Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Georges Simenon
‹Mój przyjaciel Maigret›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMój przyjaciel Maigret
Tytuł oryginalnyMon ami Maigret
Data wydania4 września 2020
Autor
PrzekładWłodzimierz Grabowski
Wydawca C&T
CyklKomisarz Maigret
SeriaZ układanką
ISBN978-83-747-0397-0
Format144s. 145×205mm
Cena21,—
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Tęsknota i rozczarowanie
[Georges Simenon „Mój przyjaciel Maigret” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Powieść „Mój przyjaciel Maigret” w dużej mierze zrodziła się z tęsknoty. Pisząc ją, Georges Simenon przebywał na dobrowolnym dziesięcioletnim „wygnaniu” w Stanach Zjednoczonych. Właśnie spędzał wakacje w arizońskim Tumacacori, mniej więcej dziewięć tysięcy kilometrów od śródziemnomorskiej wysepki Porquerolles, czyli miejsca, w którym umieścił akcję powieści.

Sebastian Chosiński

Tęsknota i rozczarowanie
[Georges Simenon „Mój przyjaciel Maigret” - recenzja]

Powieść „Mój przyjaciel Maigret” w dużej mierze zrodziła się z tęsknoty. Pisząc ją, Georges Simenon przebywał na dobrowolnym dziesięcioletnim „wygnaniu” w Stanach Zjednoczonych. Właśnie spędzał wakacje w arizońskim Tumacacori, mniej więcej dziewięć tysięcy kilometrów od śródziemnomorskiej wysepki Porquerolles, czyli miejsca, w którym umieścił akcję powieści.

Georges Simenon
‹Mój przyjaciel Maigret›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMój przyjaciel Maigret
Tytuł oryginalnyMon ami Maigret
Data wydania4 września 2020
Autor
PrzekładWłodzimierz Grabowski
Wydawca C&T
CyklKomisarz Maigret
SeriaZ układanką
ISBN978-83-747-0397-0
Format144s. 145×205mm
Cena21,—
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Przyglądając się bibliografii Georges’a Simenona, można odnieść wrażenie, że belgijski pisarz nigdy nie odpoczywał, a przynajmniej, że nie robił sobie odpoczynku od pisania. Nawet podczas zasłużonego urlopu. Gdy po zakończeniu drugiej wojny światowej zdecydował się opuścić Francję – swoją przybraną ojczyznę – wyjechał na dziesięć lat do Stanów Zjednoczonych. Pobyt za Oceanem zaowocował kilkunastoma powieściami, których akcja rozgrywała się w USA (vide „Trzy pokoje na Manhattanie”, „Śmierć Belli”, „Czerwone światła”, „Zegarmistrz z Everton”), ale także wieloma książkami z komisarzem Jules’em Maigretem w roli głównej. Te ostatnie powstawały zapewne napędzane tęsknotą za Europą, Francją, Paryżem. To dzięki nim Belg mógł przechadzać się, choćby tylko myślami, uliczkami Montmartre’u czy – wraz ze swoim ulubionym policyjnym bohaterem – krążyć po korytarzach budynku przy Quai des Orfèvres 36.
Choć akurat w przypadku „Mojego przyjaciela Maigreta” w siedzibie paryskiej policji kryminalnej komisarz spędza niewiele czasu. Powieść tradycyjnie powstała w ekspresowym tempie. Pierwsze jej zdanie Simenon napisał 24 stycznia 1949 roku, a ostatnią kropkę postawił 2 lutego, czyli zaledwie dziewięć dni później. Co ciekawe, czas na jej stworzenie znalazł w czasie urlopowego pobytu w miejscowości Tumacacori-Carmen w Arizonie, tuż przy granicy z Meksykiem. Po zakończeniu pracy maszynopis został wysłany do Paryża, do siedziby wydawnictwa Presses de la Cité i jeszcze w tym samym roku kryminał trafił na księgarskie półki. Nie zaliczał się do tych najbardziej popularnych w dorobku autora, ale i tak został trzykrotnie przeniesiony na „mały ekran” (zawsze jako odcinek serialu): raz przez Brytyjczyków (w 1960 roku) i dwukrotnie przez Francuzów (w latach 1973 i 2001). W filmach tych w postać Maigreta wcielali się – odpowiednio – Rupert Davies, Jean Richard i Bruno Cremer. W drugiej adaptacji jedną z ważniejszych ról odgrywał także młody Gerard Depardieu.
Powieść zaczyna się nietypowo. Prowadząc dochodzenie wstępne w sprawie zabójstwa barmana w jednym z lokali w Paryżu, komisarz Maigret odbiera zaskakujący telefon. Dzwoni do niego inspektor Lechat z komisariatu w Hyeres na południu Francji i informuje o zbrodni, do jakiej doszło na wysepce Porquerolles, której ofiarą padł biedny, żyjący niemal jak kloszard, rybak Marcel(lin) Pacaud. Strzelono do niego z bliskiej odległości kilka razy w głowę i raz w ramię, na dodatek czymś ciężkim rozbito twarz, a wszystko to stało się zaledwie kilka godzin po tym, jak w miejscowym barze w czasie rozmowy z innymi gośćmi wspomniał on o Maigrecie i nawet nazwał go swoim przyjacielem. W czasie przeszukania barki Pacauda rzeczywiście znaleziono adresowany do niego list od komisarza, dlatego właśnie Lechat zdecydował się zadzwonić do Paryża. Jak się okazało, Maigret poznał Marcela przed laty, gdy za drobne przestępstwa (zresztą kolejne w jego bogatej karierze) wpakował go za kratki. Po czym zaopiekował się jego chorą na gruźlicę „podopieczną” Ginette, wysyłając do sanatorium.
Czy to jednak uprawniało byłego przestępcę do tego, aby nazywać Maigreta „przyjacielem”? Nie zmienia to faktu, że komisarz postanowił przyjrzeć się bliżej tej sprawie i otrzymał na to zgodę przełożonych. Bez żalu opuszcza więc deszczowy Paryż, by wyruszyć na słoneczne Lazurowe Wybrzeże. Na dodatek nie sam, lecz w towarzystwie kolegi ze Scotland Yardu, inspektora Pyke’a, który przybył na kilka tygodni do stolicy Francji, by poznać metody śledcze Maigreta. Dochodzenie to wywołuje w komisarzu mnóstwo wspomnień, ale i smutnych refleksji na temat ludzkiego losu. Rodzi też pytania dotyczące natury człowieka i jego przeznaczenia. Czy przestępca może zrezygnować ze swego procederu i stać się uczciwym człowiekiem? Z jakiego powodu naprawdę zamordowano Pacauda? Kogo wystraszył, wspominając w licznym gronie bywalców Arki Noego – to nazwa lokalu – policjanta, którego nie widział od wielu, wielu lat?
By znaleźć odpowiedzi na te pytania, komisarz musi przyjrzeć się bliżej mieszkańcom wyspy – zarówno tym stałym (wśród których nie brakuje osób będących na bakier z prawem, jak na przykład znany paryskiej policji Charlot czy stary pan Emile, wraz z matką właściciel sieci burdeli na południu kraju), jak i sezonowym – przybyszom z Anglii (vide ekscentryczna arystokratka Ellen Wilcox czy były wojskowy, major Teddy Bellam), a nawet z Holandii (niedoceniany przez współczesnych malarz Jef de Greef oraz jego młodziutka i bezpruderyjna kochanka Anna Bebelmans). Kto z nich miał powód, by zabić zniszczonego przez życie byłego drobnego rzezimieszka? I jaką rolę odegrała w tym wszystkim znajomość – tak! to za mocno powiedziane – Paucada z Maigretem? Dla komisarza wyjaśnienie zagadki staje się niemal sprawą honoru. Bo jeśli tego nie zrobi, zawsze już będzie czuł się odpowiedzialny za śmierć Marcela.
„Mój przyjaciel Maigret” to kolejny bardzo udany psychologiczny kryminał Georges’a Simenona, w którym najistotniejsze dla złapania zabójcy okazuje się poznanie zawiłości ludzkich losów, odkrycie słabości i namiętności, jakie targają potencjalnymi podejrzanymi. Jeśli komisarzowi uda się rozplątać ten gordyjski węzeł, wskaże mordercę, a potem… Potem będzie się głowił, jak udowodnić mu winę. Pomóc mu w tym może kolega ze Scotland Yardu, który po skończonym śledztwie wróci do Londynu, aby poinformować kolegów, że metoda Maigreta polega na… By się o tym przekonać, musicie sięgnąć po powieść – innej rady nie ma!
koniec
9 listopada 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.