Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 16 maja 2024

Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.
Włoski Kurosawa
W latach 90. tryumfy święciły seriale anime z włoskim dubbingiem prezentowane w stacji Polonia 1. Jednak połączenie kultur ojczyzny sushi oraz ojczyzny pizzy nie zawsze musi wypadać tak kuriozalnie, czego dowodzi szósty tom antologii „Toppi. Kolekcja” pod tytułem „Japonia”.
Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.
Reacher: Sez. 2. odc. 8. Porozmawiajmy o zabijaniu
Chociaż główny bohater znalazł się w na pierwszy rzut oka beznadziejnym położeniu, to w istocie nie zastanawiamy się, czy uda mu się rozprawić z Langstonem i jego ludźmi, lecz jedynie czekamy, by dowiedzieć się, w jaki sposób tego dokona. Niestety tutaj twórcy scenariusza zdecydowanie przesadzili, gdyż pozwolili Reacherowi na zupełnie nieprawdopodobne wyczyny.
Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
Co nam w kinie gra: Perfect Days
„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że „Perfect Days” potwierdza, że mimo niemal 80 lat na karku, wciąż jest w bardzo dobrej formie.
Niedzielny krytyk komiksów: Śrubełek? Głowadzik?
Każdy smok ma swój słaby punkt ukryty pod którąś z łusek. Tak było ze Smaugiem z „Hobbita”, tak było też ze smokiem z przygód Jonki, Jonka i Kleksa. A że w przypadku tego drugiego chodziło o wentyl do pompki? Na tym polegał urok komiksów Szarloty Pawel.

Filmy

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Monster
Hirokazu Koreeda
Bulion i inne namiętności
Anh Hung Tran

więcej »

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

East Side Story: Syberyjskie Zagłębie Kinematograficzne
[ - recenzja]

Sebastian Chosiński

Przed tygodniem zaprezentowaliśmy Państwu próbkę rosyjskiego kina niezależnego pod postacią zrealizowanego przez entuzjastów z Tomska filmu „Marzyciele” Swiatosława Daniłowa. Dzisiaj przyjrzymy się ich syberyjskim pobratymcom z Nowosybirska, w którym od czterech lat bardzo aktywnie działa stowarzyszenie „AURUMfilm”. Jego najnowszym dziełem jest sensacyjny obraz Olega Zacharowa „Zdążyć powiedzieć”.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Syberyjskie Zagłębie Kinematograficzne
[ - recenzja]

To chyba nie jest przypadek, że niezależna i amatorska, co często idzie w parze, kinematografia w Rosji tak dynamicznie rozwija się właśnie na Syberii. Odległość od tradycyjnych centrów filmowych w Moskwie, Petersburgu czy uralskim Jekaterynburgu (dawnym Swierdłowsku) powoduje bowiem, że wielu entuzjastów kina zza Uralu nie ma praktycznie możliwości realizacji własnych ambicji i fascynacji w tym kierunku. Nie każdego przecież stać na to, aby wybrać się do stolicy na studia we Wszechrosyjskim Państwowym Instytucie Kinematografii (WGIK), na Wyższych Kursach Scenariuszopisarstwa i Reżyserii (WKSR) bądź w którejś z renomowanych wyższych szkół teatralnych, które również dają całkiem niezłe przygotowanie do późniejszej pracy w filmie (zarówno w roli aktora, jak i reżysera). Nie mając więc możliwości związać się z profesjonalną wytwórnią filmową, syberyjscy wielbiciele X Muzy radzą sobie, jak tylko potrafią – przede wszystkim powołują do życia stowarzyszenia, dzięki którym mogą finansować kręcenie amatorskich obrazów kinowych. Najlepszym przykładem – nowosybirski „AURUMfilm”, który powstał w 2007 roku z inicjatywy Olega Zacharowa.

Zacharow urodził się w Nowosybirsku w 1982 roku. Jako siedemnastolatek po zdaniu matury rozpoczął naukę na Wydziale Lekarskim miejscowej Państwowej Akademii Medycznej, którą ukończył – i to z wyróżnieniem – sześć lat później. W czasie studiów zdał sobie jednak sprawę, że jest coś, co pociąga go znacznie bardziej niż medycyna. Jest to sport, a mówiąc konkretniej – karate Shōtōkan, które trenuje od dziewiątego roku życia. Podjął więc kolejne studia – tym razem pedagogiczne – po to, aby otworzyć sobie drogę do pracy z dziećmi i młodzieżą. Dzisiaj jest trenerem sportów walki w klubie „Faworit”. Jednocześnie też od czterech lat spełnia się jako filmowiec – aktor, reżyser, scenarzysta i montażysta. Pod skrzydłami „AURUMfilm” nakręcił dotychczas trzy pełnometrażowe obrazy sensacyjne („Rieszajuszczij udar”, 2007; „Wybor”, 2008; „Woprieki wsiemu”, 2009), trzy utrzymane w tej samej stylistyce filmy krótkiego metrażu („Malienkije gieroi”, 2008; „Tandem”, 2008; „Doroga”, 2009) oraz jeden teledysk do piosenki Oksany Aleksiejewej („Angieły zdies’ bolsze nie żywut”, 2008). „Zdążyć powiedzieć” jest jego siódmym dziełem. Powstało ono latem ubiegłego roku, natomiast uroczysta premiera odbyła się w nowosybirskim kinie „Pobieda” 17 marca 2011. Wkrótce też wydano je na DVD.

Bohaterami „Zdążyć powiedzieć” (nie jest to może idealne tłumaczenie oryginalnego tytułu, ale naprawdę trudno znaleźć bardziej odpowiadające treści obrazu), którego akcja rozgrywa się w rodzinnym mieście twórców, są Oleg i Wadim – dwaj sportowcy trenujący karate w miejscowym klubie. Dziewczyną pierwszego z nich jest Natasza (z mnóstwem gustownych warkoczyków na głowie), drugiego – długo- i ciemnowłosa Irina. Na pierwszy rzut oka widać, że układa im się średnio; panny chciałyby bowiem spędzać z ukochanymi znacznie więcej czasu, niż jest im to dane. Dlaczego? Ponieważ poza pożerającą im masę czasu pasją sportową chłopacy mają jeszcze dość podejrzanego znajomego – Lochę (Aleksieja), który co rusz wciąga ich w jakieś podejrzane sprawy. Po kolejnej rozróbie z członkami gangu Azjatów Oleg i Wadim nie dość, że muszą salwować się ucieczką z miejsca zdarzenia (ledwo im się to udaje), to na dodatek wskazane jest, by w ogóle na jakiś czas zniknęli z Nowosybirska. Bardzo niezadowolony z takiego obrotu sprawy jest ich trener. Ale też nie ma wyboru. Ratując tyłki swoim zawodnikom, wysyła ich daleko na południe – w góry Ałtaju – pod skrzydła swojego starego przyjaciela Ajdara. On ma nie tylko udzielić im schronienia, ale również zadbać o to, aby kontynuowali treningi.

Po dotarciu na miejsce chłopaków czeka spore zaskoczenie. Mieszkać mają w namiocie, a myć się w rzece. Na dodatek Ajdar oznajmia im, że pobudka będzie codziennie o szóstej rano. Dla własnego dobra Oleg i Wadim poddają się tym rygorom. Nie narzekają nawet wówczas, gdy otrzymują polecenie wdrapania się na wysokie wzniesienie. Stamtąd postanawiają zadzwonić do swoich dziewczyn i poinformować je o niespodziewanym wyjeździe z miasta. I Natasza, i Irina nie kryją swego niezadowolenia; obie rozmowy kończą się kłótnią. Chcąc odreagować, chłopacy niszczą znajdujące się na wzgórzu dwa kamienne kopce. Nie zdają sobie sprawy, że w ten sposób ich życie ulegnie zaskakującej zmianie. Chwilę później pojawiają się bowiem obok nich, nie wiadomo skąd, dwaj młodzieńcy o azjatyckich rysach twarzy i opowiadają o związanej z kurhanami legendzie o wyjątkowo nieszczęśliwie zakończonej miłości dwóch młodych par. Zgodnie z nią, osoby, które dopuszczą się dewastacji pamiątek po nieszczęsnych kochankach, sami stracą tych, którzy są im bliscy. I rzeczywiście coś musi być na rzeczy. Gdy chwilę później Oleg przezornie dzwoni do Nataszy, telefon odbiera ktoś inny, kto nie ma nawet pojęcia o jego istnieniu. Teraz nie pozostaje chłopakom nic innego, jak wrócić do Nowosybirska i wszystkie nieporozumienia wyjaśnić w cztery oczy. Wraz z Wadimem i Olegiem do miasta jadą też azjatyccy młodzieńcy.

Fabuła nie powala na kolana i nie tylko brzmi tak, ale naprawdę jest naiwna. Dodatkowy problem stanowi fakt, że dwa główne wątki opowieści – sensacyjny i miłosny – rzadko kiedy logicznie się przecinają. Nie do końca też wyjaśniona jest rola, jaką w życiu chłopaków odgrywa Locha. A jest to rola bardzo istotna, bo przecież to przez niego ciągle wpadają w tarapaty i narażają życie. Co w takim razie ratuje „Zdążyć powiedzieć”? Dwa elementy. Dystans do samych siebie i poczucie humoru realizatorów. Jest bowiem w filmie kilka scen, które wywołują niewymuszony śmiech (vide komentarze menela Jewgienija pod adresem Wadima czy pościg agresywnych ochroniarzy w Centrum Bajkowym, w którym pracuje Natasza, za Siergiejem przebranym za… kawałek żółtego sera). Druga rzecz, która musi budzić szacunek, to fakt, że twórcy z „AURUMfilm” nie zdecydowali się na pójście na skróty i się nie oszczędzają. Oleg i Wadim rzeczywiście wspinają się (wraz z ekipą zdjęciową) po górach i biorą udział w bójkach, w których udowadniają, że karate naprawdę nie jest im obce; gdy trzeba – wskakują w rzeczach do jeziora. Wszystko po to, aby nadać filmowi jak najbardziej profesjonalny rys. Co do końca oczywiście udać się nie mogło. Czasami szwankuje bowiem technika (niektóre sceny są zwyczajnie niedoświetlone); nie zawsze też na wysokości zadania stają aktorzy (choć Zacharow pewnie spokojnie poradziłby sobie w mniej ambitnych obrazach telewizyjnych). Nie to jest jednak w tego typu produkcjach najważniejsze. Przede wszystkim liczy się dobra zabawa, a tej – o czym przekonują dołączone do wydania DVD zdjęcia z planu – realizatorom nie brakowało.

W gronie aktorskim znaleźli się przede wszystkim przyjaciele, znajomi i koledzy reżysera: Wadim Zajcew, Siergiej Coj, Roman I, Natalia Mołotkowa, Irina Szuszeńkowa, Aleksiej Szczelikow, Marat Gafarow, Roman Torbin oraz znany w Nowosybirsku trener koszykówki dzieci i jednocześnie… poeta Jewgienij Boczkariew (wszyscy podarowali granym przez siebie postaciom własne imiona). Z niektórymi Zacharow pracował już przy swoich poprzednich produkcjach (vide Coj, Roman I, Mołotkowa czy Gafarow), inni – jak Zajcew i Szuszeńkowa – pojawili się na ekranie dopiero po raz pierwszy. Gdy wspominają, jak do tego doszło, powtarza się zawsze ten sam schemat – zostali zaproszeni na plan przez kogoś z ekipy, a o powierzeniu im większej roli zdecydował tak naprawdę przypadek. Za kamerą reżyser postawił Romana Biezrodnego (po studiach inżynierskich), natomiast w ścieżce dźwiękowej wykorzystał piosenki i utwory instrumentalne różnych grup i kompozytorów. Króluje jednak muzyka techno oraz z okolic disco; na finał wybrano zaś popowy kawałek zespołu Koridor „Eto li nie liubow”, który – o dziwo – brzmi całkiem przebojowo. Inna sprawa, czy pasuje jako ilustracja do kina akcji.

17 lipca 2011

Komentarze

17 VII 2011 15:35:03

film zapowiada się nader ciekawie, kto wie może nawet się skusze ;]

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Co tam dolary, gdy można zarabiać ruble!
Sebastian Chosiński

15 V 2024

Przyznaję, że filmowymi ekranizacjami powieści Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” zająłem się nie „po bożemu”, bo od końca. Najpierw przedstawiłem pięcioodcinkowy miniserial z 1978 roku, a dopiero teraz zabieram się za nakręconą dwie dekady wcześniej dwuczęściową kinową epopeję autorstwa Rafaiła Perelsztejna.

więcej »

Fallout: Odc. 8. Optymizm też bywa zabójczy
Marcin Mroziuk

13 V 2024

Z zainteresowaniem obserwujemy, jak rodzeństwo MacLeanów niezależnie od siebie poznaje prawdę o Krypcie 31. A choć obecna sytuacja Lucy i Norma wygląda zupełnie inaczej, to każde z nich staje przed trudną decyzją. Kolejnych cennych wyjaśnień dotyczących działalności Vault-Tec dostarczają zaś widzom wspomnienia Coopera Howarda.

więcej »

East Side Story: Zeus = Zero. Wielki Zero!
Sebastian Chosiński

12 V 2024

Gdy rozpoczęły się prace nad „Numerami”, autor literackiego pierwowzoru i jeden z dwóch reżyserów filmu (obok Achtema Seitabłajewa) siedział jeszcze w rosyjskim więzieniu. Kiedy wreszcie udało się doprowadzić do jego uwolnienia, Ukrainiec Ołeh Sencow dokończył pracę nad filmem, będącym wielkim oskarżeniem systemu totalitarnego i – osobiście – Władimira Putina.

więcej »