Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Dżahongir Ahmedow
‹Zawiadomienie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZawiadomienie
Tytuł oryginalnyIlhaq
ReżyseriaDżahongir Ahmedow
ZdjęciaDżawonhir Ibrahimow
Scenariusz
ObsadaDilorom Karimowa, Ilhom Sodikow, Fotik Nasimow, Tahir Saidow, Husan Raszydow, Buniod Rahmatułłajew, Iskandar Elmuradow, Rajhona Asadowa, Bahodir Ahmedow, Igor Buhaidze, Rano Zakirowa, Dilrabo Mirzajewa, Marifat Artikowa, Dilnawoz Ahmedowa, Wiktor Boguszewicz, Giennadij Czurikow, Ałła Popławska, Lolita Taborko, Jigitali Mamadżanow
MuzykaDonijor Agzamow
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiBiałoruś, Uzbekistan
Czas trwania138 min
Gatunekdramat, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Za nieswoją ojczyznę
[Dżahongir Ahmedow „Zawiadomienie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Zawiadomienie” Uzbeka Dżahongira Ahmedowa to nakręcony z okazji siedemdziesiątej piątej rocznicy zwycięstwa nad III Rzeszą dramat wojenny oparty na powieści Alinazara Egamnazarowa, który w swojej książce opisał wydarzenia, jakich sam był świadkiem w dzieciństwie. Główną postacią dramatu jest samotna wdowa, która po wybuchu wojny musi pożegnać pięciu idących na front synów.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Za nieswoją ojczyznę
[Dżahongir Ahmedow „Zawiadomienie” - recenzja]

„Zawiadomienie” Uzbeka Dżahongira Ahmedowa to nakręcony z okazji siedemdziesiątej piątej rocznicy zwycięstwa nad III Rzeszą dramat wojenny oparty na powieści Alinazara Egamnazarowa, który w swojej książce opisał wydarzenia, jakich sam był świadkiem w dzieciństwie. Główną postacią dramatu jest samotna wdowa, która po wybuchu wojny musi pożegnać pięciu idących na front synów.

Dżahongir Ahmedow
‹Zawiadomienie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZawiadomienie
Tytuł oryginalnyIlhaq
ReżyseriaDżahongir Ahmedow
ZdjęciaDżawonhir Ibrahimow
Scenariusz
ObsadaDilorom Karimowa, Ilhom Sodikow, Fotik Nasimow, Tahir Saidow, Husan Raszydow, Buniod Rahmatułłajew, Iskandar Elmuradow, Rajhona Asadowa, Bahodir Ahmedow, Igor Buhaidze, Rano Zakirowa, Dilrabo Mirzajewa, Marifat Artikowa, Dilnawoz Ahmedowa, Wiktor Boguszewicz, Giennadij Czurikow, Ałła Popławska, Lolita Taborko, Jigitali Mamadżanow
MuzykaDonijor Agzamow
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiBiałoruś, Uzbekistan
Czas trwania138 min
Gatunekdramat, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W krajach postsowieckich, zwłaszcza tych, które wciąż utrzymują bliższe relacje z Rosją, nieustannie trwa kult Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Uzbekistan nie jest pod tym względem wyjątkiem. O czym świadczą chociażby takie, zrealizowane w ostatnich latach filmy, jak „Sto jeden” (2020) Hamidułły Hasanowa czy „Uzbeczka” (2023 Akbara Bekturdijewa. Do tego grona należy dorzucić również nakręcone na zamówienie samego prezydenta państwa Szawkata Mirzijojewa, mające upamiętnić siedemdziesiątą piątą rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem „Zawiadomienie” Dżahongira Ahmedowa. Wbrew pozorom jednak wcale nie jest to film propagandowy, który odnosiłby się bezkrytycznie do stalinowskiej przeszłości Związku Radzieckiego i jego środkowoazjatyckich republik. Przeciwnie: okrucieństwo stalinizmu jest tu wyeksponowane, a na dodatek wojnę pokazano jako wielki dramat narodu uzbeckiego. Powstał więc obraz zaskakująco prawdziwy, mimo że nakręcony w kraju, którego przywódcę nawet przy całkowitym zaślepieniu trudno byłoby nazwać demokratą.
Trochę zaskakujący może wydawać się jednak fakt, że realizację tak prestiżowego dzieła powierzono właśnie urodzonemu w 1983 roku w Taszkiencie Dżahongirowi Ahmedowowi. Wcześniej bowiem specjalizował się on głównie w bezpretensjonalnych komediach o niskich walorach artystycznych. Na dodatek produkował je niemal taśmowo. Dość powiedzieć, że w latach 2010-2014 wypuścił na ekrany osiem filmów. Były to: dwie części „Od nocy do rana” (2010 i 2012), „Bierz, swacie – daj, swacie” (2011), „Ostatni dzwonek” (2011), „Poza usługą” (2012), „Sukces” (2012), „Powściągnij swój język” (2013) oraz „Nie mów matce” (2014). Dopiero potem przerwy między kolejnymi dziełami stały się dłuższe, a ich tematyka… nie od razu poważniejsza. Ponieważ dopiero po kolejnej komedii romantycznej – „Miesiąc miodowy” (2018) – Ahmedow zabrał się za pracę nad „Zawiadomieniem”, które kręcono nie tylko w Afganistanie, ale także w Białorusi (stąd też udział w filmie aktorów z tego kraju).
Scenariusz „Zawiadomienia” oparty został na wydanej chwilę wcześniej powieści Alinazara Egamnazarowa „Matka pięciu wojowników”. Przyszły pisarz urodził się w 1941 roku we wsi Hanabad w obwodzie taszkienckim i w niej właśnie umieścił akcję swojej książki, którą zresztą oparł na faktach. Egamnazarow w 1964 roku ukończył studia na wydziale dziennikarskim uniwersytetu w Taszkiencie i przez kilka kolejnych dekad pracował w różnych uzbeckich gazetach. Jednocześnie też rozwijał swoją karierę prozatorską, publikując kolejne powieści: „Pokłoń się mistrzowi” (1980), „Szczerze mówiąc” (1986), „Święty dom” (1986), „Dwadzieścia milionów” (1990), „Wygnanie” (1999), „Przygody wesołego reportera” (2000), „Po uniewinnieniu” (2011) oraz „Śmieszne żarty” (2013). Jak widać, to pisarz doświadczony. Nie dziwi zatem, że i oparty na jego książce scenariusz, którego współautorem był sam reżyser, okazał się dziełem nadzwyczaj udanym.
W „Zawiadomieniu” na Wielką Wojnę Ojczyźnianą patrzymy z dwóch nietypowych, jak na kino radzieckie (i rosyjskie), perspektyw: oczyma mieszkańców uzbeckiej prowincji, spośród których najważniejszą jest matka – Zulfija Zakirowa (w tej roli znakomita i przejmująca Dilorom Karimowa). Wdowa po Hałmacie Zakirowie od lat wychowuje samotnie pięciu synów. Stara się zapewnić im spokojny dach nad głową, poszukać odpowiednich żon, a w miarę możliwości także dać wykształcenie bądź wskazać drogę do zdobycia pożytecznego zawodu. Chociaż los nie szczędził jej nigdy trosk, a i dzisiaj nie zawsze jest łaskawy dla jej dzieci – nie poddaje się. Jest dla swoich synów, synowych i wnucząt wsparciem. Poznajemy ją, gdy w 1939 roku wybiera się do Kotliny Fergańskiej, aby odszukać syna Muhammada (gra go Fotik Nasimow). Mężczyzna pracuje tam przy budowie kanału, a w rzeczywistości opuścił rodzinny dom, nie mogąc pogodzić się psychicznie z utratą dwojga małych dzieci. Teraz jego żona ponownie jest w ciąży, niebawem ma nastąpić rozwiązanie. Matka chce, by wrócił do domu, on jednak postanawia pozostać na budowie tak długo, aż kanał zostanie ukończony.
W rodzinnym kiszłaku Muhammad pojawia się dopiero kilka miesięcy później. Jakaż jest jego radość, gdy okazuje się, że tym razem dziecko przeżyło poród i że jest to chłopiec. W tym samym czasie najmłodszy syn Zulfiji, Jusuf (Buniod Rahmatułłajew), dostaje się do szkoły w mieście, a przedostatni w kolejności, Wahob (Husan Raszydow), właśnie się żeni. To niespodziewane szczęście kończy się wraz z dotarciem do Hanabadu wieści o wybuchu wojny. Choć toczy się ona daleko, tysiące kilometrów na zachód od Uzbekistanu, nikt nie ma wątpliwości, że przyjdzie moment, w których także młodzi mężczyźni z tego kraju dostaną wezwanie na front. I wkrótce rzeczywiście miejscowy komendant rozsyła za pośrednictwem przewodniczącego kołchozu Mardona Raisa (Tahir Saidow) wezwania do armii. Zulfija musi pożegnać się z Muhammadem i Ahmadem (Iskandar Elmuradow). Jusufa chroni młody wiek, Wahoba fakt, że niedawno ożenił się, a najstarszego Isaka (Ilhom Sodikow) to, że jest dobrym lekarzem, niezbędnym w kiszłaku.
Ale i na nich z czasem przyjdzie kolej. Niektórzy zgłaszają się zresztą na ochotnika. Jak chociażby Jusuf, którego decyzja wywołuje w zakochanej w nim Zulajho (Rajhona Asadowa) załamanie psychiczne. Próbuje to wykorzystać syn Mardona, Mels (Bahodir Ahmedow), któremu dziewczyna zawsze się podobała, ale który do tej pory nie miał u niej najmniejszych szans. On nie musi bać się tego, że zostanie wysłany na front – ojciec zawsze go wyreklamuje, taka jest korzyść z reprezentowania w terenie władzy. I nie ma znaczenia, że z czasem inni zaczynają patrzeć na ciebie z zawiścią, mając poczucie głębokiej niesprawiedliwości. Zwłaszcza gdy z czasem zaczynają do kiszłaku docierać tak zwane „pochoronki”, czyli oficjalne zawiadomienia o śmierci żołnierza.
Synowie Zulfiji zostają rozrzuceni po różnych zakątkach kraju: Ahmad i Isak trafiają na Ukrainę, Wahob – na Białoruś, Jusuf walczy pod Leningradem, a Muhammad dociera aż do Polski. w Hanabadzie pozostały ich żony i – w przypadku najmłodszego – narzeczona. Oraz matka, wciąż wierząca w to, że któregoś dnia wrócą cali i zdrowi. Film Dżahongira Ahmedowa nie jest jednak baśnią, w której spełniają się marzenia bohaterów. System sowiecki nigdy nie troszczył się o zwykłych ludzi; byli dla niego trybikiem w maszynie. Nie inaczej było z żołnierzami na frontach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Ich krew miała użyźnić ziemię pod przyszłe zwycięstwo. Pod największy sukces towarzysza Stalina, który zresztą często spogląda na bohaterów „Zawiadomienia” z portretów, uśmiechając się tajemniczo pod sumiastym wąsem. W dziele Ahmedowa mniej istotne są sceny batalistyczne, najważniejsza jest postać starej Zulfiji, która oddała nieswojej ojczyźnie to, co miała najcenniejszego.
koniec
10 marca 2024

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.