Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Tim Cutler
‹Dzień, w którym świat stanął na głowie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDzień, w którym świat stanął na głowie
Tytuł oryginalnyThe Day the World Turned Dayglo
ReżyseriaTim Cutler
ZdjęciaTim Cutler
Scenariusz
ObsadaKevin Taylor
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiEgipt, Jordania, Libia, Maroko, Oman, Tanzania, Tunezja, Wielka Brytania, Zjednoczone Emiraty Arabskie
Czas trwania98 min
Gatunekdokument, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

26 WFF: Napięcie po trzęsieniu Ziemi
[Tim Cutler „Dzień, w którym świat stanął na głowie”, „26 Warszawski Festiwal Filmowy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Kiedy runęły wieże World Trade Center, cały Zachód zamarł w oczekiwaniu na to, co będzie dalej. Bohaterowie „Dnia, w którym świat stanął na głowie” też, z tą różnicą, że znajdowali się na terytorium, które w każdej chwili mogło okazać się wrogie. Sugestywny dokument o niedawnej przeszłości.

Marta Karpińska

26 WFF: Napięcie po trzęsieniu Ziemi
[Tim Cutler „Dzień, w którym świat stanął na głowie”, „26 Warszawski Festiwal Filmowy” - recenzja]

Kiedy runęły wieże World Trade Center, cały Zachód zamarł w oczekiwaniu na to, co będzie dalej. Bohaterowie „Dnia, w którym świat stanął na głowie” też, z tą różnicą, że znajdowali się na terytorium, które w każdej chwili mogło okazać się wrogie. Sugestywny dokument o niedawnej przeszłości.

Tim Cutler
‹Dzień, w którym świat stanął na głowie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDzień, w którym świat stanął na głowie
Tytuł oryginalnyThe Day the World Turned Dayglo
ReżyseriaTim Cutler
ZdjęciaTim Cutler
Scenariusz
ObsadaKevin Taylor
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiEgipt, Jordania, Libia, Maroko, Oman, Tanzania, Tunezja, Wielka Brytania, Zjednoczone Emiraty Arabskie
Czas trwania98 min
Gatunekdokument, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
11 września w państwach arabskich mieszkało i pracowało wielu obcokrajowców, w tym, co nietrudno przewidzieć, niejeden nauczyciel angielskiego. Tim Cutler dołączył do nich w kilka dni po zamachach. Kontrakt podpisał kilka miesięcy wstecz i prawdopodobnie nie czuł się najlepiej lecąc do Kataru w momencie, kiedy inni rozważali lot w przeciwnym kierunku. Ponieważ nie miał jednak wyboru, postanowił jak najlepiej wykorzystać nieprzyjazne okoliczności. Zaczął prowadzić dziennik i dokumentować swoje podróże przy pomocy kamery. Jego historia, a także opowieści kilku innych nauczycieli, składają się na „Świat, który stanął na głowie”.
Oryginalny tytuł filmu stanowi nawiązanie do piosenki punkowego zespołu X-Ray Spex, w którym świat nabiera odblaskowych barw, wokół piętrzą się hałdy styropianu, a baseny, zamiast wody, pełne są proszku do prania. Można już tego nie pamiętać, ale panował wtedy niewiele mniej surrealistyczny nastrój. Po 11. września zamarliśmy w oczekiwaniu na reperkusje zamachów. Czy będą kolejne? Czy wybuchnie wojna, a raczej: kiedy i gdzie? Straciło sens długofalowe planowanie czegokolwiek. Jedni układali sobie świat na nowo, meblując go nowoodkrytą nienawiścią wobec Arabów i islamu, drudzy tkwili w paraliżującym przestrachu, ale nieliczni, jak Cutler, z perwersyjną fascynacją dokumentowali absurd tamtych dni.
Długotrwałe funkcjonowanie w obcym kraju zawsze wiąże się z szokiem kulturowym, tym większym, im bardziej życie w nim jest różne od tego, do którego przywykliśmy. Kiedy nakłada się na niego fakt, że niektórzy członkowie przeciwstawnych grup postanowili rozładować napięcie wynikające ze zderzenia kultur uciekając się do przemocy, stres związany z byciem „tym obcym” osiąga niewyobrażalnie wysokie poziomy. Wojna odciska się piętnem na życiu codziennym, utrudniając, a nawet uniemożliwiając, komunikację ludziom, którzy sami nigdy nie wpadliby na to, by wrogo się do siebie odnosić. W dniach bezpośrednio po zamachach, imiona uczniów przypominają nauczycielom o sprawcach zamachów. Ludzie mijani na ulicy wstydzą się spojrzeć im w oczy. A przecież odpowiedzialność za to, co się stało, nie leży po żadnej ze stron.

‹26 Warszawski Festiwal Filmowy›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Organizator Warszawska Fundacja Filmowa
CyklWarszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy
MiejsceWarszawa
Od8 października 2010
Do17 października 2010
WWW
Lęk zniechęca ludzi do poszukiwań i kwestionowania swoich postaw. Okopanie się wśród uprzedzeń, uproszczeń i uogólnień daje poczucie bezpieczeństwa, ale w praktyce oznacza to jedynie utratę kontaktu z rzeczywistością. Tym cenniejsza staje się w takich momentach działalność „odkrywców” takich, jak filmowi nauczyciele, nawet jeśli na wrogiej ziemi trzymają ich głównie kontrakty. Wraz z nimi, uczymy się rozróżniać oblicza świata arabskiego, który 11 września stał się dla przeciętnego przedstawiciela Zachodu nienawistnym monolitem. Niektóre obserwacje są banalne: Katarczycy są strasznymi kierowcami, w Libii panuje kult jednostki i trwa ciągła przebudowa, a cenzorzy w Arabii Saudyjskiej skrupulatnie zasmarowują na czarno nieprzyzwoite zdjęcia w zachodnich tygodnikach. Pojawiają się jednak i głębsze refleksje. Islam różni się w zależności od regionu: w Katarze reżyser zostaje aresztowany za filmowanie ludzi (wykonywanie ludzkich wizerunków jest uważane za sprzeczne z Koranem), w Libii z zewsząd patrzą na niego gigantyczne wizerunki pułkownika Kadafiego. W filmie pojawia się również wzmianka o sufizmie, dalekim w swoich założeniach od stereotypowych wyobrażeń o restrykcyjnym charakterze tego wyznania. Wygląda na to, że islam ma w sobie, jak wszystkie religie, zarówno potencjał destruktywny, jak i kreatywny; ostatnio niestety doszedł do głosu ten pierwszy.
Nauczyciele dostrzegają pozytywne strony kultury arabskiej: rodzinność, szacunek dla kultury i edukacji. Powtarzają się opowieści o gościnności, serdeczności, są też jednak negatywne aspekty życia w krajach arabskich. Antysemityzm sprawia, że jeden z nauczycieli przyjaźni się ze swoimi uczennicami, zatajając jednocześnie przed nimi fakt, że jest Żydem. Członkowie religijnej policji na ulicach Arabii Saudyjskiej chętnie przyłożą lagą tym, którzy nie wykazują wystarczającej pobożności. Natłok religijnych zakazów sprawia, że podczas lekcji angielskiego w klasie wciąż rozbrzmiewa słowo „haram”: „zakazane”. Tylko niewielki procent społeczeństwa ma udział w nieopisanym bogactwie płynącym z wydobycia ropy naftowej; reszta Saudyjczyków żyje w bardzo prymitywnych warunkach. Na wszystkie te niedoskonałości pada zaś światło z neonu McDonald’sa; ponure memento, że rozwój wolnego rynku nie oznacza automatycznej demokratyzacji.
Wraz z upływem czasu od 11 września, nasila się wrogość wobec białych obcokrajowców i spychani są do enklaw, w których żyją w ciągłym lęku przed atakiem. Zapomnienie znajdują w rytualnym pijaństwie i wzajemnych atakach, ale w końcu większość postanawia wyjechać, albo też ktoś inny decyduje za nich. Nauczyciele wracają w rodzinne strony, by wieść tam dziwne życie niby-wygnańców; to prawda, zamierzali kiedyś wrócić, ale nie w takich okolicznościach. Na kulach ziemskich w ich wyobraźni pojawiły się białe plamy; znajome niegdyś miejsca stały się dla nich śmiertelnymi pułapkami. Jak długo trwać będzie przywracanie świata do jego pierwotnej, nienaruszonej formy?
koniec
16 października 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

26 WFF: Animowany buc
— Marta Karpińska

26 WFF: Camp na kampusie
— Marta Karpińska

26 WFF: Hitchcock po arabsku
— Marta Karpińska

26 WFF: Mała syrenka w Tokio
— Marta Karpińska

26 WFF: Nie zawłaszczaj bliźniego swego
— Marta Karpińska

26 WFF: Tłok na pustyni
— Marta Karpińska

26 WFF: Znajdź ukrytego tygrysa
— Marta Karpińska

26 WFF: Pod gołym niebem, w syberyjskiej głuszy
— Sebastian Chosiński

Z tego cyklu

Niedziela, 17.10
— Artur Zaborski

Sobota, 16.10.2010
— Artur Zaborski

Piątek, 15.10
— Artur Zaborski

Czwartek, 14.10
— Artur Zaborski

Animowany buc
— Marta Karpińska

Środa, 13.10
— Artur Zaborski

Camp na kampusie
— Marta Karpińska

Wtorek, 12.10
— Artur Zaborski

Hitchcock po arabsku
— Marta Karpińska

Poniedziałek, 11.10
— Artur Zaborski

Tegoż autora

Filmowy rok 2010: Poważny człowiek, czyli świat to dość ponure, choć pełne czarnego humoru miejsce
— Marta Karpińska, Karol Kućmierz, Marcin T.P. Łuczyński, Konrad Wągrowski

Numery wolne, ale finezyjne dosyć
— Marta Karpińska

Dwoje ludzi na peronie w Onomichi
— Marta Karpińska

Delfin a sprawa japońska
— Marta Karpińska

Rozważna i romantyczny
— Marta Karpińska

Lud wszelki w pielgrzymkę wyrusza
— Marta Karpińska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.