Mam jedno drobne zastrzeżenie- kolega zgredaktor szanowny był pomylił nurty filmowe. Na serio były kręcone horrory i s-f w U.S.A.
Tymczasem "Brainiac" to typowe dla Ameryki Łacińskiej "quello" [proszę poprawić, jeżeli źle zapisałem]- horror świadomie zły, do stopnia śmieszności.

Nigdy nie można być pewnym, czy film był kręcony rzeczywiście jako świadomie złe kino, czy po prostu strasznie się nie udał. I jeśli "La nave de los monstruos" doskonale sprawdza się jako komedia, i to faktycznie intencjonalna (trudno na serio brać obcego w formie klekoczącego szkieletu), to "The Brainiac" nie daje takiej możliwości. Owszem, chwilami guma i absurdy potrafią rozbawić, ale przez większość czasu obsada toczy zupełnie poważne dyskusje i snuje się zasępiona po planie. Na tej samej zasadzie śmieszą amerykańskie "Attack of the Giant Leeches", "Robot Monster" czy "The Beast of Yucca Flats". Teraz możemy je uznawać za mniej lub bardziej świadomy kicz i mówić, że były intencjonalnie złe, ale czy dobrze się na nich bawiono również pół wieku temu? Jedno jest jednak pewne - aktorsko i reżysersko "The Brainiac" stoi na znacznie wyższym poziomie niż jego amerykańscy krewniacy. Aczkolwiek w opracowaniach nt. historii gatunkowego kina nieodmiennie figuruje jako przykład złego kina, a nie intencjonalnej zgrywy.

Natomiast terminu "quello" nie kojarzę.

I drobne uzupełnienie - najwyraźniej pierwsza piosenka Franka Zappy była inspirowana właśnie filmem "The Brainiac": http://www.faena.com/aleph/articles/brainiac-the-strange-mexican-movie-that-inspired-frank-zappas-first-song/

Jeżeli chodzi o terminologię, to faktycznie zupełnie pomieszałem słowa, a konkretnie dwa terminy istniejące w kinematografii:
"lucha libre"- tradycyjny horror meksykański, z dużą domieszką meksykańskiego wrestlingu, od którego wziął nazwę (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Horror_films_of_Mexico)
"giallo"- włoskie kino przemocy, często z elementami horroru (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Giallo)
A co do "quello"- mały cytat:
El Deguello,” an old battle song originally used by Muslims to signify no quarter given. The name comes from the Spanish word degollar which means “to cut the throat.” Czyli piosenka meksykańskiej armii w trakcie wojny z Teksasem.

Tak coś czułem, że w grę może wchodzić jakaś zbitka z giallo. ;)

A co do terminologii - giallo to po włosku po prostu kryminał. I większość z tego, co na Zachodzie utarło się określać mianem giallo, to właśnie kryminały, może tylko czasami bardziej brutalne czy - z rzadka - posiadające elementy nadprzyrodzone.

Natomiast lucha libre to gatunek sam w sobie, z horrorem nie mający praktycznie nic wspólnego. Większość tego typu filmów - głównie z Santo i Blue Demonem - to obciachowy wariant kina superbohaterskiego, gdzie za herosa robi obowiązkowo zamaskowany wrestler. I wcale nie jest powiedziane, że fabuła musi zawierać fantastykę, chociaż często rzeczywiście tak było (głównie na zasadzie Bonda - różne wynalazki, szaleni naukowcy, ale i np. mumie). Lucha libre są łatwo odróżnialne od całej reszty, bo ich fabuła jest mocno umowna, nikt tam na ogół nie ginie (zupełnie jak w "Drużynie A"), a przynajmniej kwadrans czasu antenowego zajmują zmagania na najprawdziwszej arenie. Większość tych filmów jest zwyczajnie niedobra, zwłaszcza te z lat 1980-tych, kiedy kierowano je do młodszych widzów, ale swego czasu robiły w Meksyku ogromną furorę. Z "The Brainiac" nie mają jednak żadnego stycznego punktu.