Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Richard Pinhas
‹Reverse›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułReverse
Wykonawca / KompozytorRichard Pinhas
Data wydania27 stycznia 2017
Wydawca Bureau B
NośnikCD
Czas trwania49:04
Gatunekelektronika, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Richard Pinhas, Oren Ambarchi, Masami ’Merzbow’ Akita, Duncan Nilsson-Pinhas, Florian Tatar, William Winant, Arthur Narcy
Utwory
CD1
1) Dronz 1 – Ketter15:58
2) Dronz 2 – End07:07
3) Dronz 3 – Nefesh14:40
4) Dronz 4 – V211:17
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Nie można mieć wszystkiego…
[Richard Pinhas „Reverse” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W maju tego roku będzie obchodził sześćdziesiąte szóste urodziny, ale nie ma najmniejszej ochoty, aby przejść na zasłużoną emeryturę. Wręcz przeciwnie: wciąż pozostaje bardzo aktywnym artystą. Mowa o francuskim gitarzyście i specu od elektroniki Richardzie Pinhasie, który pod koniec stycznia opublikował swą najnowszą płytę – „Reverse”, na której towarzyszył mu między innymi Masami Akita, mistrz noise’u znany pod pseudonimem Merzbow.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Nie można mieć wszystkiego…
[Richard Pinhas „Reverse” - recenzja]

W maju tego roku będzie obchodził sześćdziesiąte szóste urodziny, ale nie ma najmniejszej ochoty, aby przejść na zasłużoną emeryturę. Wręcz przeciwnie: wciąż pozostaje bardzo aktywnym artystą. Mowa o francuskim gitarzyście i specu od elektroniki Richardzie Pinhasie, który pod koniec stycznia opublikował swą najnowszą płytę – „Reverse”, na której towarzyszył mu między innymi Masami Akita, mistrz noise’u znany pod pseudonimem Merzbow.

Richard Pinhas
‹Reverse›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułReverse
Wykonawca / KompozytorRichard Pinhas
Data wydania27 stycznia 2017
Wydawca Bureau B
NośnikCD
Czas trwania49:04
Gatunekelektronika, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Richard Pinhas, Oren Ambarchi, Masami ’Merzbow’ Akita, Duncan Nilsson-Pinhas, Florian Tatar, William Winant, Arthur Narcy
Utwory
CD1
1) Dronz 1 – Ketter15:58
2) Dronz 2 – End07:07
3) Dronz 3 – Nefesh14:40
4) Dronz 4 – V211:17
Wyszukaj / Kup
Wszyscy wielbiciele progresywnej awangardy i elektroniki powinni znać działający w latach 70. ubiegłego wieku francuski zespół Heldon, którego fundamentem był gitarzysta, „zabawiający” się także elektroniką, Richard Pinhas. Po rozwiązaniu formacji rozpoczął on karierę solową, którą z powodzeniem kontynuuje do dzisiaj. Mimo już ponad sześćdziesięciu lat na karku, nie ustaje w pracy twórczej, równie chętnie pojawiając się w studiach nagraniowych, jak i na scenach koncertowych. W ostatnich latach bliskimi jego współpracownikami są między innymi dwaj japońscy artyści: perkusista Tatsuya Yoshida („Welcome in the Void”, 2014) oraz generujący noise’owe szumy i zgrzyty przy pomocy komputera Masami Akita, czyli Merzbow („Process and Reality”, 2016). Na najnowszym wydawnictwie Francuza – opublikowanym w końcu stycznia przez hamburską niezależną wytwórnię Bureau B albumie „Reverse” – pojawia się tylko drugi z nich, tym razem grający na syntezatorze analogowym. Ale to nie jedyny gość Pinhasa…
Nagrywając najnowszy materiał, Richard skorzystał jeszcze z usług pięciu innych muzyków: australijskiego (ale o korzeniach żydowsko-irackich) gitarzysty Orena Ambarchiego („Tongue Tied”), amerykańskiego perkusjonalisty Williama Winanta, basisty Floriana Tatara oraz swego rodaka, bębniarza Arthura Narcy’ego (z jazzrockowej formacji Sidony Box); skład uzupełnił natomiast syn Pinhasa, Duncan Nilsson, któremu przydzielony został syntezator cyfrowy. Podobnie jak w przypadku „Process and Reality”, także „Reverse” jest – opartym na dźwiękach syntezatorów i (nierzadko) przetworzonych elektronicznie gitar – instrumentalnym concept-albumem. W muzyce tej rock miesza się z awangardą i elektroniką, ale nie brakuje też „skoków w bok” i sięgania po inne gatunki stylistyczne – od krautrockowej psychodelii po post-rock. Są to jednak przede wszystkim smaczki aranżacyjne, których głównym celem jest uatrakcyjnienie z założenia dość monotonnej muzyki wykonywanej przez Pinhasa.
„Reverse” składa się z czterech części, których wspólnym – niejako „tytularnym” – mianownikiem jest nawiązanie do dronów. To nie przypadek, Pinhas bowiem bardzo konsekwentnie i świadomie używa tej minimalistycznej stylistyki, kładąc jednak nacisk – w przeciwieństwie do ambientu – na wykorzystanie żywych instrumentów. Stąd, obok syntezatorów, gitary, bas i perkusja. Płytę otwiera najdłuższa w całym zestawie, prawie szesnastominutowa, kompozycja „Dronz 1 – Ketter”. Jej początek jest awangardowo chaotyczny, znaczony syntezatorami i elektronicznymi szumami (za które tym razem odpowiada sam Pinhas). Z czasem dochodzą jednak gitary i perkusja, dzięki czemu zespół wskakuje na bardziej rockowy tor. Żałować tylko można, że za bębnami nie siedzi tym razem, jak miało to miejsce w przypadku poprzedniego wydawnictwa Francuza, Tatsuya Yoshida, znany z bardzo charakterystycznego, niezwykle gęstego sposobu gry.
Nie oznacza to, że Arthur Narcy sobie nie radzi. Skądże! Na pewno perfekcyjnie wykonuje polecenia swojego szefa, ale… nie dodaje nic od siebie. Jaka jest różnica między oboma muzykami, można przekonać się, sięgając po jakikolwiek numer z „Process and Reality”. Ale dosyć narzekania! Wszak im bliżej końca, tym „Dronz 1 – Ketter” robi lepsze wrażenie. Ścieżki kolejnych instrumentów nakładają się na siebie, w wyniku czego powstaje potężna, budowana z prawdziwym rozmachem, ściana dźwięku (stąd skojarzenia z post-rockiem). W „Dronz 2 – End” z kolei muzycy stawiają na trans. Rozciągnięte w czasie, powtarzane w kółko dźwięki syntezatorów i gitar, na tle monotonnej, ale dynamicznej sekcji rytmicznej, sprawiają, że można się zapomnieć. Gdyby tylko ten fragment suity trwał nieco dłużej… Tymczasem po siedmiu minutach zostaje wyciszony i zastąpiony przez „Dronz 3 – Nefesh”. Czego po tej części można się spodziewać? Najpierw długiej syntezatorowej introdukcji, a dalej – zapętlonych motywów, którym dynamiki przydają do spółki Tatar i Narcy.
W kontekście trzech wcześniejszych kompozycji nieco zaskakiwać może czwarta i ostatnia – „Dronz 4 – V2”. Przede wszystkim dlatego, że po drone’owym wstępie rozbrzmiewają w niej prawdziwie kosmiczne analogowe syntezatory (kłania się Merzbow). Niestety, ukłon w stronę Heldonu i wykonawców z tak zwanej „szkoły berlińskiej” nie trwa zbyt długo. W dalszej części zespół wraca do punktu wyjścia, skupiając się przede wszystkim na modulowaniu zapętlonych dźwięków. Trochę szkoda, bo narobili apetytu, a potem wycofali się niespodziewanie. Widocznie jednak Pinhasowi zależało właśnie na takim cytacie. Nie zmienia to oczywiście faktu, że „Reverse” to nadzwyczaj konsekwentne, dojrzałe (jakże mogłoby być inaczej, skoro stoi za nim artysta takiego formatu) i intrygujące dzieło. Gdyby jeszcze tylko wziął udział w tej sesji Yoshida. Ale najwidoczniej nie można mieć wszystkiego…
koniec
23 lutego 2017
Skład:
Richard Pinhas – gitara elektryczna, gitara akustyczna, efekty elektroniczne
Oren Ambarchi – gitara elektryczna, drony
Masami Akita [Merzbow] – syntezator analogowy
Duncan Nilsson-Pinhas – syntezator cyfrowy
Florian Tatar – gitara basowa
William Winant – instrumenty perkusyjne
Arthur Narcy – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.