Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Ralph Meyer, Fabien Vehlmann
‹IAN (wyd. zbiorcze)›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułIAN (wyd. zbiorcze)
Scenariusz
Data wydania29 sierpnia 2019
RysunkiRalph Meyer
PrzekładJakub Syty
Wydawca Elemental
ISBN978-83-954435-2-7
Format208s. 215x290 mm
Cena125,00
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Sztuczna inteligencja po przejściach
[Ralph Meyer, Fabien Vehlmann „IAN (wyd. zbiorcze)” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
IAN – pisany właśnie w ten sposób! – to, wbrew pozorom, wcale nie jest imię. Choć tak wszyscy zwracają się do głównego bohatera fantastycznonaukowej tetralogii Fabiena Vehlmanna (scenariusz) i Ralpha Meyera (rysunki). IAN to skrót od Intelligent Artificial Neuromechanoid, a kryje się pod nim technologicznie zaawansowany cyborg. Polscy czytelnicy mają okazję poznać od razu wszystkie jego przygody, Egmont wydał bowiem całość w jednym opasłym woluminie.

Sebastian Chosiński

Sztuczna inteligencja po przejściach
[Ralph Meyer, Fabien Vehlmann „IAN (wyd. zbiorcze)” - recenzja]

IAN – pisany właśnie w ten sposób! – to, wbrew pozorom, wcale nie jest imię. Choć tak wszyscy zwracają się do głównego bohatera fantastycznonaukowej tetralogii Fabiena Vehlmanna (scenariusz) i Ralpha Meyera (rysunki). IAN to skrót od Intelligent Artificial Neuromechanoid, a kryje się pod nim technologicznie zaawansowany cyborg. Polscy czytelnicy mają okazję poznać od razu wszystkie jego przygody, Egmont wydał bowiem całość w jednym opasłym woluminie.

Ralph Meyer, Fabien Vehlmann
‹IAN (wyd. zbiorcze)›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułIAN (wyd. zbiorcze)
Scenariusz
Data wydania29 sierpnia 2019
RysunkiRalph Meyer
PrzekładJakub Syty
Wydawca Elemental
ISBN978-83-954435-2-7
Format208s. 215x290 mm
Cena125,00
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Francuskiego rysownika Ralpha Meyera (rocznik 1971) polscy fani komiksu znają całkiem nieźle. Głównie dzięki stworzonym do spółki z Xavierem Dorisonem przygodowo-fantastycznej dylogii „Asgard” (2012-2013) oraz powstającej od 2015 roku westernowej serii „Undertaker”, która wciąż jeszcze nie doczekała się zwieńczenia. Ten duet odpowiedzialny był również za otwierający cykl „XIII – Mystery” album „Mangusta” (2008). Dużo bardziej enigmatyczną postacią jest w naszym kraju scenarzysta Fabien Vehlmann (młodszy od Ralpha o rok). I wcale nie dlatego, że jego dorobek twórczy jest zbyt ubogi. Przeciwnie! Fabien ma na koncie kilkadziesiąt prac, tyle że do polskiego rynku nie miał dotąd szczególnego szczęścia. Choć najbardziej zagorzali wielbiciele komiksu frankofońskiego mogą kojarzyć jego fantasmagoryczną baśń „Piękna ciemność” (2009) bądź epizody fantastycznonaukowej „Świetlanej przyszłości” (2001), publikowane przed prawie dwiema dekadami w „Świecie Komiksu”. Swoją drogą jednym z ilustratorów tej ostatniej był… Meyer.
Biorąc pod uwagę, że tom otwierający „IAN-a” (skoro to skrót, taka pisownia jest chyba jak najbardziej uprawniona) ukazał się w 2003 roku, oznacza to, że scenarzysta wybiegł myślami o cztery dekady do przodu. Ba! jest nawet podana dokładna data „startu” serii – to 31 lipca 2044 roku – dzień setnej rocznicy tragicznej śmierci francuskiego pisarza i pilota Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Widocznie Vehlmann jest wielbicielem twórczości autora „Ziemi, planety ludzi” i „Małego księcia”, skoro postanowił wyróżnić go w taki sposób. Poza tym wtrętem nie wydaje się jednak, aby de Saint-Exupéry miał jakiś wpływ na akcję „IAN-a”. Całość historii zamknięta została w czterech tomach, które pierwotnie ukazały się pomiędzy 2003 a 2007 rokiem; były to: „Elektryczna małpa”, „Lekcja mroku”, „Blitzkrieg” oraz „Metanoja”. Są one oczywiście powiązane ze sobą fabularnie – nie tylko postacią głównego bohatera – ale spokojnie można czytać je także w oderwaniu od pozostałych. Niestety, nie są jakościowo równe – najlepiej prezentują się części skrajne, czyli pierwsza i ostatnia.
Pierwsza, bo to klasyczna, pełna zaskakujących zwrotów akcji fantastycznonaukowa „nawalanka”; ostatnia, ponieważ najwięcej jest w niej rozważań socjologiczno-filozoficznych na temat natury człowieka. Przyjrzyjmy się jednak nieco dokładniej zawartości poszczególnych odcinków czteroksięgu. W „Elektrycznej małpie” (2003) poznajemy IAN-a, supernowoczesnego cyborga stworzonego przez profesorów Josepha Remsky’ego i Claire Neyman. Jest to prototyp zaawansowanej sztucznej inteligencji (jego „rodzice chrzestni” rozwijają skrót jako „Intelligent Artificial Neuromechanoid”) – potrafi odczuwać emocje, a energię czerpie między innymi przez… trawienie, choć raczej nie należy spodziewać się po nim wysublimowanego smaku. Nie jest jeszcze do końca gotowy, mimo to zostaje wysłany w niebezpieczną misję wraz z grupą komandosów pod dowództwem majora Nathaniela Saula. Ale przecież po to go stworzono, by wykazywał się tam, gdzie ludziom mogłoby zabraknąć siły, sprytu i determinacji.
Akcja pędzi na złamanie karku, nie brakuje pojedynków strzeleckich ani napięcia. Czytelnik stawia sobie coraz więcej pytań, w tym to najważniejsze, czyli… kto jest sprawcą całego zamieszania? Vehlmann udziela w końcu na nie odpowiedzi, ale trzeba będzie na nią trochę poczekać. Powstała rok później „Lekcja mroku” (2004) przenosi nas do Los Angeles, w którym korzystając z faktu, że oczy całego świata zwrócone są ku Marsowi, gdzie właśnie lądują ziemscy koloniści, zbrojna grupa terrorystyczna o nazwie Red Anger, będąca ekstremalnym odłamem Ruchu Amerykańskich Indian, wywołuje zamieszki, które – tego właśnie pragną – mają przeistoczyć się w wojnę domową. Abstrahując od tego, czy rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej sami nazwaliby się „Indianami”, sam koncept Vehlmanna razi powielaniem stereotypów rasowych. Które pewnie nie rzucałyby się aż tak bardzo w oczy, gdyby akcja w większym stopniu angażowała uwagę czytelnika. Trudno jednak kibicować komandosom narażającym swoje zdrowie i życie dla ochrony białych klientów luksusowego centrum handlowego.
Jedyną intrygującą rzeczą, jaka pojawia się w „Lekcji mroku”, jest ostateczny sposób rozwiązania problemu, wiąże się on bowiem bezpośrednio z IAN-em i problemami, jakie pojawiły się już u niego podczas pierwszej misji (patrz: „Elektryczna małpa”). W „Blitzkriegu” (2006) IAN stara się rozwikłać zagadkę nękających go wizji-ataków. Tylko wtedy, jeśli to mu się uda, zrzuci ze swoich barków potężne brzmienie. Vehlmann jednak wcale nie ma ochoty mu tego ułatwiać, czyni go więc wyrzutkiem, wrogiem publicznym numer jeden, przeciwko któremu staje nie tylko Pentagon, ale również przyjaciele z oddziału majora Saula. Ta część pod wieloma względami swą szpiegowską sensacyjnością przypomina pierwsze tomy serii „XIII”. Gdyby nie wprowadzony na arenę wydarzeń generał Eluard, można by całkiem zapomnieć o tym, że mamy do czynienia z cyklem spod znaku science fiction. Przypomina o tym za to ostatni tom opowieści – „Metanoja” (2007), której fabuła polskiemu czytelnikowi, zaznajomionemu na dodatek z rodzimą kinematografią, może kojarzyć się z przedostatnim odcinkiem serialu Andrzeja Konica „Życie na gorąco”.
Fabien Vehlmann nie byłby zapewne z takiego porównania zadowolony, na sto procent wolałby odniesienia do licznego zastępu szwarccharakterów z filmów o agencie 007. Nic jednak na to nie poradzę, że dla mnie milioner Swainston to bliski kuzyn granego przez Henryka Bistę Skalkatora. Na szczęście nie zmienia to faktu, że „Metanoja” – do połowy będąca „komiksem drogi”, a potem filozoficznym „komiksem akcji” – prezentuje się całkiem nieźle. Warto wczytać się w proroctwa Swainstona, pamiętając o znanym powiedzeniu, że „nikt nie jest prorokiem na własnej planecie”. Nawet jeżeli w oryginale brzmiało to trochę inaczej, sens został zachowany. Podsumowując stronę fabularną dzieła: Jest nazbyt rozwlekłe, całość świetnie obyłaby się bez „Lekcji mroku”, a „Blitzkrieg” – odpowiednio przykrojony – spokojnie można by połączyć z „Metanoją”. Graficznie jest przyzwoicie, aczkolwiek żal, że Meyer zrezygnował tutaj z drugiego i trzeciego planu, idąc tropem amerykańskich twórców superbohaterskiej pulpy. Należy jednak założyć, że od samego początku taki właśnie był zamysł, bo przecież w „Undertakerze” Ralph udowodnił, iż potrafi po mistrzowsku rysować realistycznie. Cóż, miało być futurystycznie. Nie wątpię, że komuś może się to spodobać!
koniec
1 maja 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Powtórnie pogrzebany
— Sebastian Chosiński

Na Dzikim Zachodzie bez zmian
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Przyjaciel sprzed lat
— Sebastian Chosiński

Zbrodniarz i panna
— Sebastian Chosiński

Droga grabarza przez mękę
— Sebastian Chosiński

Grabarz od specjalnych poruczeń
— Sebastian Chosiński

Thorgal, wiedźmin?
— Marcin Osuch

Nie krzywdź sieroty, bo ci odpłaci!
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.