Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Gondhawa
‹Käampâla›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKäampâla
Wykonawca / KompozytorGondhawa
Data wydania1 października 2021
Wydawca Stolen Body Records
NośnikWinyl
Czas trwania37:58
Gatunekrock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Idriss Besselievre, Paul Adamczuk, Clement Pineau, Margot Guilbert
Utwory
Winyl1
1) Raba Dishka06:55
2) Konesay06:56
3) Käampâla06:10
4) Assid Bubu06:04
5) Fortun Qüki07:09
6) Djoliko04:44
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Chińska lutnia, afrykańska harfa
[Gondhawa „Käampâla” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Ani nazwa zespołu (Gondhawa), ani tytuł jego debiutanckiej płyty („Käampâla”), ani nawet zawarta na niej muzyka (mocno orientalizująca) – nie wskazują na francuskie pochodzenie formacji. A jednak! Grupa ma swoją siedzibę, jak na do tej pory, w leżącym w Kraju Loary Angers. Choć kto wie, może kiedy zdobędzie popularność, muzycy postanowią przeprowadzić się do Paryża…

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Chińska lutnia, afrykańska harfa
[Gondhawa „Käampâla” - recenzja]

Ani nazwa zespołu (Gondhawa), ani tytuł jego debiutanckiej płyty („Käampâla”), ani nawet zawarta na niej muzyka (mocno orientalizująca) – nie wskazują na francuskie pochodzenie formacji. A jednak! Grupa ma swoją siedzibę, jak na do tej pory, w leżącym w Kraju Loary Angers. Choć kto wie, może kiedy zdobędzie popularność, muzycy postanowią przeprowadzić się do Paryża…

Gondhawa
‹Käampâla›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKäampâla
Wykonawca / KompozytorGondhawa
Data wydania1 października 2021
Wydawca Stolen Body Records
NośnikWinyl
Czas trwania37:58
Gatunekrock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Idriss Besselievre, Paul Adamczuk, Clement Pineau, Margot Guilbert
Utwory
Winyl1
1) Raba Dishka06:55
2) Konesay06:56
3) Käampâla06:10
4) Assid Bubu06:04
5) Fortun Qüki07:09
6) Djoliko04:44
Wyszukaj / Kup
Nie licząc cyfrowych singli, „Käampâla” to pełnowymiarowy debiut istniejącego od trzech lat francuskiego tria, które swoją siedzibę ma w miejscowości Angers w Kraju Loary (w zachodnio-północnej części kraju). Liderem formacji jest najbardziej doświadczony z całej trójki jej perkusista (i nie tylko) Clement Pineau. Zanim powołał do życia Gondhawę, grał chociażby w popowo-rockowej grupie She Dreams in Vedas, z którą w 2015 roku zarejestrował album „Nothing But Sweet Dreams and Happy Endings”. Widocznie jednak nie taka muzyka grała w jego sercu, ponieważ wkrótce pożegnał się z dotychczasowymi kompanami i stanął na czele zespołu, który stylistycznie różni się od poprzedniego znacząco. Gondhawa łączy bowiem w swojej muzyce wpływy psychodelii i rocka progresywnego, ale ochoczo zahacza również o wpływy Orientu i afrobeat.
Te ostatnie słyszalne są przede wszystkim za sprawą egzotycznych instrumentów, po jakie sięgają muzycy. Pineau na przykład korzystał w czasie sesji nagraniowej z… kamele n’goni. Cóż to takiego? Dziesięciostrunowa harfa popularna w krajach zachodniej Afryki, zwłaszcza Mali i Burkina Faso. Z kolei wokalista i gitarzysta Idriss Besselievre sięgnął po sanxian, czyli… trzystrunową chińską lutnię. Skład tria uzupełnia jeszcze mający zapewne korzenie słowiańskie (polskie? ukraińskie?) basista, gitarzysta i klawiszowiec Paul Adamczuk. W dwóch kompozycjach – „Konesay” oraz „Djoliko” – dodatkowo usłyszeć można jeszcze wykonującą wokalizy Margot Guilbert. „Käampâla” ukazała się 1 października tego roku, a wydała ją – na razie w wersji winylowej i cyfrowej – niezależna brytyjska wytwórnia Stolen Body Records (rodem z Bristolu).
Na album składa się sześć utworów, których łączny czas trwania nie przekracza trzydziestu ośmiu minut. To kolejna rzecz, jaka upodabnia formację do zespołów z lat 70. ubiegłego wieku. Bo przecież stylistycznie Gondhawa także przynależy do tamtej epoki. I nic w tym oczywiście nie ma złego. Otwierający krążek niemal siedmiominutowy „Raba Dishka” z miejsca wprowadza w temat: orientalne instrumenty i afrykański zaśpiew Idrissa dominują w pierwszej części utworu, dopiero w drugiej muzycy przerzucają się na klasyczne rockowe gitary i perkusję. Z miejsca też podnosi się napięcie i poziom dynamiki, a Besselievre i Adamczuk – wzorem grup postrockowych – budują potężną ścianę dźwięku. W „Konesay” po raz pierwszy Idrissowi towarzyszy Margot, choć od razu należy zaznaczyć, że pełni wobec głównego wokalisty Gondhawy rolę czysto służebną, a jej głos traktowany jest jak kolejny instrument.
To kompozycja pełna kontrastów: normalny śpiew ustępuje miejsca melorecytacji, a rockowy czad (i przesterowane gitary) – subtelności i eteryczności. Wszystko po to, aby słuchacz nie poczuł się znużony. I rzeczywiście jest tu o to bardzo trudno. Zwłaszcza że w trzecim w kolejności – tytułowym „Käampâla” – trio wybiera się w jeszcze innym kierunku. To najbardziej jazzrockowy numer na płycie, w którym z jednej strony pobrzmiewają echa brytyjskiej sceny Canterbury (i Gongu), z drugiej natomiast – funkowego heavy metalu w stylu Amerykanów z Living Colour. Dotarłszy do tego miejsca, nie pozostaje nic innego, jak odwrócić winyl na stronę B i dać się ponieść „Assid Bubu”. Pod tym sympatycznym tytułem kryje się numer, który może przyprawić o zawał: po leniwej, mocno orientalizującej introdukcji następuje bowiem potężne rockowe uderzenie, z metalową sekcją rytmiczną w tle i psychodeliczną gitarą na pierwszym planie.
Po takiej dawce energii należy się słuchaczom chwila oddechu i zapewniają ją pierwsze minuty „Fortun Qüki”, w których Besselievre sięga po sanxian. Jeżeli Francuzowi o afrykańskich korzeniach zależało na tym, aby wypromować ten mało znany w Europie instrument – chyba mu się to udało. Jego niepowtarzalne brzmienie decyduje bowiem o niezwykłości całej kompozycji. Na dodatek, jak się okazuje, może on współistnieć z typowo rockowymi instrumentami – wszystko jest kwestią odpowiedniej wyobraźni i talentu aranżacyjnego. Płytę zamyka „Djoliko” – utwór najkrótszy, ale za to najbardziej klimatyczny. Czego spodziewać się po nim? Przygotujcie się na orientalny dark-folk (z wybijającym się kamele n’goni) oraz nałożonymi na siebie nastrojowymi wokalizami Idrissa i Margot Guilbert. Podsumowując: chociaż „Käampâla” nie jest arcydziełem, to jednak produkcją na tyle oryginalną, że z tego jednego powodu już godną uwagi. Mam tylko nadzieję, że muzycy nie zrezygnują po jednym albumie i będą w kolejnych latach pracować nad jeszcze pełniejszym „zbrataniem” rockowej tradycji i z egzotycznym folkiem.
koniec
26 października 2021
Skład:
Idriss Besselievre – śpiew, gitara elektryczna, sanxian
Paul Adamczuk – gitara basowa, gitara elektryczna, instrumenty klawiszowe
Clement Pineau – perkusja, instrumenty perkusyjne, chórek, kamele n’goni

gościnnie:
Margot Guilbert – wokaliza (2,6)

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Mityczna rzeka w jaskini lwa
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Po trzech latach oczekiwania wreszcie zostały spełnione marzenia wielbicieli norweskiego tria Elephant9. Nakładem Rune Grammofon ukazała się dziesiąta, wliczając w to także albumy koncertowe, płyta formacji prowadzonej przez klawiszowca Stålego Storløkkena – „Mythical River”. Dla fanów skandynawskiego jazz-rocka to pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy dotąd nie zetknęli się z zespołem – szansa na nowy związek, którego nie da się zerwać.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.