Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 17 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Pożegnania 2018 (4)

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Jarosław Loretz

Pożegnania 2018 (4)

5. – Irena Lewandowska, tłumaczka literatury rosyjskiej. Jej autorstwa były przekłady większości książek Arkadija i Borysa Strugackich, wielu opowiadań zamieszczonych w „Fantastyce”, „Nowej Fantastyce” i antologiach SF, „Podróży Alicji” Bułyczowa, a także – wspólnie z Witoldem Dąbrowskim – „Mistrza i Małgorzaty”, „Białej gwardii” i „Diaboliady” Bułhakowa, oraz „Jednego dnia Iwana Denisowicza” Sołżenicyna.
17. – Galt MacDermot, kanadyjsko-amerykański kompozytor i pianista. Twórca ścieżek dźwiękowych do filmów oraz muzyki do kilku musicali, spośród których dwa przyniosły mu międzynarodową sławę – „Hair” (album z muzyką otrzymał Grammy) i „Two Gentlemen of Verona”.
18. – Kazimierz Kutz, reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta i polityk. Jego największym dokonaniem był tzw. tryptyk śląski („Sól ziemi czarnej”, „Perła w koronie” i „Paciorki jednego różańca”) oraz filmy „Śmierć jak kromka chleba” i „Pułkownik Kwiatkowski”.
19. – Norman Gimbel, autor tekstów piosenek zwykłych i filmowych, w tym choćby wciąż święcącej triumfy „Killing Me Softly with His Song”, czy nieco już zapomnianej „The Girl from Ipanema”. Pisał słowa do melodii komponowanych m.in. przez Elmera Bernsteina, Maurice’a Jarre’a, Lalo Schifrina, pisał angielskie słowa do zagranicznych piosenek („I Will Wait for You”, z melodią z „Parasolek z Cherbourga”, przyniosła mu nominację do Oscara). Jego piosenki śpiewały setki wykonawców, wliczając w to choćby Kirka Douglasa w „20.000 mil podmorskiej żeglugi”. Lista filmów i seriali, w których wykorzystano jego utwory, sięga na IMDB czterystu pozycji. Oscara otrzymał jednak tylko jednego – w roku 1979, za „It Goes Like It Goes” z filmu „Norma Rae”.
20. – Donald Moffat, brytyjski aktor teatralny i filmowy, którego kariera zawodowa związana była przede wszystkim z Broadwayem. Wystąpił też jednak w garści seriali (m.in. w „Doktor Quinn”) oraz filmów, choć raczej w mniej eksponowanych rolach. Mimo to nie dało się go przeoczyć w „Rozgrywce” (Art Williams), „Człowieku Terminalu” (McPhearson), serialowej „Ucieczce Logana” (Rem), „Cosiu” (Garry), „Pierwszym kroku w kosmos” (Lyndon B. Johnson), „Potworze w szafie” (generał Franklin D. Turnbull) czy „Stanie zagrożenia” (prezydent Bennett).
23. – Honey Lantree, perkusistka (!) i wokalistka zespołu The Honeycombs. Ich piosenka „Have I the Right?” była niekwestionowanym hitem 1964 roku, a płyta z nią rozeszła się w ponad milionie egzemplarzy. Notabene nazwa zespołu nie wzięła się od plastra miodu, a od skojarzenia imienia perkusistki z jej zawodem, wcześniej bowiem dziewczyna pracowała jako pomoc fryzjerska w zakładzie założyciela The Honeycombs, Martina Murraya („comb” – grzebień lub czesanie).
24. – Ryszard Marek Groński, pisarz, dziennikarz, satyryk i poeta. Współpracował ze „Szpilkami”, pisał felietony do „Polityki” i „NIE”. Pisał też teksty dla warszawskich kabaretów literackich. Jest autorem wierszy satyrycznych, spektakli dla teatrów muzycznych, książek dla dzieci i młodzieży, a także opracowań z zakresu historii satyry.
26. – Jorge Grau, hiszpański reżyser, znany miłośnikom tańszych horrorów głównie z „Żywych trupów w Manchester Morgue” i traktującego o Elżbiecie Batory filmu „Ceremonia sangrienta”.
27. – Robert Kerman, amerykański aktor porno, mający na swoim koncie powyżej stu filmów, w tym słynny „Debbie Does Dallas”. Jako jedna z niewielu gwiazd porno żałował później swoich dokonań na tym polu, zamknęły mu one bowiem drogę do Hollywood. Mimo to udało mu się zdobyć pewną sławę i na dużym ekranie, zagrał bowiem w trzech włoskich kanibalistycznych horrorach: „Zjedzeni żywcem”, „Nadzy i rozszarpani” i „Kanibale”. W późniejszym okresie wystąpił jeszcze w horrorze „Noc pełzaczy” oraz w… „Spider-Manie” Sama Raimiego, jako kapitan holownika.
28. – Amos Oz (właściwie Amos Klausner), wybitny izraelski pisarz, eseista i publicysta, którego korzenie sięgają polskich Kresów. Większość jego twórczości szczęśliwie została przetłumaczona na język polski. Do najważniejszych jego utworów należy zaliczyć powieści „Mój Michael”, „Czarna skrzynka”, „Fima” oraz „Opowieść o miłości i mroku”.
koniec
« 1 2
11 stycznia 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Nie taki krautrock straszny: Średnio udane lądowanie
Sebastian Chosiński

13 V 2024

W połowie lat 70. zespół Can zmienił wydawcę. Amerykanów z United Artists zastąpili Brytyjczycy z Virgin. Pierwszym albumem, jaki ujrzał światło dzienne z nowym logo na okładce, był „Landed” – najsłabszy z wszystkich dotychczasowych w dorobku formacji z Kolonii.

więcej »

Non omnis moriar: Jak to jest płynąć „trzecim nurtem”…
Sebastian Chosiński

11 V 2024

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj album z „trzecionurtowymi” kompozycjami Pavla Blatnego w wykonaniu Orkiestry Gustava Broma.

więcej »

Nie taki krautrock straszny: Od krautu do minimalistycznego ambientu
Sebastian Chosiński

6 V 2024

Pierwsza nagrana po rozstaniu z wokalistą Damo Suzukim płyta Can była dla zespołu próbą tego, na co go stać. Co z tej próby wyszło? Cóż, „Soon Over Babaluma” nie jest może arcydziełem krautrocka, ale muzycy, którzy w składzie pozostali, czyli Michael Karoli, Irmin Schmidt, Holger Czukay i Jaki Liebezeit, na pewno nie musieli wstydzić się jej.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Z tego cyklu

Pożegnania 2022 (4/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2022 (3/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2022 (2/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2022 (1/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2021 (4/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2021 (3/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2021 (2/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2021 (1/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2020 (4/4)
— Jarosław Loretz

Pożegnania 2020 (3/4)
— Jarosław Loretz

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.