WASZ EKSTRAKT: | |
---|---|
Zaloguj, aby ocenić | |
Tytuł | Piccola Patria |
Reżyseria | Alessandro Rossetto |
Zdjęcia | Daniel Mazza |
Scenariusz | Caterina Serra, Alessandro Rossetto, Maurizio Braucci |
Obsada | Maria Roveran, Roberta Da Soller, Vladimir Doda |
Rok produkcji | 2013 |
Kraj produkcji | Włochy |
Gatunek | dramat |
Zobacz w | Kulturowskazie |
Wyszukaj w | Skąpiec.pl |
Wyszukaj w | Amazon.co.uk |
Wenecja 2013: Happy EndingMarta BałagaWenecja 2013: Happy EndingAR: Moje dokumenty zawsze charakteryzowało bardzo swobodne podejście. Skupiałem się na obserwacji, ostateczny kształt filmu wyłaniał się dopiero w montażu. Można by je zdefiniować jako dokumenty badawcze. Takie podejście chciałem zastosować także jeśli chodzi o „Piccola Patria”, miał wytrącać mnie z równowagi a nie dawać poczucie bezpieczeństwa. Oczywiście prawdę jest, że fikcja rządzi się innymi prawami, pracuje przy niej więcej osób, są aktorzy, statyści, niekończące się pytania i problemy organizacyjne. Ale bardzo ważne było dla mnie to, że udało się przekonać producentów do mojego sposobu robienia kina. Sprawę dodatkowo ułatwiło to, że ekipa w dużej mierze składała się z osób, dla których taki dokumentalny rytm nie stanowił problemu. Zrobienie filmu fabularnego jest w gruncie rzeczy dużo łatwiejsze. Dokument jest bardziej bezwzględny formą, jeśli to, co udało ci się nakręcić nie jest wystarczająco dobre, ciężko jest taki materiał ocalić. Jeśli chodzi o fikcję, zawsze można coś pozmieniać, pewne elementy odrzucić, a inne poprawić, nagiąć sceny w inny kształt. Jeśli chodzi o dokumenty, przynamniej takie, jakie sam robiłem, jest to właściwie niemożliwe. MB: Historia zawarta w filmie chodziła Ci po głowie przez wiele lat, zanim wreszcie przystąpiłeś do jej realizacji. Może być jeszcze za wcześnie na takie pytanie, ale czy masz już pomysły na kolejne projekty? AR: Od dawna noszę się z pomysłem, aby nakręcić film wykorzystujący materiały, które nakręciłem w przeszłości. Są bardzo osobiste, ale nie dotyczą one mojego życia prywatnego. MB: Wielka szkoda (śmiech). AR: (śmiech) No, może trochę go dotyczą. Nakręciłem je podczas podróży lub równocześnie z jakimś projektem, chciałbym wybrać się na poszukiwania filmu, który może znajdować się w tych materiałach. Nigdy jednak nie wiadomo, jak sprawy się potoczą. Jeśli chodzi o moje filmy, których nie zrobiłem w końcu aż tak wiele, sam pomysł nigdy nie pojawiał się w zwyczajny sposób. Nigdy nie byłem w stanie tego przewidzieć, następnym razem będzie pewnie tak samo. Biorąc pod uwagę przyjęcie „Piccola Patria” może będzie to kolejny film fabularny, ten sukces może nieść ze sobą więcej możliwości i wolności, także pod względem finansowym. To w końcu show business, gdy masz w CV film prezentowany na festiwalu w Wenecji dużo się zmienia. Jako reżyser robiłem też reklamy, więc niczego się nie boję, jedyna rzecz, która niespecjalnie mnie pociąga to perspektywa nakręcenia kreskówki. Lubię podejmować ryzyko, eksperymentować. Właśnie to budzi moje zainteresowanie, muszę więc znaleźć projekt, który znowu zaprzątnie moją uwagę w podobnym stopniu. „Piccola Patria” narodziła się kilka lat temu jako część ambitnego projektu, który ostatecznie nie doszedł do skutku. Zakładał on powstanie pięciu filmów, które byłyby zrealizowane przez dokumentalistów i bawiły się relacją pomiędzy rzeczywistością a fikcją. Później niestety nie udało się doprowadzić tego projektu do końca, ale dwa z nich trafiły na ekrany kin. Jednym z nich jest właśnie „Piccola Patria”, drugim – „L’intervallo” Leonardo di Costanzo, któremu udało się osiągnąć wielki sukces. Pozytywny odzew, z jakim spotkały się oba filmy, udowodnił, że pomysł na połączenie rzeczywistości i fikcji się sprawdził. W moim filmie widać to trochę wyraźniej, bo film Leonardo jest bardzo teatralny. Kiedy stało się jasne, że projekt nie dojdzie do skutku odłożyłem ten pomysł na bok, potem chciałem go wyprodukować samodzielnie. Gdy udało nam się wreszcie zdobyć fundusze wszystko potoczyło się bardzo szybko, nakręciliśmy film bez typowego okresu preprodukcji, która zwykle trwa miesiącami. Casting, przygotowania, zdjęcia, szukanie lokacji – wiele z tych rzeczy trwało jeszcze po rozpoczęciu zdjęć. Było to męczące, ale odzwierciedlało naturę tego projektu. Może dzięki temu, że przy filmie pracowało wielu młodych ludzi, udało się stworzyć bardzo pozytywną atmosferę na planie. Często ma się nadzieję, że realizacja filmu okaże się przygodą, tak było właśnie w tym przypadku. W filmie chyba to widać. MB: Historia realizacji Twojego filmu przypomina opowieść ze szczęśliwym zakończeniem. AR: (śmiech) To prawda. Wprawdzie nie zrobiłem tylu filmów, ale zawsze miałem szczęście, właściwie wszystkie moje filmy były dość dobrze przyjmowane. Można więc powiedzieć, że od początku przewidywałem, że wszystko dobrze się skończy. MB: Jesteś bardzo skromny (śmiech). AR: (śmiech) Nigdy nie byłem skromny. Odkładając żarty na bok, podczas pracy nad filmem ze słynnym włoskim montażystą Jacopo Quadrim, który pracował między innymi z Bertoluccim i Apichatpongiem Weerasethakulem, wspólnie zrozumieliśmy, że w naszych znajduje się coś, co ma wielki potencjał. Oczywiście nigdy nic nie wiadomo, ale ostatecznie chyba rzeczywiście wszystko skończyło się dobrze. |
O albumie "Historia science fiction", polskiej fantastyce i całej reszcie, z Tomaszem Kołodziejczakiem rozmawia Marcin Osuch
więcej »Z Johnem Macleanem o stawianiu sobie ograniczeń i o tym, dlaczego wszystkie westerny są rewizjonistyczne rozmawia Marta Bałaga.
więcej »Usłyszałem od Spielberga, że nie powinienem kręcić, dopóki nie poznam emocjonalnego sedna sceny, dopóki nie spojrzę na nią z sercem- mówi Menno Meyjes, scenarzysta „Koloru purpury” i „Imperium słońca”, które wkrótce ponownie wejdą do polskich kin.
więcej »Android starszej daty
— Jarosław Loretz
Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz
Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz
Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz
Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz
Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz
Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz
Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz
Wenecja 2013: Mała najbliższa ojczyzna
— Marta Bałaga
Pani Zemsta
— Marta Bałaga
W drodze
— Marta Bałaga
Ze szkoły drukarskiej na festiwal w Wenecji
— Marta Bałaga
Samotność w wielkim mieście
— Marta Bałaga
Umarli milczą
— Marta Bałaga
Mała najbliższa ojczyzna
— Marta Bałaga
Obcy wśród nas
— Marta Bałaga
Ladies Punk
— Marta Bałaga
Anarchy in Sweden
— Marta Bałaga
Co nam w kinie gra: Pakt z diabłem
— Marta Bałaga
Wenecja 2015: Zabić Irlandczyka
— Marta Bałaga
Wenecja 2015: Portret niedokończony
— Marta Bałaga
Wenecja 2015: Na szczytach świata
— Marta Bałaga
Wenecja 2015: Niebezpieczny związek
— Marta Bałaga
Wenecja 2015: Jednym głosem
— Marta Bałaga
Co nam w kinie gra: Pan Turner
— Marta Bałaga
Co nam w kinie gra: Cena sławy
— Marta Bałaga
Co nam w kinie gra: Magical Girl
— Marta Bałaga
Cannes 2015: Wojna jest w nas
— Marta Bałaga