Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Wasilij Szukszyn
‹Kalina czerwona›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKalina czerwona
Tytuł oryginalnyКалина красная
ReżyseriaWasilij Szukszyn
ZdjęciaAnatolij Zabołocki
Scenariusz
ObsadaLidia Fiedosiejewa-Szukszyna, Wasilij Szukszyn, Iwan Ryżow, Maria Skworcowa, Aleksiej Wanin, Maria Winogradowa, Gieorgij Burkow, Żanna Prochorienko
MuzykaPaweł Czekałow
Rok produkcji1973
Kraj produkcjiZSRR
CyklKlasyka Kina Rosyjskiego
Czas trwania110 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Miłość i zbrodnia często idą w parze
[Wasilij Szukszyn „Kalina czerwona” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Sebastian Chosiński

Miłość i zbrodnia często idą w parze
[Wasilij Szukszyn „Kalina czerwona” - recenzja]

Prokudina zagrał sam Szukszyn i była to bezsprzecznie jedna z jego najlepszych ról filmowych. Aktor o emploi Charlesa Bronsona w średnim wieku idealnie odgrywa wewnętrzne dylematy swojego bohatera. Jest twardzielem, który pragnie już tylko spokoju, który znalazł swą bezpieczną przystań u boku rozumiejącej go kobiety. Problem jednak w tym, że potrzebny jest nie tylko Lubie, ale również swoim dawnym towarzyszom od złodziejskiego fachu… W postać Bajkałowej wcieliła się Lidia Fiedosiejewa-Szukszyna, prywatnie druga żona Wasilija Makarowa (on był natomiast jej drugim mężem). Młodsza od niego o dziewięć lat, urodzona w Leningradzie, ukończyła wydział aktorski WGIK-u w 1964 roku. W kinie zaistniała już jako nastolatka w komedii Anatolija Granika „Maksim Pieriepielica” (1955). Szukszyna poznała, gdy oboje pracowali na planie dramatu Eduarda Boczarowa „Kakoje ono, morie?” (1964). Później występowali razem jeszcze parokrotnie, po raz ostatni w „Oni walczyli za ojczyznę”. Kariera Fiedosiejewej trwa do dzisiaj. Po śmierci męża pojawiła się między innymi w serialach „12 krzeseł” (1977), „Maleńkie tragedie” (1980), polskiej „Balladzie o Januszku” (1987), a w ostatnich latach – w komedii „Park Epoki Radzieckiej” (2006) Julija Gusmana, fantastyczno-przygodowym „Artefakcie” Andrieja Sokołowa (który miał swoją kinową premierę niespełna dwa miesiące temu) oraz serialu sensacyjnym „Terrorystka Iwanowa” (2009). Ojca Luby zagrał zmarły przed pięcioma laty Iwan Ryżow, jeden z weteranów kina radzieckiego, mający na koncie ponad sto ról, w tym w „Kutuzowie” (1944), „Dniach Turbinów” (1976) oraz „Białym Bimie – Czarnym Uchu” (1977). W ostatnim z wymienionych obrazów spotkał się na planie z Marią Skworcową, która w „Kalinie czerwonej” zagrała jego żonę. Rosyjskie dzieci będą ją jednak pamiętać przede wszystkim z kreacji w serialu fantastyczno-przygodowym „Goście z przyszłości” (1984), opartym na scenariuszu Kira Bułyczowa.
Niezwykle ciekawą postacią jest, żyjący do dzisiaj Aleksiej Wanin, filmowy Piotr, brat Luby. Podobnie jak Szukszyn, pochodzi z Kraju Ałtajskiego. Urodził się w 1925 roku, ale w dokumentach ma wpisaną datę o rok wcześniejszą. Tego drobnego fałszerstwa dopuścił się w czasie wojny, gdy specjalnie postarzył się, aby zostać wcielonym do Armii Czerwonej i wysłany na front. Po demobilizacji został sportowcem, zaczął uprawiać zapasy w stylu klasycznym. Po kilku latach wywalczył mistrzostwo Syberii w tej dyscyplinie. Wtedy też postanowił przenieść się do Moskwy, by zdobyć dokumenty uprawniające go do wykonywania zawodu trenera. Dowiedziawszy się, że trwają przygotowania do nakręcenia filmu o tematyce sportowej zatytułowanego „Mistrz świata” („Czempion mira”), wybrał się na zdjęcia próbne. Pokonał ponad trzydziestu innych kandydatów i zagrał w nim główną rolę. Nie zrezygnował jednak z kariery zapaśniczej – podjął studia w moskiewskiej Akademii Wychowania Fizycznego, a po ich ukończeniu został trenem w stołecznym Lokomotiwie. Okazjonalnie grywał też w filmach: u boku Wołodii Wysockiego w „Karierze Dimy Gorina” (1961), u Szukszyna w „Waszym synu i bracie” (1965), w legendarnej „Agonii” (1974) Elema Klimowa, która na światową premierę musiała czekać siedem lat (w ojczyźnie pokazana została natomiast po kolejnych czterech). Grająca jego żonę Zoję Maria Winogradowa to z kolei prawdziwa rekordzistka – ról filmowych i postaci, które dubbingowała, wprost nie da się zliczyć. Do najważniejszych jej kreacji należą jednak te we „Wniebowstąpieniu” (1976) Larisy Szepitko oraz „Interdiewoczce” (1989) Piotra Todorowskiego. Warto wspomnieć jeszcze o dwóch aktorach grających znaczące, choć jedynie epizodyczne role: Gieorgiju Burkowie (jednym z ulubionych aktorów Eldara Riazanowa, znanym między innymi z „Ironii losu”), który wcielił się w postać złodziejskiego kompana Jegora, oraz Żannie Prochorienko (pamiętnej Szurze z „Ballady o żołnierzu” Grigorija Czuchraja), występującej w roli przedstawicielki lokalnego wymiaru sprawiedliwości.
„Kalina czerwona” okazała się ostatnią reżyserską pracą Wasilija Szukszyna – jego artystycznym testamentem. Nie jest to film idealny, współczesnego widza może drażnić jego kołchozowa otoczka. Ale gdy zdamy sobie sprawę z tego, że to jedynie kostium, naszym oczom ukaże się wzruszająca opowieść o człowieku, który – wbrew własnej naturze i przyzwyczajeniom – pragnie zerwać z prowadzonym wcześniej życiem. I który płaci za to wysoką cenę. Podobną rolę zagrał Al Pacino w „Życiu Carlita” (1993) Briana De Palmy. I jakkolwiek karkołomne może wydawać się to porównanie, nie należy jednak zapominać o tym, że w obu przypadkach mamy do czynienia ze znakomitymi filmami o… odkupieniu.
koniec
« 1 2
22 kwietnia 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.