Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Gareth Edwards
‹Łotr 1. Gwiezdne wojny - historie›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŁotr 1. Gwiezdne wojny - historie
Tytuł oryginalnyRogue One: A Star Wars Story
Dystrybutor Disney
Data premiery15 grudnia 2016
ReżyseriaGareth Edwards
ZdjęciaGreig Fraser
Scenariusz
ObsadaFelicity Jones, Mads Mikkelsen, Alan Tudyk, Donnie Yen, Ben Mendelsohn, Forest Whitaker, Diego Luna, Jonathan Aris
MuzykaMichael Giacchino
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiUSA
CyklGwiezdne wojny, Historie
Gatunekakcja, fantasy, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Plaża Omaha, czyli żegnaj, baśni

Esensja.pl
Esensja.pl
1 2 3 »
W kilka tygodni po polskiej premierze spoglądamy z dystansu na „Łotra 1” i dywagujemy co nam się w nim najbardziej podobało, co zaskoczyło, a co do końca nie przypadło nam do gustu.

Adam Kordaś, Magdalena Kubasiewicz, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

Plaża Omaha, czyli żegnaj, baśni

W kilka tygodni po polskiej premierze spoglądamy z dystansu na „Łotra 1” i dywagujemy co nam się w nim najbardziej podobało, co zaskoczyło, a co do końca nie przypadło nam do gustu.

Gareth Edwards
‹Łotr 1. Gwiezdne wojny - historie›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŁotr 1. Gwiezdne wojny - historie
Tytuł oryginalnyRogue One: A Star Wars Story
Dystrybutor Disney
Data premiery15 grudnia 2016
ReżyseriaGareth Edwards
ZdjęciaGreig Fraser
Scenariusz
ObsadaFelicity Jones, Mads Mikkelsen, Alan Tudyk, Donnie Yen, Ben Mendelsohn, Forest Whitaker, Diego Luna, Jonathan Aris
MuzykaMichael Giacchino
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiUSA
CyklGwiezdne wojny, Historie
Gatunekakcja, fantasy, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Największe zdziwienie
Agnieszka Szady:: Co was najbardziej zaskoczyło w tym filmie? Przyznam, że mnie… brak klasycznego otwarcia z fanfarami i napisami odpływającymi w kosmos. Wszystko, co nastąpiło później, a co różniło „Łotra 1” od znanych nam epizodów (na przykład to, że wszyscy bohaterowie giną na końcu) było już zdziwieniem mniejszym.
Marcin Osuch: Tak, otwarcie (a właściwie jego brak) było zaskakujące. Jednak najbardziej szokujące było dla mnie zakończenie. Niby Gwiezdne Wojny, Disney a zakończenie rodem z dramatu wojennego. Ostatnio oglądałem „Furię” i po seansie „Łotra” od razu przyszły mi do głowy nawiązania. Z tym, że w „Furii” przynajmniej jeden przetrwał.
Adam Kordaś: Śmierć głównych bohaterów zrobiła i na mnie duże wrażenie. Ten moment, kiedy w końcu dotarło do mnie, że oni naprawdę zginą, że nie pojawi się żaden deus ex machina by w ostatniej chwili ich ocalić był naprawdę zadziwiającym doświadczeniem. Niby śmierć znaczących postaci nie jest niczym niezwykłym dla cyklu Gwiezdnych Wojen ale tym razem doprawdy autorzy poszli na całość poświęcając dla podkreślenia dramaturgii fabuły praktycznie wszystkich dopiero co poznanych i polubionych bohaterów pierwszego planu. Nie wspominając już o masakrze tych z planów dalszych…
Agnieszka Szady:: Fani czasem przytaczają argument, że Jyn, Cassian i reszta musieli zginąć, bo inaczej padłoby pytanie, czemu nie ma ich w epizodach IV-VI. Z jednej strony jest to sensowne uzasadnienie, z drugiej – przecież z fabułą Starej Trylogii nie mają nic wspólnego, wystarczyłoby w końcowej scenie „Łotra 1” rzucić zdanie, że Jyn dostaje nowe dokumenty i znika, a Cassiana wysyłają w inną misję.
Konrad Wągrowski: Nadmieńmy, że we wcześniejszych wersjach scenariusza Jyn i Cassian mieli ocaleć (przypomnijcie sobie wczesny zwiastun, w którym mamy wyciętą później scenę, gdy Jyn staje oko w oko z Tie-Fighterem, zapewne w trakcie swej ucieczki z wieży), dopiero reżyser wywalczył sobie prawo do zabicia wszystkich. :) A podobno nie było to łatwe, bo jednak Disney, potrzeba happy endu etc. Z pewnością była to decyzja słuszna, ucinająca dywagacje fanów, co dalej z bohaterami i potęgująca emocjonalne oddziaływanie filmu na widzów. Dodam, że pierwszą opcją było wyrżnięcie bohaterów mieczem Vadera, ale ostatecznie i od tego zdecydowano się odejść, dając Lordowi Sith wyżyć się na kilku pomniejszych rebeliantach. I to też chyba decyzja słuszna, bo z kolei domknięcie byłoby zbyt mroczne i jego brutalność przysłoniłaby wszystkie inne emocje.
A dzięki temu udało się przypomnieć, że Imperium to jednak okrutna, potężna siła i decyzja o stawieniu mu czoła nie musiała być wcale oczywista.
Dobrzy źli faceci
Agnieszka Szady:: Wydaje mi się, że najwięcej sprzecznych opinii fanów budzi pokazanie Rebelii od nieznanej nam strony. Szlachetni bojownicy o wolność mają szpiegów zdolnych do zabicia swojego informatora? Okłamują Jyn co do zamiarów względem jej ojca? Szok. W dodatku okazuje się, że Rebelia wcale nie jest monolitem pod wodzą Mon Mothmy, ale – w sumie zgodnie z oficjalną nazwą – sojuszem kilku z trudem trzymających się razem grup. Renegat-ekstremista to też całkiem nowy pomysł.
Magda Kubasiewicz: Mnie akurat ten wątek bardzo się podoba. Nie da się prowadzić wojny z potężnym przeciwnikiem, jeśli wszyscy bojownicy o wolność chcą mieć czyste ręce. Naprawdę irytuje mnie podejście w rodzaju „musimy być ludzcy dla naszych wrogów”, rodem z „Czarodziejki z Księżyca”. Rebelia ma szpiegów, skrytobójców, ludzi, którzy gotowi są dla sprawy poświęcić życie – nie tylko własne. Kupuję to.
Adam Kordaś: Zgadzam się z Magdą. Również bardzo mi się podobało odbrązowienie „szlachetnych rebeliantów”. Znakomicie pokazano, że pomiędzy jasną a ciemną stroną Mocy jest cała gama szarości w której działają niedoskonali żywi ludzie, nie zaś sami natchnieni wybrańcy, zafiksowani na krańcowych pozycjach niczym anioły i demony. Przecież w imię Rebelii oprócz mądrych dowódców, dzielnych pilotów i walecznych żołnierzy musieli działać w mroku tyleż wierni sprawie, co bezwzględni ludzie, od których skutecznych, choć wątpliwych moralnie poczynań mogło zależeć ostatecznie zwycięstwo lub porażka. A że w brudnej wojnie wywiadów wszystkie chwyty są dozwolone, niezależnie od szlachetnych intencji nie da się pozostać czystym będąc zmuszonym nieustannie wybierać między mniejszym a większym złem w imię Wielkiej Sprawy. Zresztą próba zmiany optyki nie dotyczy jedynie Rebeliantów. Wszak choćby Jyn to nie wybranka Mocy czy szlachetna księżniczka tylko nieco zwichrowane „resortowe dziecko” z „dobrego imperialnego domu”, której lalkami w dzieciństwie nie byli piloci rebelianckich X-wingów tylko imperialni szturmowcy. Właściwie nie bardzo wiadomo, dlaczego jej ojciec Galen Erso w pewnym momencie się zbuntował, ale można domniemywać, że wcześniej wiernie służył Imperium. Dopiero po odnalezieniu i nakłonieniu go do ponownego podjęcia „współpracy” przez Krennica staje się swego rodzaju Konradem Wallenrodem, zamierzającym sabotować projekt Gwiazdy Śmierci, a tym samym dać choć nikłą szansę na ocalenie Rebelii. Bodhi Rook, za którego sprawą do rebeliantów dociera szalenie ważna informacja od Galena, też jest postacią pochodzącą z „ciemnej strony Mocy” – zbuntowanym imperialnym pilotem.
Agnieszka Szady:: Ale pilotem transportowca, nie myśliwca – choć to w filmie pada tak marginalnie, że można przeoczyć. Po prostu kierowca ciężarówki zbuntował się przeciwko swojej korporacji [uśmiech].
Adam Kordaś: „Kierowca ciężarówki” widać musiał też mieć swoje za uszami, skoro Galen przekonał go do współpracy w przekazaniu ultra ważnej wiadomości Rebeliantom perspektywą odkupienia w ten sposób win ;) Przecież on był nie zwykłym tylko zmilitaryzowanym „kierowcą ciężarówki” – kto wie co lub kogo i w jakim celu woził. Po ostatniej wielkiej wojnie też podobno większość biorących w niej udział żołnierzy przegranej strony zarzekało się, że służyli w orkiestrach wojskowych, w kuchni albo jeśli już naprawdę nie było innego wyjścia strzelali w powietrze ;) Zresztą w wojsku zdecydowana większość żołnierzy to nie jednostki bezpośrednio biorące udział w walce tylko skomplikowana „maszyneria” zapewniająca działanie całości – do takich z pewnością należał Bodhi nim zdecydował się na zmianę barw klubowych.
Adam Kordaś: Już nie wspominając o przeprogramowanym imperialnym robocie K-2SO, łączącym w sobie cechy zabójczego terminatora oraz depresyjnego Marvina z książek Douglasa Adamsa. Pokazano, że i po mrocznej stronie też zdarzają się czujące istoty rozumne, a nie tylko ślepo wykonujący rozkazy bezwzględni siepacze i tarcze strzelnicze dla bohaterów jasnej strony.
Agnieszka Szady:: Szkoda, że jedną ze scen wyciętych z ostatecznej wersji „Powrotu Jedi” była chwila zawahania imperialnego oficera w momencie, kiedy ma przekazać rozkaz zniszczenia całego Endoru – wraz ze stacjonującym tam własnym garnizonem.
Konrad Wągrowski: Czyli pragniemy więcej odcieni szarości w dotychczas mocno czarno-białej opowieści? Uważajcie, bo od tego już niedaleko do rozważań, ile na „Gwieździe Śmierci” zginęło niewinnych sprzątaczek, kelnerów, opiekunek do dzieci, trenerów fitness i pracowników księgowości…
Adam Kordaś: Ale przyznasz chyba, że trochę ciekawiej wygląda uniwersum w którym nie przyszłoby łatwo rzucenie rozkazu „Zabijcie wszystkich! Moc rozpozna swoich” ;)
„Bo to jest wojna, rzeź i rąbanka”
Agnieszka Szady:: „Gwiezdne wojny” czy „Piaski Iwo-Jima”? Bodaj po raz pierwszy najważniejszym elementem fabuły są nie czyjeś życiowe wybory, lecz akcja rodem z „Mission Impossible”. Owszem, początkowo niechętnie nastawiona do Rebelii Jyn zamiast pożegnać towarzystwo, sama zagrzewa ich do dalszego boju, ale zmiana jej nastawienia została przedstawiona tak mimochodem, że dopiero po drugim seansie zrozumiałam, że wypełnia ostatnią wolę ojca. Oprócz zakradania się w miejsce pilnie strzeżone, mamy też film wojenny pełną gębą, z licznymi nawiązaniami – chyba najbardziej rzuca się w oczy „lądowanie w Normandii”.
Konrad Wągrowski: Raczej nie Normandia, tylko, jak słusznie zauważyłaś, wspominając Iwo-Jimę, wyspy Pacyfiku. Plus odrobina Iraku na ulicach Jeddy.
Marcin Osuch: W swojej notkowej recenzji nawiązałem do „Szeregowca Ryana” ale oczywiście mówić możemy raczej o ewolucji niż rewolucji. Trupów jest dużo ale krwi, urwanych kończyn tutaj nie uświadczymy. To są nadal „Gwiezdne wojny”, bardziej realistyczne, dla starszej widowni ale jednak „Gwiezdne wojny”. Trochę po retuszu jaki przeszedł „Bond” po sukcesie „Bourne′a”.
Agnieszka Szady:: No fakt… Patrz, a walki były pokazane tak, że miałam wrażenie, że krew się leje strumieniami. Brawa dla reżysera i montażysty w takim razie.
1 2 3 »

Komentarze

« 1 2
28 I 2017   14:05:49

Dziękuję za odpowiedzi i wyjaśnienia ze strony autorów. Choć nie wszystkie kupuję, szczególnie to dotyczące Aldena Ehrenreicha - że Adam Kordać mógł nie wiedzieć w chwili pisania, kto go gra. Come on, tę informację ogłoszono oficjalnie w lipcu 2016 roku, czyli 6 miesięcy temu. Reklamujecie się jako magazyn kultury popularnej. Jeśli zapraszacie kogoś do dyskusji o GW, to on po prostu musi wiedzieć takie podstawowe rzeczy, bo inaczej tracicie wiarygodność.

28 I 2017   20:00:39

Szanowny/a a. Przede wszystkim nad wyraz mi miło, że zaszczycasz naszą redakcyjną wymianę myśli i wrażeń wzbudzonych przez "Łotr 1" nie tylko swą uwagą ale Twymi do niej uwagami. Nie śmiem podważać Twych stwierdzeń - zdaję sobie sprawę, że gdzież mi tam konkurować z Twą wiedzą na temat uniwersum GW i jego popkulturowej otoczki. Może tylko zwrócę nieśmiało uwagę, że w czasie gdy tak sobie w redakcji gwarzyliśmy na planie filmu o młodych latach Hana Solo nie zdążył paść jeszcze ani jeden klaps, więc osoba mająca się w niego wcielić jeszcze tej szansy nie miała. A jak to się mówi "nie mów hop, póki nie przeskoczysz" ;) Oczywiście nie zmienia to faktu, że przybłąkałem się do owej dyskusji nieco przypadkiem by wypełnić parytet zarezerwowany dla tych nieszczególnie popularnych i kulturalnych... Cóż, mawia się też, "nie ważne co mówią, byleby mówili i nie przekręcali nazwiska" :)

02 II 2017   20:01:30

Wiadomo, dlaczego Erso się zbuntował. Między częścią III a III i 1/2 nie mija tak znowu wiele lat. Galen Erso służył wojskowym podczas Wojen Klonów, jego ojczyzną była Stara Republika. A potem przyszła "dobra zmiana".

« 1 2

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

„Kobra” i inne zbrodnie: Za rok, za dzień, za chwilę…
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.

więcej »

Z filmu wyjęte: Knajpa na szybciutko
Jarosław Loretz

22 IV 2024

Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.

więcej »

„Kobra” i inne zbrodnie: J-23 na tropie A-4
Sebastian Chosiński

16 IV 2024

Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Do kina marsz: Kwiecień 2017
— Esensja

Porażki i sukcesy 2016, czyli filmowe podsumowanie roku
— Piotr Dobry, Gabriel Krawczyk, Jarosław Robak, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

50 najlepszych filmów 2016 roku
— Esensja

Najlepsze filmy IV kwartału 2016
— Esensja

Nie przegap: Grudzień 2016
— Esensja

Esensja ogląda: Grudzień 2016 (3)
— Sebastian Chosiński, Jarosław Loretz, Marcin Osuch

Gwiezdny pył
— Kamil Witek

Ciemna strona Rebelii
— Konrad Wągrowski

Do kina marsz: Grudzień 2016
— Esensja

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Czerwiec 2014 (2)
— Sebastian Chosiński, Piotr Dobry, Jarosław Loretz, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Maj 2014 (3)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Gabriel Krawczyk, Agnieszka Szady

17. Cropp Kultowe: Dzień 1. Potworna piękność
— Ewa Drab

Powrót Króla Potworów
— Krzysztof Spór

Strefa X, czyli kosmici z garażu
— Agata Malinowska

Tegoż autora

Uczmy się języków!
— Marcin Osuch

„Szalony Kojot” przez dwie chmury?
— Marcin Osuch

Aparat, góry, człowiek
— Marcin Osuch

Niech prezydent się tym zajmie
— Marcin Osuch

Ratunek czy porwanie?
— Marcin Osuch

Zatrzymane w słowach
— Marcin Osuch

Broń i pieniądze
— Marcin Osuch

Tylko wkrętacza brakuje
— Marcin Osuch

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Pożegnanie
— Marcin Osuch

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.