Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Greg Capullo, Scott Snyder
‹Batman. Mroczne miasto›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBatman. Mroczne miasto
Tytuł oryginalnyBatman: Dark City
Scenariusz
Data wydania18 marca 2015
RysunkiGreg Capullo
Wydawca Egmont
CyklBatman, Rok zerowy, Nowe DC Comics
ISBN978-83-281-1013-7
Format240s. 170×260mm; oprawa twarda
Cena75,—
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Z deszczu pod rynnę, czyli codzienność Gotham City
[Greg Capullo, Scott Snyder „Batman. Mroczne miasto” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Piąty zbiorczy tom opowieści o Batmanie, publikowanych w ramach „Nowego DC Comics”, zamyka ostatecznie podserię zatytułowaną „Rok zerowy”, w której dowiadujemy się – który to już raz? – w jaki sposób Bruce Wayne stał się Batmanem. Wiedza ta, choć pożyteczna, podana została jednak w sposób mało ekscytujący i zdecydowanie zbyt mało „mroczny”, niż sugeruje to tytuł album.

Sebastian Chosiński

Z deszczu pod rynnę, czyli codzienność Gotham City
[Greg Capullo, Scott Snyder „Batman. Mroczne miasto” - recenzja]

Piąty zbiorczy tom opowieści o Batmanie, publikowanych w ramach „Nowego DC Comics”, zamyka ostatecznie podserię zatytułowaną „Rok zerowy”, w której dowiadujemy się – który to już raz? – w jaki sposób Bruce Wayne stał się Batmanem. Wiedza ta, choć pożyteczna, podana została jednak w sposób mało ekscytujący i zdecydowanie zbyt mało „mroczny”, niż sugeruje to tytuł album.

Greg Capullo, Scott Snyder
‹Batman. Mroczne miasto›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBatman. Mroczne miasto
Tytuł oryginalnyBatman: Dark City
Scenariusz
Data wydania18 marca 2015
RysunkiGreg Capullo
Wydawca Egmont
CyklBatman, Rok zerowy, Nowe DC Comics
ISBN978-83-281-1013-7
Format240s. 170×260mm; oprawa twarda
Cena75,—
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Można odnieść wrażenie, że pracując nad uniwersum Batmana w ramach „Nowego DC Comics” scenarzysta Scott Snyder zaczął z czasem przeżywać zmęczenie materiału. Po świetnych pierwszych opowieściach (zebranych w albumach „Trybunał Sów” i „Miasto Sów”), kolejne – choć oczywiście zachowywały całkiem przyzwoity poziom – mimo wszystko nie prezentowały się już tak wystrzałowo (vide „Śmierć rodziny”). Kiedy więc w następnych zeszytach serii czytelnicy po raz kolejny zostali zmuszeni do przeżywania momentu pojawienia się Człowieka-Nietoperza na arenie dziejowej („Rok zerowy. Tajemnicze miasto”), można było zadać retoryczne pytanie (względnie pytania): Czy to oznacza, że współcześni twórcy fabuł komiksowych nie mają już niemal nic nowego do dodania w kwestii Batmana? I dalej: Czy Snyderowi konceptu związanego z wykreowaniem Trybunału Sów wystarczyło na zaledwie dwa zbiorcze albumy? Choć gwoli ścisłości należałoby dorzucić do tego jeszcze spin-off „Szpon” („Utrapienie Sów”, „Upadek Sów”), w którym jednak Mroczny Rycerz był już postacią w najlepszym razie trzecioplanową, jeśli nie całkowicie marginalną…
Skąd te żale? Wynikają one z faktu, że kolejny, piąty już, integral zbierający nowe opowieści o Batmanie prezentuje się jeszcze słabiej od swego poprzednika. A jego tytuł, jakże słodki dla czytelnika – „Rok zerowy: Mroczne miasto” – obiecuje znacznie więcej (jeśli chodzi o mroczność), niż ostatecznie dostarcza. Składa się nań osiem zeszytów (pierwotnie wydanych pomiędzy styczniem a wrześniem ubiegłego roku), cztery stanowią dokończenie rozpoczętej jeszcze w „Tajemniczym mieście” tytułowej miniserii „Mroczne miasto”, a cztery kolejne – jako „Dzikie miasto” – są jej bezpośrednią kontynuacją. Zaczyna się ta historia od podbicia napięcia. Zbuntowany Edward Nygma (czyli Riddler alias Człowiek-Zagadka) doprowadził do uszkodzenia sieci energetycznej, w wyniku czego całe Gotham City pogrążone zostało w ciemnościach. I to w chwili gdy do wybrzeża zbliża się superhuragan Rene. Jakby tego było mało, po ulicach – w znaczeniu symbolicznym – grasuje morderca, który w wyjątkowo okrutny sposób zabija naukowców (tak się składa, że wszyscy pracują dla Wayne Enterprises), wstrzykując im specyfik powodujący natychmiastowy rozrost tkanki kostnej. Ich szkielety rozrastają się w ciągu kilku sekund i rozrywają ciała od wewnątrz. Komisarz Loeb i jego podwładni podejrzewają, że tym maniakalnym złoczyńcą może być Batman. Bo jakże inaczej wytłumaczyć to, że człowiek przebrany za nietoperza za każdym razem widziany jest na miejscu zbrodni?
W winę Batmana nie wierzy jednak przynajmniej jeden stróż prawa – porucznik (awans na komisarza dopiero go czeka) Jim Gordon. Tyle że w gronie totalnie skorumpowanych gliniarzy z Gotham jest on w zdecydowanej mniejszości. Zresztą i jego zastanawia kilka faktów, w tym ten najważniejszy – że ofiary pracowały w tej samej firmie. Jeśli więc winien nie jest Człowiek-Nietoperz, to może zabójcą jest… Bruce Wayne? Który zresztą prowadzi własne dochodzenie w sprawie śmierci naukowców. Wiedzie go ono do doktora Luciusa Foksa, obecnie zatrudnionego – po tym jak został zwolniony z Wayne Enterprises przez wuja Bruce’a, Philipa Kane’a – w miejscowym uniwersytecie. Przekazane przez niego informacje wreszcie wskazują właściwy trop. Od tego momentu akcja nabiera rozpędu, a fabuła zaczyna zmierzać w kierunku horroru. Niestety, nie na długo. Finał „Mrocznego miasta” to już bowiem typowa opowieść sensacyjna, w której pojawia się coraz więcej scenariuszowych przebieżek na skróty; choć w porównaniu z wywiedzionym z niej „Dzikim miastem” wcale nie jest źle. W każdym razie miniseria ta, w przeciwieństwie do swej następczyni, utrzymuje odpowiednie napięcie i ponury nastrój. Problem z jej kontynuacją jest zaś taki, że Scott Snyder coś, co powinno zostać opowiedziane w jednym – maksymalnie w dwóch – zeszycie, rozpisał aż na cztery rozdziały. Tym samym musiał pompować historię, przetwarzając na okrągło te same wątki. Niby więc dzieje się dużo, ale emocjonować się nie ma czym.
„Dzikie miasto” przedstawia Gotham po opanowaniu go przez maniakalnego superzłoczyńcę, w którego bezbrzeżne okrucieństwo momentami jednak trudno uwierzyć – przede wszystkim z uwagi na jego wygląd fizyczny. Gdzie mu tam do niepokojącego, wywołującego ciarki na plecach emploi Red Hooda czy wykrzywionej facjaty Jokera! Żeby choć było w nim coś skrajnie niepokojącego czy nieprzewidywalnego. Zaskakuje też obraz Gotham doprowadzonego do skrajnego upadku; jakby na przekór temu, miasto skrzy się bowiem wszystkimi barwami tęczy. Prawdopodobnie był to jednak jak najbardziej celowy zabieg grafików – w tym rysownika Grega Capullo – zmierzający do odcięcia się od nadzwyczaj ponurej, pozbawionej barw, wizji zaprezentowanej w poprzedniej miniserii, czyli „Mrocznym mieście”. A że udał się średnio – cóż, nie zawsze wszystko da się przewidzieć na etapie pracy nad scenariuszem. „Mroczne miasto” ma nad „Dzikim…” zresztą jeszcze jedną bardzo istotną przewagę: w jego fabułę wpleciono interesujące reminiscencje, przybliżające przebieg wydarzeń w dniu, w którym zginęli rodzice Bruce’a Wayne’a. Przy okazji sporo dowiadujemy się również o ówczesnym Jimie Gordonie, policjancie, który zaledwie kilka tygodni wcześniej został przeniesiony z Chicago do Gotham i nadzwyczaj szybko dane mu było przekonać się, że trafił do gniazda jadowitych węży.
W warstwie graficznej obu zamieszczonych w albumie miniserii niewiele jest w stanie zaskoczyć czytelnika (może poza wyglądem Bruce’a Wayne’a), co jednak nie oznacza, że nie może się ona podobać. Miłym dla oka przerywnikiem jest na pewno pojawienie się postaci „Doktora Śmierć”, który wygląda jak potwór żywcem wyjęty z mitologii Cthulhu i skrzyżowany z Obcym. Prawdopodobnie i rysownikowi ta postać przypadła do gustu, ponieważ Batman musi użerać się z nią przez dłuższy czas. Z drugiej strony lepsze to niż ciągnące się na kilkadziesiąt kolejnych stron pojedynki Człowieka-Nietoperza z bandziorem, na zlecenie którego „Doktor Śmierć” działał.
koniec
30 marca 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Dobrze, że to już koniec
— Maciej Jasiński

Tylko dla zatwardziałych fanów
— Marcin Knyszyński

To nie jest Gotham dla starych bohaterów
— Maciej Jasiński

Multiwersum, które się śmieje
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Old Man Bruce
— Marcin Knyszyński

Batmany, Które Są Złe
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Batman metalem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ciszej nad trumną Batmana!
— Sebastian Chosiński

Powrócił! I jest jeszcze paskudniejszy
— Sebastian Chosiński

Trochę tego, trochę tamtego – nic konkretnego
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.