Słuchaj i patrz: Dzieci BukiDzisiaj coś spod znaku „wyszperane na YouTube”. Dobre i polskie. Bardziej ze względu na piosenkę, choć teledysk też klimatyczny, ciekawy i pasujący do utworu.
Beatrycze NowickaSłuchaj i patrz: Dzieci BukiDzisiaj coś spod znaku „wyszperane na YouTube”. Dobre i polskie. Bardziej ze względu na piosenkę, choć teledysk też klimatyczny, ciekawy i pasujący do utworu. Nieco ponad tydzień temu kolega z pracy wyciągnął mnie na koncert zorganizowany przez Katedrę Muzyki Dawnej Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie miałam okazję posłuchać między innymi renesansowych utworów granych na lutni. Akcja „umuzykalnianie Tytusa” odniosła też inny skutek, mianowicie zaczęłam szukać utworów granych na rozmaitych tradycyjnych instrumentach. Dzięki koncertowi oraz zabranej z niego ulotce dowiedziałam się o istnieniu suki biłgorajskiej, staropolskiego instrumentu, który w latach dziewięćdziesiątych został zrekonstruowany (zastanawiam się tylko – może ktoś z czytelników mi wyjaśni – na ile można być pewnym, że wersja odtworzona wydaje takie dźwięki, jak oryginał, czy sama znajomość wyglądu, materiałów wykorzystywanych oraz ludowych melodii wystarczy). Spodobało mi się jego brzmienie, postanowiłam poszukać granych na nim utworów i tak natrafiłam na perełkę, którą dzisiaj przedstawiam. Jest nią piosenka „Mak” nagrana przez warszawski zespół etno-jazzowy T/Aboret. Zespół powstał stosunkowo niedawno, bo w 2015 i do tej pory nie wydał jeszcze płyty. W teledysku do niego „rysowaną” przez Alę Leszyńską animację nałożono na ujęcia – całość sprawia wrażenie starannie przemyślanej i niewątpliwie ma klimat. Ponieważ wedle słów autorów „Mak” jest opowieścią o „ludziach, którzy boją się żyć” – nie mogłam się oprzeć, by nie zamieścić pod nim „Do rycerzy, do szlachty, do mieszczan” Heya. A jako że utwór T/Aboretu jest smutny, postanowiłam na koniec dodać jeszcze piosenkę „Wszystko” zespołu Big Day, którego kaset słucham wciąż – oby mój stary magnetofon jak najdłużej wytrzymał – zwłaszcza, gdy chcę polepszyć sobie nastrój. Zatem, coś optymistycznego: 1 kwietnia 2018 |
Wydawana od trzech lat seria koncertów Can z lat 70. ubiegłego wieku to wielka gratka dla wielbicieli krautrocka. Przed niemal trzema miesiącami ukazał się w niej album czwarty, zawierający koncert z paryskiej Olympii z maja 1973 roku. To jeden z ostatnich występów z wokalistą Damo Suzukim w składzie.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj najbardziej jazzrockowy longplay czechosłowackiej Orkiestry Gustava Broma.
więcej »Longplayem „Future Days” wokalista Damo Suzuki pożegnał się z Can. I chociaż Japończyk nigdy nie był wielkim mistrzem w swoim fachu, to jednak każdy wielbiciel niemieckiej legendy krautrocka będzie kojarzył go głównie z trzema pełnowymiarowymi krążkami nagranymi z Niemcami.
więcej »Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
Stara miłość i najnowsze odkrycia
— Beatrycze Nowicka
Weź głęboki oddech
— Beatrycze Nowicka
Koniec dzieciństwa
— Beatrycze Nowicka
Garstka na Nowy Rok
— Beatrycze Nowicka
Uzbierane
— Beatrycze Nowicka
Rozmaitości ciąg dalszy
— Beatrycze Nowicka
Myślą, że nie dzieje się nic
— Beatrycze Nowicka
Z przymrużeniem oka
— Beatrycze Nowicka
Rozmaitości
— Beatrycze Nowicka
Szarpnąć strunę
— Beatrycze Nowicka
Tryby historii
— Beatrycze Nowicka
Imperium zwane pamięcią
— Beatrycze Nowicka
Gorzka czekolada
— Beatrycze Nowicka
Krótko o książkach: Kąpiel w letniej wodzie
— Beatrycze Nowicka
Kosiarz wyłącznie na okładce
— Beatrycze Nowicka
Bitwy nieoczywiste
— Beatrycze Nowicka
Morderstwa z tego i nie z tego świata
— Beatrycze Nowicka
Z tarczą
— Beatrycze Nowicka
Rodzinna sielanka
— Beatrycze Nowicka
Wiła wianki i to by było na tyle
— Beatrycze Nowicka