Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Marlen Kejkiszew
‹Gra›

EKSTRAKT:30%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGra
Tytuł oryginalnyИгра
ReżyseriaMarlen Kejkiszew
ZdjęciaFurhat Saipow
Scenariusz
ObsadaErboł Semkułow, Laura Muhtar, Bachtijar Koża, Iljas Kopżasarow, Czingiz Kapin, Zarina Bałmahambetowa, Ersin Amangalijew, Ałtyn Ajnabałajewa, Erkebułan Bilalow
MuzykaRuslan Szynykułow
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiKazachstan
Czas trwania77 min
Gatunekdramat, kryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Niełatwo być bankierem
[Marlen Kejkiszew „Gra” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Amerykanie mieli „Żądło”, Polacy – dwa „Vabanki”. Całkiem możliwe, że kazachski reżyser Marlen Kejkiszew pozazdrościł twórcom tych filmów i postanowił nakręcić własną, nieco tylko zmienioną, lokalną wersję opowieści o zemście na nieuczciwym właścicielu kasyna. Wyszło mu… bardzo średnio. Choć oglądając „Grę”, warto wiedzieć, że za filmem stał nie tylko debiutant, ale w tamtym momencie nawet amator, niedawny jeszcze pracownik banku w Ałmatach.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Niełatwo być bankierem
[Marlen Kejkiszew „Gra” - recenzja]

Amerykanie mieli „Żądło”, Polacy – dwa „Vabanki”. Całkiem możliwe, że kazachski reżyser Marlen Kejkiszew pozazdrościł twórcom tych filmów i postanowił nakręcić własną, nieco tylko zmienioną, lokalną wersję opowieści o zemście na nieuczciwym właścicielu kasyna. Wyszło mu… bardzo średnio. Choć oglądając „Grę”, warto wiedzieć, że za filmem stał nie tylko debiutant, ale w tamtym momencie nawet amator, niedawny jeszcze pracownik banku w Ałmatach.

Marlen Kejkiszew
‹Gra›

EKSTRAKT:30%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGra
Tytuł oryginalnyИгра
ReżyseriaMarlen Kejkiszew
ZdjęciaFurhat Saipow
Scenariusz
ObsadaErboł Semkułow, Laura Muhtar, Bachtijar Koża, Iljas Kopżasarow, Czingiz Kapin, Zarina Bałmahambetowa, Ersin Amangalijew, Ałtyn Ajnabałajewa, Erkebułan Bilalow
MuzykaRuslan Szynykułow
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiKazachstan
Czas trwania77 min
Gatunekdramat, kryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Zacznę od „mądrości” w stylu Paula Coehlo: Najważniejsze to mieć marzenia i znaleźć w sobie siłę, aby je spełniać. Świetnym dowodem na to jest przykład kazachskiego scenarzysty i reżysera Marlena Kejkiszewa. Jeszcze dekadę temu pracował on jako finansista w banku. I marzył o tym, aby nakręcić film. Przez trzy lata pracował nad scenariuszem, którego fabuła obraca się wokół – w myśl powiedzenia, że bliższa ciału jest koszula – przekrętu bankowego. A kiedy doszedł już do końca, pozyskał pieniądze i zabrał się do pracy. Tak – w dużym skrócie – prezentuje się geneza melodramatu kryminalnego „Gra”. Szkoda jedynie, że Kejkiszew nie wymarzył sobie, że nakręci dobry film. Bo wtedy może i to by mu się udało…
I chociaż „Grę” trudno uznać za dzieło, które pozostaje na dłużej w pamięci, stało się początkiem prawdziwej kariery reżyserskiej. Dwa lata później bowiem Kejkiszew zrealizował komedię obyczajową „Udając drugą żonę”, a przed rokiem komedię z elementami fantastyki zatytułowaną „100%”. Tych obrazów jeszcze nie oglądałem, więc nie jestem w stanie stwierdzić, czy wraz z nabywanym doświadczeniem poprawiła się też jakość artystyczna jego filmów. Może kiedyś nadarzy się okazja, żeby i to ocenić. Pracując nad „Grą”, Kejkiszew był absolutnym debiutantem. Kompletując ekipę techniczną (mam tu na myśli głównie operatora Furhata Saipowa i kompozytora Rusłana Szynykułowa), także więc skorzystał z usług twórców stawiających dopiero pierwsze kroki w świecie filmowym. Dobrze chociaż, że wśród aktorów znalazło się kilku artystów z dorobkiem.
Głównym bohaterem opowieści jest pracujący w banku Batyr (w tej roli Erboł Semkułow). Jego praca nie zalicza się do szczególnie ciekawych. Ma pozyskiwać nowych klientów. Czasami robi to jednak „na skróty”, podstawiając przełożonej swoich znajomych, którzy przedstawiają się jako właściciele dużych przedsiębiorstw. Zapewne podpisują umowy z bankiem, za co Batyr zgarnia odpowiednią prowizję, by później nie wykonywać żadnych transakcji za pośrednictwem placówki. Ale to nie jedyny przekręt, jakiego dopuszcza się młody mężczyzna. W drugim pomaga mu kasjerka, zakochana w nim Anel (debiutująca na ekranie Laura Muhtar), która przy wypłacie pieniędzy klientom przy okazji okrada ich konta (procedura nie została dokładnie pokazana). Po jakimś czasie kobieta zaczyna mieć jednak wyrzuty sumienia i postanawia zrezygnować z udziału w przestępczym procederze.
Dla Batyra to cios, ale nie z tych, które mogłyby go symbolicznie zabić. Ma bowiem jeszcze jedno źródło dochodu – gra w kasynie w pokera. Jednak w myśl powiedzenia, że nieszczęścia chodzą parami, również tutaj jego plany zaczynają się sypać. W ostatecznej rozgrywce staje bowiem naprzeciw samego właściciela kasyna, Arystana (gra go Bachtijar Koża, znany między innymi z „Prezentu dla Stalina”), który jest jednocześnie wpływowym oficerem KGB. A ten przecież przegrać nie może. I wygrywa za sprawą podmienionej talii kart. Kiedy Batyr przez przypadek dowiaduje się o tym, wpada w gniew, wywołuje bójkę, ląduje w komisariacie policji, a w konsekwencji także – trafia na rok za kratki. Kiedy wychodzi, czekają na niego kumple, w tym stary przyjaciel Laka (Iljas Kopżasarow).
Po wyjściu na wolność Batyr chce zemścić się na Arystanie, z powodu którego stracił nie tylko wszystkie pieniądze, ale także samochód i rodzinny dom (z którego musieli się wyprowadzić jego matka i ojciec). By odpłacić sprawcy swego nieszczęścia, potrzebuje jednak pomocy, chociażby Anel, która po aferze w banku musiała zmienić pracę i tak się składa, że zatrudniła się akurat w… kasynie Arystana. Czyli – mówiąc wprost – Marlen Kejkiszew powiela stary schemat, obecny w kinematografii co najmniej od czasów „Żądła” (1973) George’a Roya Hilla. By jednak, jak myślę, nie być posądzonym o proste naśladownictwo, kazachski reżyser dorzuca dwa wątki poboczne. Jeden dotyczy jego przyjaciela Laki, który chcąc dorobić się majątku, wchodzi w układy z narkobaronem Marlesem (Czingiz Kapin – patrz: „Jestem tutaj”, „Finansista”, „Satasz”), co oczywiście źle się dla niego kończy.
Drugi wątek poboczny ma związek z samym Batyrem, który jeszcze zanim trafia do więzienia, poznaje Zarinę (Zarina Bałmahambetowa), piękną ekspedientkę w sklepie z kwiatami, która tak bardzo wpada mu w oko, że rok później odwiedza jej kwiaciarnię ponownie i proponuje spotkanie. Ten melodramatyczny wtręt potrzebny jest Kejkiszewowi, aby zbudować jeszcze większe napięcie, zwłaszcza kiedy okazuje się, kto jest ojcem Zariny. Film nie ma w sobie nic oryginalnego, zbudowany jest praktycznie z samych klisz, na dodatek opowiedziany bez wewnętrznego nerwu. Ogląda się go zatem bez emocji, co przy tego typu produkcjach jest jednym z grzechów głównych. Widz zazwyczaj kibicuje skrzywdzonemu przez złych ludzi samotnemu mścicielowi (nawet jeśli on sam ma czasami coś za uszami), tymczasem w trakcie seansu „Gry” trudno wykrzesać w sobie szczególną sympatię dla Batyra. A byłoby o to jeszcze trudniej, gdyby Bachtijar Koża tak przekonująco nie zagrał „czarnego charakteru”.
koniec
16 czerwca 2024

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Na szczyt!
Sebastian Chosiński

23 VI 2024

W czasach Związku Radzieckiego państwo stawiało na rozwój sportu. Jedną z najbardziej hołubionych dyscyplin był boks. Tradycje te przejęły później, już po rozpadzie Kraju Rad, jego dawne republiki środkowoazjatyckie. W tym Kazachstan, który w ostatnich dekadach doczekał się kilku złotych medalistów olimpijskich. Dramat Akana Satajewa „Bokser” opowiada o jednym z nich – Seriku Sapijewie, który stanął na najwyższym stopniu podium w Londynie.

więcej »

Ja nie umiem reżyserować? Potrzymajcie mi lemoniadę jeszcze raz
Jarosław Loretz

22 VI 2024

Brytyjskie kino grozy, czyli dlaczego warto unikać płodów wyobraźni Andrew Jonesa.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Ukąszeni przez „Kobrę”
Sebastian Chosiński

19 VI 2024

Kiedy nastała „pieriestrojka”, społeczeństwo radzieckie zyskało więcej wolności. Wraz z utratą wszechwładzy przez służby specjalne, zaczęła jednak szerzyć się przestępczość zorganizowana. Łatwo można było dorobić się na przemycie i handlu narkotykami. Źle opłacani milicjanci albo nie byli w stanie ukrócić tego procederu, albo sami do niego przystępowali. O tym między innymi opowiada kazachski dramat kryminalny „Zabójca mimo woli” Muzraba Bajmuhamedowa.

więcej »

Polecamy

Walka o duszę

Z filmu wyjęte:

Walka o duszę
— Jarosław Loretz

Gryzoń z Piekła rodem
— Jarosław Loretz

Grunt to solidne kły
— Jarosław Loretz

Jaki budżet, taka kwatera główna
— Jarosław Loretz

Zimny doping
— Jarosław Loretz

Ryba z wkładką
— Jarosław Loretz

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Na szczyt!
— Sebastian Chosiński

Sieroty przeciw narkobiznesowi
— Sebastian Chosiński

Hagiografia „biznesmena”
— Sebastian Chosiński

Na końcu czai się Śmierć
— Sebastian Chosiński

Pięciokąt miłosny
— Sebastian Chosiński

Zeus = Zero. Wielki Zero!
— Sebastian Chosiński

Ciemne chmury nad Anatewką
— Sebastian Chosiński

Ucz się (nieistniejących) języków!
— Sebastian Chosiński

Czy można mieć nadzieję w Piekle?
— Sebastian Chosiński

Wielkie bohaterstwo małych ludzi
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.