Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 grudnia 2023
w Esensji w Esensjopedii

Rustam Melijew
‹Cel›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCel
Tytuł oryginalnyЦель [Максад]
ReżyseriaRustam Melijew
ZdjęciaDijor Adaszew, Rustam Melijew
Scenariusz
ObsadaDżamszyd Asadow, Szachzoda Matczanowa, Anwar Kartajew, Jułduz Radżabowa, Kiara Krit, Bobur Jułdaszew, Tochir Saidow, Sejdułła Mołdachanow, Nigora Karimbajewa, Aziza Primkułowa, Dmitrij Rieziepin, Szochruch Azamow, Szerzod Egamnazarow, Jelizawieta Karali
MuzykaSheri Marshel, Ubajdułło Karimow
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiUzbekistan
Czas trwania101 min
Gatunekdramat, psychologiczny, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Po trupach do celu
[Rustam Melijew „Cel” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
O kinie uzbeckim w Polsce wiadomo niewiele. Filmy z tego kraju zazwyczaj do nas nie docierają. Można by pomyśleć, że to pewnie dlatego, iż tamtejsi reżyserzy i scenarzyści nie mają zbyt wielu ciekawych rzeczy do opowiedzenia. Co oczywiście nie byłoby prawdą. Nie zawsze są mistrzami w swoim gatunku, ale trudno odmówić im talentu i zapału. Jak chociażby Rustamowi Melijewowi, twórcy thrillera psychologicznego „Cel”.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Po trupach do celu
[Rustam Melijew „Cel” - recenzja]

O kinie uzbeckim w Polsce wiadomo niewiele. Filmy z tego kraju zazwyczaj do nas nie docierają. Można by pomyśleć, że to pewnie dlatego, iż tamtejsi reżyserzy i scenarzyści nie mają zbyt wielu ciekawych rzeczy do opowiedzenia. Co oczywiście nie byłoby prawdą. Nie zawsze są mistrzami w swoim gatunku, ale trudno odmówić im talentu i zapału. Jak chociażby Rustamowi Melijewowi, twórcy thrillera psychologicznego „Cel”.

Rustam Melijew
‹Cel›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCel
Tytuł oryginalnyЦель [Максад]
ReżyseriaRustam Melijew
ZdjęciaDijor Adaszew, Rustam Melijew
Scenariusz
ObsadaDżamszyd Asadow, Szachzoda Matczanowa, Anwar Kartajew, Jułduz Radżabowa, Kiara Krit, Bobur Jułdaszew, Tochir Saidow, Sejdułła Mołdachanow, Nigora Karimbajewa, Aziza Primkułowa, Dmitrij Rieziepin, Szochruch Azamow, Szerzod Egamnazarow, Jelizawieta Karali
MuzykaSheri Marshel, Ubajdułło Karimow
Rok produkcji2018
Kraj produkcjiUzbekistan
Czas trwania101 min
Gatunekdramat, psychologiczny, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Po dwóch kolejnych tygodniach poświęconych filmom ukraińskim, zarówno pełno- (vide „107 matek [Cenzorka]”), jak i krótkometrażowym”, dzisiaj powracam do kina… uzbeckiego. Choć to jeden z tych krajów, na które oczy Europejczyków spoglądają rzadko, to dzieje się tam całkiem sporo w kinematografii (aczkolwiek nie może się ona jednak równać z kazachską). Nie brakuje tam wprawdzie wielkich gwiazd aktorskich, ale zdolnych reżyserów jakby mniej. To z kolei, że są mniej zdolni, nie oznacza wcale, iż się nie starają. Do grona tych starających się należy natomiast na pewno urodzony w Taszkencie pod koniec epoki radzieckiej (w 1988 roku) Rustam Melijew, który przeszedł dość skomplikowaną drogę, aby zostać pełnoprawnym reżyserem filmowym. Zaczynał jako fotograf na planie, później był scenografem, by w końcu zostać operatorem. W tej roli pracował między innymi przy powstaniu dramatu „Towarzysz” (2017) Akroma Szachnazarowa oraz komedii „Amiran” (2019) Azamata Achrorowa. Cały czas w tyle głowy miał jednak inne marzenie…
Zaczął je spełniać w 2016 roku, kiedy to – do spółki z Rusłanem Mirzajewem – wyreżyserował komediową krótkometrażówkę „W sklepie”. Dwa lata później powstał jego pełnoprawny fabularny debiut – thriller „Cel”, któremu poświęcam dzisiejszą edycję „East Side Story”, natomiast po czterech kolejnych latach Melijew zrealizował dziesięcioodcinkowy serial sensacyjno-kryminalny „Oficer 55”. Jak więc widać, jego kariera powoli nabiera rozmachu i prowadzi go prostą drogą w stronę kina gatunkowego. Byłoby zresztą złośliwością stwierdzenie, że nie ma ku temu predyspozycji. I chociaż „Cel”, którego premiera odbyła się w Uzbekistanie w połowie września 2018 roku, nie jest arcydziełem, to jednak ma kilka intrygujących rozwiązań fabularnych. Co ciekawe, pomysł filmu podrzucił Melijewowi aktor Dżamszyd Asadow, który w podzięce za to otrzymał później główną rolę, a nad scenariuszem pracowali zgodnie poza reżyserem również Dinara Bachritdinowa i Gulnara Chodżajewa-Iwanowa.
Kino sensacyjne dawnych środkowoazjatyckich republik Związku Radzieckiego najczęściej czerpie wzorce z filmów dalekowschodnich: południowokoreańskich, japońskich czy chińskich, tymczasem „Cel” to przykład tego, jak Azjaci mogą nakręcić thriller psychologiczny w duchu czysto europejskim. I to obraz, który zmusza do szczególnej uwagi, albowiem jego fabuła prowadzona jest równolegle na dwóch płaszczyznach czasowych, które zbiegają się dopiero w dramatycznym finale. I dopiero wtedy można sobie poukładać chronologię wydarzeń, dociec, co działo się współcześnie, a co było reminiscencją. Ale po kolei… Akcja rozgrywa się w Taszkencie, stolicy Uzbekistanu. Nie licząc sceny początkowej, otwiera ją przybycie do miasta – samolotem z Londynu – pięknej Sabiny (wciela się w nią Kiara Krit). W rodzinne strony przywiodło ją konkretne zdarzenie: ślub młodszej przyrodniej siostry Nargizy (gra ją Szachzoda Matczanowa, znana z wcześniejszego o kilka lat dramatu sensacyjnego „Mgła”), córki generała policji Sadyka Turajewicza (ma on twarz jednego z najważniejszych współczesnych aktorów uzbeckich Sejdułły Mołdachanowa, który równie często pojawia się w produkcjach kazachskich i rosyjskich – vide „Powrót do Afganistanu”, „Uciekinierzy”, „Karp rozmrożony”, „Wielka poezja” i wiele innych).
Można się domyślać, że relacje Sabiny z ojczymem i siostrą należą do skomplikowanych, w przeciwnym wypadku kobieta nie „uciekłaby” aż do Londynu. Po co więc wróciła? Tylko po to, aby życzyć Nargizie wszystkiego najlepszego? Widz dowiaduje się, że musi chodzić o coś zupełnie innego w momencie, kiedy okazuje się, że Sabina dobrze zna pana młodego, Szochrucha (to właśnie tę rolę zarezerwował dla siebie Dżamszyd Asadow). Że kiedyś, z czego Nargiza nawet nie zdaje sobie sprawy, byli parą. W tym momencie szczęśliwa przyszłość mężczyzny staje pod wielkim znakiem zapytania. Karierę i majątek, którego dorobił się do tej pory, zawdzięcza bowiem przede wszystkim wujowi swojej świeżo upieczonej małżonki Szakirowi (Tochir Saidow). Bez jego wsparcia w krótkim czasie może stracić i pieniądze, i wpływy, i – oczywiście – żonę. A do tego nie może dopuścić z jeszcze jednego istotnego powodu: Szochruch od lat realizuje plan, który jest sensem jego życia. Pojawienie się Sabiny, która go fascynuje i ciągle jeszcze nie jest mu obojętna, może doprowadzić do tego, że cały misternie budowany gmach legnie w gruzach.
W tym samym czasie Rustam Melijew rozwija jeszcze drugi wątek dotyczący dokonywanych w Taszkencie morderstw na młodych kobietach. Modus operandi sprawcy jest za każdym razem takie samo: dusi kobiety, a następnie jej ciała, zapakowane w worki służące między innymi do transportu zwłok, wrzuca do rzeki. Śledztwo w tej sprawie prowadzi major Guliamow (Anwar Kartajew) – jeden z tych gliniarzy, którzy chadzają własnymi ścieżkami i nie lubią, kiedy ktoś patrzy im na ręce. Sprawa jest jednak na tyle poważna, że generał Turajewicz przydaje mu do pomocy młodą policjantkę, starszą sierżant Sobirową (Jułduz Radżabowa). Nie trzeba chyba dodawać, że doświadczony oficer nie jest z tego faktu zadowolony. Melijew żadnego z wątków opowieści nie preferuje, miesza je za to ze sobą, co z jednej strony sprawia, że niekiedy trudno połapać się, o co w danym momencie chodzi, ale z drugiej – służy podbiciu poziomu emocji w finale, który jest na dodatek mocno wzruszający. Zwłaszcza że uzbecki reżyser otwiera nim oczy widzów na niezwykle ważny problem. Tym sposobem też fabularnie nawiązuje do popularnych na Starym Kontynencie dramatów kryminalnych spod znaku nordic-noir. „Celowi” daleko do wybitnych przedstawicieli gatunku, ale znamionuje talent reżysera.
koniec
27 sierpnia 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Upload: Sez. 3. odc. 1. Co dwóch Nathanów, to nie jeden
Marcin Mroziuk

4 XII 2023

Oczywiste jest, że po odzyskaniu ciała główny bohater zrobi wszystko co w jego mocy, żeby powstrzymać knowania Davida Choaka. W dodatku okazuje się, że ludziom skuszonym przez Freeyond szykowany jest jeszcze gorszy los, niż można było się spodziewać. A tymczasem sytuacja komplikuje się również w Lakeview.

więcej »

East Side Story: Depresja gangstera
Sebastian Chosiński

3 XII 2023

Po uwolnieniu z rosyjskiej kolonii karnej ukraiński reżyser Ołeh Sencow dokończył swój filmowy projekt, do którego przymierzał się jeszcze przed Euromajdanem. Nie nakręcił jednak wcale filmu patriotycznego, ku pokrzepieniu serc, ale dramat gangsterski, który przenosi widzów w okrutne i szalone lata 90. ubiegłego wieku. Tym samym „Nosorożca” można uznać za ukraińską odpowiedź na rosyjskie „Brata” czy „Córki mafii”.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Dziki Wschód w obronie Stalingradu
Sebastian Chosiński

29 XI 2023

Druga odsłona trzyczęściowego uzbeckiego miniserialu „Tu jest granica” wyreżyserowana została już nie przez Jurija Stepczuka, lecz Eduarda Chaczaturowa. Z poprzednią powiązana jest miejscem akcji (pogranicze z Afganistanem) oraz głównymi bohaterami (Koriesznikow, Łozowoj, Swietłana, Talibchan, Abzał). Choć czas już nieco inny, trwa bowiem druga wojna światowa, a Niemcy zacięcie atakują Stalingrad.

więcej »

Polecamy

Dysonans motoryzacyjny

Z filmu wyjęte:

Dysonans motoryzacyjny
— Jarosław Loretz

Obrandowani
— Jarosław Loretz

Na wywczasie
— Jarosław Loretz

W kupie raźniej
— Jarosław Loretz

Proszę szanownej wycieczki
— Jarosław Loretz

Och jej, ja tu faktycznie mam tatuaż
— Jarosław Loretz

Proszę oddać mi kapelusz. W środku tkwi połowa mojego czerepu
— Jarosław Loretz

Superman z napędem kobiecym
— Jarosław Loretz

Warzywny dramat
— Jarosław Loretz

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.