Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Maria Popricak
‹Puste strony›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPuste strony
Tytuł oryginalnyПустые страницы
ReżyseriaMaria Popricak
ZdjęciaSiergiej Komarow
Scenariusz
ObsadaMichaił Sakulin, Jewgienija Ispawska, Maria Łopatina, Anna Christicz, Serafima Hercewa, Aleksandra Markina, Stiepan Stiepakow, Paweł Woronow, Konstabtin Fiodorow-Frejwald, Olga Woronowa, Wiera Jegorowa
MuzykaWiktor Wołkowicz
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania56 min
Gatunekbiograficzny, dokument, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: „Zwyczajny” komunizm
[Maria Popricak „Puste strony”, Andriej Osipow „Szaman”, Ełła Tuchareli „Klasztor. Kim jesteśmy?” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Czy można wyobrazić sobie coś bardziej fascynującego i dramatycznego niż dwudziestowieczna historia Rosji? Znaczona trzema rewolucjami, wojnami toczonymi w Europie i Azji, dyktaturą bolszewików, z której wyrósł totalitaryzm stalinowski. Okres ten przybliżają trzy zrealizowane w ostatnich dwóch latach filmy dokumentalne: „Puste strony” Marii Popricack, „Szaman” Andrieja Osipowa oraz „Klasztor. Kim jesteśmy” Ełły Tuchareli.

Sebastian Chosiński

East Side Story: „Zwyczajny” komunizm
[Maria Popricak „Puste strony”, Andriej Osipow „Szaman”, Ełła Tuchareli „Klasztor. Kim jesteśmy?” - recenzja]

Czy można wyobrazić sobie coś bardziej fascynującego i dramatycznego niż dwudziestowieczna historia Rosji? Znaczona trzema rewolucjami, wojnami toczonymi w Europie i Azji, dyktaturą bolszewików, z której wyrósł totalitaryzm stalinowski. Okres ten przybliżają trzy zrealizowane w ostatnich dwóch latach filmy dokumentalne: „Puste strony” Marii Popricack, „Szaman” Andrieja Osipowa oraz „Klasztor. Kim jesteśmy” Ełły Tuchareli.

Maria Popricak
‹Puste strony›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPuste strony
Tytuł oryginalnyПустые страницы
ReżyseriaMaria Popricak
ZdjęciaSiergiej Komarow
Scenariusz
ObsadaMichaił Sakulin, Jewgienija Ispawska, Maria Łopatina, Anna Christicz, Serafima Hercewa, Aleksandra Markina, Stiepan Stiepakow, Paweł Woronow, Konstabtin Fiodorow-Frejwald, Olga Woronowa, Wiera Jegorowa
MuzykaWiktor Wołkowicz
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania56 min
Gatunekbiograficzny, dokument, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Pomijając Holokaust, z którym nic nigdy porównać się nie da (i oby w przyszłości to się nie zmieniło), nie ma chyba narodu, który w XX wieku wycierpiałby tyle co Rosjanie (i inni mieszkańcy imperium Romanowów). Wystarczy przyjrzeć się wydarzeniom, jakie miały miejsce jedynie w pierwszej połowie stulecia: począwszy od trzech kolejnych rewolucji (1905 roku oraz lutowej i październikowej), które ostatecznie doprowadziły wprawdzie do upadku autorytarnych rządów cara, ale jednocześnie otworzyły drogę do tak zwanej „dyktatury proletariatu”, będącej zaczątkiem nowej totalitarnej władzy; poprzez toczoną na Dalekim Wschodzie wojnę z Japonią (na początku wieku), potem pierwszą wojnę światową, która przyspieszyła katastrofę monarchii i pośrednio przyczyniła się do jeszcze krwawszej wojny domowej; nie mniej dewastujące dla społeczeństwa rosyjskiego okazały się rządy komunistów, zwłaszcza po osiągnięciu jedynowładztwa przez Józefa Stalina, co zakończyło się terrorem na niespotykaną wcześniej skalę (między innymi czerwony terror pierwszych lat porewolucyjnych, Wielki Głód na Ukrainie, wreszcie Wielka Czystka w Armii Czerwonej i aparacie partyjnym). I do tego dodajmy jeszcze Wielką Wojnę Ojczyźnianą, w której – według ostrożnych szacunków – życie straciło co najmniej 27 milionów obywateli Związku Radzieckiego.
Nie chodzi oczywiście o to, aby przerzucać się z kimkolwiek nieszczęściami i na martyrologii budować kapitał. Powyższy akapit ma udowodnić przede wszystkim, że dwudziestowieczna historia Rosji to nieprzebrane źródło tematów, po jakie wciąż sięgają – i zapewne sięgać będą przez kolejne długie dekady – filmowcy. Ci, którzy specjalizują się w kinie fabularnym, jak i dokumentaliści. Każdego roku w Rosji powstają setki obrazów, których autorzy starają się zrozumieć zawiłości czasów przeszłych, jak również odpowiedź na pytanie, czy to było konieczne. Czy „parowóz dziejów” musiał wybierać zawsze najtrudniejszą drogę? Takie pytanie zadała sobie pochodząca z kirgiskiego Biszkeku Maria Popricak (rocznik 1991) – dokumentalistka mająca wcześniej na koncie dwa filmy: „Jestem tutaj” (2013) oraz opowiadające o blokadzie Leningradu z perspektywy młodych kobiet „Dziewczynki” (2015). W częściowo fabularyzowanych „Pustych stronach” zdecydowała się opowiedzieć o końcowych latach życia ostatniego cara Mikołaja II Romanowa i jego najbliższych krewnych. Najciekawsze w jej dziele jest to, że poznajemy je niejako od środka, ponieważ cała narracja oparta jest na listach, wspomnieniach, niekiedy bardzo intymnych zapiskach władcy, jego małżonki, trzech córek oraz jedynego syna i jednocześnie następcy tronu.

Andriej Osipow
‹Szaman›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSzaman
Tytuł oryginalnyШаман
ReżyseriaAndriej Osipow
Scenariusz
MuzykaAleksandr Miasnikow
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania63 min
Gatunekdokument, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Dominują opowieści o codziennych sprawach – niekiedy radosnych i beztroskich, to znów poważnych i istotnych dla państwa. Z biegiem czasu wyraźnie zmienia się ton, kończy się sielanka, zaczyna natomiast groza wojny i rewolucji. Widz odbywa z Romanowami również tę ostatnią podróż – do uralskiego Jekaterynburga, który stał się miejscem ich kaźni. W warstwie wizualnej dominują archiwalne zdjęcia oraz fragmenty kronik i prywatnych filmów, choć nie brakuje też scen fabularyzowanych. Śmierć Mikołaja II i jego bliskich była – z punktu widzenia bolszewików – dziejową koniecznością. Musiała się dokonać, aby oczyścić przedpole i otworzyć im drogę do nieograniczonej władzy. Władzy, po którą sięgnął najpierw Włodzimierz Iljicz Lenin (wydatnie wspierany przez szefa tajnej policji bezpieczeństwa Feliksa Dzierżyńskiego, będącego współtwórcą czerwonego terroru), a następnie – pozbywszy się Lwa Trockiego – Józef Stalin. Gruzinowi i jego rządom nad sowiecką Rosją poświęcony jest drugi z dokumentów – o nieco zaskakującym tytule „Szaman”.
Choć teza postawiona w tym filmie przez jego autorów – reżysera Andrieja Osipowa i uzbeckiego scenarzystę Odelszę Akiszewa (współpracujących ze sobą od drugiej połowy lat 90. XX wieku) – może wydawać się przejawem ich nazbyt bogatej wyobraźni, nie należy z tego powodu traktować „Szamana” jako dzieła z gatunku dokumentalnego political fiction. Domysł, że o wielkiej karierze politycznej zdecydowały jego kontakty z… szamanami i wiedźmami, którzy roztoczyli nad radzieckim dyktatorem specjalny parasol ochronny, jest bowiem tylko punktem wyjścia do znacznie poważniejszych rozważań historiozoficznych. Ujęte zostały one w ramy dialogu prowadzonego przez ojca i syna. Ten pierwszy, wspominając swoją młodość, podkreśla osiągnięcia Kraju Rad z lat 30. i 40. XX wieku (industrializacja, ekspansja terytorialna, zwycięstwo nad III Rzeszą i Adolfem Hitlerem); ten drugi wskazuje na koszty społeczne tych „sukcesów” (rozkułaczanie, Wielka Czystka, niepoliczalne tak naprawdę ofiary represji politycznych i wojny). Pada przy tej okazji fundamentalne pytanie: Jak mogło dojść do tak wielkiego zauroczenia narodu człowiekiem o mentalności brutalnego zbira?

Ełła Tuchareli
‹Klasztor. Kim jesteśmy?›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKlasztor. Kim jesteśmy?
Tytuł oryginalnyОбитель. Кто мы?
ReżyseriaEłła Tuchareli
ZdjęciaWadim Tuchareli
Scenariusz
ObsadaRoman Osorgin, Siergiej Osorgin, Tatiana Usowa, Aleksandra Osorgina, Jannuarij Niedaczin, Matwiej Romanczuk, Nikona Osipienko, Nina Postojewa
MuzykaMarina Makarowa
Rok produkcji2019
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania54 min
Gatunekdokument, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
I zaraz potem pojawiają się kolejne: Został zahipnotyzowany? Rzucono na niego czar? A może odpowiedź kryje się w „duszy rosyjskiej”, która potrzebuje knuta, by wznieść się na wyżyny? Zmontowany z archiwalnych kronik filmowych „Szaman” spotkał się z uznaniem krytyki; dość powiedzieć, że w ubiegłym roku został nominowany do nagrody Srebrnego „Świętego Jerzego” (w kategorii najlepszego filmu dokumentalnego) podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Moskwie. Takiego wyróżnienia nie doczekał się wprawdzie z ostatnich omawianych dzisiaj dokumentów, czyli „Klasztor. Kim jesteśmy?”, ale to wcale nie oznacza, że nie warto po niego sięgnąć. Jego twórca, Roman Osorgin – dwudziestopięcioletni student szkoły filmowej – urodził się w Paryżu, ale z pochodzenia jest Rosjaninem. Jego przodkowie opuścili Związek Radziecki na początku lat 30. XX wieku, najpierw przenosząc się do Niemiec, a następnie do Francji. On i jego siostra Aleksandra są trzecim pokoleniem, które urodziło się na obcej ziemi. Ale czy na pewno „obcej”?
Roman przez lata wstydził się swego pochodzenia; wraz z siostrą prosił ojca, by ten odprowadzając ich do szkoły, nie mówił przy kolegach i koleżankach po rosyjsku. Teraz, będąc dorosłym człowiekiem, odkrywa swoje korzenie. W tym celu wyrusza na położone na Morzu Białym Wyspy Sołowieckie, na których już w XV wieku powstał wspaniały prawosławny klasztor. Pięć wieków później miejsce to zyskało jednak ponurą sławę – tam bowiem, właśnie za murami klasztoru, stworzono na początku lat 20. Sołowiecki Obóz Specjalnego Przeznaczenia. Jednym z jego więźniów był aresztowany przez OGPU (pod tym skrótem kryje się Zjednoczony Państwowy Zarząd Polityczny, czyli następca policji politycznej CzeKa) Gieorgij Osorgin, pradziadek Romana. Jego los położył się cieniem na historii całego rodu, doprowadzając ostatecznie do podjęcia przez prababkę bohatera filmu decyzji o emigracji. „Klasztor. Kim jesteśmy?” to opowieść o psychicznym i mentalnym dojrzewaniu, o pogodzeniu się z dotąd wypieraną przeszłością rodziny, ale także o tragicznej historii kraju w czasach stalinowskich, kiedy to od dalekiej północy po południe, od wschodu po zachód usiany był on gułagami.
koniec
11 kwietnia 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.