Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

2066 & Then
‹Reflections›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułReflections
Wykonawca / Kompozytor2066 & Then
Data wydania1989
Wydawca Second Battle
NośnikCD
Czas trwania75:00
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Geff Harrison, Gagey Mrozeck, Dieter Bauer, Veit Marvos, Steve Robinson, Konstantin Bommarius, Wolfgang Schönbrot, Curt Cress
Utwory
CD1
1) At My Home7:57
2) Autumn9:06
3) Butterking7:17
4) Reflections on the Future 15:48
5) The Way That I Feel Today 11:11
6) Spring 13:02
7) I Wanna Stay 3:59
8) Time Can\'t Take it Away 4:40
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Muzyka, co serca nam rozdziera
[2066 & Then „Reflections” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
1 2 »
Przez wiele lat byłem przekonany, że nie nagrano na świecie płyty rockowej, która w moim prywatnym rankingu najlepszych albumów wszech czasów wbiłaby się pomiędzy pierwsze cztery krążki Led Zeppelin. A jednak! Gdy w połowie ubiegłej dekady usłyszałem płytę „Reflections” niemieckiej grupy 2066 (Twenty Sixty Six) & Then, najnormalniej w świecie oniemiałem. I po dziś dzień nie mogę wyjść z podziwu.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Muzyka, co serca nam rozdziera
[2066 & Then „Reflections” - recenzja]

Przez wiele lat byłem przekonany, że nie nagrano na świecie płyty rockowej, która w moim prywatnym rankingu najlepszych albumów wszech czasów wbiłaby się pomiędzy pierwsze cztery krążki Led Zeppelin. A jednak! Gdy w połowie ubiegłej dekady usłyszałem płytę „Reflections” niemieckiej grupy 2066 (Twenty Sixty Six) & Then, najnormalniej w świecie oniemiałem. I po dziś dzień nie mogę wyjść z podziwu.

2066 & Then
‹Reflections›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułReflections
Wykonawca / Kompozytor2066 & Then
Data wydania1989
Wydawca Second Battle
NośnikCD
Czas trwania75:00
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Geff Harrison, Gagey Mrozeck, Dieter Bauer, Veit Marvos, Steve Robinson, Konstantin Bommarius, Wolfgang Schönbrot, Curt Cress
Utwory
CD1
1) At My Home7:57
2) Autumn9:06
3) Butterking7:17
4) Reflections on the Future 15:48
5) The Way That I Feel Today 11:11
6) Spring 13:02
7) I Wanna Stay 3:59
8) Time Can\'t Take it Away 4:40
Wyszukaj / Kup
Gdy w połowie lat 80. ubiegłego wieku jako dorastający nastolatek zacząłem penetrować światek krautrocka, przeciętnemu słuchaczowi niemiecka muzyka mogła kojarzyć się przede wszystkim z takimi wykonawcami, jak Modern Talking, The Twins, C. C. Catch, Fancy czy Sandra. Chlubnym wyjątkiem był zespół Scorpions, ale akurat właśnie w tamtym czasie Klaus Meine i jego koledzy zaczęli przeżywać spory spadek formy, który nie opuszczał ich przez następne dwie dekady. Jakież było więc moje zdumienie, gdy nagle otworzył się przede mną fascynujący świat Fausta, Embryo, Can, Guru Guru, Kin Ping Meh, Jane czy Amon Düül I i II. Kiedy kilka lat później byłem przekonany, że nic już nie jest mnie w stanie zaskoczyć, trafiłem w sklepie na płytę, która zwróciła moją uwagę fascynującą okładką. Widniał na niej fantazyjnie kolorowy, psychodeliczny portret starca w otoczeniu przedziwnych stworzeń i roślin. Nazwa zespołu – Twenty Sixty Six And Then (choć dopuszczalna jest również pisownia skrócona: 2066 & Then1)) – nie mówiła mi nic. Gdy jednak posłuchałem fragmentów płyty, poczułem, jak nogi zaczynają się pode mną uginać. To było to, co od czasów pierwszej randki z krautrockiem uwielbiałem ponad wszystko! Progresywna psychodelia z elementami hard rocka i bluesa, okraszona niezwykle niskim, zachrypniętym wokalem i często wybijającymi się na pierwszy plan organami Hammonda. Czegóż mogłem chcieć więcej? Od tamtej pory minęło już ponad dziesięć lat, a album „Reflections” (będący zremasterowaną i uzupełnioną o kilka bonusów wersją „Reflections on the Future”) wciąż pozostaje najczęściej i najchętniej słuchaną przeze mnie płytą rockową.
Trochę może to dziwić, biorąc pod uwagę, że wszystkie powyższe – i poniższe zresztą także – peany dotyczą kapeli, która istniała zaledwie przez kilkanaście miesięcy i pozostawiła po sobie tylko jedną płytę długogrającą i jednego singla. Zespół powstał wiosną 1971 roku, a w jego skład weszli: gitarzysta Gagey Mrozeck, basista Dieter Bauer, perkusista Konstantin Bommarius oraz dwóch klawiszowców – sięgających jednak równie chętnie po wibrafon czy mellotron – Steve Robinson (który naprawdę nazywał się Rainer Geyer) i Veit Marvos; wokalistą został natomiast pochodzący z Wysp Brytyjskich Geff Harrison. Wcześniej panowie niczym nie zasłynęli, dla większości z nich nagrywanie debiutanckiej – i, jak się wkrótce okazało, jedynej – płyty 2066 & Then było pierwszym tego typu doświadczeniem. Mieli jednak ogromne szczęście, ponieważ producentem albumu został Dieter Dierks – wtedy dopiero rozpoczynający karierę w branży muzycznej, później człowiek-legenda, znany między innymi jako wieloletni współpracownik Scorpionsów. Dieter był – co podkreślało wielu współpracujących z nim artystów – nie tylko realizatorem dźwięku. Bardzo często stawał się wręcz kolejnym członkiem zespołu, co zresztą nie przysparzało mu specjalnie kłopotów, gdyż był przy okazji całkiem zdolnym muzykiem.
Album „Reflections on the Future” powstał jesienią 1971 roku. Materiał w całości zrealizowany został w domowym studiu Dierksa w jego rodzinnej miejscowości Stommeln nieopodal Kolonii. Prawdopodobnie miało to miejsce podczas trzeciej wspólnej sesji. Podczas pierwszego spotkania, do którego doszło kilka miesięcy wcześniej (5 maja 1971), zespół nagrał bowiem tylko trzy utwory – pierwotną, ponad dziewięciominutową wersję „At My Home” (cztery minuty dłuższą od tej, która ostatecznie trafiła na płytę) oraz „Winter” i „I Saw the World” (które na razie powędrowały na półkę). Wszystkie zostały wydane dopiero dwadzieścia lat później, kiedy to niemiecka wytwórnia Second Battle – specjalizująca się w odkurzaniu zapomnianych staroci – opublikowała kolekcjonerski winyl zatytułowany „Reflections on the Past”. Po raz drugi panowie z 2066 & Then zawitali do Stommeln 23 czerwca i wówczas zarejestrowali drugą, niespełna ośmiominutową wersję „At My Home” (krótszą od pierwotnej o półtorej minuty, ale wciąż jeszcze dłuższą od oficjalnej, czyli płytowej, o prawie trzy minuty), jedenastominutowy kawałek „The Way That I Feel Today” (który na płycie znalazł się zaledwie we fragmencie jako „How Do You Feel”) oraz trzynastominutowy „Spring”. Wszystkie ponownie wylądowały w archiwum i świat poznał je dopiero w 1989 roku, kiedy Second Battle wydało kompakt pt. „Reflections”, stanowiący wybór nagrań znanych z debiutanckiego albumu i wcześniej niepublikowanych (trafiły one zresztą również dwa lata później na wspomniany już winyl „Reflections on the Past”).
Po kilku kolejnych miesiącach – jesienią 1971 roku – dojdzie do trzeciej sesji, podczas której zostanie wreszcie nagrany materiał na debiutancki krążek. Wtedy też powstanie trzecia i zarazem najkrótsza, trwająca nieco ponad pięć minut wersja „At My Home”, przykrojone do długości akceptowalnej przez rozgłośnie radiowe „How Do You Feel” oraz trzy rozbudowane utwory: „Autumn”2), „Butterking” i szesnastominutowy tytułowy „Reflections on the Future”. Trzy ostatnie zostały przypomniane na „Reflections” (1989), natomiast dla żadnego z nich nie znalazło się miejsce na „Reflections on the Past” (1991). Do spotkania zespołu z Dieterem Dierksem doszło jeszcze tylko raz – w marcu 1972 roku – kiedy to z myślą o singlu nagrano dwa krótkie, ale za to bardzo przebojowe (jak na ówczesne standardy) utwory: „I Wanna Stay” oraz dosłownie powalający na kolana „Time Can′t Take It Away”. Niestety, latem tego samego roku zespół przestał istnieć, natomiast płyta – której nie miał już kto promować – przepadła w rankingach i na wiele lat świat o niej zapomniał. I kto wie, czy nie pozostałaby na zawsze w mroku dziejów, gdyby nie „archeolodzy” z Second Battle. Którykolwiek z nich wpadł na pomysł odszukania w archiwach nagrań 2066 & Then, należą mu się pokłony i dozgonna wdzięczność fanów progrocka lat 70. Tym bardziej że po dziś dzień „Reflections” jest jedyną dostępną na kompakcie płytą Geffa Harrisona i jego niemieckich towarzyszy.
Twórczość kapel takich jak 2066 & Then określa się dzisiaj najczęściej mianem heavy progressive, którego wówczas, na początku lat 70. XX wieku, jeszcze powszechnie nie używano. Wskazuje się w ten sposób na główne inspiracje muzyków: hard rock (spod znaku Deep Purple i Black Sabbath), blues (z okolic The Cream czy też Bluesbreakers Johna Mayalla), w końcu rock progresywny (który nieco wcześniej został zdefiniowany przez King Crimson, Yes bądź Genesis) oraz psychodelię (w stylu wczesnych Pink Floyd i Renaissance3)). Cóż można ugotować w takim kotle? Jak się okazuje – muzykę bogatą w brzmienia, wyrafinowaną i po dziś dzień, mimo prawie czterdziestu lat, które minęły od jej powstania, niezwykle świeżą i porywającą. Niemieckiej kapeli (z Brytyjczykiem na wokalu) z powodzeniem bowiem udało się połączyć elementy, które na pozór zupełnie do siebie nie przystają. Muzyka 2066 & Then połączyła hardrockową motorykę z wirtuozerią i typowymi dla progrocka rozbudowanymi formami oraz psychodelicznym brudem i chropowatością. Na tle innych kapel tego okresu wyróżniało Niemców jeszcze jedno – obecność aż dwóch klawiszowców (w Anglii przed nimi praktykowali to chyba jedynie panowie z Rare Bird, po nich natomiast m.in. Greenslade). Co zresztą świetnie się sprawdziło. Miało też jednak swoją cenę, ponieważ w ten sposób na nieco dalszy plan zepchnięta została gitara solowa (popisy Mrozecka takie jak w „Autumn” zdecydowanie należą do rzadkości), często za to możemy sycić zmysł słuchu solówkami granymi na organach Hammonda (Robinson i Marvos na pewno nie mogą narzekać na brak pracy). A zdarzają się nawet – jak we wstępie do wspomnianego już „Autumn” – ekscytujące „dialogi” gitarzysty z klawiszowcem.
Album „Reflections” otwiera ośmiominutowa wersja „At My Home” (oryginalna płyta „Reflections on the Future” z 1972 roku również zaczyna się od tego utworu, ale w wersji krótszej o parę minut). I trudno byłoby chyba o numer, który lepiej definiowałby styl 2066 & Then. To prawdziwie hardrockowe otwarcie, z rozpędzoną sekcją rytmiczną (Bommarius udowadnia, że pobierał lekcje u najlepszych, chociażby Billa Warda i Johna Bonhama), solówką na organach i cudownie kontrastującą partią fletu, na którym gościnnie zagrał Wolfgang Schönbrot. Przywołany już wcześniej utwór numer 2, czyli „Autumn”, to w zasadzie dziewięciominutowa minisuita. Dzieje się tu tyle, że wykorzystanymi pomysłami można by obdarować kilka zespołów. Po gitarowo-organowym wstępie numer stopniowo nabiera rozpędu i dynamiki; ten hardrockowy klimat zostaje jednak dwukrotnie przełamany – po raz pierwszy skoczną jazzowo-rockową gitarą (z wokalizą Harrisona w tle), po raz drugi natomiast oniryczno-balladowym fragmentem, w którym wokaliście towarzyszy ledwo słyszalny z oddali flet. Wszystko kończy się natomiast organowym pasażem i majestatycznym chórkiem, które przywodzą na myśl najbardziej patetyczne fragmenty Niemenowskiego „Bema pamięci żałobnego rapsodu”. Swoją drogą ciekawe, czy muzycy 2066 & Then słyszeli wydany rok wcześniej w Polsce album „Enigmatic”4)
1 2 »

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.