Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 2 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Gustav Möller
‹Winni›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWinni
Tytuł oryginalnyDen skyldige
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery9 listopada 2018
ReżyseriaGustav Möller
ZdjęciaJasper Spanning
Scenariusz
ObsadaJakob Cedergren, Jessica Dinnage, Omar Shargawi, Johan Olsen, Jakob Ulrik Lohmann, Katinka Evers-Jahnsen, Jeanette Lindbæk, Simon Bennebjerg
MuzykaCarl Coleman, Caspar Hesselager
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiDania
Czas trwania85 min
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Kino jednego aktora
[Gustav Möller „Winni” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Kręcąc „Winnych”, duński reżyser Gustav Möller podjął ogromne ryzyko. Gdyby zrobił to twórca doświadczony, z uznanym dorobkiem – zapewne dużo mniej osób byłoby zaskoczonych. Ale debiutant?! Zacząć karierę od thrillera, którego akcja rozgrywa się w zamkniętym pomieszczeniu, a na ekranie widać jednego tylko aktora, który przez cały czas rozmawia przez telefon? Toż to samobójstwo!

Sebastian Chosiński

Kino jednego aktora
[Gustav Möller „Winni” - recenzja]

Kręcąc „Winnych”, duński reżyser Gustav Möller podjął ogromne ryzyko. Gdyby zrobił to twórca doświadczony, z uznanym dorobkiem – zapewne dużo mniej osób byłoby zaskoczonych. Ale debiutant?! Zacząć karierę od thrillera, którego akcja rozgrywa się w zamkniętym pomieszczeniu, a na ekranie widać jednego tylko aktora, który przez cały czas rozmawia przez telefon? Toż to samobójstwo!

Gustav Möller
‹Winni›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWinni
Tytuł oryginalnyDen skyldige
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery9 listopada 2018
ReżyseriaGustav Möller
ZdjęciaJasper Spanning
Scenariusz
ObsadaJakob Cedergren, Jessica Dinnage, Omar Shargawi, Johan Olsen, Jakob Ulrik Lohmann, Katinka Evers-Jahnsen, Jeanette Lindbæk, Simon Bennebjerg
MuzykaCarl Coleman, Caspar Hesselager
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiDania
Czas trwania85 min
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
A jednak okazało się inaczej! Film Gustava Möllera przez ponad osiemdziesiąt minut trzyma w napięciu, serwując po drodze kilka tak mocnych zwrotów akcji, że stres zaczyna dusić gardło. Tym bardziej że to wszystko, co najbardziej dramatyczne musimy sobie wyobrazić. Na ekranie bowiem tego nie zobaczymy. W tym właśnie tkwiło największe zagrożenie dla debiutującego w pełnym metrażu reżysera (z którym sobie jednak umiejętnie poradził) i w tym tkwi także siła „Winnych” (która sprawiła, że obraz ten stał się w ubiegłym roku duńskim kandydatem do Oscara w kategorii „najlepszego filmu nieanglojęzycznego”).
Autorzy scenariusza – sam Möller oraz Emil Nygaard Albertsen (który współpracował już z Gustavem przed pięcioma laty przy jego pierwszej krótkometrażówce, dramacie „I mørke”) – zdecydowali się na bardzo ryzykowny zabieg. Potraktowali bowiem nadzwyczaj ekstremalnie charakterystyczną dla teatru antycznego zasadę trzech jedności – miejsca, czasu i akcji. Aktora (na planie było ich wprawdzie jeszcze kilku, ale pozostali odgrywali trzecio- czy nawet czwartorzędne role) i kamerę umieścili w zamkniętym pomieszczeniu, które nie posiada nawet okna wychodzącego na ulicę czy choćby wewnętrzny dziedziniec. Ba! w trakcie rozwoju fabuły kazali odtwórcy głównej roli przejść do innego biura, w którym dodatkowo odgradza się on od reszty świata, opuszczając żaluzje.
Dalej: akcja filmu, skupiona na jednym tylko wątku, rozgrywa się w czasie rzeczywistym. Nawet jeżeli uznamy, że przedstawione wydarzenia zostały zagęszczone, to nadal rozgrywają się one w takim tempie, że jesteśmy w stanie przyjąć to za w pełni wiarygodne. I trudność największa: przyprawiająca o ciarki na plecach intryga podana jest widzowi w sposób absolutnie niefilmowy. Mogłoby się wydawać, że w XXI wieku taki anachronizm nie ma racji bytu. Wyobrażacie sobie na przykład „Obcego – ósmego pasażera Nostromo” Ridleya Scotta w wersji słuchowiska radiowego? Bo to do tego sprowadzają się „Winni”. Owszem, znamy taki przypadek z historii – Orsona Wellesa, który zainscenizował w radiu najazd Marsjan, czym wzbudził panikę wśród mieszkańców New Jersey. Ale to działo się siedemdziesiąt jeden lat temu.
Fabuła wymyślona przez Möllera i Albertsena nie stawiała przed sobą podobnego celu. Ale obu scenarzystom na pewno zależało na wywołaniu silnych emocji – i to im się udało. Udało się dzięki brawurowej grze szwedzkiego (choć z paszportem duńskim) aktora Jakoba Cedergrena, w Polsce znanego między innymi z dwóch skandynawskich seriali kryminalnych: „Zabójcy” (2011) oraz „Morderstwa w Sandhamn” (2018). W obu wypadł bardzo pozytywnie, ale nie będę udawał, że znamionowały one wielkiego mistrza. W „Winnych” stanął przed kamerą sam, a jedynymi środkami ekspresji, jakimi mógł się posłużyć – były głos, mimika i bardzo, ale to bardzo ograniczony ruch sceniczny. Jedyną pomocą, jaką otrzymywał z zewnątrz, były dialogi toczone przez telefon z innymi – „wirtualnymi” – bohaterami dramatu (oraz… zapadająca po nich wymowna cisza). Stanowiły one dla niego nie tyle punkt oparcia, co raczej odbicia.
A czego dotyczy fabuła? Kopenhaski policjant Asger Holm, ukarany przez swoich przełożonych odsunięciem od dotychczasowych obowiązków służbowych, pełni dyżur w centrali telefonicznej. Jego zadaniem jest odbieranie zgłoszeń o wypadkach czy naruszeniach prawa i kierowanie w określone miejsca służb porządkowych. W pewnym momencie odbiera on dziwny telefon od kobiety o imieniu Iben. Prowadzi ona rozmowę w taki sposób, że Asger domyśla się, iż została porwana. Stara się zebrać od niej jak najwięcej informacji, aby uruchomić pomoc, ale musi to robić w taki sposób, aby porywacz nie zorientował się, z kim Iben rozmawia. To jednak zaledwie początek. Wierzchołek góry lodowej. Z czasem robi się coraz bardziej zaskakująco. A że czegoś nie widzimy – cóż, może to i lepiej, dzięki temu wyobraźnia pracuje na zwiększonych obrotach.
koniec
12 kwietnia 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Gdy miłość szczęścia nie daje…
Sebastian Chosiński

1 V 2024

W trzecim odcinku tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bensiona Kimiagarowa doszło do fabularnego przesilenia. Wszystko, co mogło posypać się na budowie kanału – to się posypało. W czwartej odsłonie opowieści bohaterowie starają się więc przede wszystkim poskładać w jedno to, co jeszcze nadaje się do naprawienia – reputację, związek, plan do wykonania.

więcej »

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Polecamy

Android starszej daty

Z filmu wyjęte:

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

W starym domu nie straszy
— Sebastian Chosiński

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.