Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Steven Soderbergh
‹Solaris›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSolaris
Dystrybutor Imperial, Syrena
Data premiery14 lutego 2003
ReżyseriaSteven Soderbergh
ZdjęciaSteven Soderbergh
Scenariusz
ObsadaGeorge Clooney, Natascha McElhone, Viola Davis
MuzykaCliff Martinez
Rok produkcji2002
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania99 min
ParametryDźwięk - Dolby Digital 5.1: angielski, Dolby Surround 2.0: format 1,85:1
WWW
Gatunekdramat, SF
EAN5903570105623
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Czas okrutnych cudów
[Steven Soderbergh „Solaris” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Steven Soderbergh stworzył film piękny i mądry. Film w swej formie nie mający nic wspólnego z Hollywood, rozumianego jako prymitywne i płaskie produkcje rozrywkowe, nastawione na masowego widza. Oczywiście, jest to film znacznie od książki się różniący - co znakomicie świadczy o książce i filmie. O książce - bo widać, że zawiera tak ogromna ilość materiału, ze można na jej podstawie nakręcić kilkanaście świetnych filmów, każdy na inny temat, każdy zainspirowany powieścią Lema. O filmie - bo Soderbergh wybrał z bogatej wizji Lema cząstkę i ta cząstka będzie mu policzona.

Konrad Wągrowski

Czas okrutnych cudów
[Steven Soderbergh „Solaris” - recenzja]

Steven Soderbergh stworzył film piękny i mądry. Film w swej formie nie mający nic wspólnego z Hollywood, rozumianego jako prymitywne i płaskie produkcje rozrywkowe, nastawione na masowego widza. Oczywiście, jest to film znacznie od książki się różniący - co znakomicie świadczy o książce i filmie. O książce - bo widać, że zawiera tak ogromna ilość materiału, ze można na jej podstawie nakręcić kilkanaście świetnych filmów, każdy na inny temat, każdy zainspirowany powieścią Lema. O filmie - bo Soderbergh wybrał z bogatej wizji Lema cząstkę i ta cząstka będzie mu policzona.

Steven Soderbergh
‹Solaris›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSolaris
Dystrybutor Imperial, Syrena
Data premiery14 lutego 2003
ReżyseriaSteven Soderbergh
ZdjęciaSteven Soderbergh
Scenariusz
ObsadaGeorge Clooney, Natascha McElhone, Viola Davis
MuzykaCliff Martinez
Rok produkcji2002
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania99 min
ParametryDźwięk - Dolby Digital 5.1: angielski, Dolby Surround 2.0: format 1,85:1
WWW
Gatunekdramat, SF
EAN5903570105623
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
"Solaris" Stevena Soderbergha nie miało szans u polskich krytyków od samego początku. Śledzenie opinii, które zaczęły pojawiać się w polskiej prasie na temat kolejnej ekranizacji prozy Lema było przeżyciem frustrującym. Wychodząc od trzech założeń - niemożliwości oddania na taśmie filmowej złożonej i intelektualnie bogatej prozy Mistrza, niskiego poziomu dotychczasowych ekranizacji (poza "Solaris" Tarkowskiego, za którym krytycy przepadają) i przekonania o miernocie amerykańskich, "hollywoodzkich" produkcji, krytyka pogrzebała film, zanim jeszcze ktokolwiek go zobaczył. Od początku, z każdej informacji wyciągano odpowiednie wnioski. Amerykanie biorą się za filmowanie Lema? Zrobią na pewno z tego głupawe kino rozrywkowe, gubiąc całą intelektualną głębię. Producentem będzie James Cameron? No, tak, efekty specjalne przysłonią fabułę. W roli głównej George Clooney? Cóż to za aktor, grywał w jakiś telenowelach i Batmanach. Pośladki Clooneya? Oczywiście, filozofia, nauka, idee Lema sprowadzone do wulgarnej erotyki. Katastrofa. Beznadzieja. Nuda. Mało kto raczył wspomnieć, że za filmem stał Steven Soderbergh - reżyser niewątpliwie nietuzinkowy, twórca między innymi "Seksu, kłamstw i kaset video", "Erin Brockovich" i "Traffic", za który otrzymał Oscara. Gdy film pojawił się na polskich ekranach nie można już było się wycofać z wcześniejszych deklaracji - przyznawanie się do błędu nie leży w ludzkiej naturze.
Można jednak było spojrzeć na to wszystko inaczej. Amerykanie robią "Solaris"? Znakomicie, wreszcie ekranizacja Lema przez kogoś, kto ma na to środki, zobaczymy co uda się pokazać. Producentem będzie Cameron? A więc film będzie miał atrakcyjną oprawę wizualną. W roli głównej George Clooney? Świetnie, pasuje do roli Kelvina, poza tym niewątpliwie rozwinął się aktorsko ("Złoto pustyni", "Bracie, gdzie jesteś?"). Reżyserem Soderbergh? To niemożliwe, aby on zrobił film niewart uwagi.
Zupełnie nie do zniesienia. Hollywoodzkie gwiazdy nie mogą spokojnie wyjść do kibla, żeby nie trafić na paparazzich.
Zupełnie nie do zniesienia. Hollywoodzkie gwiazdy nie mogą spokojnie wyjść do kibla, żeby nie trafić na paparazzich.
Steven Soderbergh stworzył film piękny i mądry. Film w swej formie nie mający nic wspólnego z Hollywood, rozumianego jako prymitywne i płaskie produkcje rozrywkowe, nastawione na masowego widza. Oczywiście, jest to film znacznie od książki się różniący - co znakomicie świadczy o książce i filmie. O książce - bo widać, że zawiera tak ogromna ilość materiału, ze można na jej podstawie nakręcić kilkanaście świetnych filmów, każdy na inny temat, każdy zainspirowany powieścią Lema. O filmie - bo Soderbergh wybrał z bogatej wizji Lema cząstkę i ta cząstka będzie mu policzona. Zrobił kawał świetnej roboty i chwała mu za to.
Fabuła odbiega nieco od lemowskiego pierwowzoru. Bardzo mocno rozbudowana została sekwencja ziemska, czyli historia związku Kelvina i Harey (tu, podobnie jak w anglojęzycznej wersji powieści, zwanej Rheyą). Kelvin jest tu psychiatrą, który zostaje wezwany na Solaris przez swego przyjaciela Gibariana. Po przybyciu zastaje stację kosmiczną w stanie całkowitej dezorganizacji, wkrótce pojawi się jego "gość". Zaczyna się czas okrutnych cudów - to znamy już z książki. Wielkim nieobecnym jest ocean, najważniejsze są przejawy jego istnienia - goście i ich relacje z resztkami załogi stacji. Soderbergh idzie w końcówce w innym kierunku niż Lem - poruszając temat drugiej szansy dla człowieka, w ujęciu niemal religijnym. Nie można dodać nic więcej, nie należy zdradzać zakończenia filmu.
Soderbergh skoncentrował się na wątku miłości Kelvina i Harey Nie można jednakże zarzucić filmowi, że zaniknęła całkowicie reszta przesłania - co jest istotą człowieczeństwa, jak wykorzystujemy nasz czas, jak zareagujemy na możliwość naprawy swych błędów, czym wreszcie jesteśmy my sami, a czym wyobrażenie o nas i w jaki sposób różni się świat realny od tego jak go postrzegamy. Zniknął niezwykle istotny dla Lema temat kontaktu, czy też jego niemożności - ocean Soderbergha jest jedynie pretekstem dla mówienia o ludziach. Film ma bardzo otwartą strukturę - zaznacza jedynie pewne zagadnienia, zadaje pytania, nie dając odpowiedzi, lub znalezienie odpowiedzi pozostawiając widzowi, dając szerokie pole na spekulacje. Słowem - nareszcie film fantastyczno-naukowy rezygnujący z oszołomienia efektami specjalnymi, na rzecz przeniesienia nacisku na psychologię i filozofię.
Jedyny plus Hollywoodzkich kibli to ładniejsze babcie.
Jedyny plus Hollywoodzkich kibli to ładniejsze babcie.
Akcja w "Solaris" toczy się powoli, statecznie, dla tych, którzy nie poddadzą się hipnotycznej sile obrazu zapewne nawet nudno. Niezwykle piękna jest warstwa wizualna "Solaris", zwłaszcza, o dziwo, w scenach z Ziemi (ja, miłośnik filmowych wizji statków kosmicznych, nie mogłem doczekać się ziemskich retrospekcji), choć odpychający chłód wnętrz stacji kosmicznej zapada równie mocno w pamięć. Soderbergh, który napisał scenariusz, reżyserował i był autorem zdjęć, jest rzecz jasna fachowcem - sceny są nie tylko ładne, ale świetnie wyreżyserowane i sfilmowane, a znakomite oszczędne dialogi prowadzą nas w mroczny świat historii Kelvina i Rheyi. Reszty wrażenia dopełnia sugestywna muzyka. Film pod jednym względem przywodzi na myśl stary francuski film science fiction "Alphaville" - praktycznie zrezygnowano w scenach ziemskich z wszelkich futurystycznych dekoracji. Świat Kelvina i Rheyi wydaje się być naszym światem (z drobnymi zmianami w modzie) - nie wynika to z braku środków, w ten sposób Soderbergh sugeruje, że jego "Solaris" jest przypowieścią, alegorią. Ziemska historia Kelvina i Rheyi, powracająca w snach Kelvina, jest wysmakowanym wizualnie typowym dramatem miłosnym. Późniejsze przeniesienie akcji w kosmos pozwala na ową miłość spojrzeć z odległej perspektywy i nadać tej historii ponadczasowy wymiar.
Okazało się, ku zaskoczeniu krytyki, że Stanisław Lem, zazwyczaj bardzo krytyczny wobec ekranizacji swoich dzieł, nie znoszący wersji Tarkowskiego, nie tylko obejrzał "Solaris" Soderbergha (a krytycy zarzekali się, że nie ma zamiaru), ale i odniósł się do niego umiarkowanie pozytywnie, zauważając, że jest od inny od ekranizowanej powieści, ale doceniając jego warstwę wizualną. Jak na Lema, to ocena wręcz entuzjastyczna.
Zestawianie "Solaris" z najsłynniejszymi obrazami ambitnego kina science fiction - "2001: Odyseją kosmiczną" i "Blade Runnerem" uważam za w pełni uzasadnione. Podobnie jak tamte filmy "Solaris" jest obrazem o wątlej fabule, którą da się opowiedzieć w kilkunastu słowach. Podobnie jak one, "Solaris" sprawia na pierwszy rzut oka wrażenie filmu nudnego, ale nie daje o sobie zapomnieć, oddziaływanie swe rozciągając na dłuższy okres. Tak jak i one, "Solaris" stawia więcej pytań niż odpowiedzi i w dużej mierze opiera się na warstwie wizualnej. Wszystko wskazuje na to, że podobnie jak "Odyseja" i "Blade Runner", "Solaris" okaże się finansową klapą. Mam jednak nadzieję, że na tym analogie się nie skończą. Filmy Stanleya Kubricka i Ridleya Scotta przez lata zyskiwały fanów, zyskując z czasem status filmów kultowych - i tego życzę też obrazowi Stevena Soderbergha.
koniec
1 marca 2003

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

DVD: Solaris
— Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Fundacje, trusty i zwykłe przekręty
— Marcin Mroziuk

Co nam w kinie gra: Wielki Liberace
— Marta Bałaga

Espoo Ciné 2013: W szafie i za świecznikiem
— Marta Bałaga

Seks, kłamstwa i leki antydepresyjne
— Ewa Drab

Esensja ogląda: Sierpień 2012 (DVD)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Lipiec 2012
— Sebastian Chosiński, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna, Alicja Kuciel, Małgorzata Steciak, Konrad Wągrowski

Spisek brudnych rąk
— Ewa Drab

33 sceny z życia partyzanta
— Konrad Wągrowski

Bez szans na pięć gwiazdek
— Ewa Drab

Dwugłos: Ocean’s Twelve: Dogrywka
— Ewa Drab, Marcin T.P. Łuczyński

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.