Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Olivier Dahan
‹Grace księżna Monako›

EKSTRAKT:20%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGrace księżna Monako
Tytuł oryginalnyGrace of Monaco
Dystrybutor Monolith
Data premiery16 maja 2014
ReżyseriaOlivier Dahan
ZdjęciaEric Gautier
Scenariusz
ObsadaNicole Kidman, Milo Ventimiglia, Parker Posey, Tim Roth, Paz Vega, Frank Langella, Derek Jacobi, Geraldine Somerville
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiBelgia, Francja, USA, Włochy
Czas trwania103 min
Gatunekbiograficzny, dramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Cannes 2014: Wyższe sfery
[Olivier Dahan „Grace księżna Monako” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Cannes lubi przepych; w zeszłym roku festiwal otworzył migotliwy jak kryształki Swarovskiego „Wielki Gatsby”, teraz postawiono na propagującą jedwabne piżamy „Grace księżną Monaco”. Cannes lubi też kontrowersje; film Olivera Dahana jeszcze przed premierą zdążył skłócić reżysera z dystrybutorem i śmiertelnie obrazić śmietankę europejskiej arystokracji. Po bezlitośnie wygwizdanym pokazie wiadome jest jednak jedno – „Grace księżna Monaco” jest tak „kontrowersyjna” jak kiczowaty przebój z RFN o księżniczce Sissi, w którym Romy Schneider, nie bacząc na dworską etykietę, z lubością popijała piwo. I to z kufla!

Marta Bałaga

Cannes 2014: Wyższe sfery
[Olivier Dahan „Grace księżna Monako” - recenzja]

Cannes lubi przepych; w zeszłym roku festiwal otworzył migotliwy jak kryształki Swarovskiego „Wielki Gatsby”, teraz postawiono na propagującą jedwabne piżamy „Grace księżną Monaco”. Cannes lubi też kontrowersje; film Olivera Dahana jeszcze przed premierą zdążył skłócić reżysera z dystrybutorem i śmiertelnie obrazić śmietankę europejskiej arystokracji. Po bezlitośnie wygwizdanym pokazie wiadome jest jednak jedno – „Grace księżna Monaco” jest tak „kontrowersyjna” jak kiczowaty przebój z RFN o księżniczce Sissi, w którym Romy Schneider, nie bacząc na dworską etykietę, z lubością popijała piwo. I to z kufla!

Olivier Dahan
‹Grace księżna Monako›

EKSTRAKT:20%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGrace księżna Monako
Tytuł oryginalnyGrace of Monaco
Dystrybutor Monolith
Data premiery16 maja 2014
ReżyseriaOlivier Dahan
ZdjęciaEric Gautier
Scenariusz
ObsadaNicole Kidman, Milo Ventimiglia, Parker Posey, Tim Roth, Paz Vega, Frank Langella, Derek Jacobi, Geraldine Somerville
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiBelgia, Francja, USA, Włochy
Czas trwania103 min
Gatunekbiograficzny, dramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Gwiazda Hollywood i muza Alfreda Hitchcocka Grace Kelly (bezbarwna Nicole Kidman) w 1956 roku porzuca spektakularną karierę dla Reinera, księcia Monako (bezbarwny Tim Roth). Ich ślub stanowi wydarzenie towarzyskie sezonu i przepustkę do życia w luksusie, jednak idylla nie trwa wiecznie. Małżeński kryzys i niestabilna sytuacja polityczna sprawiają, że Grace zaczyna myśleć o ucieczce. Do tego Hitchcock proponuje znudzonej życiem dworskim aktorce powrót na plan filmowy i główną rolę w „Marnie”…
Grace Kelly to z całą pewnością legenda Hollywood. Za rolę w „Dziewczynie z prowincji” przyznano jej Oscara, lecz do historii przeszła raczej jako ikona mody niż dobra aktorka. Historia jej przemiany w księżną stanowi tak filmowy temat, że dziwi, że zwlekano z tym tak długo. Niestety, wygląda na to, że wypadałoby może jeszcze trochę poczekać.
Droga „Grace księżnej Monaco” na ekran nie była łatwa. Scenariusz Arasha Amela, na podstawie którego Dahan nakręcił swój film, w 2010 roku znalazł się na prestiżowej „Czarnej Liście”, czyli podsumowaniu najlepszych niewyprodukowanych scenariuszy. Mimo tak zachęcającego początku film dostał się w ręce amerykańskiego dystrybutora Harveya „Nożycorękiego” Weinsteina, który niezadowolony z ostatecznego efektu chciał go gruntownie przemontować. Dahan nie przyjął dobrze narzuconych zmian i na łamach prasy walczył o to, by w Cannes zaprezentowano autorską wersję Grace. Czy w takiej samej formie zobaczy go ostatecznie widz amerykański – wciąż nie wiadomo. Nie tylko Weinstein miał problem z filmem. Dzieci księżnej Grace, książę Albert i księżniczki Karolina i Stefania, niezadowolone z tego, jak reżyser sportretował ich rodziców, postanowiły zbojkotować premierę. Co ciekawe, na tak drastyczny krok królewskie rodzeństwo zdecydowało się… nie obejrzawszy filmu. Dahan bronił swojej wizji: „Mam prawo zrobić fikcyjny film oparty na prawdziwych wydarzeniach – nie jest to dzieło historyczne, ale artystyczna wizja.” Prawa do ekspresji nikt mu nie odbiera, ale po obejrzeniu jego dzieła wydaje się, że może ktoś powinien.
Oliver Dahan zasłynął w 2007 roku bombastyczną biografią Edith Piaf, która grającej główną rolę Marion Cotillard przyniosła Oscara i kontrakty reklamowe. Po paru niezbyt udanych filmach (jego „Piosence o miłości” z Renée Zellweger dystrybucji kinowej nie zagwarantował nawet Bob Dylan, który napisał do niego muzykę) wraca na znajomy teren i rezultat jest porównywalny.
„Grace księżna Monaco” to zupełnie przeciętny, nudny i niezamierzenie śmieszny melodramat nakręcony w spektakularnych plenerach i opowiadający o życiu pięknych i nieprzyzwoicie bogatych. Głębi tu nie za wiele, wszyscy cierpią w haute couture i płaczą na tyle kulturalnie, że wytrzymuje to nawet czarny eyeliner.
Podobno głównym powodem kłótni Dahana z Weinsteinem był charakter filmu. Dystrybutor chciał lekkiej opowieści, Dahan pragnął skupić się na tragicznym wymiarze historii. Może dlatego prezentowana w Cannes wersja cierpi na rozdwojenie jaźni.
„Chciałem ukazać jak bardzo trudne, wręcz niemożliwe jest odnalezienie przez rozdartą kobietę równowagi pomiędzy jej życiem jako żony, matki i kobiety spełniajacej się dzięki karierze” – powiedział dziennikarzom Dahan. Pogodzenie wielu ról ciężko przyszło też twórcom; „Grace księżna Monaco” chce być zarówno tragicznym melodramatem, jak i romantyczną epopeją i trącącą myszką przypowieścią o dojrzewaniu do odpowiedzialności i rezygnacji z siebie w imię Rodziny i Ojczyzny. To, że jak w „Mrocznym widmie” Lucasa co chwilę porusza się kwestię podatków, nie pomaga. W tym nadmiarze tematów i stylów nie zabrakło nawet montażu à la Rocky ukazującego przemianę bohaterki, tylko zamiast walić pięścią w surowe mięso, biedna Kidman uczy się tu poprawnej wymowy francuskich słówek. Co jest może praktyczne, ale niezbyt fotogeniczne.
Nicole Kidman to niezła aktorka, jednak od pewnego czasu mimika jej twarzy jest na tyle ograniczona, że właściwie dobrze się składa, że przez większą część filmu chodzi w okularach. Nie wzrusza, bo zamiast żywej, oddychającej osoby gra sztywną ikonę o nerwowo przekrwionych oczach. Może przydałby się jej kufel piwa.
koniec
15 maja 2014

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Ciemne chmury nad Anatewką
Sebastian Chosiński

5 V 2024

Łotewski reżyser, wykształcony w Stanach Zjednoczonych, w poprzedniej dekadzie nakręcił w Ukrainie film na podstawie powieści żydowskiego prozaika z początku XX wieku, przerobionej następnie w latach 90. na sztukę teatralną przez rosyjskiego Żyda. Tak w skrócie można opisać historię powstania historycznego komediodramatu Vladimira Lerta „Pokój wam!”, który nawiązuje do legendarnych „Dziejów Tewjego Mleczarza” Szolema Alejchema.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Duże dzieci z artretyzmem
— Marta Bałaga

Rysunek kontrolowany
— Marta Bałaga

Opowieść o przyjaźni
— Marta Bałaga

Dokumentalna fikcja
— Marta Bałaga

Nie jestem strategiem
— Alice Rohrwacher

Innego razu w Anatolii
— Marta Bałaga

Wszystko o Marii
— Marta Bałaga

Dwa dni w Belgii
— Marta Bałaga

Propozycja nie do odrzucenia
— Marta Bałaga

Najdroższa mamusia
— Marta Bałaga

Tegoż twórcy

Przeciętna niezwyczajność
— Ewa Drab

Nazgule Apokalipsy
— Marcin Łuczyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.