Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Florence And The Machine
‹MTV Unplugged (Florence And The Machine)›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMTV Unplugged (Florence And The Machine)
Wykonawca / KompozytorFlorence And The Machine
Data wydania17 kwietnia 2012
Wydawca Universal
NośnikCD+DVD
Gatunekelektronika, koncert, pop, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Utwory
CD1
1) Only If For A Night
2) Drumming Song
3) Cosmic Love
4) Breaking Down
5) Never Let Me Go
6) Try A Little Tenderness
7) No Light No Light
8) Jackson
9) What The Water Gave Me
10) Dog Days Are Over
11) Shake It Out
DVD1
1) Only If For A Night
2) Drumming Song
3) Breaking Down
4) Never Let Me Go
5) Try A Little Tenderness
6) No Light No Light
7) Jackson
8) What The Water Gave Me
9) Shake It Out
10) Dog Days Are Over
Wyszukaj / Kup

Pot i Kreff: Florence + nie do końca sprawna machina
[Florence And The Machine „MTV Unplugged (Florence And The Machine)” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Są tacy wykonawcy, którym granie akustyczne po prostu nie leży. W słynnym programie MTV Unplugged nieraz mieliśmy tego przykład. Niestety, do tego grona ostatnio dołączyła formacja Florence + The Machine.

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Pot i Kreff: Florence + nie do końca sprawna machina
[Florence And The Machine „MTV Unplugged (Florence And The Machine)” - recenzja]

Są tacy wykonawcy, którym granie akustyczne po prostu nie leży. W słynnym programie MTV Unplugged nieraz mieliśmy tego przykład. Niestety, do tego grona ostatnio dołączyła formacja Florence + The Machine.

Florence And The Machine
‹MTV Unplugged (Florence And The Machine)›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułMTV Unplugged (Florence And The Machine)
Wykonawca / KompozytorFlorence And The Machine
Data wydania17 kwietnia 2012
Wydawca Universal
NośnikCD+DVD
Gatunekelektronika, koncert, pop, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Utwory
CD1
1) Only If For A Night
2) Drumming Song
3) Cosmic Love
4) Breaking Down
5) Never Let Me Go
6) Try A Little Tenderness
7) No Light No Light
8) Jackson
9) What The Water Gave Me
10) Dog Days Are Over
11) Shake It Out
DVD1
1) Only If For A Night
2) Drumming Song
3) Breaking Down
4) Never Let Me Go
5) Try A Little Tenderness
6) No Light No Light
7) Jackson
8) What The Water Gave Me
9) Shake It Out
10) Dog Days Are Over
Wyszukaj / Kup
Nie można powiedzieć, że ekipa Florence Welch potraktowała zaproszenie do MTV po macoszemu i się nie przyłożyła. Przeczy temu chociażby bogate instrumentarium oraz udział w nagraniu dziesięcioosobowego chóru gospel The Voices Of Rivers. Do tego bardzo interesująco wypada dobór repertuaru: same hity zespołu, a także dwa covery utworów Otisa Reddinga i Johnny’ego Casha. W tym drugim gościnny udział wziął Josh Homme z Queens Of The Stone Age. Powinno zatem być co najmniej dobrze. Czemu więc nie jest?
Siłą muzyki Florence + The Machine w dużym stopniu jest pomysłowość aranżacyjna, jaką osiągają w studiu. Tymczasem, porywając się na występ bez prądu, musieli oczywiście zrezygnować z całej tej barokowej otoczki. To jednak nie przekreślało z miejsca projektu, ponieważ po stronie formacji wciąż pozostawały zabójczo chwytliwe melodie i charyzmatyczna wokalistka. Dlatego też początek płyty jest całkiem udany i daje nadzieję na coś wspaniałego. „Only If for a Night” to przykład, jak można w pomysłowy sposób zastąpić producenckie czary żywymi instrumentami. Smyczki, harfa, chór – wszystko to doskonale się uzupełnia, tworząc chyba najciekawszy moment występu. Potem jest już bowiem gorzej.
Kolejna piosenka – „Drumming Song” – wciąż jeszcze potrafi oczarować słuchacza, zarówno bogactwem aranżacyjnym, jak i energią. Po niej jednak przychodzi jeden z największych przebojów Florence + The Machine, „Cosmic Love”, który jako pierwszy zaczyna zgrzytać. Choć zespół się stara, nie daje rady wykrzesać energii, jaka oryginalnie drzemie w tej kompozycji.
Sytuacja podobnie wygląda z nie mniej przebojowym „Never Let Me Go”, który został tu zamieniony w ckliwą balladę, którą Welch wyśpiewuje z towarzyszeniem fortepianu. Niestety, daleko jej do Tori Amos, która potrafi zaczarować słuchacza nawet przy pomocy tarki do warzyw. Dopiero w chóralnej końcówce do utworu wraca życie. Tyle tylko, że jedynie na chwilę, za moment bowiem otrzymujemy pierwszy cover – „Try a Little Tenderness”, który jest najbardziej męczącym fragmentem całości. Zamiast uroczej ballady otrzymujemy Florence, która przy ascetycznym akompaniamencie drażni ucho forsowaniem gardła i irytującym, wibrującym wokalem.
Złego wrażenia nie naprawia kolejny hit grupy – „No Light, No Light”, który nie ma w sobie nawet cienia nośności znanej z płyty studyjnej. Powiem więcej, panna Welch robi wszystko, by utwór ten bardziej pogrążyć, popisując się i popadając w nieznośną manieryczność.
Przed wyłączeniem odtwarzacza powstrzymuje kolejny cudzy kawałek – „Jackson” Johnny’ego Casha, zaśpiewany w duecie z Joshem Homme’em. Powraca bowiem życie i lekkość, których brak był coraz bardziej odczuwalny. Na szczęście do końca płyty nie jest już tak źle, jak w środkowej części występu. Może dlatego, że zespół nie ingerował aż tak znacząco w strukturę samych kompozycji. „What the Water Gave Me”, „Dog Days Are Over” i kończący całość „Shake it Out” nie urzekają wprawdzie pomysłowością przearanżowania utworów na modłę bez prądu, tak jak „Only If for the Night” i „Drumming Song”, ale przynajmniej zachowują energię studyjnych odpowiedników.
Nie wiem, na ile jest to wynik braku pomysłów, a na ile napiętego grafiku, który nie pozwolił muzykom posiedzieć dłużej nad przygotowaniem kompozycji, ale po świetnym początku otrzymujemy cały zestaw niewykorzystanych szans. Słucha się tego tak, jakby po drugim utworze chór gospel i połowa muzyków poszli na papierosa, zostawiając biedną Florence z pianistą, którzy zaskoczeni zaistniałą sytuacją starali się coś wymyślić na poczekaniu. Szkoda, bo na „MTV Unplugged” jest kilka wyśmienitych momentów, ale zdecydowanie więcej mielizn.
koniec
2 sierpnia 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Wejście w dorosłość
Sebastian Chosiński

25 VI 2024

Kiedy sprzęgają siły cenieni i doświadczeni artyści, można być dobrej myśli. A tak jest właśnie w tym przypadku. Znani ze sceny improwizowanej trębacz Olgierd Dokalski oraz duet gitarowo-saksofonowo-perkusyjny (nie, nie ma w tym żadnego błędu!) Skerebotte Fatta postanowili przed rokiem nagrać wspólną płytę. Efektem ich starań okazał się concept-album „Molting”.

więcej »

Radość dzieciństwa i smutek starości
Sebastian Chosiński

21 VI 2024

Mogliście jeszcze nie słyszeć o angielskim trębaczu Stevenie Nicholsie. Jest młody i dopiero debiutuje. Ale na pewno warto już teraz zwrócić uwagę na jego album „From Dust”, aby później nie być zaskoczonym. A tym bardziej, żeby za parę lat nie wyrzucać sobie, iż przegapiliście moment, w którym artysta ten po raz pierwszy wyciągnął do Was rękę.

więcej »

Artystka nieobojętna
Sebastian Chosiński

20 VI 2024

Rok 2024 będzie należał do łotewskiej, chociaż od lat mieszkającej w Amsterdamie, wokalistki i pianistki Līvy Dumpe. W maju ukazała się płyta grupy Flatland Prayer z jej udziałem; w listopadzie usłyszymy ją na albumie big bandu Kika Sprangers Large Ensemble, a może jeszcze przed grudniem pojawi się także krążek Meander Trio. Mało? To na dokładkę mamy jeszcze jej debiut solowy – nagrany w międzynarodowym składzie longplay „Tālskatis”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Z tego cyklu

Puk… puk…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Dwadzieścia sześć minut orgazmu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Jak zdobywano dziką miłość
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Strzelając z bombowca
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Rozmowa dwóch stołków
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

25 minut sacrum
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Debeściaki bestii
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Made in Heaven
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

10 najlepszych płyt koncertowych 2014 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Jacek Walewski

10 najlepszych płyt koncertowych 2013 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż twórcy

Najlepszy z tegorocznych zawodów
— Michał Perzyna

Tegoż autora

Lapsusy, Korekty i Paliksięgi
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Po komiks marsz: Czerwiec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Komiksowe Top 10: Maj 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Daleki krewny „Imienia róży”
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Szczątkowo oryginalne
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ostatni Ostatni Człowiek
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Stary ork i może
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie tylko Siara, czyli 10 piosenek Janusza Rewińskiego
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Normanie, powtarzasz się
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Galaktyczny syndrom sztokholmski
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.