Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Bension Kimiagarow
‹Człowiek zmienia skórę (02) Jesień›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzłowiek zmienia skórę (02) Jesień
Tytuł oryginalnyЧеловек меняет кожу (02) Осень
ReżyseriaBension Kimiagarow
ZdjęciaZaur Dahte
Scenariusz
ObsadaBaba Annanow, Anatolij Azo, Igor Kostoliewski, Łarisa Udowiczenko, Jurij Gorobiec, Boris Chmielnicki, Mihails Kublinskis, Audris Chadaravičius, Sokrat Abdukadyrow, Wadim Jakowlew, Nazarszo Gulmamadow, Zakir Muhamedżanow
MuzykaMark Fradkin
Rok produkcji1978
Kraj produkcjiTadżykistan, ZSRR
CyklCzłowiek zmienia skórę
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
[Bension Kimiagarow „Człowiek zmienia skórę (02) Jesień” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
[Bension Kimiagarow „Człowiek zmienia skórę (02) Jesień” - recenzja]

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

Bension Kimiagarow
‹Człowiek zmienia skórę (02) Jesień›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCzłowiek zmienia skórę (02) Jesień
Tytuł oryginalnyЧеловек меняет кожу (02) Осень
ReżyseriaBension Kimiagarow
ZdjęciaZaur Dahte
Scenariusz
ObsadaBaba Annanow, Anatolij Azo, Igor Kostoliewski, Łarisa Udowiczenko, Jurij Gorobiec, Boris Chmielnicki, Mihails Kublinskis, Audris Chadaravičius, Sokrat Abdukadyrow, Wadim Jakowlew, Nazarszo Gulmamadow, Zakir Muhamedżanow
MuzykaMark Fradkin
Rok produkcji1978
Kraj produkcjiTadżykistan, ZSRR
CyklCzłowiek zmienia skórę
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Chociaż w Związku Radzieckim socrealistyczna powieść Brunona Jasieńskiego (1901-1938) „Człowiek zmienia skórę” (1932-1933) cieszyła się przez kilka dekad nabożną czcią, a dzieci w sowieckim Tadżykistanie musiały poznawać ją jako lekturę szkolną – w Polsce, nawet tej komunistycznej, nie zyskała ani sławy, ani uznania. Chociaż wydano ją już w 1934 roku (czyli w czasach sanacji), a po drugiej wojnie światowej dość regularnie wznawiano. Opartego na niej serialu Bensiona (Borisa) Kimiagarowa (1920-1979) w PRL-u wcale nie zaprezentowano. Inna sprawa, że nawet w Kraju Rad musiał on czekać na emisję aż do 1982 roku, co oznacza, że nie dożył jej reżyser adaptacji. Skąd wynikało to opóźnienie? Bo na pewno nie wpłynęła na to sama treść dzieła – ani prozatorskiego, ani filmowego. Logiczna odpowiedź wydaje się tylko jedna: Kiedy „Człowiek zmienia skórę” Kimiagarowa był gotowy do pokazania, Leonid Breżniew wysłał wojska radzieckie do Afganistanu. Inwazja ta w dużym stopniu rozpoczęła się z terytorium dzisiejszego Tadżykistanu. A odgrywająca nadzwyczaj istotną rolę w filmie rzeka Wachsz stanowi na pewnym odcinku granicę między tymi państwami.
Porzućmy jednak 1979 rok i kolejne, przenieśmy się o niemal pół wieku wstecz. Latem 1931 roku, co pokazano w części pierwszej, na miejsce budowy wielkiego kanału przybywa trzech amerykańskich inżynierów: Barker (Litwin Audris Chadaravičius), Reginald Murray (Łotysz Mihails Kublinskis) oraz Jim Clark (Rosjanin Igor Kostoliewski). Mają pomóc sowieckim specjalistom, którym brakuje doświadczenia, a może nawet i wiedzy (choć do tego ostatniego oczywiście nikt się nie przyzna). W każym razie prace nad oddaniem kanału do użytku opóźniają się. Niezrealizowanie inwestycji w terminie może natomiast spowodować przesunięcie na kolejny rok plany zbioru bawełny, która ma wyrosnąć na nawodnionej wodami Wachszu pustyni. Dotychczasowy naczelnik budowy Nikołaj Jeriomin (Anatolij Azo) zwala winę na głównego inżyniera Niemirowskiego (Walentin Nikulin), którego uważa za specjalistę „starej daty” (w czasach stalinowskich, w których rozgrywa się akcja, to była obelga mogąca kosztować wolność, a może nawet życie); ten nie pozostaje mu dłuższy, zwłaszcza że wie o romansie naczelnika z jego żoną…
Pracy nie ułatwia również fakt, że ktoś zaczyna potajemnie grozić przybyszom zza Atlantyku. Młody inżynier Clark znajduje pewnego dnia pod poduszką rysunek ze swoją odciętą głową. Wraz z tłumaczką Maszą Połozową (Łarisa Udowiczenko) informują o tym fakcie szefa komórki partyjnej Wołodię Sinicyna (Wadim Jakowlew) oraz inżyniera Saida Urtabajewa (Turkmen Baba Annanow). Nie dlatego, że Jim nagle zaczął się bać; chce, aby kierownictwo wiedziało, że na placu budowy są nie tylko przyjaciele, ale również wrogowie. Jakby w społeczności, która już od lat żyje w obsesyjnym poczuciu zagrożenia i szukania szpiegów zawsze i wszędzie, nie było to naturalne… Trzeba jednak mieć się na baczności. Zwłaszcza że inwestycja, jak wiemy, jest zagrożona. Po odwołaniu Jeriomina i Niemirowskiego budową kieruje tymczasowo Urtabajew, ale lada dzień powinni dotrzeć ze Stalinabadu (dzisiejszego Duszanbe) nowo mianowani naczelnik i główny inżynier.
Zamiast nich pojawia się natomiast – dosłownie: na białym koniu – niejaki Komarienko (Jurij Gorobiec – patrz: „Samolot w płomieniach”, tadżycki serial „Dżura – myśliwy z Min-Archaru”). Okazuje się być czekistą, śledczym NKWD, który przyjechał, aby rozwiązać zagadkę gróźb adresowanych do gości z Ameryki. W samą porę, bo Clark dostaje właśnie kolejną. I to z konkretną datą – 1 września. Z czasem na arenę wkraczają jeszcze dwaj nowi bohaterowie: robotnik Paweł Kristałłow (w tej roli Boris Chmielnicki) – przystojny i zdolny, potrafi grać na gitarze i śpiewać, ale przy okazji nierób patentowany i pijak, oraz mający zastąpić Jeriomina nowy naczelnik budowy Iwan Morozow (zmarły przed trzema laty Roman Gromadski – vide „Król Lear” i „Romanca o zakochanych”). Czy uda mu się ruszyć z kopyta z budową? Zgodnie z planami snutymi w Moskwie woda z gór powinna popłynąć na pustynię najpóźniej jesienią następnego roku.
W części drugiej serialu dowiadujemy się ciekawych rzeczy o przeszłości Maszy Połozowej. Zaskakujące może wydawać się bowiem, skąd dziewczyna „zakopana” na tadżyckiej pustyni tak dobrze zna język rosyjski. Otóż okazuje się, że jej ojciec był za czasów carskich zawodowym rewolucjonistą. Kiedy zagroziło mu aresztowanie i niechybna zsyłka na Syberię, przyjaciele z partii umożliwili mu ucieczkę na Zachód, do Anglii. Masza została sama z matką w Rosji, ale kiedy kobieta zmarła, także dziewczynkę przerzucono przez granicę na Wyspy Brytyjskie. I tak Połozowa przeżyła na „zgniłym Zachodzie” sześć lat. Można domyślać się, że po rewolucji wraz z ojcem wróciła do nowej Rosji. Niestety, w filmie nie wyjaśniono co dalej stało się z rewolucjonistą. Na pewno cudem byłby fakt, gdyby udało mu się przeżyć późniejsze czystki w łonie partii komunistycznej. Wszak ci, którzy przebywali po tamtej stronie uznawani byli w latach 30. XX wieku nawet nie za potencjalnych, ale niemal pewnych szpiegów.
koniec
17 kwietnia 2024

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.