Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Georges Simenon
‹Maigret i trup młodej kobiety›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMaigret i trup młodej kobiety
Tytuł oryginalnyMaigret et la Jeune Morte
Data wydania1981
Autor
PrzekładLeszek Kossobudzki
Wydawca Iskry
CyklKomisarz Maigret
SeriaKlub Srebrnego Klucza
ISBN83-207-0266-6
Format183s.
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Przeczytaj to jeszcze raz: Ironia losu i fajtłapowaty inspektor
[Georges Simenon „Maigret i trup młodej kobiety” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Podczas dziesięcioletniego pobytu w Stanach Zjednoczonych Georges Simenon z zamiłowaniem pisywał powieści kryminalno-psychologiczne, których akcja rozgrywała się po zachodniej stronie Atlantyku. Jako pisarz nie zerwał jednak całkowicie związków z Europą, Francją ani Paryżem. Dowodem na to są kolejne, powstające w USA, części cyklu o komisarzu Maigrecie. Jak na przykład „Maigret i trup młodej kobiety”.

Sebastian Chosiński

Przeczytaj to jeszcze raz: Ironia losu i fajtłapowaty inspektor
[Georges Simenon „Maigret i trup młodej kobiety” - recenzja]

Podczas dziesięcioletniego pobytu w Stanach Zjednoczonych Georges Simenon z zamiłowaniem pisywał powieści kryminalno-psychologiczne, których akcja rozgrywała się po zachodniej stronie Atlantyku. Jako pisarz nie zerwał jednak całkowicie związków z Europą, Francją ani Paryżem. Dowodem na to są kolejne, powstające w USA, części cyklu o komisarzu Maigrecie. Jak na przykład „Maigret i trup młodej kobiety”.

Georges Simenon
‹Maigret i trup młodej kobiety›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMaigret i trup młodej kobiety
Tytuł oryginalnyMaigret et la Jeune Morte
Data wydania1981
Autor
PrzekładLeszek Kossobudzki
Wydawca Iskry
CyklKomisarz Maigret
SeriaKlub Srebrnego Klucza
ISBN83-207-0266-6
Format183s.
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Georges Simenon przebywał w Stanach Zjednoczonych przez dziesięć lat. Początkowo dość często zmieniał miejsce zamieszkania, by ostatecznie – na początku 1950 roku – osiedlić się na farmie Shadow Rock, nieopodal Lakeville (w stanie Connecticut), gdzie pozostał do wiosny 1955 roku, a więc do momentu, w którym podjął decyzję o powrocie na Stary Kontynent. W ciągu całej dekady – a konkretniej: pomiędzy marcem 1946 a styczniem 1955 roku – napisał dwadzieścia jeden powieści i pięć opowiadań z komisarzem Jules’em Maigretem w roli głównej (aby jednak mieć pełen obraz pracowitości Belga, należałoby dodać do tego jeszcze trzydzieści cztery opublikowane w tym czasie książki, w których komisarz z Paryża się nie pojawia). „Maigret i trup młodej kobiety” powstał w ciągu ośmiu zimowych dni w styczniu 1954 roku; następnie rękopis został przesłany do Europy na ręce Svena Nielsena, który wydał go w czerwcu nakładem swojej oficyny Presses de la Cité. W języku polskim powieść ukazała się – w poczytnej serii Iskier „Klub Srebrnego Klucza” – piętnaście lat później i od tamtej chwili miała jeszcze co najmniej trzy wznowienia. Można ją zatem zaliczyć do żelaznej Maigretowej klasyki.
Gdy Simenon pisał powieści kryminalne, często przyjmował zasadę, jaką posługują się dzisiaj scenarzyści telenowel – „przenosił” porę roku na karty książki. Miało to sens o tyle, że jego kolejne dzieła ukazywały się niejako z marszu. Bywało, że zaledwie trzy-cztery tygodnie po postawieniu ostatniej kropki. Przykładowo: czytelnik w grudniu czytał powieść, którą autor skończył w listopadzie – za oknem i w fabule panowała jesień. Belg jak najbardziej świadomie wywoływał tym sposobem wrażenie, że opisane wydarzenia rozgrywają się „tu i teraz”, niemal dosłownie za oknem. W przypadku „Trupa młodej kobiety” było jednak inaczej; musiał on czekać na publikację aż… pięć miesięcy. Nie bez przyczyny – wymyślona przez pisarza intryga wymagała, by akcja rozgrywała się wiosną (w tym konkretnym przypadku wybór padł na marzec). Maigret kończy właśnie długie śledztwo w sprawie śmiałych włamań, do jakich w ostatnich miesiącach dochodziło w Paryżu. Jest środek nocy, po wielogodzinnym przesłuchaniu, dzięki któremu złamano sprawców, komisarz marzy już tylko o tym, aby wrócić do domu i położyć się do łóżka. Ale właśnie wtedy nadchodzi zgłoszenie – na placu Vintimille znaleziono zwłoki młodej kobiety. Mimo ogromnego zmęczenia, górę bierze policyjna natura i wraz z inspektorem Janvierem Maigret udaje się na miejsce, jak podejrzewano, zbrodni.
Widok, który ukazuje się oczom komisarza, jest przygnębiający. Ofiara to młodziutka, mająca nie więcej niż dwadzieścia lat, dziewczyna w podniszczonej sukni wieczorowej. Bez torebki (i tym samym dokumentów) i jednego buta. Zginęła od silnego uderzenia w głowę. Sekcja zwłok z miejsca wyklucza jednak pierwsze przypuszczenie policji – nie była prostytutką, choć kilka godzin przed śmiercią wypiła niemało alkoholu. Nie mając innej możliwości zidentyfikowania zamordowanej, Maigret nakazuje zrobienie jej zdjęć, które następnie zostają opublikowane w prasie; liczy na to, że ktoś rozpozna kobietę i zadzwoni na Quai de Orfèvres. Tak też się dzieje. Chcąca pozostać anonimową informatorka przekazuje wiadomość, że ofiara mieszkała w kamienicy przy ulicy Clichy. Trop okazuje się właściwy. Wdowa Crêmieux przyznaje, że przez ostatnie tygodnie nielegalnie podnajmowała dziewczynie pokój w swoim mieszkaniu. A jak nazywała się jej lokatorka? Louise Laboine. I na pewno nie pochodziła z Paryża. To dopiero pierwszy punkt zaczepienia, wierzchołek góry lodowej. Teraz Maigret i pomagający mu, choć przez większość czasu działający na własną rękę, inspektor Lognon (przez kolegów z komisariatu zwany Fajtłapą) będą musieli głęboko zanurkować pod wodę, aby odpowiedzieć na pytanie, co doprowadziło biedną Louise na plac Vintimille.
Fabuła „Trupa młodej kobiety” rozpisana jest na kilka wzajemnie przecinających się wątków. Pierwszy dotyczy panny Laboine – prowincjuszki, która jako szesnastoletnia dziewczyna porzuca swoją matkę i rodzinną Niceę, aby szukać szczęścia w Paryżu. Drugi – matki Louise, w której przeszłości częściowo kryje się klucz do rozwiązania zagadki śmierci dziewczyny. Bohaterem trzeciego natomiast jest wspomniany już inspektor Lognon – postać tak komicznie charakterystyczna, że przestaje dziwić fakt, iż spodobawszy się czytelnikom, pojawił się również w innych częściach cyklu. W tej akurat, poza pomocą, jaką służy komisarzowi, przysparza mu też pewnych trosk. Poza warstwą sensacyjną, Simenon uwypukla w powieści również pierwiastek psychologiczny. Maigretowi zależy przede wszystkim na tym, aby poznać przeszłość Louise – odtworzyć każdy etap jej egzystencji w Paryżu, wejrzeć jak najgłębiej w serce i umysł dziewczyny. Dzięki temu będzie mógł zrozumieć, dlaczego prowadziła tak biedne i nędzne życie. Powieść nie nastraja optymizmem. Z jednej strony rozprawia się z mitem o ogromnych możliwościach, jakie otwiera przed młodymi ludźmi z prowincji wielkie miasto (pod tym względem nic się przez kolejnych sześćdziesiąt lat nie zmieniło), z drugiej – aby wzmocnić siłę przekazu, autor pozwala sobie w finale na wplecenie w fabułę niezwykłej wręcz ironii losu, która jeszcze mocniej podkreśla fatalizm ciążący od chwili narodzin nad panną Laboine.
Powieść doczekała się trzech adaptacji. Po raz pierwszy przeniesiono ją na ekran w 1959 roku jako spektakl teatru telewizji BBC; przedstawienie nosiło tytuł „Zagubione życie”, a komisarza Maigreta zagrał niejaki Basil Sydney. Kolejne dwie ekranizacje były już odcinkami seriali: angielskiego (1963) i francuskiego (1973) z – odpowiednio – znanymi nam już Rupertem Daviesem i Jeanem Richardem w rolach głównych.
koniec
17 września 2014

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Z tego cyklu

Kto zamordował Kallego?
— Sebastian Chosiński

Czcij bliźniego swego!
— Sebastian Chosiński

Tak nieprawdopodobne, że aż przerażające
— Sebastian Chosiński

Zetrzeć uśmiech z twarzy niegodziwca
— Sebastian Chosiński

Biali i czarni – bohaterowie i kanalie
— Sebastian Chosiński

Wallander kontra komunistyczni fundamentaliści
— Sebastian Chosiński

Gliniarz po i w trakcie przejść
— Sebastian Chosiński

Eddie, Gino i Tony
— Sebastian Chosiński

Gliniarz na rowerze
— Sebastian Chosiński

Pozornie bez związku, niemal bez trupa
— Wojciech Gołąbowski

Tegoż twórcy

Klasyka kina radzieckiego: Generalska córka
— Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Z Mińska do Nowego Jorku
— Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Moskiewskie zaułki jak Paryż
— Sebastian Chosiński

Komisarz z wyrzutami sumienia
— Sebastian Chosiński

Namiętni Holendrzy
— Sebastian Chosiński

W czterech ścianach
— Sebastian Chosiński

Trudne życie wiejskiego nauczyciela
— Sebastian Chosiński

Dlaczego giną uczciwi ludzie?
— Sebastian Chosiński

Miłość szczęścia nie daje
— Sebastian Chosiński

Tęsknota i rozczarowanie
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.