Manifestacje Lary CroftLara Croft szybko przestała być tylko bohaterką gry komputerowej. Zyskawszy osobowość stała się postacią medialną.
Paweł NurzyńskiManifestacje Lary CroftLara Croft szybko przestała być tylko bohaterką gry komputerowej. Zyskawszy osobowość stała się postacią medialną. Jej fanom nie przeszkadza to, że żyje w wirtualnym świecie. Chcieli poznać ją bliżej, spotykać ją częściej niż – raz na rok – z okazji premiery kolejnej części gry. Eidos doskonale wyczuł nastroje i potrzeby. Lara rozpoczęła karierę w mediach. Nie sposób opisać jej wszystkich wystąpień. Poniżej znajdziecie krótki opis tych najbardziej spektakularnych i najciekawszych. Gazety i magazyny: Jej stale rosnąca popularność zainteresowała prasę popularną. Twarz lady Croft pojawiła się na większości liczących się magazynów głównonurtowych: „TIME”, „The Face” (po raz pierwszy na okładce tego magazynu pojawiła się twarz nieprawdziwej osoby), „The Daily Telegraph’s Sunday Magazine”, „Melody Maker” i „FHM”. Każdy z nich poświęcił jej również tekst analityczny. Magazyn „The Times” zorganizował sześciotygodniową promocję: od grudnia 1999 do stycznia 2000 roku publikowano kolejne odcinki historii. Na zakończenie Lara trafiła na okładkę, a do gazety dołączona była płyta ze specjalnym, darmowym wydaniem gry – był to dodatkowy poziom. Lara na zlecenie redaktora naczelnego gazety leci do Egiptu zbadać kolejny grobowiec. Następnym krokiem były jej własne magazyny. Pierwszy to niemiecki „Lara Croft Magazine” – zawierał głównie zdjęcia, najczęściej o erotycznym zabarwieniu. Lara w wieczorowej sukni, leżąca na plaży w samym bikini, kusząca swym tajemniczym uśmiechem. Oprócz tego artykuły można było tam przeczytać o innych produktach Eidosu, o grze „Tomb Raider”, o sztucznych inteligencjach, o innych wystąpieniach Lary oraz informacje o ciekawych stronach internetowych. Od niedawna w USA i Wielkiej Brytanii ukazuje się „Tomb Raider Magazine”. Są tutaj przedruki komiksu „Tomb Raider” z Image Comics. W magazynowym formacie przygody dzielnej pani archeolog docierają do nowej rzeszy fanów. Lara zafascynowała również Douglasa Couplanda. Będąc pod jej wielkim wpływem napisał „Douglas Coupland`s Lara`s Book": Książka wydana w formie albumu zawierała szereg fotografii Lary, uzupełnionych niewielką ilością tekstu. Coupland tak pisał o pannie Croft: „Lara wywarła wpływ na wielu ludzi. Jest delikatna jak śmiech, dokuczliwa jak rana postrzałowa. Kiedy o niej myślę, jest to coś więcej niż zwykły obraz wypełniający umysł. W jej ruchach zawarta jest poezja…”. Telewizyjna Lara: Lara zaczęła również grać w reklamach. Jedną z pierwszych firm, które dostrzegły potencjał drzemiący w bohaterce, był Seat. Nakręcono trzy reklamówki, w których Lara promowała samochody tej marki. Wkrótce po tym zaczęła reklamować produkty takich firm jak Nike, Ericsson, Playstation, Sony. Promowała również internetowy serwis ZDnet.com. Jedną z ciekawszych reklam była reklama niemieckiego magazynu dla pań: „Brigitte”. Spot zaczynał się standardowo: Lara ściga kogoś, z zacięta miną. Nagle na jednej w wystaw dostrzega suknię ślubną i w tym momencie zapomina o pościgu, zatrzymuje się i podziwia kreację. Pojawia się napis: „Przede wszystkim Lara jest kobietą.” Od 1999 roku Lara pije brytyjski napój energetyczny Lucozade. Na stronie www.lucozade.com można zobaczyć zdjęcia, reklamy oraz zagrać w specjalną wersję gry. Lara w telewizji to nie tylko reklamy, ale również występy artystyczne. Wystąpiła w teledysku niemieckiej grupy rockowej Die Ärzte. W piosence „Ein Schwein namens Männer” (Wszyscy mężczyźni to świnie), w krótkiej walce pokonuje członków zespołu, którzy są żywym przykładem na to, że mężczyźni myślą głównie o seksie. Wzięła też udział w trasie koncertowej zespołu U2 – Popmart. Pojawiała się na ekranie podczas piosenki „Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me”. Lara zawsze jest pokazana jako piękna i niebezpieczna kobieta. Jeśli ktoś nie traktuje się jej z należnym szacunkiem to zwykle źle kończy. Wszak piękne i niebezpieczne kobiety zawsze pociągały mężczyzn. Ostatnio można było oglądać Larę w brytyjskiej telewizji. W lipcu 2001 ukazał się film dokumentalny, analizujący fenomen Lary Croft. „Lethal & Loaded”, piećdziesięciominutowy dokument, który już wkrótce będzie dostępny na VHS i DVD, został podzielony na 12 rozdziałów: Rozdział 1: Kim jest Lara Croft? Przedstawienie Lary oraz opinie kilku osób o niej. Rozdział 2: Początek Toby Guard – twórca Lary opowiada o jej pierwszych dniach. O tym, jak doszło do tego, że jest kobietą. Rozdział 3: Szkolne dni Lara kształciła się w Gordonstoun, ekskluzywnej szkockiej uczelni, która istnieje naprawdę. Uczniowie i nauczyciele opowiadają o tym, jak mogłaby wyglądać jej edukacja. Rozdział 5: Projektowanie Idealnej Kobiety Wirtualnej. Lara ma wiele twarzy: inaczej wygląda na ekranie komputera, inaczej wygląda modelka, która się w nią wciela. Rozdział o różnicach w postrzeganiu różnych wcieleń bohaterki. Rozdział 6: Obsesje Czy to Ty kontrolujesz Larę, czy ona kontroluje Ciebie? Bardziej i mniej sławni ludzie opowiadają o swojej obsesji Larą Croft. Chapter 7: Ikona popkultury Jak wypada Lara w porównaniu z prawdziwymi gwiazdami. Rozdział 8: Bez cenzury Dlaczego ludzie chcą rozebrać Larę i dlaczego Core na to nie pozwala… Chapter 9: Bycie Larą Modelka-amatorka Jenifer Morga opowiada, jak postanowiła zostać Larą. Rozdział 10: Wcielenia Lary Oficjalna, żywa przedstawicielka Lary Croft – Lucy Clarkson opowiada o ciężkiej pracy. Rozdział 11: Utrzymywanie Lary przy życiu Mężczyzna, który nienawidzi Lary: Phil ’Dr Evil’ Chapman – człowiek, który poświęca całe swoje życie, aby zabić Larę Croft. Rozdział 12: Życie Lary Toby Gard wyjaśnia, dlaczego porzucił Core Design zaraz po tym, jak ukazała się pierwsza część gry i o jego związkach z Larą od tamtego czasu. Wirtualna bohaterka nie może spotykać się z fanami, nie może rozdawać autografów. A tego zaczęli domagać się fani. Lara z ekranu przestała im wystarczać. Firma Eidos postanowiła zatrudnić modelkę, która wcieli się w rolę cyberheroiny. Przez prawie cztery lata w Larę wcielały się cztery modelki. Kierownictwo Eidosu przez cały czas pilnowało, by osoba, która wciela się w lady Croft, nie przyćmiła bohaterki, którą odgrywa. Gdy tylko zaczynał się zbyt duży szum wokół odtwórczyni roli i zbyt wielu fanów wiedziało, jak nazywa się modelka, natychmiast była zastępowana kolejną dublerką. Żywa Lara zawsze była główna ozdobą stoiska firmy na targach E3. Również zdjęcia modelek zaczęły cieszyć się ogromną popularnością w Internecie. Praktycznie każda strona poświęcona grze posiada imponująca galerię zdjęć każdej wersji panny Croft. Pierwsza żywa Lara to Rhona Mitra, dziewiętnastoletnia Brytyjka, która wygrała casting. Niestety, nie nacieszyła się swoja rolą, wkrótce zastąpiła ją Nell McAndrew. Ona również była zawodową modelką, pracowała dla Eidosu jako hostessa na targach komputerowych, występowała w programach telewizyjnych. To ona wystąpiła w reklamie brytyjskiego napoju energetycznego Lucozade. Nell przestała być Larą w atmosferze skandalu. Pokazała się w Playboyu. Pismo użyło logo Tomb Raidera, sugerując, że czytelnicy będą mogli ujrzeć bohaterkę gry nagą. Błyskawiczna interwencja Eidosu i skierowanie sprawy do sądu skończyło się wyrokiem, nakazującym zaklejenie logo na wszystkich egzemplarzach. A nową Larą została kolejna modelka – Lara Weller. Holenderka o wymiarach 34c-24-34. Z początkiem roku 2000 panna Weller została zastąpiona niejaką Lucy Clarkson – szesnastoletnią Brytyjką. Lucy nadal gra Larę, ale nie ma ostatnio zbyt wiele do roboty – Eidos przestał promować swoje modelki. Po premierze filmu więcej osób kojarzy Larę Croft z Angeliną Jolie, niż z młodą Lucy. Teraz należy czekać do premiery kolejnej części gry: wtedy dowiemy się, czy Lara zyska nowe ciało… Kilka modelek wcieliło się w postać Lary na jedną lub dwie sesje zdjęciowe: Vanessa Demouy (Francja), Ellen Rocche (Brazylia) i Andja Marich (Chorwacja). Polscy fani gry mieli okazję osobiście spotkać się z Larą Weller. Pod koniec listopada 1999 roku przyjechała do Polski promować czwartą część gry. Ilość osób, która zapragnęła na własne oczy zobaczyć żywe wcielenie bohaterkę gry komputerowej, zaskoczyła organizatorów. Pierwsze spotkanie z fanami odbywało się w warszawskim Empiku ’Junior’. Trzy czwarte przestrzeni sklepowej zajmowali mężczyźni żądni autografu Lary, która, jak to prawdziwa gwiazda, spóźniła się pół godziny. W momencie, gdy weszła do sklepu, tłum oszalał. Ochroniarze z ledwością zapanowali nad sytuacją i można było zacząć rozdawać autografy. Jeszcze gorzej było w Mediamarkcie w Markach. Przybyło tak wielu ludzi, że ochroniarze nie mogli zapanować na tłumem i spotkanie z fanami uległo skróceniu. Przekrój wiekowy był imponujący: od 13-14 – latków, którzy z wypiekami na twarzy wspinali się na palce, aby zobaczyć bohaterkę, po dwudziestokilkulatków, którzy porównywali to, co widzą – ze zdjęciami. Szczęśliwcy mogli również zobaczyć jak Lara tańczy – podczas swojej wizyty w Polsce odwiedziła jedną z warszawskich dyskotek. Co jeszcze?… Ostatecznym dowodem na to, że Lara przestała być jedynie bohaterką gry komputerowej, było przemówienie brytyjskiego ministra edukacji – lorda Sainsbury`ego. Stwierdził, że Lara Croft jest doskonałym przykładem rozwoju brytyjskiej technologii i mianował Larę ambasadorką brytyjskiej techniki. Po raz pierwszy gra komputerowa doczekała się tak prestiżowej pochwały. Ostatnio Lara pojawiła się w formie… wirusa. Rozprzestrzeniał się poprzez IRC (Internet Relay Chat) jako „LaraCrotft.theme” – udawał aplikację zmieniającą wygląd pulpitu Windows. Wirus podobno jest niezbyt uciążliwy i łatwy do wykrycia. W 2002 roku, w USA, zostanie otwarty park rozrywki, poświęcony Tomb Raiderowi. W parku zostaną wykorzystane dekoracje stworzone na potrzeby filmu. Na 364 akrach zostanie wybudowana starożytna świątynia oraz lodowa komnata; to nie wszystkie atrakcje, które czekają zwiedzających, ale całość jest, na razie, utrzymywana w tajemnicy. Lara Croft jest dzieckiem popkultury. Jest trwale związana ze środkami masowego przekazu – faktycznie istnieje tylko w różnego rodzaju mediach. Będąc produktem, jest używana do promocji innych produktów, nie zawsze najwyższych lotów. Jest to cena bycia gwiazdą, która nie ma wpływu na swoją karierę, ponieważ istnieje tylko na ekranie komputera. 1 sierpnia 2001 |
Czy Magda Kozak była pierwszą Polką w stanie nieważkości? Ilu mężów zabiła Lukrecja Borgia? Kto pomógł bojownikom Bundu w starciu z carską policją? I wreszcie zdjęcie jakiego tajemniczego przedmiotu pokazywał Andrzej Pilipiuk? Tego wszystkiego dowiecie się z poniższej relacji z lubelskiego konwentu StarFest.
więcej »Długie kolejki, brak podstawowych towarów, sklepowe pustki oraz ograniczone dostawy produktów. Taki obraz PRL-u pojawia się najczęściej w narracjach dotyczących tamtych czasów. Jednak obywatele Polski Ludowej jakoś sobie radzą. Co tydzień w Teleranku Pan „Zrób to sam” pokazuje, że z niczego można stworzyć coś nowego i użytecznego. W roku 1976 startuje rubryka „Praktycznej Pani”. A o tym, od czego ona się zaczęła i co w tym wszystkim zmalował Tadeusz Baranowski, dowiecie się z poniższego tekstu.
więcej »34. Międzynarodowy Festiwal Komiksu i Gier w Łodzi odbywał się w kompleksie sportowym zwanym Atlas Arena, w dwóch budynkach: w jednym targi i program, w drugim gry planszowe, zaś pomiędzy nimi kilkanaście żarciowozów z bardzo smacznym, aczkolwiek nieco drogim pożywieniem. Program był interesujący, a wystawców tylu, że na obejrzenie wszystkich stoisk należało poświęcić co najmniej dwie godziny.
więcej »GSB – Etap 21: Stożek - Ustroń
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 20: Węgierska Górka – Stożek
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 19: Hala Miziowa – Węgierska Górka
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 18: Markowe Szczawiny – Hala Miziowa
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 17: Hala Krupowa – Markowe Szczawiny
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 16: Skawa – Hala Krupowa
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 15: Turbacz – Skawa
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 14: Krościenko nad Dunajcem - Turbacz
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 13: Przehyba – Krościenko nad Dunajcem
— Marcin Grabiński
GSB – Etap 12: Hala Łabowska - Przehyba
— Marcin Grabiński
Kilkanaście tysięcy linków...
— Marcin Lorek
Recepta sukcesu
— Bartosz Kotarba
Komputerowy fenomen
— Bartosz Kotarba
Dobre strony filmu
— Artur Długosz
Dwa minusy to nie zawsze plus
— Artur Długosz
Lara niezdara
— Eryk Remiezowicz
Od zera do bohatera. A właściwie od zera i jedynki.
— Paweł Nurzyński
Okładki serii
— Esensja
Seria komiksowa
— Tomasz Sidorkiewicz
Post.com.ix_ #9 (2)
— Marcin Nęcek, Paweł Nurzyński, Tomasz Sidorkiewicz
Przegląd prasy: Kwiecień 2003
— Paweł Nurzyński
Po drugiej stronie lustra
— Paweł Nurzyński
Przegląd prasy: Marzec 2003
— Marcin Herman, Paweł Nurzyński
Gangrena cywilizacji
— Paweł Nurzyński
Przegląd prasy: Styczeń-luty 2003
— Artur Długosz, Marcin Herman, Paweł Nurzyński
Krótko o komiksach: Listopad 2002
— Paweł Nurzyński, Tomasz Sidorkiewicz
Krótko o komiksach: Czerwiec-lipiec 2002
— Artur Długosz, Wojciech Gołąbowski, Marcin Herman, Piotr Niemkiewicz, Paweł Nurzyński, Witold Tkaczyk, Konrad Wągrowski
Diabeł tkwi w szczegółach
— Paweł Nurzyński
Krótko o komiksach: Kwiecień 2002, cz. 2
— Paweł Nurzyński, Konrad Wągrowski