Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Alexandre Aja
‹Pirania 3D›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPirania 3D
Tytuł oryginalnyPiranha 3-D
Dystrybutor Monolith
Data premiery8 października 2010
ReżyseriaAlexandre Aja
Scenariusz
ObsadaElisabeth Shue, Jessica Szohr, Jerry O'Connell, Christopher Lloyd, Ving Rhames, Richard Dreyfuss, Dina Meyer, Adam Scott, Kelly Brook, Cody Longo, Brooklynn Proulx, Eli Roth
MuzykaMichael Wandmacher
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
WWW
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Rybosaurus returnus
[Alexandre Aja „Pirania 3D” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Alexandre Aja pokazał w „Bladym strachu”, że jest nadzwyczaj utalentowanym reżyserem. Potem jednak wyjechał do USA i zaczął kręcić remake po remake’u – filmy drogie i technicznie bez zarzutu, ale raczej przeciętne, jeśli chodzi o fabułę. Nie inaczej jest z najświeższą „Piranią 3D”, choć w tym akurat przypadku fabuła ma marginalne znaczenie. W końcu chodzi tutaj o niczym nieskrępowaną jatkę, podlaną gęstym sosem erotyki.

Jarosław Loretz

Rybosaurus returnus
[Alexandre Aja „Pirania 3D” - recenzja]

Alexandre Aja pokazał w „Bladym strachu”, że jest nadzwyczaj utalentowanym reżyserem. Potem jednak wyjechał do USA i zaczął kręcić remake po remake’u – filmy drogie i technicznie bez zarzutu, ale raczej przeciętne, jeśli chodzi o fabułę. Nie inaczej jest z najświeższą „Piranią 3D”, choć w tym akurat przypadku fabuła ma marginalne znaczenie. W końcu chodzi tutaj o niczym nieskrępowaną jatkę, podlaną gęstym sosem erotyki.

Alexandre Aja
‹Pirania 3D›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPirania 3D
Tytuł oryginalnyPiranha 3-D
Dystrybutor Monolith
Data premiery8 października 2010
ReżyseriaAlexandre Aja
Scenariusz
ObsadaElisabeth Shue, Jessica Szohr, Jerry O'Connell, Christopher Lloyd, Ving Rhames, Richard Dreyfuss, Dina Meyer, Adam Scott, Kelly Brook, Cody Longo, Brooklynn Proulx, Eli Roth
MuzykaMichael Wandmacher
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiUSA
WWW
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W Ameryce Aja raczej do tej pory nie miał szczęścia. Próbując dochrapać się pozycji niezależnego reżysera, co dałoby mu szansę kręcenia wszystkiego, na co mu tylko przyjdzie ochota, musi biedak firmować swoim nazwiskiem kolejne remaki bardziej lub mniej klasycznych horrorów. Zaczął od nowej wersji „Wzgórza mają oczy”, kultowego (w sumie nie wiadomo, czemu) filmu o mieszkającej na pustkowiu rodzinie mutantów, mordującej wszystkich, którzy zawitają w pobliże ich siedziby. Remake nie wniósł do tematu nic nowego, choć zaproponowana tam rozrywka była znacznie bardziej dynamiczna, niż w pierwowzorze. Następne były „Lustra”, kompletnie zbarbaryzowana wersja eleganckiego, koreańskiego horroru, opowiadająca o morderczych zapędach zwierciadlanych bytów. Teraz zaś nadszedł czas na „Piranię”.
Pierwowzór, wyprodukowany przez Rogera Cormana, a wyreżyserowany przez Joego Dantego, opowiadał o breweriach zmutowanych genetycznie ryb, wyhodowanych w tajnym ośrodku badawczym. Film był całkiem krwawy, a że został nakręcony z przymrużeniem oka, można było się na nim całkiem dobrze bawić. Podobnie jest z nową „Piranią”. Z tą różnicą, że drapieżne ryby nie pochodzą z wojskowego laboratorium, a są żywymi skamielinami wprost z plejstocenu, wpuszczonymi do jeziora pełnego imprezującej młodzieży przez tektoniczny wstrząs, który odczopował zamknięty od setek tysięcy lat podziemny zbiornik. Młodzież radośnie się pluszcze w takt głośnej, skocznej muzyki, policjantka usiłuje dojść przyczyny śmierci starego wędkarza (miłe cameo Richarda Dreyfussa, grającego przed laty w „Szczękach”), jej nieletni syn wozi się po jeziorze jako przewodnik ekipy kręcącej pornosa, a w tym czasie ryby nabierają coraz większego apetytu. Gdy w końcu następuje atak, po ekranie zaczynają fruwać strzępy ludzkiego mięsa, a woda aż kipi czerwienią. Naturalnie wszystko to – wzorem oryginału – zostało wzbogacone opartym na makabrze humorem i rozmaitymi odniesieniami do klasyki (niekiedy wręcz ocierającymi się o plagiat, jak choćby spora część finału, nieodparcie przywodząca na myśl Spielbergowskie „Szczęki”), dzięki czemu film ogląda się nadzwyczaj dobrze.
W jego odbiorze pomaga też to, że producenci zrezygnowali ze starania się o niższą kategorię wiekową i reżyser nie miał związanych rąk w kwestii „grzeczności” obrazu. W związku z tym bez skrępowania pokazywane są nagie piersi (palmę pierwszeństwa dzierży w tej materii bardzo poetycka scena podwodnych karesów dwóch dziewczyn), nieletni są uwodzeni bez żadnego zawoalowania, przez moment zaś ekran wypełniony jest zbliżeniem penisa. Co prawda oderwanego, ale jednak. Uważniejsi widzowie namierzą również tu i ówdzie twarze regularnych aktorek porno. Całej sprawie smaczku dodaje zaś to, iż film został zrealizowany w technologii 3D, czyli wszystkie te bezeceństwa można obejrzeć na trójwymiarowym ekranie.
Na dokładkę „Pirania 3D” posiada świetnie skrojony wstęp, złudnie spokojny i elegancko podający najistotniejsze elementy intrygi, wartką akcję oraz doskonale wprowadzonych bohaterów, którzy mimo dość pobieżnego naszkicowania są jak najbardziej „namacalni”. Film może też pochwalić się bardzo dobrymi, mocno nasyconymi barwą zdjęciami. Każde ujęcie jest dokładnie przemyślane, idealnie skadrowane i dodatkowo napchane po brzegi kiczem, wliczając w to terminatorowo błyszczące ślepka drapieżnych ryb. Klasę zdjęć widać choćby w scenie z wizytą w podziemnym jeziorze, kiedy to widać dokładnie tyle, ile trzeba, żeby wywrzeć odpowiedni efekt. Za ogromny plus poczytuję również świetną końcówkę. Diabła tam, że zapowiadającą sequel.
Zdawałoby się więc, że „Pirania 3D” to istna perełka makabry, dynamiczna, krwawa i w dodatku potrafiąca straszyć również i w trzecim wymiarze. Niestety, tak różowo nie jest. Decyduje o tym szereg mniejszych bądź większych błędów, które ciągną film w dół. Pierwszy z nich to osławione 3D. Otóż „Pirania” rzeczywiście miała być zrealizowana w tej technologii, jednak z tajemniczych przyczyn nakręcono ją konwencjonalnymi sposobami i dopiero po ukończeniu obrazu przekonwertowano na 3D. W efekcie obraz momentami jawnie rozczarowuje. Do tego dochodzi ociężałe rozkręcanie się fabuły, która wciąż i wciąż obiecuje rzeźnię, jednak ciągle nie może do niej dotrzeć, rzucając widzowi zamienniki w postaci golizny, obietnicy rozwiązłości i krótkiej przekąski w podziemnym jeziorze. Owszem, gdy w końcu dochodzi do szlachtowania na masową skalę, widz może poczuć się syty krwi i flaków, ale w związku z daleką od proporcjonalności konstrukcją fabuły, „Pirania 3D” nie cieszy tak mocno, jak by mogła podążając ścieżką krwi od samego początku. Denerwuje również uparte trzymanie się przez reżysera szczątków osobliwie pojętej przyzwoitości, bowiem kilka pierwszych ofiar to nieodmiennie osoby dorosłe. Dopiero później wiek przestaje mieć dla piranii większe znaczenie, aczkolwiek – jak przystało na film rodem z USA – nie ma co liczyć na to, że od rybich szczęk ucierpi ktokolwiek nieletni. Śmieszy też to, że wśród całej masy imprezowiczów dosłownie na palcach jednej ręki można policzyć przedstawicieli kolorowych mniejszości. I to w stanie, gdzie ich odsetek jest wyjątkowo wysoki.
Tak samo zastanawia logika działania ryb. Czasami nie słyszą dość głośnych plusków, innym razem natychmiast namierzają ofiarę. Niestrudzone żrą na potęgę, by zaraz potem – ewidentnie napchane po skrzela, zostawiwszy mnóstwo napoczętych ludzkich kadłubków – rzucić się w inną część akwenu i walczyć o ledwie kilka ciał. Niekiedy wyskakują z wody w pogoni za mięsem, ale na ogól – zwłaszcza, gdy scenariusz tego nie przewiduje – grzecznie siedzą w cieczy (choćby w akwarium u zoofila, czy raczej ichtiologa-amatora; a może akwarysty? Jak by nie było, szurniętego faceta gra Christopher Lloyd, pamiętny naukowiec z „Powrotu do przyszłości”). Naturalnie zdaję sobie sprawę z tego, że film miał być jedną wielką zgrywą, na której powinienem świetnie się bawić, oglądając coraz to bardziej szalone zgony – że przypomnę choćby fruwający kabel czy akcent ze śrubą motorówki – ale od każdego filmu wymagam trzymania się jakiejś wewnętrznej logiki. A z tym tutaj akurat ciężko. Stąd też taka, a nie inna końcowa ocena.
Polecam więc „Piranię 3D” miłośnikom wypruwanych flaków, ciętych korpusów, urzynanych głów i objadanych kończyn, przestrzegając jednak przed nadmiernym wnikaniem w sens fabuły. Ta bowiem jest pełna mielizn, które łatane są seksem i głośną muzyką. Wskutek tego film dość szybko odparowuje z głowy, pozostawiając mgliste przeświadczenie, że zabawa była przednia. Nadal więc trzeba czekać na przebudzenie geniuszu reżysera, mając nadzieję, że następny film nie będzie już żadnym remakiem, a jego fabuła przyniesie świeży powiew w niebezpiecznie kostniejącym gmachu horroru.
koniec
30 listopada 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Wrzesień 2017 (1)
— Piotr Dobry, Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Miłość ci wszystko wybaczy
— Gabriel Krawczyk

Agent Bauer w Krainie Zbuntowanych Luster
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kości, mnóstwo kości
— Jarosław Loretz

Gąszcz marketingu
— Jarosław Loretz

Majówka seniorów
— Jarosław Loretz

Gadzie wariacje
— Jarosław Loretz

Weź pigułkę. Weź pigułkę
— Jarosław Loretz

Warszawski hormon niepłodności
— Jarosław Loretz

Niedożywiony szkielet
— Jarosław Loretz

Puchatek: Żenada i wstyd
— Jarosław Loretz

Klasyka na pół gwizdka
— Jarosław Loretz

Książki, wszędzie książki, rzekł wół do wieśniaka
— Jarosław Loretz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.