzenie, czy inny film?
PD: Film.
BS: Troszkę surrealizmu rodem z ZAZu. Zbliżone postaci do tych Andersona (Wesa) – ich odrealnienie i hiperbolizacja. I trochę Pythonów w miejscach, gdzie jest tak głupio, że aż śmiesznie. A Twoje porównanie?
PD: Te same typy co Twoje, ale Pythonów tu nie widziałem. U ZAZów też bywa tak głupio, że aż śmiesznie. Ale jakby oceniać film w kategorii tzw. młodzieżowej komedii, nie przypominam sobie podobnego dzieła.
BS: To fakt, a niektórzy mówią, że niczego oryginalnego nie da się zrobić. O, właśnie.
PD: Co?
BS: Odnośnie humoru i postaci, to są one podobne w moim ulubionym serialu – „Drew Carey Show”. Nawet znany z telewizora Oswald, czyli Diedrich Bader, w „Napoleonie” wciela się w nauczyciela sztuk walki, Rexa.
PD: Ale to może bardziej chodzi Ci o same postaci? Widziałem w życiu jeden odcinek „Drew Careya” i z tego co pamiętam, dowcip był zgoła odmienny.
BS: Właśnie postać (wraz z prezentowanym przez nią humorem) Oswalda idealnie wpasowałaby się do świata Napoleona Dynamite. Reszta, masz rację, z humorem nie za bardzo odpowiada.
PD: Dla nas obu to komedia 2004 – wypadałoby sobie odpowiedzieć na pytanie – dlaczego? Jest bardzo zabawna, oryginalna, prócz głupich mówi też ładne rzeczy – ale co sprawia, że ten film wypada tak wyjątkowo nie tylko na tle innych komedii, ale całego amerykańskiego kina niezależnego? Potrafiłbyś wskazać podstawowy czynnik?
BS: Po pierwsze prostota. O ważnych rzeczach mówi bez patosu i łez w oczach. Tylko tak jak w życiu – bez ogródek. Po drugie zwierciadłowość.
PD: No dobra, ale prostota jest w wielu filmach. Przez zwierciadłowość rozumiesz możliwość przejrzenia się w bohaterach jak w krzywym zwierciadle?
BS: Właśnie. Ujrzenie własnych cech, które na co dzień upychamy w najdalsze zakątki naszej osobowości. Jeśli taki Napoleon albo jego brat Kip mogą coś osiągnąć, to ja nie dam rady zrobić takiej prostej rzeczy? O to chodzi.
PD: Ale to też nie pierwszy film, w którego postaciach można zobaczyć samych siebie.
BS: To mam zacząć rzucać truizmami? Że genialni aktorzy. Genialne dialogi. Dla mnie główny czynnik sukcesu Napoleona to Jamiroquai. I fakt, że Napoleona nie zagrał Daniel Olbrychski, który też może poszczycić się rudą czupryną.
PD: Bardzo śmieszne, ale nie usatysfakcjonowałeś mnie. Ale może faktycznie nie warto szukać dziury w całym. Próbowałem znaleźć jakiś czynnik decydujący o wyjątkowości filmu, ale pewnie przepis jest ten sam, co przy każdym znakomitym filmie – świetni aktorzy, scenariusz i „zgrywalność” wszystkiego.
BS: A dlaczego umierałeś ze śmiechu po „Władcy marionetek"? Bo to było zaskakujące i nieobliczalne. I to jest siła Dynamite?a.
PD: No i przez przypadek znalazłeś słowo, o które mi chodziło – nieobliczalność. Nie wiemy, czego się spodziewać w każdej kolejnej scenie – i faktycznie dostajemy coś niespodziewanie śmiesznego czy wzruszającego. Ale tu już czołówka zwiastuje niesamowity film. Dla mnie to była najlepsza czołówka, jaką kiedykolwiek widziałem. Na pewno najbardziej pomysłowa.
BS: Trudno mi teraz przywołać sobie wszystkie inne. Ale jedna z lepszych jakie widziałem. Pomysł świetny.
PD: Niewiele jest takich przypadków – początkowe napisy i już wiadomo, że warto było wybrać ten film.
BS: I ponownie ogłaszam swój apel o przywrócenie Oscara za czołówkę.
PD: Nie ponownie, tylko możesz ogłosić pierwszy raz…
BS: No dobrze. Więc ogłaszam.
PD: …bo na razie ogłosiłeś mi prywatnie w rozmowie, teraz możesz oficjalnie.
BS: Proszę o przywrócenie Oscara za czołówkę. Oficjalnie proszę.
PD: O przywrócenie? To był kiedyś?
BS: Z tego, co kojarzę, to był i miał się dobrze. Ale głowy nie dam sobie uciąć. Najwyżej ucho, jak van Gogh.
PD: A jak Ci się podobała przemiana Kipa w czarnucha? To była dla mnie lepsza transformacja niż Charlize w „Monsterze”.
BS: Śmiałem się do rozpuku, kiedy w czarnym stroju, z bandaną i cały w bling blingach mówił: „peace out”. Charlize się nie umywa. Nawet Frank Oz zamieniony w Yodę może sobie iść.
koniec
14 maja 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Za rok, za dzień, za chwilę…
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Knajpa na szybciutko
Jarosław Loretz

22 IV 2024

Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

100 najlepszych komedii wszech czasów
— Esensja

Z tego cyklu

Wszystko zostaje w rodzinie
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Kobieta w błękitnej wodzie
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

16 przecznic
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Skok przez płot
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Kult
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Kumple na zabój
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Omen
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Tsotsi
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Sky High
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Wszystko gra
— Piotr Dobry, Bartosz Sztybor

Tegoż autora

Dobry i Niebrzydki: Zemsta Dragów, czyli bokserska nostalgia
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Polska nie musi wstawać z kolan, za to może wstać z kanapy
— Piotr Dobry

Dobry i Niebrzydki: Norwegia już nigdy nie będzie taka jak przedtem
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Dobry i Niebrzydki: Duchy, diabły, wilkołaki i steampunkowe mechaniczne skrzaty
— Piotr Dobry, Konrad Wągrowski

Człowiek z rozgoryczenia
— Piotr Dobry

Oscary 2018: Ranking filmów oscarowych
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Esensja ogląda: Marzec 2018 (1)
— Piotr Dobry, Marcin Mroziuk, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Oscary 2018: Esensja przyznaje Oscary
— Piotr Dobry, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Oscary 2018: Najlepsze filmy
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Oscary 2018: Najlepsi aktorzy
— Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.