Esensja przyznaje Oscary 2007Piotr Dobry, Urszula Lipińska, Kamil WitekEsensja przyznaje Oscary 2007Najlepsza aktorka Dostanie: Marion Cotillard („Niczego nie żałuję – Edith Piaf”) Powinna dostać: Marion Cotillard („Niczego nie żałuję – Edith Piaf”) Edith Piaf to rola idealnie skrojona pod gusta Akademii. Od dawna takie wcielenia są doceniane, a aktorki odgrywające postacie autentyczne w ciągu ostatnich ośmiu lat zgarnęły nagrodę sześć razy. Może być podobnie jak z Adrienem Brodym i „Pianistą” – Cottilard dostanie Oscara na dobry start kariery.
Wyszukaj / Kup Najlepszy aktor drugoplanowy Dostanie: Javier Bardem („To nie jest kraj dla starych ludzi”) Powinien dostać: Casey Affleck („Zabójstwo Jesse’ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda”) Bardem przeraża chłodem, socjopatyczną mimiką i martwym spojrzeniem. Akademicy takich uwielbiają. Udowodnili to, dając nagrody Forestowi Whitakerowi, Philipowi Seymourowi Hoffmanowi, Seanowi Pennowi i innym Hannibalom Lecterom. Jednak Affleck odgrywa mieszankę desperacji, determinacji, podniecenia i zazdrości dyskretniejszymi środkami i bez problemu ciągnie trudniejszy film niż świetnie skonstruowany „To nie jest kraj dla starych ludzi”. Nawiasem mówiąc, wydaje mi się, że Affleckowi zwyczajnie się ten Oscar bardziej przyda. Bardem ma markę, a Caseyowi statuetka może posłużyć jako magnes dla dobrych scenariuszy i ciekawych wcieleń. I może się okazać dopiero początkiem jego nowego aktorskiego życia. Najlepsza aktorka drugoplanowa Dostanie: Cate Blanchett („I’m Not There”) Powinna dostać: Cate Blanchett („I’m Not There”) W żadnym wypadku nie uważam, żeby Oscar dla Blanchett w tej kategorii był rekompensatą za jego brak za rolę pierwszoplanową w „Elizabeth: Złoty wiek”. To, co ta kobieta wyrabia w „I’m Not There”, to lśniąca perełka, która spycha innych – równie przecież dobrych – aktorów w cień. Owszem, Blanchett nadrabia wyglądem, skórą, fryzurą i gestami zdartymi z piosenkarza i jako jedyna z siedmiu odtwórców tej roli jest fizycznie do Dylana podobna. Jednak mam wrażenie, że tylko jej wątek spokojnie obroniłby się jako samodzielny film, podczas gdy pozostałe nie mają odpowiedniej charyzmy. Ona w „I’m Not There” radzi sobie na obu frontach: gra swój mały film w wielkim dziele i jednocześnie gra ułamek konkretnej wizji reżyserskiej, który współpracuje z innymi wątkami i tworzy spójną całość.
Wyszukaj / Kup Najlepszy reżyser Dostaną: Ethan i Joel Coen („To nie jest kraj dla starych ludzi”) Powinni dostać: Ethan i Joel Coen („To nie jest kraj dla starych ludzi”) Jeśli w kategorii najlepszy film wygra „Aż poleje się krew”, Coenowie na pewno postawią kolejną statuetkę na kominku za reżyserię jako nagrodę pocieszenia. Dostawią do niej następną za scenariusz i będą prawie wygranymi tego wieczoru. Choć zarówno „Aż poleje się krew”, jak i „To nie jest kraj dla starych ludzi” są wyreżyserowane bez zarzutu, konsekwentnie, ze stuprocentowym panowaniem nad każdym elementem, to Coenowie odrobili swoją pracę bardziej kompleksowo. Pogodzili artyzm z rozrywką. Anderson uprawia w swoim filmie kino czysto autorskie i utrzymuje konkretny styl. Dobre, ale dla wybranych. Najlepszy film animowany Dostanie: „Ratatuj” Powinien dostać: „Persepolis” Oba filmy cenię niemal jednakowo, ale wygrana „Persepolis” byłby znakomitym docenieniem inności, oryginalności i użycia animacji do czegoś więcej niż kolejnej słodkiej opowieści o kolejnym uroczym zwierzaczku, jego przyjaciołach, wrogach i forsowaniu trudności życiowych. Oscar dla Satrapi byłby wydarzeniem na miarę nagrody dla Miyazakiego i miłą niespodzianką. Najlepsze zdjęcia Dostanie: Robert Elswit („Aż poleje się krew”) Powinien dostać: Janusz Kamiński („Motyl i skafander”) Kamiński bije w tym roku rywali na głowę. W dużej mierze jest współtwórcą „Motyla i skafandra” i jest to bardziej zauważalne niż w przypadku reszty nominowanych operatorów. Dzięki jego zdjęciom widz jest po prostu zmuszony wtopić się w bohatera i jego sytuację niezależnie od aktorstwa, ekspozycji postaci, czasu na emocjonalne sprzężenie oglądającego z facetem na ekranie i empatii dla jego losów. Kamiński odwala za Schnabela połowę, jeśli nie większość roboty, bo to, co zaproponował jako operator, „robi” ten film. Najlepszy scenariusz oryginalny Dostanie: Diablo Cody („Juno”) Powinna dostać: Nancy Oliver (“Lars and the Real Girl”) Już wyjściowy pomysł „Lars and the Real Girl” jest o niebo oryginalniejszy od scenariusza Diablo Cody. Ale to film Reitmana płynie na fali sukcesów, a kategoria scenariusza oryginalnego od lat jest najlepszym miejscem do docenienia niezależnych i zrobionych za garść dolarów produkcji, żeby sumienie członków Akademii było czyste. Choć niewykluczone, że czarnym koniem wyścigu o nagrodę w tej rywalizacji będzie „Michael Clayton” Tony’ego Gilroya. Najlepszy scenariusz adaptowany Dostanie: Ethan i Joel Coen („To nie jest kraj dla starych ludzi”) Powinni dostać: Ethan i Joel Coen („To nie jest kraj dla starych ludzi”) Najlepiej poprowadzona, najsprawniej opowiedziana historia spośród piątki nominowanych. Coenowie pokazują, że na pograniczu czarnego kryminału i thrillera nie mają sobie równych. Takie rzeczy zawsze świetnie im wychodzą. Najlepsza muzyka Dostanie: Dario Marianelli („Pokuta”) Powinien dostać: Dario Marianelli („Pokuta”) Najchętniej statuetkę przyznałabym ścieżce dźwiękowej z „Aż poleje się krew” podpisanej przez Jonny’ego Greenwooda – dawno nie słyszałam tak oryginalnej muzyki, brzmiącej z siłą, ale nieprzytłaczającej scen. Szkoda, że nie ma jej wśród nominowanych. „Pokuta” ma szansę na statuetkę w ramach nagrody pocieszenia, bo zapewne w pozostałych kategoriach nie ma na co liczyć. Najlepsze efekty specjalne Dostanie: „Transformers” Powinien dostać: „Transformers” Efekty w „Złotym kompasie” nie robią żadnego wrażenia, efekty z „Piratów 3” robią takie samo wrażenie jak efekty z „Piratów 2” i drogą eliminacji nie pozostaje mi nic innego, jak wybrać „Transformersów”. Ale Michael Bay miewał lepsze kawałki. Urszula Lipińska |
Opowiadanie Jerzego Gierałtowskiego „Wakacje kata” ukazało się w 1970 roku. Niemal natychmiast sięgnął po nie Zygmunt Hübner, pisząc na jego podstawie scenariusz i realizując spektakl telewizyjny dla „Sceny Współczesnej”. Spektakl, który – mimo świetnych kreacji Daniela Olbrychskiego, Romana Wilhelmiego i Aleksandra Sewruka – natychmiast po nagraniu trafił do archiwum i przeleżał w nim ponad dwie dekady, do lipca 1991 roku.
więcej »Kości pamięci, silikonowe powłoki, sztuczna krew – już dawno temu twórcy filmowi przyzwyczaili nas do takiego wizerunku androida. Początki jednak były dość siermiężne.
więcej »Gdy w lutym 1967 roku Teatr Sensacji wyemitował „Cichą przystań” – ostatni odcinek „Stawki większej niż życie” – widzowie mieli prawo poczuć się osieroceni przez Hansa Klossa. Bohater, który towarzyszył im od dwóch lat, miał zniknąć z ekranów. Na szczęście nie na długo. Telewizja Polska miała już bowiem w planach powstanie serialu, na którego premierę trzeba było jednak poczekać do października 1968 roku.
więcej »Android starszej daty
— Jarosław Loretz
Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz
Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz
Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz
Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz
Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz
Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz
Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz
Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz
20 najlepszych filmów animowanych XXI wieku
— Esensja
10 najlepszych westernów XXI wieku
— Esensja
100 najlepszych filmów XXI wieku
— Esensja
100 najlepszych filmów animowanych wszech czasów
— Esensja
50 najlepszych westernów wszech czasów
— Esensja
Western, czyli wstydliwe marzenia kowboja
— Łukasz Twaróg
100 najlepszych filmów dekady
— Esensja
Ranking na premierę: I cały ten jazz! czyli 10 musicali wszech czasów
— Ewa Drab
SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (9)
— Jakub Gałka
Ja to ktoś inny
— Tomasz Rachwald
Ultimate Goth
— Miłosz Cybowski
Rewolucja jest jak rower
— Marcin Knyszyński
Mąż stanu, którego trudno polubić
— Sebastian Chosiński
Krótko o filmach: Iniemamocni 2
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Esensja ogląda: Marzec 2018 (1)
— Piotr Dobry, Marcin Mroziuk, Konrad Wągrowski, Kamil Witek
Szycie wewnętrzne
— Jarosław Robak
One Man Show
— Kamil Witek
Esensja ogląda: Listopad 2017 (2)
— Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk
Esensja ogląda: Czerwiec 2017 (5)
— Sebastian Chosiński, Kamil Witek
Esensja ogląda: Styczeń 2017 (1)
— Sebastian Chosiński, Jarosław Loretz
mbank Nowe Horyzonty 2023: Drrrogi, chłopcze…
— Kamil Witek
Mandalorian. Odcinek 8: Niańczyć i chronić
— Kamil Witek
Kurtka warta grzechu
— Kamil Witek
Gorzki smak socrealizmu
— Kamil Witek
Mandalorian. Odcinek 7: Człowiek honoru
— Kamil Witek
Ostateczny Porządek
— Kamil Witek
Mandalorian. Odcinek 6: Żadnych pytań
— Kamil Witek
Mandalorian. Odcinek 5: Powrót do przeszłości
— Kamil Witek
Mandalorian. Odcinek 4: Dwójka wspaniałych
— Kamil Witek
Mąż i Żona
— Kamil Witek