Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Krokofant
‹Krokofant III›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKrokofant III
Wykonawca / KompozytorKrokofant
Data wydania17 lutego 2017
Wydawca Rune Grammofon
NośnikCD
Czas trwania39:23
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Jørgen Mathisen, Tom Hasslan, Axel Skalstad
Utwory
CD1
1) Tommy Synth08:24
2) Clazz06:55
3) Juice06:45
4) Double Dad07:03
5) Wrong Turn10:20
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Cios trzeci. Nokautujący!
[Krokofant „Krokofant III” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trochę niespodziewanie, bez hucznych zapowiedzi w połowie lutego ukazał się kolejny album norweskiego tria Krokofant. Zespół pozostał wierny wcześniej obranej stylistyce, polegającej na łączeniu rocka progresywnego z jazz-rockiem, co powinno przypaść do gustu dotychczasowym fanom formacji z Kongsbergu.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Cios trzeci. Nokautujący!
[Krokofant „Krokofant III” - recenzja]

Trochę niespodziewanie, bez hucznych zapowiedzi w połowie lutego ukazał się kolejny album norweskiego tria Krokofant. Zespół pozostał wierny wcześniej obranej stylistyce, polegającej na łączeniu rocka progresywnego z jazz-rockiem, co powinno przypaść do gustu dotychczasowym fanom formacji z Kongsbergu.

Krokofant
‹Krokofant III›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKrokofant III
Wykonawca / KompozytorKrokofant
Data wydania17 lutego 2017
Wydawca Rune Grammofon
NośnikCD
Czas trwania39:23
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Jørgen Mathisen, Tom Hasslan, Axel Skalstad
Utwory
CD1
1) Tommy Synth08:24
2) Clazz06:55
3) Juice06:45
4) Double Dad07:03
5) Wrong Turn10:20
Wyszukaj / Kup
Przypomnijmy pokrótce: W 2011 roku dwaj młodzi muzycy z prowincjonalnego norweskiego miasteczka Kongsberg – gitarzysta Tom Hasslan oraz perkusista Axel Skalstad – postanowili założyć zespół, który łączyłby energią punk rocka z wyrafinowaniem rocka progresywnego i fusion. Szybko jednak okazało się, że w duecie zbyt wiele nie zdziałają, dlatego po roku prób do współpracy zaprosili znacznie bardziej od nich doświadczonego saksofonistę Jørgena Mathisena (znanego z takich projektów, jak Shagma, The Core, Trondheim Jazz Orchestra, Zanussi Five, Marc Lohr & GERÄT7 czy Humvee). Nazwisko tego ostatniego otworzyło im także drogę do podpisania kontraktu z wytwórnią płytową Rune Grammofon, która przed trzema laty – w połowie lutego 2014 roku – opublikowała debiutancką płytę tria zatytułowaną po prostu „Krokofant”. Zawierała ona porywającą muzykę, która była w stanie przypaść do gustu zarówno słuchaczom lubującym pławić się w energetycznych odmianach rocka, jak i tym, którzy poszukują w nim finezyjności i wirtuozerii charakterystycznych dla jazzu.
W listopadzie 2015 roku miała natomiast miejsce premiera kolejnego albumu Skandynawów, którego i okładka, i tytuł – „Krokofant II” – zdradzały, że będziemy mieć do czynienia z bezpośrednią kontynuacją debiutu. I tak też było, tyle że zawarte na nim nagrania brzmiały jeszcze lepiej. Zespół wspiął się na jeszcze wyższy szczebel, doprowadzając obrany przez siebie styl do perfekcji. Z tym mógł się jednak wiązać pewien problem na przyszłość. Zawiesiwszy sobie poprzeczkę tak wysoko, Norwegowie musieli liczyć się z tym, że za trzecim razem nie zdołają osiągnąć takiego samego poziomu. Dzisiaj możemy już obawy te zweryfikować. A wszystko za sprawą krążka „Krokofant III”, który ujrzał światło dzienne – ponownie nakładem Rune Grammofon – 17 lutego. I co? I… nadal jest świetnie. Może nie tak odkrywczo, jak za pierwszym i drugim razem, ale wciąż bardzo energetycznie i elektryzująco. Poza tym muzycy, zdając sobie sprawę, że należy coś zmienić, aby uatrakcyjnić swój przekaz, zdecydowali się nieco poszerzyć instrumentarium – w efekcie Jørgen Mathisen sięgnął dodatkowo po syntezatory.
Płyty Krokofant nigdy nie były przesadnie długie. Z tą jest podobnie. Zamyka się ona w niespełna czterdziestu minutach, dzięki czemu wydanie winylowe może zawierać dokładnie ten sam materiał, jaki trafił na edycję kompaktową. Drobną zmianę brzmienia, jaka dokonała się w twórczości Norwegów, obrazuje już utwór numer jeden (i dotyczy to także jego tytułu) – „Tommy Synth”. Otwarcie należy do tych mocnych – znaczą je rozpędzona sekcja rytmiczna oraz pojawiające się w tle, zgrzytające i świszczące, syntezatory. Z czasem jednak na plan pierwszy wysuwa się „pierworodny” instrument Mathisena, czyli saksofon. Nie da się ukryć, że to właśnie on w dużej mierze decyduje o oryginalności muzyki Krokofant. I tak jest również teraz. Jørgen pozwala sobie na rozbudowaną, w sporej części improwizowaną partię, która zachwyca nie tylko zapałem, ale i potęgą. W drugiej części zespół zwalnia tempo; tło ponownie wypełniają syntezatory (brzmiące basowo) i postrockowa gitara. To też nowy element w twórczości Norwegów. I wcale nie ostatni. Bliżej finału „Tommy’ego” Hasslan serwuje bowiem dźwięki rodem z… southern-rocka.
Zaskakujące? Przyzwyczajajcie się. Wszak na początek „Clazz” Tom sięga nawet po inspiracje stoner-rockiem; sprzężone gitary – i solowa, i basowa – pojawiają się jednak tylko w tle, tworząc celny kontrast do wybijającego się na plan pierwszy saksofonu. Gdy Mathisen milknie, jego miejsce zajmuje Hasslan, tym razem zapuszczając się na poletko zazwyczaj zarezerwowanego dla gitarowych wirtuozów. Nie oznacza to wprawdzie, że od tej pory Norweg ma zamiar ścigać się z Yngwie Malmsteenem czy Steve’wem Vaiem, ale gdyby jego solówkę wpleść w któreś z nagrań Szweda bądź Amerykanina, trudno byłoby dostrzec różnicę. Oprócz gitary motorem napędowym „Clazz” jest przez cały czas perkusja Skalstada. Alex ani na moment nie zwalnia tempa, dzięki czemu podbija emocje i skłania pozostałą dwójkę do dania z siebie wszystkiego. Dużo lżej i przyjaźniej brzmi – na tle poprzedników – „Juice”. Ba! saksofon Jørgena gra nawet radośnie skoczną melodię. Można by pomyśleć, że świat się kończy, ale na szczęście za sprawą czwartej na liście kompozycji – „Double Dad” – wszystko wraca do normy.
Ponownie na dalszym planie słychać syntezatory, które zastępują gitarę basową. Na pierwszy z kolei wybija się saksofon, którego zwielokrotnione ścieżki grają zapętlony przez jakiś czas motyw; dopiero po kilkudziesięciu sekundach „wykluwa” się z niego – niestety, na krótko – wpadająca w ucho, chociaż wcale nie pogodna, melodia. Odłożywszy na bok dęciaka, Mathisen znów sięga po klawisze, natomiast jego dwaj kompani postanawiają powrócić do inspiracji muzyką stoner-rockową – zwalniają tempo i dodają nieco „brudów” do brzmienia gitar. Czy można mieć im za złe, że chcą nawiązać do tradycji gatunku, który ostatnimi laty cieszy się sporą popularności? Ależ skąd! Przynajmniej dopóki inteligentnie implementują jego elementy do własnej twórczości, a nie na odwrót. Płytę zamyka najdłuższy, ponad dziesięciominutowy utwór „Wrong Turn”. W nim także nie brakuje energii, o co dba między innymi Hasslan, który serwuje kolejną solówkę gitarową zasługującą na najwyższe uznanie. Nie mniej intrygujące są jednak jego duetu z Mathisen, któremu z kolei przypada w udziale zaszczyt zwieńczenia albumu. Co zresztą robi to w sposób czarujący, na długo zapadającą w pamięć partią saksofonu.
Lektura „Krokofant III” zaostrza apetyt na kolejne nagrania zespołu. Zwłaszcza koncertowe. Aż dziw bierze, że dotąd nikt nie zdecydował się na ich publikację. Zwłaszcza zaś z tych występów, podczas których norweskiemu triu towarzyszył na scenie szwedzki saksofonista Mats Gustafsson. To byłby hit!
koniec
2 marca 2017
Skład:
Jørgen Mathisen – saksofon, syntezatory
Tom Hasslan – gitara elektryczna, gitara basowa
Axel Skalstad – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Ente wcielenie Magmy
Sebastian Chosiński

26 IV 2024

Chociaż poprzednia płyta Rhùn, czyli „Tozïh”, ukazała się już niemal rok temu, najnowsza, której muzycy nadali tytuł „Tozzos”, wcale nie zawiera nagrań powstałych bądź zarejestrowanych później. Oba materiały są owocami tej samej sesji. Trudno dziwić się więc, że i stylistycznie są sobie bliźniacze.

więcej »

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.