Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 1 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Muzyka

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

muzyczne

więcej »

Zapowiedzi

Liquid Quintet
‹Flux›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułFlux
Wykonawca / KompozytorLiquid Quintet
Data wydania11 listopada 2019
Wydawca Fundacja Słuchaj!
NośnikCD
Czas trwania42:04
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Agustí Fernández, Albert Cirera, Artur Majewski, Rafał Mazur, Ramón Prats
Utwory
CD1
1) Source08:28
2) Early Flux09:51
3) Middle Flux07:58
4) Late Flux09:03
5) Estuary06:36
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Odmienne stany strumienia świadomości
[Liquid Quintet „Flux” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Jak to często bywa w przypadku formacji freejazzowych, historia Liquid Quintet jest zagmatwana. Korzenie zespołu sięgają początku dekady, kiedy to hiszpański pianista Agustí Fernández powołał do życia Liquid Trio, które w kolejnych latach okazjonalnie poszerzało swój skład o dwóch kolejnych muzyków. Po raz pierwszy jednak dokonania Kwintetu zostały udokumentowane dwie płytami w roku ubiegłym. Jednak z nich – „Flux” – ukazała się w Polsce.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Odmienne stany strumienia świadomości
[Liquid Quintet „Flux” - recenzja]

Jak to często bywa w przypadku formacji freejazzowych, historia Liquid Quintet jest zagmatwana. Korzenie zespołu sięgają początku dekady, kiedy to hiszpański pianista Agustí Fernández powołał do życia Liquid Trio, które w kolejnych latach okazjonalnie poszerzało swój skład o dwóch kolejnych muzyków. Po raz pierwszy jednak dokonania Kwintetu zostały udokumentowane dwie płytami w roku ubiegłym. Jednak z nich – „Flux” – ukazała się w Polsce.

Liquid Quintet
‹Flux›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułFlux
Wykonawca / KompozytorLiquid Quintet
Data wydania11 listopada 2019
Wydawca Fundacja Słuchaj!
NośnikCD
Czas trwania42:04
Gatunekjazz
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Agustí Fernández, Albert Cirera, Artur Majewski, Rafał Mazur, Ramón Prats
Utwory
CD1
1) Source08:28
2) Early Flux09:51
3) Middle Flux07:58
4) Late Flux09:03
5) Estuary06:36
Wyszukaj / Kup
Agustí Fernández urodził się w 1954 roku w Palma de Mallorca, czyli w stolicy Balearów. Aktywną działalność koncertową i wydawniczą rozpoczął w połowie lat 80. ubiegłego wieku, poświęcając się głównie graniu jazzu improwizowanego i modern creative. Od lat czuje się blisko związany z Polską – często w naszym kraju występuje, jak również wydaje płyty. Albumy Fernándeza (i to całkiem sporo) mają w swoich katalogach takie rodzime wytwórnie, jak Fundacja Słuchaj!, Not Two Records czy Multikulti Project. W różnych składach i konfiguracjach Hiszpan nagrał już kilkadziesiąt albumów. Jednym z bardziej znanych jego projektów jest natomiast Liquid, który najczęściej pojawia się na scenie w dwóch wariantach – trzy- i pięcioosobowym. Zaczęło się jednak od tria, do udziału w którym w 2011 roku Agustí zaprosił jeszcze swoich dwóch rodaków: saksofonistę Alberta Cirerę oraz perkusistę Ramóna Pratsa. Ta trójka artystów, występując pod nazwą Liquid Trio, opublikowała do tej pory trzy wydawnictwa: „Primer dia i última nit” (2013), „Marianne” (2016) oraz „Plays Bernoulli” (2017).
Jednocześnie jednak Fernández potraktował Trio jako punkt wyjścia do jeszcze intensywniejszego grania i – przy różnych okazjach – przekształcał je w Quintet. W 2013 roku na przykład z Agustím, Albertem i Ramónem grywali szwedzki kontrabasista Johannes Nästesjö i hiszpański trębacz Julián Sánchez. Parę lat później artyści z Półwyspu Iberyjskiego zaprosili do współpracy dwóch Polaków – grającego na kontrabasie Rafała Mazura i trębacza Artura Majewskiego (którzy poznali Fernándeza, udzielając się w prowadzonym przez niego Ad Libitum Ensemble). Innym znów razem u ich boku można było zobaczyć i usłyszeć saksofonistę Dona Malfona (a właściwie Alfonsa Muñoza) i angielskiego kontrabasistę Barry’ego Guya. Jak więc widać, lider do kompletowania składu Liquid Quintet podchodzi bardzo liberalnie, zazwyczaj dostosowując go do kraju, w którym aktualnie występuje. Kiedy więc 14 października 2017 roku zespół pojawił się w Warszawie, aby wziąć udział w dwunastej edycji Ad Libitum Festival (odbywającego się w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski) – Agustí „sięgnął” po Polaków.
Ad Libitum to Międzynarodowy Festiwal Muzyki Improwizowanej. Wiadomo więc od razu, czego można się spodziewać po grających tam wykonawcach. Muzyka hiszpańsko-polskiej wersji Liquid Quintet idealnie wpisuje się w profil imprezy – to czystej krwi free jazz z ciągotkami w stronę klasycznej awangardy. W czasie wspomnianego koncertu formacja przedstawiła czterdziestodwuminutową improwizowaną suitę, którą zatytułowała – przynajmniej na dokumentującej ją płycie – „Flux”. Opowieść została podzielona na pięć powiązanych ze sobą części i skonstruowana na wzór dzieła symfonicznego. Co też nie powinno dziwić, ponieważ Fernández nie stroni także od takiej muzyki (vide jego nagrania z Francuzką Joëlle Léandre czy Niemcem Axelem Dörnerem). Jeżeli więc oczekujecie jedynie szalonego free spod znaku Fire! Matsa Gustafssona czy też DKV Trio Kena Vandermarka – możecie zostać zaskoczeni. Pozytywnie!
Ponad ośmiominutowy „Source” pełni funkcję introdukcji do właściwej części kompozycji. Początek jest wprawdzie stonowany, ale od pierwszych sekund mamy do czynienia z improwizacją zespołową w pełnym składzie. Poszczególne instrumenty nakładają się na siebie, przenikają się wzajemnie, to znów przed sobą uciekają. Może z tego powodu powstać wrażenie chaosu, ale nie ma wątpliwości, że to działanie w pełni zamierzone, jak orkiestrowa uwertura. Przez moment kwintet daje nawet pokaz swych możliwości, jeśli idzie o dynamikę utworu, ale szybko schodzi „piętro niżej”, wychodząc z założenia, że na free z prawdziwego zdarzenia przyjdzie dopiero pora. Tytułowa kompozycja podzielona została na trzy rozbudowane fragmenty: „Early Flux”, „Middle Flux” oraz „Late Flux”. Są one ze sobą tematycznie i stylistycznie powiązane; we wszystkich trzech grupa nie stroni również od eksperymentów brzmieniowych: zarówno pianista, jak i grający na kontrabasie elektryczno-akustycznym Mazur stosują różnego rodzaju sztuczki, z kolei saksofonista i trębacz sięgają po przetworniki i wykorzystują pogłosy.
W środkowej części „Early Flux” pojawia się także najbardziej energetyczny fragment suity. Nie jest on jednak celem samym w sobie, do którego zespół uparcie dąży, a jedynie kontrastowym środkiem wyrazu, robiącym wrażenie głównie dzięki temu, że przed i po nim pojawiają się dźwięki znacznie bardziej stonowane. Praktycznie całe, bardzo delikatne „Middle Flux” służy wyciszeniu emocji. Co prawda w „Late Flux” kwintet na moment podkręca jeszcze tempo, lecz robi to bez angażowania pełnego składu. Muzycy orbitują tu w nieco dalszych od siebie odległościach, ale mimo to starają się nie stracić siebie z zasięgu wzroku. Na nowo ich drogi przecinają się w zamykającym album „Estuary” – wcale jednak nie po to, aby wyprowadzić ostateczne i nokautujące słuchacza uderzenie, lecz zaaplikować mu dawkę niepokoju. Twórczego. Skłaniającego do refleksji. Mogącego służyć również jako ostrzeżenie. Wszak nie jest wprost powiedziane, dokąd ujście (estuary) tego strumienia (flux) prowadzi… Album ukazał się nakładem Fundacji Słuchaj! w listopadzie ubiegłego roku. Cztery miesiące wcześniej światło dzienne ujrzał z kolei krążek „Bouquet”, portretujący Liquid Quintet z Malfonem i Guyem w składzie. Warto zaznajomić się także z tą płytą, aby zdać sobie sprawę, jak odmienne stany świadomości może mieć ta sama formacja.
koniec
16 stycznia 2020
Skład:
Agustí Fernández – fortepian
Albert Cirera – saksofon sopranowy, saksofon tenorowy
Artur Majewski – trąbka
Rafał Mazur – elektryczno-akustyczny kontrabas
Ramón Prats – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Od smutku do radości
Sebastian Chosiński

30 IV 2024

Wydany przed dwoma laty jazzowo-ambientowy album „Ghosted” Orena Ambarchiego, Johana Berthlinga i Andreasa Werliina był dla mnie nadzwyczaj miłym zaskoczeniem. Dlatego z wielkimi oczekiwaniami przystępowałem do odsłuchu jego kontynuacji. I tu również czekało mnie zaskoczenie, choć niekoniecznie takie, na jakiej liczyłem. Ale w końcu nie wszystko – na to, co dobre – musi powalać nas na kolana, prawda?

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.