Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Enki Bilal
‹Immortal – Kobieta pułapka›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułImmortal – Kobieta pułapka
Tytuł oryginalnyImmortel (ad vitam)
Dystrybutor Monolith
Data premiery3 grudnia 2004
ReżyseriaEnki Bilal
ZdjęciaPascal Gennesseaux
Scenariusz
ObsadaCharlotte Rampling, Thomas Kretschmann, Linda Hardy
MuzykaGoran Vejvoda
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiFrancja, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania102 min
WWW
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Nowy Jork A.D. 2095
[Enki Bilal „Immortal – Kobieta pułapka” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Efektowna komputerowa scenografia i uroda Lindy Hardy to główne atuty filmu Enki Bilala. I jest to produkcja głównie dla fanów komiksowej twórczości tego artysty, choć mam nadzieję, że w jakiś sposób widzów nie znających pierwowzorów zachęci do sięgnięcia po jego szalone i fascynujące komiksy. Z pewnością jeden z oryginalniejszych filmów w tym roku w polskich kinach.

Konrad Wągrowski

Nowy Jork A.D. 2095
[Enki Bilal „Immortal – Kobieta pułapka” - recenzja]

Efektowna komputerowa scenografia i uroda Lindy Hardy to główne atuty filmu Enki Bilala. I jest to produkcja głównie dla fanów komiksowej twórczości tego artysty, choć mam nadzieję, że w jakiś sposób widzów nie znających pierwowzorów zachęci do sięgnięcia po jego szalone i fascynujące komiksy. Z pewnością jeden z oryginalniejszych filmów w tym roku w polskich kinach.

Enki Bilal
‹Immortal – Kobieta pułapka›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułImmortal – Kobieta pułapka
Tytuł oryginalnyImmortel (ad vitam)
Dystrybutor Monolith
Data premiery3 grudnia 2004
ReżyseriaEnki Bilal
ZdjęciaPascal Gennesseaux
Scenariusz
ObsadaCharlotte Rampling, Thomas Kretschmann, Linda Hardy
MuzykaGoran Vejvoda
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiFrancja, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania102 min
WWW
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Premiera „Immortal - Kobiety pułapki” w Polsce jest z pewnością dużą gratką dla miłośników komiksu, a twórczości Enki Bilala w szczególności. Z pewnością nie jest to kino mogące liczyć na bardzo szeroką widownię, co wynika z kilku powodów. Po pierwsze – ze względu na fakt, że to ekranizacja komiksu (które w Polsce wielkiej kasy nigdy nie robiły). Po drugie – bo to ekranizacja komiksu nieszablonowego i oryginalnego, czyli dwóch części „Trylogii Nikopola” Enki Bilala. Po trzecie – bo to film francuski. A kinematografia francuska kojarzy się jednak w Polsce z niezłymi dramatami obyczajowymi, przyzwoitymi filmami sensacyjnymi i głupawymi komediami, ale z pewnością nie z kinem science fiction.
Co gorsza, ci, którzy pójdą na „Immortal” sądząc, że to fantastyczne kino przygodowe w stylu „Piątego elementu” (to można wywnioskować z zajawki), muszą się rozczarować, bo film Bilala ma raczej powolne tempo i jest nastawiony na nastrój i efekty wizualne. Ale z tych właśnie powodów warto go obejrzeć.
Film jest bardzo swobodną adaptacją komiksów z cyklu „Trylogii Nikopola”. Główny wątek pochodzi z „Targów nieśmiertelnych” - zbuntowany bóg Horus przybywa na ziemię, choć przez swych boskich towarzyszy został skazany na wieczny sen. Tu spotyka innego ludzkiego skazańca, Alcyda Nikopola, i wnika w jego ciało. Para Horus – Nikopol nie będzie walczyć, jak w komiksie, o władzę w Paryżu, by na złość bogom nie sprzedać im paliwa do latającej piramidy. Nie, Horus wyznacza sobie inne zadanie, a ma mu pomóc znana z „Kobiety pułapki”, czyli części drugiej, kobieta o niebieskich włosach, Jill Bioskop. Ale Jill nie jest też dziennikarką – jest istotą bardzo tajemniczą, nie do końca ludzką (inną rolę odegra również jej kochanek z innej rasy, John). Uważni czytelnicy komiksów znajdą także nawiązanie do „Zimnego równika”. Tamże pojawia się syn Jill, w dość tajemniczej scenie. W filmie ta postać będzie kluczowa dla całości i, być może, rzuci nieco światła na zakończenie całej komiksowej „Trylogii Nikopola”. Choć nie trzeba znać komiksów, aby rozumieć film, warto je z pewnością wcześniej przeczytać. Z drugiej strony „Immortal - Kobieta pułapka” jest interesującą wariacją na tematy przedstawiane w pierwowzorach i w pewien sposób uzupełnieniem komiksów. Inaczej mówiąc – miłośnicy komiksów film zobaczyć powinni.
Szkoda, że Bilal w filmie zrezygnował z wątków faszystowskiej władzy, bo tematy polityczne w twórczości Bilala zawsze były niezwykle interesujące. A na dodatek w ten sposób wypada z filmu jedna z najbardziej efektownych scen komiksu – krwawy mecz hokejowy między Czechosowietami i Francuzami, w którym Horus przechyla szalę zwycięstwa na rzecz przybyszy ze wschodu. Akcja filmu zostaje przeniesiona do Nowego Jorku, a w zamian za to otrzymujemy dwa inne wątki, równie dla Bilala ważne. Po pierwsze – dehumanizację poprzez rozwój techniki, symbolizowaną przez władającą Nowym Jorkiem korporacją Eugenics. Pozwala ona ludziom na dokonywanie ulepszeń swych organizmów, ale oznacza to coraz większe odczłowieczenie. Po drugie – często powracający w twórczości Bilala wątek religii, stający się głównym tematem filmu. Zgodnie z chrześcijańskimi wierzeniami, bóg (tu: Horus) zstępuje na ziemię i przyjmuje ludzką postać. Na dodatek kobieta ma urodzić boskiego syna. Tak, ale to bóg egipski, a kobieta też nie do końca należy do ludzi. Człowiekiem jest tu jedynie Nikopol, w pewnym sensie boski posłaniec, ale postać po prostu przez boga wykorzystana. Horus nie jest bóstwem miłosiernym, on ludźmi nawet nie gardzi – on ich nie zauważa, kierując się tylko własnym dobrem. Nowe czasy, nowi bogowie.
Alcyd Nikopol staje się tu jedynym właściwie przedstawicielem naszego rodzaju, takiego, jakim jesteśmy dziś. Co ważne, jest on przybyszem po wieloletniej, przymusowej hibernacji. A więc Nowy Jork A.D. 2095 już prawie nie jest ludzkim miastem. To bardzo ponura wizja przyszłości.
Największą zaletą filmu jest jednak jego warstwa wizualna. „Immortal” jest jednym z pierwszych filmów, w którym w całości scenografia została stworzona za pomocą grafiki komputerowej, a aktorzy grali jedynie w „blue boksie”. Duża część postaci jest również wykreowana przez komputer, występując obok zwyczajnych aktorów. O ile piękne pejzaże futurystycznego Nowego Jorku czy mroczne wnętrza hoteli, barów i zakładów Eugenics są graficznie bez zarzutu, z pozoru słabiej wypadają postacie ludzkie. Z pozoru – gdyż w gruncie rzeczy wydaje się to być zamierzone. Komputerowo wygenerowane są bowiem postacie zmodyfikowane przez Eugenics, ludzi niezmodyfikowanych grają aktorzy, ten efekt staje się więc jednym ze środków na ukazanie dehumanizacji. Wizualna strona powinna więc być wystarczającym powodem, aby film zobaczyć. Drugim powodem z pewnością powinna być naprawdę piękna Linda Hardy, była Miss Francji, w roli Jill Bioskop. Trzecim wreszcie powodem będzie to, że w filmie naprawdę widać fascynujący świat Bilala – z jego zmęczonymi ludzkimi postaciami (nawet tymi wykreowanymi komputerowo), niepokojącymi kobietami, pesymistyczną i sugestywną wizją przyszłości, zderzeniem futurystycznych wizji miasta z brzydotą jego zaułków czy wreszcie plejadą oryginalnych motywów, jak bogowie grający w „Monopol” czy oniryczne elementy, którymi wypełniona jest sceneria filmu.
koniec
2 grudnia 2004

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Bilal (niemal) przejściowy
— Marcin Knyszyński

Kurs na czerwoną gwiazdę
— Sławomir Grabowski

Świat bez informacji
— Andrzej Goryl

Bunt ponadczasowy
— Aleksander Krukowski

Smutny komiks o kontestacji
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

I wolność dla wszystkich… androidów
— Paweł Ciołkiewicz

Elojowie naszych czasów
— Sebastian Chosiński

Werona po Krwotoku
— Konrad Wągrowski

Esensja czyta dymki: Lipiec 2011
— Esensja

Świat po Krwotoku
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.