WASZ EKSTRAKT: | |
---|---|
Zaloguj, aby ocenić | |
Organizator | Against Gravity |
Cykl | Planete Doc Review |
Miejsce | Warszawa |
Od | 11 maja 2007 |
Do | 20 maja 2007 |
WWW | Strona |
Planete Doc Review #4: Dziecięca Armia BogaKonrad Wągrowski Po raz czwarty rusza w Warszawie festiwal filmów dokumentalnych Planete Doc Review. Program jest przebogaty, tak jak w zeszłym roku spróbujemy więc przedstawić wam wybrane tytuły. Dziś na festiwalu polecamy arcyciekawy „Obóz Jezusa” i omawiamy film historyczny „Czarny pies”. Kolejne relacje znajdziecie u nas w codziennie przez cały okres trwania festiwalu.
Konrad WągrowskiPlanete Doc Review #4: Dziecięca Armia BogaPo raz czwarty rusza w Warszawie festiwal filmów dokumentalnych Planete Doc Review. Program jest przebogaty, tak jak w zeszłym roku spróbujemy więc przedstawić wam wybrane tytuły. Dziś na festiwalu polecamy arcyciekawy „Obóz Jezusa” i omawiamy film historyczny „Czarny pies”. Kolejne relacje znajdziecie u nas w codziennie przez cały okres trwania festiwalu. ‹Planete Doc Review #4›
Obóz Jezusa (Jesus Camp, reż. Heidi Ewing i Rachel Grady) Zaczynamy tegoroczny festiwal od mocnego uderzenia. „Obóz Jezusa” to bez wątpliwości jeden z najważniejszych i najciekawszych dokumentów, prezentowanych w tym roku na Planete Doc Review. Film ten doczekał się oscarowej nominacji (przegrał ze słabszą filmowo, ale też istotną „Niewygodną prawdą”). „Obóz Jezusa” to bardzo sprawnie zrobiony reportaż z życia wspólnoty ewangelickiej, historia opowiedziana wartko i zajmująco, bez komentarzy z off-u, pozwalająca mówić wybranym bohaterom i ukazywanym obrazom. Oglądamy nabożeństwa podczas których wierni wpadają w ekstazę, zaczynają mówić językami. Słuchamy kazań charyzmatycznych pastorów, rozmów z wiernymi. Z pozoru to obraz pewnej społeczności… Nie tylko. Dwie kwestie przyciągają uwagę. Po pierwsze – wiara dla bohaterów filmu to nie tylko intymna część życia, to na życie sposób. Dzielą oni ludzi jedynie na dwie kategorie – idących za Jezusem i nie robiących tego (przy czym za Jezusem idą tylko współwyznawcy, ta łaska nie jest dana innym chrześcijanom). Państwo, publiczną edukację postrzegają jako zagrożenie, wolą uczyć dzieci w domu, niż wysyłać do szkół, gdzie nie mieliby kontroli nad programem nauczania. Nie uznają oczywiście teorii ewolucji, niektóre kazania poświęcone są szkodliwemu wpływowi „Harry’ego Pottera”, ewangelicy mają prostą wizję krajobrazu geopolitycznego. Szanują prezydenta Busha, ale czasem uważają go za zbyt mało radykalnego. Muzułmanów uważają oczywiście za wrogów, choć każdemu widzowi przez myśl muszą przejść podobieństwa do fanatycznej wiary wyznawców islamu… Wiele elementów musi wydać się polskiemu widzowi znajome – widać, że chrześcijański radykalizm na całym świecie ma podobne korzenie, zarówno w kwestiach ideologicznych, jak i politycznych. Jedno jednak różni nas od świata pokazanego w filmie – rola dzieci. Dziesięciolatkowie są już indoktrynowani na wszelkie możliwe sposoby – przez rodziców, przez pastorów, przez wychowawców na letnich obozach. Dzieci sprawiają wrażenie bardzo zaangażowanych i szczerych. Nie tylko mocno przeżywają nabożeństwa, nie tylko chętnie rozprawiają o wierze, ale i same prowadzą nasilona działalność misjonarską. Powstaje jednak pytanie – czy po takiej pracy nad młodymi umysłami może być inaczej? Dzieci są przecież bardzo podatne na wszelki wpływ. A czy takie wychowanie jest dla kilkulatków dobre, czy nie zabiera im części szczęśliwego spokojnego dzieciństwa, czy nie wypacza jakoś naturalnego rozwoju? To pytanie retoryczne – oczywiście że tak jest. Czy te dzieci będą w przyszłości nieszczęśliwe? Nie mam pojęcia, spójna wizja świata zwykle ułatwia życie… Chciałbym obejrzeć taki film o młodych muzułmanach. Jakie są podobieństwa, jakie różnice, jak silna jest indoktrynacja. Chodzi mi bowiem po głowie bardzo przekorne pytanie (chyba w filmie lekko zarysowane, choć nie wypowiedziane wprost) – a co jeśli tylko taki radykalizm może stanowić przeciwwagę wobec radykalizmu islamskiego? Tylko tak wychowani ludzie oprą się ekspansji islamu? Nieprzypadkowo dzieci zwane są tu „armią”. Wizja świata, w którym ścierają się religijne radykalizmy do optymistycznych jednak nie należy… We wtorek 15 maja odbędzie się kolejny seans „Obozu Jezusa” zakończony ciekawie zapowiadającą się debatą. Ocena: 80% Czarny Pies (El perro negro, reż. Peter Forgacs) Temat hiszpańskiej wojny domowej, któremu poświecony jest kolejny film, przypomniany został ostatnio naszym kinomanom dzięki „Labiryntowi fauna” Guillermo del Toro. „Czarny pies” to jednak film, który niestety nadaje się dużo bardziej do wyświetlania na kanale Discovery niż w kinie. Jest wyjątkowo prosty w konstrukcji wykład historyczny. Oglądamy fragmenty starych kronik filmowych i amatorskich nagrań, nakręconych w Hiszpanii lat 30. i słuchamy komentarza z off-u, opowiadający o wydarzeniach tego okresu, lub przedstawiający losy kilkorga osób wplecionych w tryby hiszpańskiej wojny domowej. Nie ujmuję temu obrazowi istotności z historycznego punktu widzenia, doceniam rolę edukacyjną, ale jednak w XXI wieku oczekuję czegoś bardziej wyszukanego w formie od historycznego filmu dokumentalnego (zwłaszcza, że prezentowane kroniki bronią się może jako scenki z epoki, ale nie bronią jako sugestywny obraz tamtych czasów). Przynajmniej jednak komentarz jest obiektywny – odchodzi od wybielania strony republikańskiej (to nie takie aniołki jak w „Labiryncie fauna”), jednocześnie nie zaprzeczając brutalności frankistów. Pod względem prezentowanego okrucieństwa obydwie strony były bez wątpienia siebie warte. Ocena: 40% 11 maja 2007 |
Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.
więcej »Tak to jest, jak w najbliższej okolicy planu zdjęciowego nie ma najmarniejszej nawet knajpki.
więcej »Domino – jak wielu uważa – to takie mniej poważne szachy. Ale na pewno nie w trzynastym (czwartym drugiej serii) odcinku teatralnej „Stawki większej niż życie”. tu „Partia domina” to nadzwyczaj ryzykowna gra, która może kosztować życie wielu ludzi. O to, by tak się nie stało i śmierć poniósł jedynie ten, który na to ewidentnie zasługuje, stara się agent J-23. Nie do końca mu to wychodzi.
więcej »Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz
Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz
Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz
Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz
Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz
Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz
Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz
Zemsty szpon
— Jarosław Loretz
Planete Doc Review #4: Nagrody Festiwalu
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: Most samobójców
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: Ludzki eksponat muzealny i Irańczycy jak Polacy
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: O propagowaniu homoseksualizmu
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: Kulisy zamachu na życie Tony’ego Blaira
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: Uprowadzona przez koreańskie UFO
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: Narciarze w swetrach
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: Chodzi tylko o ropę
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: Ofiary czeczeńskiej wojny
— Konrad Wągrowski
Planete Doc Review #4: Wszyscy ze mną – na tamten świat!
— Konrad Wągrowski
Nagrody Festiwalu
— Konrad Wągrowski
Most samobójców
— Konrad Wągrowski
Ludzki eksponat muzealny i Irańczycy jak Polacy
— Konrad Wągrowski
O propagowaniu homoseksualizmu
— Konrad Wągrowski
Kulisy zamachu na życie Tony’ego Blaira
— Konrad Wągrowski
Uprowadzona przez koreańskie UFO
— Konrad Wągrowski
Narciarze w swetrach
— Konrad Wągrowski
Chodzi tylko o ropę
— Konrad Wągrowski
Ofiary czeczeńskiej wojny
— Konrad Wągrowski
Wszyscy ze mną – na tamten świat!
— Konrad Wągrowski
Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski
Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Statek szalony
— Konrad Wągrowski
Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski
Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski
Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski
Migające światła
— Konrad Wągrowski
Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski
Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski
Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski