Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

muzyczne

więcej »

Zapowiedzi

Batushka
‹Litourgiya›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLitourgiya
Wykonawca / KompozytorBatushka
Data wydania4 grudnia 2015
NośnikCD
Czas trwania41:17
Gatunekmetal
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Utwory
CD1
1) Yekteniya 105:46
2) Yekteniya 204:23
3) Yekteniya 304:51
4) Yekteniya 405:20
5) Yekteniya 506:00
6) Yekteniya 604:13
7) Yekteniya 705:35
8) Yekteniya 805:10
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Hospodi pomiłuj! Albo lepiej nie…
[Batushka „Litourgiya” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Od czasu do czasu pojawia się zespół, którego muzycy pragną pozostać anonimowi. Najczęściej są to formacje tworzone przez artystów znanych i cenionych. Co zatem jest przyczyną utrzymywania przez nich tajemnicy? W jakimś stopniu pragnienie, by krytycy i fani nie oceniali ich nowego projektu przez pryzmat dotychczasowych dokonań. W takiej sytuacji znajdujemy się, sięgając po album „Litourgiya” grupy Batushka – bez dwóch zdań jednej z najlepszych tegorocznych płyt blackmetalowych wydanych w tym kraju.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Hospodi pomiłuj! Albo lepiej nie…
[Batushka „Litourgiya” - recenzja]

Od czasu do czasu pojawia się zespół, którego muzycy pragną pozostać anonimowi. Najczęściej są to formacje tworzone przez artystów znanych i cenionych. Co zatem jest przyczyną utrzymywania przez nich tajemnicy? W jakimś stopniu pragnienie, by krytycy i fani nie oceniali ich nowego projektu przez pryzmat dotychczasowych dokonań. W takiej sytuacji znajdujemy się, sięgając po album „Litourgiya” grupy Batushka – bez dwóch zdań jednej z najlepszych tegorocznych płyt blackmetalowych wydanych w tym kraju.

Batushka
‹Litourgiya›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLitourgiya
Wykonawca / KompozytorBatushka
Data wydania4 grudnia 2015
NośnikCD
Czas trwania41:17
Gatunekmetal
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Utwory
CD1
1) Yekteniya 105:46
2) Yekteniya 204:23
3) Yekteniya 304:51
4) Yekteniya 405:20
5) Yekteniya 506:00
6) Yekteniya 604:13
7) Yekteniya 705:35
8) Yekteniya 805:10
Wyszukaj / Kup
O Batushce wiadomo niewiele. To znaczy są pewne przecieki i domniemania, ale tak naprawdę – to nic pewnego. Z wyjawieniem tajemnicy nie spieszy się ani zespół, ani wytwórnia, dla której formacja nagrała swój debiutancki album. Pewne sugestie każą domniemywać, że w składzie znaleźli się artyści związani ze sceną blackmetalową nie tylko z Polski, ale także zza naszej wschodniej granicy (otwarta pozostaje natomiast kwestia, czy z Białorusi, Ukrainy, a może z Rosji?). Pewnym tropem może być fakt, że krążek zatytułowany „Litourgiya” sygnowany jest przez białostockie wydawnictwo Witching Hour Productions… Ale wystarczy domysłów! Skoro muzycy uznali, że chcą pozostać anonimowi – uszanujmy to. Tym bardziej że ofiarowali nam dzieło niezwykłe – czterdziestominutową (w przybliżeniu) porcję muzyki, która łączy w sobie brutalność i siłę black metalu z doomowym majestatem; do tego dodać należy jeszcze pojawiające się w tych nagraniach w sporej dawce elementy charakterystyczne dla liturgii prawosławnej (w tym śpiewanych przez diakonów wezwań modlitewnych).
„Litourgiya” (a w zasadzie „Liturgia”) jest dziełem w pełni przemyślanym. Zarówno w warstwie audio, jak i wizualnej. Nie bez powodu okładka albumu stylizowana jest na ikonę (vide obraz Matki Boskiej z dzieciątkiem i charakterystyczne liternictwo). Ba! płyta została nawet opublikowana w drewnianym opakowaniu. Co zaś oznacza nazwa grupy? Pisany z angielska Batushka to polski Batiuszka (rosyjski Батюшка), czyli prawosławny kapłan, pop. Znaczące są również tytuły zawartych na krążku kompozycji – ośmiu „Yekteniyi”. Co się za nimi kryje? Ektenie (w mianowniku liczby pojedynczej w języku rosyjskim słowo to brzmi „ектения”) są rozpowszechnionymi w liturgiach Kościołów wschodnich – więc także w prawosławnym – śpiewanymi litaniami. Jest ich osiem, co oznacza, że każdy z utworów Batushki najprawdopodobniej odpowiada jednej z rzeczywistych ektenii. Choć raczej nie da się ukryć, że gdyby płytę tego enigmatycznego projektu kupił ortodoksyjny wyznawca prawosławia, mógłby przeżyć wielki szok. Zawarta na niej muzyka, mimo że nawiązuje do cerkiewnych śpiewów, raczej nie kojarzy się z kościelnymi rytuałami.
Wręcz przeciwnie! Punktem wyjścia dla twórców Batushki jest estetyka blackmetalowa, wzbogacona w znaczący sposób o elementy doom metalu i muzyki sakralnej. Jakkolwiek egzotyczne może wydawać się to połączenie, trzeba przyznać, że w tym konkretnym przypadku sprawdziło się fenomenalnie. I choćby z tego powodu można być pewnym, że mamy do czynienia nie z debiutantami na rynku rockowym, ale z artystami o ogromnym doświadczeniu i świadomości. Nawet jeśli bowiem Batushka okaże się przedsięwzięciem jednorazowym (oby tak się nie stało!), pozostanie w pamięci fanów jako dzieło skończone; w kontekście: przemyślane i dopieszczone do najdrobniejszych szczegółów. Tak naprawdę to concept-album, będący bardzo specyficzną formą celebracji eucharystycznej. Swoją drogą ciekawe, czy to tylko formuła artystyczna, czy też muzycy grający w zespole rzeczywiście są wyznawcami prawosławia? Co generuje kolejne – nader istotne z psychologicznego punktu widzenia – pytanie: W jakim stopniu projekt Batushka został wykoncypowany w ich głowach, a w jakim odpowiada potrzebom ich ducha i serc?
Przyjrzyjmy się jednak dokładniej zawartości albumu. „Yekteniya 1” z miejsca wprowadza nas w podniosły nastrój mszy prawosławnej; niemal namacalnie poczuć możemy zapach kadzidełek, dzwonki dają sygnał do rozpoczęcia uroczystości, z półmroku natomiast dobywa się głos melodeklamującego słowa modlitwy diakona. Po kilkudziesięciu sekundach zespół uderza z całą mocą: rozpędzona perkusja i budujące ścianę dźwięku majestatyczne gitary przyprawiają o ciarki na plecach. Śpiew cerkiewny miesza się z blackmetalowym growlingiem, ale – zapewne ku zaskoczeniu wielu słuchaczy – nie słychać w tym żadnego dysonansu. Z powodzi dźwięków przebija się bowiem nawiązująca do wschodniego folkloru melodia. W części drugiej zespół już od pierwszych sekund rozpędza się do granic możliwości, wokalista traktuje zaś swój głos jak kolejny instrument. Najważniejsze jednak są tutaj smaczki pojawiające się w tle, a więc chóralne zaśpiewy i towarzyszące im – nie po raz pierwszy, i nie ostatni – doommetalowe gitary. Podobny schemat mają dwie kolejne kompozycje – „Yekteniya 3” i „Yekteniya 4”. Choć oczywiście różnią się one w szczegółach; w pierwszej z nich uwagę przekuwa pojawiająca się na drugim planie melodyjna partia gitary, w drugiej – operująca w niskich rejestrach wokaliza.
W piątej części zespół wspina się na jeszcze wyższy poziom. Wolniejsze tempo pozwala muzykom na podkreślenie potęgi brzmienia. Nienaganna produkcja pozwala z kolei na to, by cieszyć się selektywnym brzmieniem. Mimo potężnego czadu, wszystko jest idealnie słyszalne. Każdy element układanki został zaś perfekcyjnie do siebie dopasowany. Nie mniejsze pochwały należą się „Yekteniyi 6”, w której żeński głos (zahaczający o folk) idealnie kontrastuje z pojawiającym się chwilę później doommetalowym – zapewne sięgającym samych Niebios – murem. Ale to i tak jedynie przystawka do tego, co czeka nas we fragmencie siódmym. To, bez dwóch zdań, najmocniejszy punkt „Litourgiyi”, w którym hipnotyczny rytm stanowi doskonały podkład do powtarzanej jak mantra niezwykle przejmującej frazy: „Hospodi pomiłuj” („Panie, zmiłuj się!”). Z kolei utwór zamykający album, czyli „Yekteniya 8”, swą potęgą dosłownie wgniata w podłogę. Mimo obecnego w nim przez większość czasu blackmetalowego czadu, muzycy dokładają wszelkich starań, aby nie zagubił się gdzieś ten niepowtarzalny nastrój towarzyszący odsłuchowi płyty od pierwszych jej sekund.
Można nie być fanem black czy doom metalu. Można deklarować się jako ortodoksyjny katolik, protestant czy muzułmanin. Ale świadome unikanie znajomości z Batushką, to nade wszystko wyrządzanie krzywdy sobie samemu!
koniec
10 grudnia 2015
Skład:
nie podano

Komentarze

11 XII 2015   15:28:18

ależ moc!!!

22 VI 2016   23:58:53

07 VII 2016   08:33:59

Mam autentyczne ciary jak słucham Batushki! Świetny kawał polskiej muzyki. Fajna recenzja.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.