Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Kungens Män
‹Bränna tid›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBränna tid
Wykonawca / KompozytorKungens Män
Data wydania6 lutego 2017
Wydawca Auricle
NośnikCD
Czas trwania40:27
Gatunekrock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Mikael Tuominen, Hans Hjelm, Magnus Öhrn, Tomas Bergstrand, Peter Erikson, Mattias Indy Pettersson
Utwory
CD1
1) K-rauta14:34
2) Ring så spelar vi12:32
3) Third War Three13:22
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Jeśli chcecie nabawić się kraut-strofobii…
[Kungens Män „Bränna tid” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To jest na swój sposób fenomen. Szwedzka grupa, o której w Polsce mało kto słyszał, 6 lutego tego roku wydała swą dwudziestą płytę. I nie byłoby w tym pewnie nic zaskakującego, gdyby nie fakt, że zespół ten powstał zaledwie pięć lat wcześniej. O kogo chodzi? O Kungens Män, którego najnowsze wydawnictwo zostało zatytułowane „Bränna tid”.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Jeśli chcecie nabawić się kraut-strofobii…
[Kungens Män „Bränna tid” - recenzja]

To jest na swój sposób fenomen. Szwedzka grupa, o której w Polsce mało kto słyszał, 6 lutego tego roku wydała swą dwudziestą płytę. I nie byłoby w tym pewnie nic zaskakującego, gdyby nie fakt, że zespół ten powstał zaledwie pięć lat wcześniej. O kogo chodzi? O Kungens Män, którego najnowsze wydawnictwo zostało zatytułowane „Bränna tid”.

Kungens Män
‹Bränna tid›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBränna tid
Wykonawca / KompozytorKungens Män
Data wydania6 lutego 2017
Wydawca Auricle
NośnikCD
Czas trwania40:27
Gatunekrock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Mikael Tuominen, Hans Hjelm, Magnus Öhrn, Tomas Bergstrand, Peter Erikson, Mattias Indy Pettersson
Utwory
CD1
1) K-rauta14:34
2) Ring så spelar vi12:32
3) Third War Three13:22
Wyszukaj / Kup
W latach 70. i 80. ubiegłego wieku do wykonawców taśmowo „produkujących” nowe płyty – przy czym nie bierzemy tu pod uwagę wydawnictw koncertowych zawierających publikowany już wcześniej materiał – należeli między innymi Tangerine Dream i Hawkwind. W kolejnych dekadach ich grono sukcesywnie się poszerzało. Dzisiaj przodują w tym przede wszystkim zespoły z pogranicza psychodelii, kraut- i space rocka, jak chociażby japoński Acid Mothers Temple, niemiecki Electric Moon czy duński (a w zasadzie międzynarodowy) projekt Øresund Space Collective. Mniej znaną formacją, również cierpiącą na artystyczną biegunkę, jest – pochodzący ze Sztokholmu – Kungens Män, na czele którego od początku istnienia stoi gitarzysta Mikael Tuominen (nazwisko pozwala snuć domysły, że z pochodzenia jest on Finem lub miał Finów wśród swoich przodków).
Grupa powstała w Sztokholmie w 2012 roku; pierwszą płytę – „Transportkatalogen” – wydała w maju roku następnego. A potem poszła już lawina. Po „Hissmusik” i „Live på Truckstop Alaska” (obie z 2013) szwedzcy muzycy zdecydowali się na dość karkołomne wyzwanie – od października 2013 roku postanowili raz w miesiącu publikować nowy album (względnie EP-kę). I tak światło dzienne ujrzały kolejno: „Oktober: Kungens Män åker på gruppresa”, „November: Vaktar tungar”, „December: Mitt i kollapsens hjärta”, „Januari: Glor på skor”, „Februari: Kräver förändring”, „Mars: Fredsmäklaren”, „April: Ny våg iv”, „Maj: Tåget ingenstans”, „Juni: Storstädar vi”, „Juli: Bekänner färg”, „Augusti: Visar känslor” oraz „September: Klippt och skuret i Kungens Män”. Jak im się udało wytrzymać to zabójcze tempo, pozostanie chyba tylko ich tajemnicą. W każdym razie od tego momentu wydolność zespołu nieco spadła, co jednak nie oznacza, że zamilkł on całkowicie. W 2015 roku ukazały się jednak tylko trzy albumy Szwedów („Spelar i evighet. Amen”, „Diskbänksockultism” oraz „Förnekaren”), natomiast w ubiegłym – to prawdziwy skandal! – zaledwie jeden („Stockholm Maraton”).
Płyta numer dwadzieścia – „Bränna tid” – ujrzała światło dzienne na początku lutego, a wydało ją – mająca siedzibę w angielskim Leicester – wytwórnia Auricle. Trafiły na nią trzy kompozycje, zarejestrowane w trzech różnych terminach w dwóch miejscach (w klubie Morderskeppet w sztokholmskiej dzielnicy Aspudden oraz we Vretstorp). Z tego też powodu za każdym razem nieco inny jest skład grupy. Jego podstawę stanowi trzech muzyków: wspomniany już gitarzysta Mikael Tuominen (mający za sobą występy w takich grupach, jak Fingerspitzengefühl, Switch Opens, Nice Idiot i Eye Make the Horizon), drugi gitarzysta Hans Hjelm oraz basista Magnus Öhrn. W utworze pierwszym (najmłodszym, bo nagranym 4 czerwca ubiegłego roku) pojawia się jeszcze trzeci gitarzysta – Tomas Bergstrand – oraz grający na syntezatorach Peter Erikson; w numerze drugim (z 21 grudnia 2015) słychać dodatkowo Eriksona i perkusistę Mattiasa Petterssona; z kolei w trzecim (zarejestrowanym najwcześniej, 22 sierpnia 2015 roku) zostaje już tylko Pettersson.
Album otwiera kompozycja zatytułowana „K-rauta” – i tytuł ten nie jest przypadkowy. Nawiązania do elektronicznej odmiany krautrocka, symbolizowanej przez takie formacje, jak Can, Neu!, Cluster czy Harmonia, są tutaj aż nazbyt oczywiste. Całość opiera się na jednostajnie hipnotycznym syntezatorowym rytmie (zastępującym „żywe” bębny), wokół którego budowane są partie gitar elektrycznych. Ich ścieżki – pamiętajmy, że wykorzystywane są aż trzy – nakładane są na siebie, ale też służą generowaniu różnego rodzaju smaczków, niekiedy sekwencji zaledwie kilku dźwięków. To muzyka, która skłania słuchacza do zamknięcia oczu i udania się w symboliczną podróż, wprawdzie dość monotonną, ale za to daleką i nadzwyczaj sympatyczną. W podobnej stylistyce utrzymany jest utwór drugi – „Ring så spelar vi”. Różni go jednak od „K-rauty” przede wszystkim wykorzystanie perkusji Mattiasa Petterssona – co prawda stonowanej i nienachalnej, ale jednak sprawiającej, że całość brzmi mniej ambientowo, za to nieco bardziej rockowo.
W „Ring så spelar vi” istotną, chociaż drugoplanową, rolę pełnią również syntezatory; Peter Erikson przez cały czas powtarza ten sam motyw. W pewnym momencie wspomaga go w tym nawet Mikael Tuominen – jednak nie na gitarze, ale… wokalnie. Oba „instrumenty” zlewają się do tego stopnia, że trudno rozpoznać, które dźwięki produkuje maszyna, a które są dziełem człowieka. „Third War Three” otwiera z kolei posępna sekwencja przetworzonych elektronicznie gitar elektrycznych (Tuominen i Hans Hjelm) oraz basowej (Magnus Öhrn). Nie zmienia tego nawet podłączenie się do pozostałych muzyków perkusisty, który wpływ na całość ma głównie taki, że zespół przyspiesza rytm. Za jego przykładem pozostali decydują się też na większe zaangażowanie, dzięki czemu utwór rozkręca się, nabierając rozmachu. Gitarowy „brud” prowadzi z kolei do swoistego przesilenia, po którym z czasem „odpadają” stopniowo kolejne instrumenty. Na koniec przy życiu pozostaje już tylko grająca coraz wolniej, aż do całkowitego zatrzymania, sekcja rytmiczna. „Bränna tid” to nade wszystko album dla osób lubujących się w ambientowej jednostajności i spacerockowej przestrzeni; którym nie przeszkadzają modulowane drony i które wyżej od nagłych zmian akcji cenią monotonne budowanie nastroju.
koniec
16 lutego 2017
Skład:
Mikael Tuominen – gitara elektryczna, wokaliza (2)
Hans Hjelm – gitara elektryczna
Tomas Bergstrand – gitara elektryczna (1)
Peter Erikson – syntezatory (1,2)
Magnus Öhrn – gitara basowa
Mattias Indy Pettersson – perkusja (2,3)

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
Sebastian Chosiński

25 IV 2024

Arild Andersen to w świecie europejskiego jazzu postać pomnikowa. Kontrabasista nie lubi jednak przesiadywać na cokole. Mimo że za rok będzie świętować osiemdziesiąte urodziny, wciąż koncertuje i nagrywa. Na dodatek kolejnymi produkcjami udowadnia, że jest bardzo daleki od odcinania kuponów. „As Time Passes” to nagrany z muzykami młodszymi od Norwega o kilkadziesiąt lat album, który sprawi mnóstwo radości wszystkim wielbicielom nordic-jazzu.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Oniryczne żałobne misterium
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

Martin Küchen – lider freejazzowej formacji Angles 9 – zaskakiwał już niejeden raz. Ale to, co przyszło mu na myśl w czasie pandemicznego odosobnienia, przebiło wszystko dotychczasowe. Postanowił stworzyć – opartą na starożytnym greckim micie i „Odysei” Homera – jazzową operę. Do współpracy zaprosił wokalistkę Elle-Kari Sander, kolegów z Angles oraz kwartet smyczkowy. Tak narodziło się „The Death of Kalypso”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Mityczna rzeka w jaskini lwa
Sebastian Chosiński

23 IV 2024

Po trzech latach oczekiwania wreszcie zostały spełnione marzenia wielbicieli norweskiego tria Elephant9. Nakładem Rune Grammofon ukazała się dziesiąta, wliczając w to także albumy koncertowe, płyta formacji prowadzonej przez klawiszowca Stålego Storløkkena – „Mythical River”. Dla fanów skandynawskiego jazz-rocka to pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy dotąd nie zetknęli się z zespołem – szansa na nowy związek, którego nie da się zerwać.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.