Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Andres Maimik, Katrin Maimik
‹Wiśniowy tytoń›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWiśniowy tytoń
Tytuł oryginalnyKirsitubakas
ReżyseriaAndres Maimik, Katrin Maimik
ZdjęciaMihkel Soe
Scenariusz
ObsadaMaris Nõlvak, Gert Raudsep, Getter Meresmaa, Anne Reemann, Andres Kütt, Tiina Kadarpik, Aan Salumets, Viiu Maimik, Maarja Jakobson
MuzykaSten Seripow
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiEstonia
Czas trwania93 min
Gatunekmelodramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Miłość bez granic i granice w miłości
[Andres Maimik, Katrin Maimik „Wiśniowy tytoń” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Choć kino estońskie nie cieszy się w Polsce szczególną popularnością, trzeba przyznać, że w tym nadbałtyckim kraju od lat powstają bardzo interesujące filmy. Ostatnio do tego grona dołączył „Wiśniowy tytoń” Andresa Maimika (i jego żony Katrin), który w bardzo subtelny sposób opowiada o rodzącej się miłości siedemnastolatki i mężczyzny o pokolenie od niej starszego.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Miłość bez granic i granice w miłości
[Andres Maimik, Katrin Maimik „Wiśniowy tytoń” - recenzja]

Choć kino estońskie nie cieszy się w Polsce szczególną popularnością, trzeba przyznać, że w tym nadbałtyckim kraju od lat powstają bardzo interesujące filmy. Ostatnio do tego grona dołączył „Wiśniowy tytoń” Andresa Maimika (i jego żony Katrin), który w bardzo subtelny sposób opowiada o rodzącej się miłości siedemnastolatki i mężczyzny o pokolenie od niej starszego.

Andres Maimik, Katrin Maimik
‹Wiśniowy tytoń›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWiśniowy tytoń
Tytuł oryginalnyKirsitubakas
ReżyseriaAndres Maimik, Katrin Maimik
ZdjęciaMihkel Soe
Scenariusz
ObsadaMaris Nõlvak, Gert Raudsep, Getter Meresmaa, Anne Reemann, Andres Kütt, Tiina Kadarpik, Aan Salumets, Viiu Maimik, Maarja Jakobson
MuzykaSten Seripow
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiEstonia
Czas trwania93 min
Gatunekmelodramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
O kinie estońskim zrobiło się ostatnio trochę głośniej. Między innymi dzięki oscarowej nominacji dla, nakręconego w koprodukcji z kinematografią gruzińską, współczesnego dramatu wojennego „Mandarynki” (2013) Zazy Uruszadzego. Ale to nie jedyny film, w którego powstanie zaangażowali się Estończycy, a który doceniony został na międzynarodowych festiwalach filmowych. Do tego grona należą również „Kertu. Miłość jest ślepa” (2013) oraz „Ja nie wracam” (2014) Ilmara Raaga (twórcy pamiętnej i niezmiennie wstrząsającej „Naszej klasy” sprzed ośmiu lat). A kto wie, może i „Wiśniowy tytoń” spotka się w nadchodzących miesiącach z uznaniem jurorów. Jak do tej pory – poza ojczyzną – doczekał się jedynie w nominacji do nagrody w sekcji „Na Wschód od Zachodu” na festiwalu w Karlowych Warach. Zasługuje zaś na znacznie więcej. Problem tylko w tym, że dotąd pokazano go jedynie w Czechach i w rodzinnej Estonii, gdzie do kin trafił w październiku ubiegłego roku.
Głównym twórcą filmu jest, urodzony w 1970 roku w Tallinie, Andres Maimik – reżyser, scenarzysta, aktor, producent, operator i montażysta, który w tej najważniejszej roli (a więc jako reżyser) zadebiutował, mając lat trzydzieści jeden. Początkowo realizował dokumenty; sił w fabule – na dodatek w pełnym metrażu – spróbował dopiero w 2007 roku, kręcąc, wespół z Rainem Tolkiem, komediodramat „Jan Kuspõld jedzie do Tartu”. W następnych latach tandem ten podpisał się jeszcze pod dwoma obrazami: nostalgiczną komedią muzyczną „Kormorany” (2011) oraz obyczajowymi „Przygłupami” (2012). Kolejne dzieło Andres również zrealizował w duecie, ale tym razem ze swoją – młodszą o dwanaście lat – żoną, Katrin (z domu Ruus). Oboje napisali też scenariusz do „Wiśniowego tytoniu” i nie ma co ukrywać, że udał im się on nadzwyczajnie. Bo choć w filmie Maimików nie ma scen, które – jak na melodramat przystało – mogłyby chwytać za serce i wywoływać łzy, sposób w jaki przedstawiono rodzące się uczucie Laury do Joosepa, sprawia, że oderwać się od ekranu przez dziewięćdziesiąt minut jest niemożliwością.
Główną postacią tego sympatycznego melodramatu jest siedemnastoletnia Laura. Dziewczyna mieszka tylko z matką, ojciec dawno już porzucił rodzinę, córka kontaktuje się z nim głównie za pośrednictwem telefonu komórkowego, choć i to udaje jej się rzadko. Wakacje spędza przede wszystkim siedząc w domu i nudząc się okropnie. Co prawda, czyni jej awanse równie młody co ona Egert, ale chłopak nie robi na Laurze najlepszego wrażenia. Wychowywany przez nadopiekuńczą babcię, jest nieporadny życiowo; nie ma w nim nic, co mogłoby zaimponować nastolatce. Randka w domu Egerta kończy się więc katastrofą. Rozczarowana dziewczyna pod byle pretekstem wychodzi od niego, aby dołączyć do spędzających czas na dachu szkolnego budynku znajomych. Jest wśród nich jej najbliższa koleżanka Merit, przebojowa i towarzyska, a więc pod wieloma względami stanowiąca całkowite przeciwieństwo Laury. I to właśnie ona następnego dnia proponuje przyjaciółce wspólny dwudniowy wypad za miasto – wycieczkę do lasu i na bagna, którą organizuje bliski kolega jej ojca.
Laura, nie mając nic ciekawszego do roboty, wyraża zgodę i tym samym dziewczyny, wraz ze starszym małżeństwem Tiitem i Helle, lądują w busie prowadzonym przez Joosepa. Od lat organizuje on podobne wyprawy, na które zgłaszają się osoby tęskniące za ciszą natury i pragnące odpocząć od zgiełku wielkiej miasta. Z wyglądu i zachowania mężczyzna przypomina doświadczonego trapera, który z niejednego pieca jadł chleb i z niejednej opresji zdołał się wykaraskać. Jest w nim też jednak duża doza romantyzmu i głęboko skrywana wrażliwość – i to one sprawiają, że z biegiem czasu Laura zaczyna zwracać na niego uwagę. Widzi w nim człowieka bliskiego sobie; jak ona, zafascynowanego poetycką muzyką (co dla nas, Polaków, jest o tyle milsze, że jej reprezentantem jest „Tomaszów” z repertuaru Ewy Demarczyk) i potrafiącego dostrzec piękno tam, gdzie nie widzą go inni. Subtelna nastolatka nie jest też obojętna Joosepowi. Pytanie tylko, jakie są prawdziwe intencje mężczyzny? Merit bowiem ostrzega przyjaciółkę – od ojca słyszała na temat Joosepa niejedno, także o jego podbojach miłosnych, na które decydował się, mając żonę i dzieci.
„Wiśniowy tytoń” jest filmem pełnym uroku. Urocze są krajobrazy (lasy, bagna, torfowiska, jeziora) i bohaterowie, przedstawieni zresztą z dużym taktem i wyczuciem. Andres i Katrin Maimikowie mogli przecież łatwo przeholować, pokazując uczucie rodzące się pomiędzy młodziutką dziewczyną, wkraczającą dopiero powoli w dorosłe życie, a dojrzałym mężczyzną, co do którego postępowania można mieć wiele zastrzeżeń. Twórcy obrazu zdecydowali się jednak nie epatować seksem, choć związane z tym napięcie między bohaterami odczuwalne jest przez cały czas. Lecz najważniejsze, że nie dominuje ono nad fabułą, dzięki czemu autorzy mogą zagłębić się w psychikę Laury i Joosepa. Budując ich portrety, stopniowo odsłaniają kolejne cechy ich charakterów, co w finale prowadzi do konstatacji tyleż interesującej, co i zaskakującej. Ważne też, że „Wiśniowy tytoń” zmusza do refleksji; w scenariuszu znacznie więcej bowiem jest pytań niż odpowiedzi. Dotarłszy do ostatniego kadru, widz sam musi dopisać sobie zakończenie. Jakie? W dużej mierze będzie to pochodną jego poglądów moralnych, etycznych, względnie religijnych.
W głównych rolach Maimikowie obsadzili aż trzech debiutantów: Laurę zagrała Maris Nõlvak, jej szkolną przyjaciółkę Merit – Getter Meresmaa, a zauroczonego dziewczyną rówieśnika Egerta – Aan Salumets. Dużo bardziej znaną postacią w Estonii jest za to wcielający się w Joseepa Gert Raudsep (rocznik 1970), który fachu uczył się na wydziale aktorskim konserwatorium w Tallinie. Po zdobyciu dyplomu przez trzynaście lat występował na deskach teatru Ugala w Viljandi, a obecnie – od dekady – jest etatowym pracownikiem, mającego siedzibę w stolicy kraju, teatru NO99. Do najważniejszych, jak dotąd, ról filmowych Raudsepa należy zaliczyć fabularyzowany dokument „Sierpień 1991” (2005) Ilmara Raaga, dramat „Nóż” (2007) Marko Raata oraz – nakręcony w koprodukcji z Finami – wojenny „1944” (2015) Elmo Nüganena. Popularną artystką jest również pięćdziesięciotrzyletnia Anne Reemann, czyli filmowa matka Laury, która dała się poznać między innymi dzięki rolom w dramacie kryminalnym „Byłem tam” (2008) René Vilbrego oraz serialu „Nasza klasa. Życie po” (2010) Raaga.
Autorem zdjęć do „Wiśniowego tytoniu” jest Mihkel Soe, początkujący operator, dla którego – jak do tej pory – największym wyzwaniem była praca nad „Grupą krwi” (2013) Leeni Linny, dokumentalnym dramatem o żołnierzach estońskich służących na misji w Afganistanie. Ścieżkę dźwiękową skonstruował natomiast, współpracujący już z Maimikiem od kilku lat, kompozytor Sten Seripow. Znacznie ciekawsze od zaproponowanej przez niego muzyki ilustracyjnej są jednak wykorzystane w soundtracku piosenki, w tym nieśmiertelny „Tomaszów” z repertuaru Ewy Demarczyk, tutaj w wykonaniu Anny Brody (niegdyś w Kapeli Brodów, teraz działającej już na własny rachunek), oraz „That Leaving Feeling” Stuarta A. Staplesa i nieżyjącej już od pięciu lat Lhasy de Seli, która to piosenka miała swoją premierę na solowym albumie wokalisty i gitarzysty Tindersticks zatytułowanym „Leaving Songs” (2006). Obie zostały idealnie wpisane w kontekst filmowych wydarzeń, stając się tym samym jego integralną częścią.
koniec
29 marca 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.