Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 1 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

muzyczne

więcej »

Zapowiedzi

Tatvamasi
‹Haldur Bildur›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHaldur Bildur
Wykonawca / KompozytorTatvamasi
Data wydania4 października 2019
Wydawca Audio Cave
NośnikCD
Czas trwania43:11
Gatunekfolk, jazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Tomasz Piątek, Jan Michalec, Anna Witkowska-Piątek, Małgorzata Pietroń, Grzegorz Lesiak, Łukasz Downar, Krzysztof Redas
Utwory
CD1
1) Prawdziwy bohater bawi się sam12:25
2) U.L.08:13
3) Chodzę spać do rzeki11:33
4) Haldur Bildur11:05
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Poetyckie korzenie muzycznej awangardy
[Tatvamasi „Haldur Bildur” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Tatvamasi w swym podstawowym wcieleniu działa jako kwartet. Ale ma też zdolność przeobrażania się i poszerzania składu. Na swojej najnowszej płycie występuje jako septet. A jest to płyta wielce oryginalna, zawierająca mieszankę psychodelicznego rocka, jazzu improwizowanego i orientalnego folku. Z kolei tytuł wydawnictwa – „Haldur Bildur” – wskazuje na inspiracje twórczością lubelskiego poety Józefa Czechowicza.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Poetyckie korzenie muzycznej awangardy
[Tatvamasi „Haldur Bildur” - recenzja]

Tatvamasi w swym podstawowym wcieleniu działa jako kwartet. Ale ma też zdolność przeobrażania się i poszerzania składu. Na swojej najnowszej płycie występuje jako septet. A jest to płyta wielce oryginalna, zawierająca mieszankę psychodelicznego rocka, jazzu improwizowanego i orientalnego folku. Z kolei tytuł wydawnictwa – „Haldur Bildur” – wskazuje na inspiracje twórczością lubelskiego poety Józefa Czechowicza.

Tatvamasi
‹Haldur Bildur›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHaldur Bildur
Wykonawca / KompozytorTatvamasi
Data wydania4 października 2019
Wydawca Audio Cave
NośnikCD
Czas trwania43:11
Gatunekfolk, jazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Tomasz Piątek, Jan Michalec, Anna Witkowska-Piątek, Małgorzata Pietroń, Grzegorz Lesiak, Łukasz Downar, Krzysztof Redas
Utwory
CD1
1) Prawdziwy bohater bawi się sam12:25
2) U.L.08:13
3) Chodzę spać do rzeki11:33
4) Haldur Bildur11:05
Wyszukaj / Kup
Początki Tatvamasi sięgają 1998 roku. Wtedy to, za sprawą gitarzysty Grzegorza Lesiaka, powstał w Lublinie psychodeliczno-folkowy projekt Do Świtu Grali, którego nazwa wywodziła się z jednego wersu wiersza Juliana Tuwima „Chrystus miasta”. Skład grupy zmieniał się dość często – muzycy dochodzili i odchodzili – i być może to właśnie sprawiło, że jej popularność nie wychynęła w zasadzie poza lokalne opłotki. Dość powiedzieć, że formacja nie pozostawiła po sobie w tamtym czasie żadnej rejestracji płytowej, a w 2003 roku przeszła do historii. W ostatnim okresie jej działalności jednym z pojawiających się u boku Lesiaka instrumentalistów był basista Łukasz Downar. Prawie dekadę później to oni będą tworzyć zręby Tatvamasi. A co działo się pomiędzy? Lider Do Świtu Grali między innymi orbitował wokół lubelskiej folkowej Orkiestry św. Mikołaja, z którą zresztą współpracował już wcześniej (vide kompakt „Z dawna dawnego” z 2000 roku).
Tatvamasi oficjalnie rozpoczęło swój żywot na początku drugiej dekady XXI wieku. Jako kwartet z – obok Lesiaka i Downara – Tomaszem Piątkiem na saksofonie tenorowym oraz Krzysztofem Redasem na perkusji. W 2012 roku muzycy za własne pieniądze nagrali i wydali minialbum „Peleton zachwianych rowerzystów”, który dotarł aż na drugi brzeg Atlantyku, wzbudzając uznanie szefostwa zasłużonej dla awangardy i alternatywy amerykańskiej wytwórni Cuneiform Records. Zaowocowało to pełnowymiarowym debiutem zatytułowanym „Parts of the Entirety”. Tak jak Do Świtu Grali znani byli głównie na Lubelszczyźnie, tak teraz – dla odmiany – Tatvamasi stało się dużo bardziej popularne w środowiskach niszowych poza Polską niż w ojczyźnie. Na szczęście polscy wydawcy nie przegapili tego sukcesu i kolejny krążek lublinian – „The House of Words” – ukazał się już pod szyldem rodzimego Requiem Records. W tych nagraniach zespół pomógł piąty instrumentalista – trębacz Jan Michalec.
Z kolei przy okazji nagrania płyty „Dyliżans siedmiu” (2016) Tatvamasi przeobraziło się w siedmioosobowy projekt międzynarodowy, wsparty przez brazylijskiego saksofonistę i flecistę Yedo Gibsona oraz hiszpańskiego perkusistę i perkusjonistę Vasco Trillę (znanego z wydanych w naszym kraju przez Fundację Słuchaj! i Multikulti Records albumów grup Low Vertigo, Völga, Nobjects czy Phicus). To wydawnictwo dołączone zostało do jednego z numerów mającego siedzibę w Krakowie magazynu muzycznego „Lizard”. Jeszcze inne oblicze grupa zaprezentowała na krążku „Amor Fati” (OBUH Records, 2017), w powstaniu którego nie wziął udziału Michalec, ale za to pojawiła się w studiu trzyosobowa sekcja smyczkowa (w składzie: Anna Witkowska i Michał Witkowski – skrzypce oraz Małgorzata Pietroń – wiolonczela). Sukces płyty – mówimy oczywiście o sukcesie w kontekście wydawnictwa niszowego – sprawił, że wytwórnia zdecydowała się sięgnąć do archiwów Lesiaka i po prawie dwóch dekadach wydać na winylu koncertowe nagrania Do Świtu Grali, które powstały w maju 2000 roku podczas koncertu pod hasłem „Folk z Chatki”.
I chociaż w porównaniu z dokonaniami Tatvamasi nie brzmią one tak nowocześnie, na pewno warto było po nie sięgnąć, wypełniając tym samym kolejną lukę w dziejach polskiej alternatywy. Mając już spokojne sumienie, przynajmniej jeśli chodzi o ocalenie od zapomnienia swojej poprzedniej grupy, Lesiak mógł odważnie spojrzeć w przyszłość i zabrać się do pracy nad nową płytą. Sesja odbyła się w ciągu dwóch zimowych dni – 20 i 21 lutego ubiegłego roku – w Sali Koncertowej lubelskiej Szkoły Muzycznej imienia Tadeusza Szeligowskiego, a jej efektem stał się materiał, który wypełnił album „Haldur Bildur”. Krakowski Audio Cave, obecnie odpowiedzialny także za magazyn „Lizard”, wydał go jednocześnie na kompakcie i, z myślą o kolekcjonerach, winylu. Skąd ten dziwny tytuł? Z wiersza awangardowo-katastroficznego lubelskiego poety Józefa Czechowicza („Haldur Bildur i czas”), który zginął w swoim rodzinnym mieście pod gruzami zbombardowanej przez Luftwaffe kamienicy dziewiątego dnia drugiej wojny światowej. Nie oznacza to jednak, że tym razem Tatvamasi postanowiło grać, choćby i awangardową, poezję śpiewaną. Nie, nic z tych rzeczy!
Na „Haldur Bildur” grupa po raz kolejny rozrosła się do septetu. Do składu powrócił Michalec (trąbka), ponownie też pojawiły się grające na smyczkach Witkowska-Piątek (skrzypce) i Pietroń (wiolonczela). Muzyka formacji, choć z płyty na płytę ewoluuje, obraca się mimo wszystko wokół tych samych stylów: od rocka (podszytego psychodelią), poprzez jazz (w dużej mierze improwizowany), aż po world music (nawiązującej do tradycji arabskiej). To szalona mieszanka – i zaprawdę trzeba mieć sporo samozaparcia, aby nad taką miksturą zapanować. I tu docieramy do podstawowego problemu z Tatvamasi. Chociaż zdaję sobie sprawę, że ten „problem” może być czysto osobisty. Ktoś inny równie dobrze może uznać to za „wartość dodaną”. Wielość inspiracji sprawia bowiem, że muzycy często nie potrafią się zdecydować, w którą stronę pragną pomaszerować. Co rusz wplatają do głównego nurtu opowieści nowe wątki, które potem porzucają, by udać się na poszukiwania kolejnych. Popisy solowe są więc urywane, spychane na drugi czy trzeci plan.
Wywołuje to poczucie chaosu. Biorę pod uwagę, że zamierzonego, ale jednak… chaosu. Naturalna transowość muzyki Tatvamasi zostaje tym sposobem zakłócona, a rozbudowane kompozycje (trzy z czterech trwają ponad dziesięć minut) rozbijają się na szereg krótszych narracji. Najlepiej wypada otwierający album „Prawdziwy bohater bawi się sam”, w którym grupa zaskakująco konsekwentnie dąży od jazzu, poprzez free rock, do dynamicznego jazzowo-folkowego (z naleciałościami arabskimi) finału, którego nie powstydziłaby się nawet Subtropic Arkestra Gorana Kajfeša. Takich momentów, w których poziom energii byłby wprost proporcjonalny do melodyjnego transu, brakuje właśnie najbardziej. W stronę folku grupa podąża także w otwarciu „U.L.”; głównie za sprawą regularnie powracających smyczków, które nie tylko otwierają, ale i wieńczą ten utwór. Pomiędzy mamy też do czynienia z subtelnymi wstawkami jazzowymi i leniwie „pluskającą” gitarą.
W „Chodzę spać do rzeki” Tatvamasi otwiera jeszcze jedno pole eksploracji, brzmiąc jak psychodeliczny band, który postanowił odkryć dla siebie urok tak zwanej americany. Gitara Lesiaka brzmi zaś tak, jakby grała na niej Mary Halvorson. To nie jest żaden zarzut, raczej drogowskaz, mający wskazać czytelnikom inspiracje zespołu. Całość kończy natomiast niemal smoothjazzowy saksofon wspierany przez smyczki. W tytułowym „Haldur Bildur” lublinianie są z kolei jak poezja Józefa Czechowicza – zadziorni i nieprzewidywalni. Zmieniają rytm, co chwilę jeden instrument zastępują drugim, drugi trzecim. Improwizują na całego, choć bez klasycznych freejazzowych orgii. Dopiero w końcówce – zapewne dla podniesienia napięcia – nieco podkręcają tempo. Przyznam, że mam z piątą pełnowymiarową płytą Tatvamasi. Niby danie to przyrządzone jest ze składników, które z osobna niezwykle mi smakują. Ba! nawet wymieszane ze sobą robią ogromne wrażenie. A jednak w tym konkretnym przypadku czegoś im brak. Jakiejś przyprawy, ulotnego uroku, stylistycznej konsekwencji. Niełatwo to nazwać. Może więc zwyczajnie się czepiam. Albo oczekuję za dużo.
koniec
9 stycznia 2020
Skład:
Tomasz Piątek – saksofon tenorowy
Jan Michalec – trąbka
Anna Witkowska-Piątek – skrzypce
Małgorzata Pietroń – wiolonczela
Grzegorz Lesiak – gitara elektryczna
Łukasz Downar – gitara basowa
Krzysztof Redas – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Od smutku do radości
Sebastian Chosiński

30 IV 2024

Wydany przed dwoma laty jazzowo-ambientowy album „Ghosted” Orena Ambarchiego, Johana Berthlinga i Andreasa Werliina był dla mnie nadzwyczaj miłym zaskoczeniem. Dlatego z wielkimi oczekiwaniami przystępowałem do odsłuchu jego kontynuacji. I tu również czekało mnie zaskoczenie, choć niekoniecznie takie, na jakiej liczyłem. Ale w końcu nie wszystko – na to, co dobre – musi powalać nas na kolana, prawda?

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.