Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Stephan Meidell
‹Metrics›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMetrics
Wykonawca / KompozytorStephan Meidell
Data wydania17 marca 2017
Wydawca Hubro Records
NośnikCD
Czas trwania39:00
Gatunekelektronika, jazz, klasyczna
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Stephan Meidell, Morten Barrikmo Engebretsen, Erlend Apneseth, Stefan Lindvall, Hans Knut Sveen, Magda Mayas
Utwory
CD1
1) Baroque I03:12
2) Baroque II03:48
3) State I04:32
4) State II02:39
5) State III05:47
6) Biotop12:19
7) Tauchgang06:43
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Patrząc w przyszłość z głową w przeszłości
[Stephan Meidell „Metrics” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
O pochodzącym z Bergen gitarzyście i klawiszowcu Stephanie Meidellu pisaliśmy nie tak dawno przy okazji wydania nowej płyty jednego z jego projektów – tria Cakewalk. Tak się jednak złożyło, że niespełna miesiąc później ukazał się drugi solowy album Norwega. „Metrics” – bo taki właśnie nosi tytuł – przynosi trochę inną muzykę, wyrastającą wprawdzie z jazzowych doświadczeń artysty, ale wspartą również inspiracjami współczesną kameralistyką.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Patrząc w przyszłość z głową w przeszłości
[Stephan Meidell „Metrics” - recenzja]

O pochodzącym z Bergen gitarzyście i klawiszowcu Stephanie Meidellu pisaliśmy nie tak dawno przy okazji wydania nowej płyty jednego z jego projektów – tria Cakewalk. Tak się jednak złożyło, że niespełna miesiąc później ukazał się drugi solowy album Norwega. „Metrics” – bo taki właśnie nosi tytuł – przynosi trochę inną muzykę, wyrastającą wprawdzie z jazzowych doświadczeń artysty, ale wspartą również inspiracjami współczesną kameralistyką.

Stephan Meidell
‹Metrics›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMetrics
Wykonawca / KompozytorStephan Meidell
Data wydania17 marca 2017
Wydawca Hubro Records
NośnikCD
Czas trwania39:00
Gatunekelektronika, jazz, klasyczna
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Stephan Meidell, Morten Barrikmo Engebretsen, Erlend Apneseth, Stefan Lindvall, Hans Knut Sveen, Magda Mayas
Utwory
CD1
1) Baroque I03:12
2) Baroque II03:48
3) State I04:32
4) State II02:39
5) State III05:47
6) Biotop12:19
7) Tauchgang06:43
Wyszukaj / Kup
Stephan Meidell to w chwili obecnej bardzo wpływowa postać w norweskim światku jazzowym. Na co zresztą ciężko w ciągu minionych kilkunastu lat pracował. Urodził się w 1982 roku w Kristiansand na południu kraju. Od najmłodszych lat interesował się muzyką awangardową, na swój główny instrument wybierając gitarę. Co ciekawe, studia muzyczne (w klasie jazzu) odbył nie w ojczyźnie, ale w konserwatorium w Amsterdamie. Po uzyskaniu dyplomu wrócił na stałe do Norwegii i osiadł w Bergen. W tym momencie też jego kariera nabrała rozpędu. Dzisiaj w swojej dyskografii ma już kilkanaście płyt, sygnowanych zresztą różnymi nazwami. Trzy z nich zdążyły ukazać się w tym roku. W styczniu do sprzedaży trafił trzeci kompakt międzynarodowego freejazzowego projektu Velkro („Too Lazy to Panic”), w lutym – trzecia produkcja elektroniczno-jazzrockowego tria Cakewalk („Ishihara”), natomiast w marcu – wydany przez Hubro Records drugi album solowy zatytułowany „Metrics”.
Do udziału w nagraniach, które zarejestrowane zostały w różnych studiach w Bergen i Berlinie, Meidell zaprosił pięcioro artystów, spośród których czworo na co dzień związanych jest ze środowiskiem muzyków klasycznych (co jednak nie oznacza, że jak ognia unikają innych gatunków). Jazzmanem z prawdziwego zdarzenia, poza liderem, jest w zasadzie tylko klarnecista Morten Barrikmo Engebretsen, między innymi występujący w składzie Trondheim Jazz Orchestra. Pozostali wkroczyli więc na teren może nie całkiem dla nich dziewiczy, ale na pewno rzadko eksplorowany. Kogo konkretnie mamy na myśli? Pianistkę Magdę Mayas, klawesynistę Hansa Knuta Sveena oraz skrzypków Erlenda Apnesetha i Stefana Lindvalla. Dwaj ostatni grają na instrumentach zabytkowych: pierwszy na hardingfele, czyli siedemnastowiecznej odmianie skrzypiec charakterystycznych dla norweskiego regionu Hardanger, drugi na młodszych o stulecie skrzypcach barokowych.
Ale nie tylko muzycy klasyczni musieli dostosować się do wymagań stawianych przez Stephana Meidella (który tym razem odpowiedzialny był za dźwięki gitar, syntezatorów oraz całą elektronikę), mieli oni również wielki wpływ na niego, co słyszalne jest bardzo wyraźnie w sześciu na siedem kompozycji. Album otwierają dwie części utworu „Baroque”. Wbrew pozorom nie mamy w nich do czynienia z prostym nawiązaniem do dzieł Jana Sebastiana Bacha, Antonia Vivaldiego czy Domenica Scarlattiego. Oczywiście, pewne elementy muzyki klasycznej, ale też folkowej, łatwo wychwycić, lecz nade wszystko – przynajmniej w części pierwszej – do uszu słuchaczy dobija się elektronika. Ona wyznacza rytm, wokół którego, jak w naszyjniku, nanizane są pozostałe instrumenty, generujące brzmieniowe smaczki – głównie fortepian preparowany i klawesyn. Część druga, w znacznie mniejszym stopniu improwizowana, wprowadza ład i nastrój niepokoju. Więcej w niej też – w warstwie harmonicznej i rytmicznej – jazzu i rocka, ale nietypowego, bo zagranego głównie na instrumentach klasycznych.
Trzyczęściowa kompozycja „State” trwa w sumie prawie trzynaście minut. Co ciekawe, utwór o identycznym tytule znalazł się na wydanej miesiąc wcześniej płycie zespołu Cakewalk. Czy to oznacza, że mamy do czynienia z jego przeróbką? Niekoniecznie. Nawet jeżeli bowiem Meidell w obu przypadkach wyszedł z tego samego punktu, to dalej jego wyobraźnia podążyła zupełnie inną drogą. „State I” ma charakter ambientowy, charakteryzuje go gęste, niepokojące tło; w „State II” pojawiają się z kolei rytmicznie pulsujące syntezatory, a smaczków przydają skrzypce, fortepian i klawesyn; część trzecia z kolei eksponuje gitarę i skrzypce. Przede wszystkim jednak służy wyciszeniu emocji. W świat ambientu wprowadza ponownie najdłuższy w całym zestawie, ponad dwunastominutowy „Biotop”, nagrany niemal w stu procentach przez samego Meidella. Udział gości ograniczony został tutaj do minimum. Chyba niepotrzebnie, ponieważ sama elektronika (w tym też syntezatory) broni się średnio. Podobnie jest zresztą z zamykającym krążek „Tauchgang”, w którym tym razem jednak Stephan dopuszcza do głosu pozostałych instrumentalistów. I z miejsca wzbogaca to brzmienie, nawet jeśli goście pozostają przez cały czas na drugim planie.
Dla kogo jest ten album? Dla zatwardziałych wielbicieli Stephana Meidella, którzy nie stronią od muzycznych eksperymentów i którzy wybaczą mu zredukowanie elementów jazzowych do niezbędnego minimum. Pozostali słuchacze raczej nie znajdą tu nic dla siebie.
koniec
11 maja 2017
Skład:
Stephan Meidell – gitara elektryczna, gitara basowa, syntezatory, elektronika, taśmy, automat perkusyjny
gościnnie:
Morten Barrikmo Engebretsen – klarnety
Erlend Apneseth – hardingfele
Stefan Lindvall – skrzypce barokowe
Hans Knut Sveen – klawesyn
Magda Mayas – preparowany fortepian

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.