1) Synami Joego Kuberta są Andy i Adam Kubertowie. Ten pierwszy współtworzył między innymi następujące serie: „Ghost Rider”, „Batman vs. Predator”, „X-Men”, „Captain America” i „Ultimate Iron Man"; drugiego znamy natomiast również jako rysownika „Wolverine’a”, „Johnny’ego Questa” oraz „Hawkmana”.
2) Kubert nie był tu żadnym wyjątkiem. Podobne myśli towarzyszyły wielu Żydom pochodzenia polskiego, którzy zdołali opuścić kraj przed hitlerowską agresją i Holokaustem. Przez resztę ich życia ciążyło na nich brzemię… przeżycia, podczas gdy inni – często najbliżsi krewni – stracili życie w Treblince, Sobiborze, Bełżcu czy Auschwitz. Często dawali temu wyraz w swojej twórczości – za jeden z przykładów mogą posłużyć „Wrogowie. Opowieść o miłości” Isaaka Bashevisa Singera, któremu udało się wyjechać do USA cztery lata przed wojną.
3) Chociaż Kubert nigdzie w komiksie o tym nie wspomina, można odnieść wrażenie, że losy Josela mogą być częściowo wzorowane na postaci Martina Graya, który opisał swoje wojenne przeżycia – w tym także lata spędzone w warszawskim getcie – w książce „Wszystkim, których kochałem”. Książka zyskała wielką sławę, została nawet przeniesiona na ekran – można więc założyć z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, że Kubert, tworząc „Josela”, znał wspomnienia Graya (bądź z wersji książkowej, bądź filmowej).
4) Imię przyjaciela Josela sugeruje, że może tu chodzić o Mordechaja Anielewicza, mimo że Kubert nie wymienia jego nazwiska. Przedstawia go jednak jako „przywódcę”, a przecież Anielewicz był rzeczywiście przywódcą działającej w getcie Żydowskiej Organizacji Bojowej i pierwszym dowódcą powstania, które rozpoczęło się 19 kwietnia 1943 r. Obaj Mordechajowie – ten komiksowy i prawdziwy – byli w tym samym wieku, w 1943 roku mieli 24 lata. Niezgodna z prawdą historyczną – o ile przyjmiemy, że Mordechaj Kuberta jest właśnie Anielewiczem – jest jednak scena jego śmierci. Anielewicz i bojowcy, którzy znaleźli się wraz z nim w bunkrze przy ulicy Miłej 18, nie chcąc dostać się w ręce Niemców, popełnili samobójstwo 8 maja.
5) W komiksie możemy przeczytać następującą relację przedstawiającą genezę Kristallnacht: „W Niemczech aresztowano wielu Żydów… Z powodu urzędnika zabitego przez żydowskiego chłopca. W Hiszpanii. Odwet… Kristallnacht…” Rzeczywiście, za pretekst do pogromu Żydów, który miał miejsce w nocy z 10 na 11 listopada 1938 roku, posłużyło hitlerowcom zabójstwo niemieckiego dyplomaty, sekretarza ambasady Ernsta von Ratha, którego dopuścił się pochodzący z Polski Herszel Grynszpan. Miało to jednak miejsce (9 listopada 1938 r.) nie w Hiszpanii, ale w Paryżu.
6) Pierwszą decyzję zmierzającą do założenia warszawskiego getta podjęto 7 sierpnia 1940 roku. Wtedy to major Ludwig Leist – niemiecki starosta Warszawy – wydał zarządzenie dotyczące dzielnicy żydowskiej, do której mieli przenieść się wszyscy Żydzi mieszkający na terenie planowanej przyszłej dzielnicy niemieckiej. Niespełna dwa miesiące później, 2 października 1940, SA-Gruppenfűhrer Ludwig Fischer (pełniący od października 1939 roku stanowisko szefa, a następnie gubernatora dystryktu warszawskiego Generalnego Gubernatorstwa) podpisał zarządzenie o utworzeniu getta w dawnej stolicy Polski. Po dziesięciu dniach jego treść ogłoszono przez megafony w całym mieście. 16 listopada bramy getta zostały zamknięte – za murami znalazło się wówczas prawie 400 tysięcy Żydów.
7) Mogło to wynikać z faktu, że Heydrich – szef służby bezpieczeństwa SD (od 1932 r.), Policji Bezpieczeństwa Sipo (od 1936 r.) oraz Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy – RSHA (od 1939 r.), jak również organizator „nocy długich noży” (w 1934 r.) i inicjator konferencji w Wansee, podczas której uzgodniono szczegóły przeprowadzenia tzw. ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej (w 1942 r.) – jest postacią powszechnie znaną, tymczasem o Leiście czy Fischerze wiedzą nieliczni. Co interesujące, według amerykańskiego historyka żydowskiego pochodzenia Bryana Marka Rigga, Heydrich był „mischlingiem” II stopnia, czyli osobą pochodzącą z mieszanego małżeństwa aryjsko-semickiego (patrz: „Żydowscy żołnierze Hitlera”). Jego babka wyszła bowiem za Żyda, choć – jak twierdził on sam – stało się to już po przyjściu na świat jego ojca. Dzięki temu przekonaniu oraz dominującym cechom zewnętrznym typowym dla rasy aryjskiej Heydrich mógł zostać uznany przez nazistów i swego mentora Heinricha Himmlera za swego.
8) Pisząc o tym, Kubert zapewne zasugerował się postacią prezesa warszawskiego judenratu (czyli żydowskiego samorządu miejskiego powołanego przez Niemców w gettach) Adama Czerniakowa, który odmówił podpisania obwieszczenia o przymusowym wysiedleniu Żydów z getta do obozów zagłady, po czym – dzień po rozpoczęciu wywózek – popełnił samobójstwo (23 lipca 1942 r.).