Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 27 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Zinowij Rojzman
‹Upoważniony przez rewolucję – część 2›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUpoważniony przez rewolucję – część 2
Tytuł oryginalnyУполномочен революцией
ReżyseriaZinowij Rojzman
ZdjęciaLeonid Trawicki
Scenariusz
ObsadaNikołaj Jeriomienko młodszy, Aleksandr Arżyłowski, Szuchrat Irgaszew, Żanna Prochorienko, Szawkat Abdusałamow, Saidkamil Umarow, Aristarch Liwanow, Siergiej Nikonienko, Dżawłon Chamrajew, Ints Burāns, Elguja Burduli, Nikołaj Koczegarow
MuzykaDmitrij Janow-Janowski
Rok produkcji1987
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania71 min
Gatunekdramat, historyczny, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Klasyka kina radzieckiego: Człowiek, który się kulom nie kłaniał
[Zinowij Rojzman „Upoważniony przez rewolucję – część 2” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W drugiej części telewizyjnej trylogii Zinowija Rojzmana „Upoważniony przez rewolucję” Walerian Kujbyszew cudem uchodzi śmierci z rąk opłacanego przez basmaczy i Brytyjczyków zamachowca. Jego ewentualna śmierć ma stanąć na przeszkodzie wielkiej kontrofensywnie zbrojnej, jaką zaplanował on w celu wyzwolenia Turkiestanu z rąk „białych”.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Człowiek, który się kulom nie kłaniał
[Zinowij Rojzman „Upoważniony przez rewolucję – część 2” - recenzja]

W drugiej części telewizyjnej trylogii Zinowija Rojzmana „Upoważniony przez rewolucję” Walerian Kujbyszew cudem uchodzi śmierci z rąk opłacanego przez basmaczy i Brytyjczyków zamachowca. Jego ewentualna śmierć ma stanąć na przeszkodzie wielkiej kontrofensywnie zbrojnej, jaką zaplanował on w celu wyzwolenia Turkiestanu z rąk „białych”.

Zinowij Rojzman
‹Upoważniony przez rewolucję – część 2›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUpoważniony przez rewolucję – część 2
Tytuł oryginalnyУполномочен революцией
ReżyseriaZinowij Rojzman
ZdjęciaLeonid Trawicki
Scenariusz
ObsadaNikołaj Jeriomienko młodszy, Aleksandr Arżyłowski, Szuchrat Irgaszew, Żanna Prochorienko, Szawkat Abdusałamow, Saidkamil Umarow, Aristarch Liwanow, Siergiej Nikonienko, Dżawłon Chamrajew, Ints Burāns, Elguja Burduli, Nikołaj Koczegarow
MuzykaDmitrij Janow-Janowski
Rok produkcji1987
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania71 min
Gatunekdramat, historyczny, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Wielka Rewolucja Październikowa w czasach Związku Radzieckiego była, obok obchodzonego dziewiątego maja Dnia Zwycięstwa, najważniejszym świętem państwowym. Czczono ją na różne sposoby, także w sztuce – powstawały książki, obrazy, rzeźby, spektakle teatralne i filmy. Zaskoczeniem może być jedynie fakt, że trwało to do samego końca istnienia Kraju Rad, nawet po przejęciu władzy przez Michaiła Gorbaczowa, który zadekretował przemiany polityczne i społeczno-ekonomiczne, potocznie nazywane pieriestrojką. W 1987 roku, z okazji siedemdziesiątej rocznicy tego wydarzenia, w dalekim Uzbekistanie reżyser Zinowij Rojzman (znany już wcześniej ze zbliżonych tematycznie easternów „Spotkanie wśród wysokich śniegów” oraz „Hasło: Hotel «Regina»”) na zlecenie Państwowego Komitetu do spraw Radia i Telewizji w Moskwie nakręcił trzyczęściowy film telewizyjny „Upoważniony przez rewolucję”. Nie opowiadaon wprawdzie wprost o rewolucji 1917 roku, ale jej konsekwencjach – wojnie domowej i zaprowadzaniu władzy sowieckiej w Turkiestanie.
Pierwszoplanową postacią dramatu jest Walerian Kujbyszew (na ekranie wciela się w niego Nikołaj Jeriomienko młodszy), który zostaje wysłany z Uralu do Azji Środkowej, aby nadzorować walkę ze wspieranymi przez obcych interwentów, głównie Brytyjczyków, basmaczami. Po obrzydliwej zdradzie, jakiej w styczniu 1919 roku dopuścił się Konstantin Osipow, wcześniej mianowany komisarzem wojskowym Turkiestańskiej Autonomicznej Radzieckiej Republiki Socjalistycznej, nikomu już nie można w stu procentach ufać; dlatego potrzebni są ludzie kryształowi, zaprawieni w bojach przeciwko „białym”. Jednym z nich jest właśnie Kujbyszew! Mimo że jego ojciec był niegdyś carskim pułkownikiem, on sam od wielu już lat wiernie służy sprawie socjalizmu. Wraz z nim udaje się na południe odpowiedzialny za jego osobiste bezpieczeństwo czekista Siergiej Suchariew (Aleksandr Arżyłowski). Po drodze z Samary zabierają ze sobą jeszcze pielęgniarkę Irinę Zajcewą (Irina Mietlicka), która chce dotrzeć do Taszkientu, aby odszukać swego ojca – „białego” pułkownika. Wkrótce w stolicy Uzbekistanu pojawia się jeszcze dawna przyjaciółka Waleriana Władimirowicza, oddelegowana do Turkiestanu na polecenie wierchuszki Czeka Olga Fomiczowa (Żanna Prochorienko).
Druga część opowieści zaczyna się od niespodziewanej wizyty w taszkienckim gabinecie Kujbyszewa. Odwiedza go towarzysz Turar Ryskułow (w tej roli Szuchrat Irgaszew – patrz: „Upadek Czarnego Konsula”, „Bez strachu”, „Czekamy na ciebie, chłopcze”). To postać historyczna: z pochodzenia był Kazachem, ale uczył się i studiował w Biszkeku i Taszkiencie, w czasie, w którym rozgrywa się akcja „Upoważnionego przez rewolucję” (konkretnie: od marca 1919 do lipca 1920 roku) był przewodniczącym Biura Muzułmańskiego Komitetu Centralnego Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików) Turkiestanu; kilkanaście lat później padł natomiast ofiarą Wielkiej Czystki. Ryskułowowi towarzyszy niejaki Rachmatow (gra go Szawkat Abdusałamow), który podał mu się za wysłannika robotników Piotrogrodu i Moskwy, ale w rzeczywistości – widz o tym wie, Kujbyszew nie – jest szpiegiem brytyjskim. To między innymi jego czekiści chcieli zatrzymać w pociągu w Samarze, ale im się wymknął. Teraz ma pomysł: chce, aby w walce z basmaczami odwołać się do islamu i w ten sposób pozyskać miejscową ludność.
Pomysł może i niezły, ale podrzucony Ryskułowowi w wyjątkowo złej intencji. Zamiast przekonać do „czerwonych” ludność Turkiestanu, groziłoby to jedynie wzmożeniem religijnym, które znacznie łatwiej byłoby wykorzystać basmaczom w walce z bolszewikami. Walerian Władimirowicz ma zupełnie inny koncept i próbuje przekonać do niego Rewolucyjną Radę Wojenną Frontu Turkiestańskiego i członków lokalnego Komitetu Centralnego. Chce śmiałym kontruderzeniem odbić wszystkie tereny kontrolowane przez basmaczy i „białych” na wschód od Morza Kaspijskiego. Atak ma nastąpić jak najszybciej, mimo że wciąż trwa zima (jest grudzień 1919 roku). Ryskułow sprzeciwia się temu pomysłowi; oskarża Kujbyszewa o „awanturnictwo” i „bonapartyzm”. Ostatecznie jednak plan Waleriana Władimirowicza zostaje nieznaczną liczbą głosów zatwierdzony. Nie ma dla niego, jak się okazuje, znaczenia fakt, że tym samym skazuje swoich żołnierzy na stukilometrowy, samobójczy marsz przez pustynię. Gdy później ktoś zwraca mu na to uwagę, komentuje to z typową dla Sowietów dezynwolturą, że pójdzie razem z nimi.
W ramach przygotowań do ofensywy Kujbyszew rusza do Samarkandy. Gdy po drodze zatrzymuje się na stacji kolejowej, ma miejsce zamach na jego życie. Nieznany mężczyzna oddaje w jego stronę kilka strzałów. Znajdujący się na posterunku Suchariew chroni swojego szefa. Czekistom nie jest jednak dane złapać zamachowca całego i zdrowego; wcześniej bowiem tani go towarzyszący Walerianowi Władimirowiczowi w tej podróży… Rachmatow. Tym sposobem zaskarbia sobie wdzięczność Kujbyszewa. Sprawca trafia natomiast do wagonu szpitalnego pod opiekę pielęgniarki Iriny; szanse na to, by przeżył, są niewielkie – zwłaszcza że nie zależy na tym również zleceniodawcom ataku. W tym samym czasie rezydujący w Bucharze emir Muhammed Alim Chan (Ulmas Alichodżajew) pragnie zacieśnić relacje z admirałem Aleksandrem Kołczakiem. Do grupy powracających na Syberię „białych” oficerów, wśród których znajduje się między innymi pułkownik Wadim Babiczow (Aristarch Liwanow), dawny kolega szkolny Kujbyszewa, dołącza swojego człowieka – mającego być jego oczyma i uszami Gaziza (Bachtijar Zakirow, pojawiający się w „Ostatniej inspekcji”).
Nie trzeba być geniuszem, by dojść do wniosku, że drogi Babiczowa i Kujbyszewa muszą się przeciąć. Zwłaszcza gdy dowiadujemy się, że lata temu ten pierwszy był kochankiem Olgi Fomiczowej. Ba! przy okazji na jaw wychodzi jeszcze jedna głęboko skrywana tajemnica osobista. W części środkowej trylogii na arenę zostają wprowadzeni kolejni drugoplanowi bohaterowie. W tym będący postaciami historycznymi krasnoarmiejec Jułdasz Achunbabajew (Saidkamil Umarow – patrz: „Odległe bliskie lata” oraz „Hasło: Hotel «Regina»”); gruziński rewolucjonista Szalwa Eliawa (Elguja Burduli) – członek Rewolucyjnej Rady Wojennej Frontu Turkiestańskiego, rozstrzelany w 1938 roku; łotewski bolszewik Jānis Rudzutaks (Nikołaj Koczegarow – vide „Samotny głos człowieka”, „Pokój z wami”) – przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych Turkiestanu, także zamordowany w ramach Wielkiej Czystki. Fikcyjną postacią jest natomiast inny Łotysz, towarzysz Cyrul (Ints Burāns), który przybywa do Taszkientu wraz z Fomiczową, by wesprzeć Kujbyszewa.
koniec
31 stycznia 2024

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.