Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Rustiem Abdraszow
‹Prezent dla Stalina›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrezent dla Stalina
Tytuł oryginalnyПодарок Сталину
ReżyseriaRustiem Abdraszow
ZdjęciaChasan Kydyralijew
Scenariusz
ObsadaDalen Szantiemirow, Nurżuman Ichtymbajew, Jekatierina Riednikowa, Waldemar Szczepaniak, Bachtijar Koża, Aleksander Baszirow
MuzykaKuat Szyldiebajew
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiIzrael, Kazachstan, Polska, Rosja
Czas trwania97 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Śmierć na urodziny Stalina
[Rustiem Abdraszow „Prezent dla Stalina” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Sebastian Chosiński

East Side Story: Śmierć na urodziny Stalina
[Rustiem Abdraszow „Prezent dla Stalina” - recenzja]

Saszkę zagrał młodziutki Dalen Szantiemirow – chłopiec bez żadnego doświadczenia aktorskiego. Ze swojego zadania wywiązał się jednak nad wyraz sumiennie, za co reżyser chwalił go w wywiadach. W główną dorosłą postać filmu, czyli starego dróżnika Kasyma, wcielił się urodzony w 1941 roku Nurżuman Ichtymbajew. Co ciekawe, aktorem został on trochę z przypadku. Po ukończeniu studiów w Państwowym Kazachskim Instytucie Pedagogicznym w Ałma-Acie wrócił bowiem do rodzinnego aułu. Tam wypatrzyła go ekipa filmowa realizująca „Triewożnoje utro” (1967) – obraz o bohaterskich czekistach, którzy w 1918 roku strzegli granicy kazachsko-chińskiej. Jako statysta spodobał się na tyle, że niebawem został czołowym aktorem studia „Kazachfilm”. Do największych osiągnięć może zaliczyć występ w sensacyjno-wojennym „Końcu atamana” (1970) Szakena Ajmanowa oraz „Notatkach dróżnika” („Zapiski putiewogo obchodczika”, 2006) Żanabeka Żetiurowa. Pojawił się również w obsadzie „Straży dziennej” („Dniewnoj dozor”, 2006) swego krajana Timura Biekmambietowa. W postać pięknej Wiery wcieliła się natomiast trzydziestosześcioletnia Rosjanka Jekatierina Riednikowa (między innymi „Złodziej” Pawła Czuchraja, seriale „Archanioł”, „Dywersant”, „Leningrad” i „Smiert’ szpionam”, a także – recenzowane na łamach „Esensji” – kinowe „Ten, który gasi światło” Andrieja Libensona oraz „Spadkobiercy cara” Konstantina Odiegowa). Polskiego zesłańca-lekarza zagrał nasz rodak, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1984), od wielu już lat aktor poznańskiego Teatru Nowego, Waldemar Szczepaniak. Polscy widzowie mogą go znać z „Gier ulicznych” (1996) Krzysztofa Krauzego i drugiej serii serialu sensacyjnego „Twarzą w twarz” (2008).
Rolę Bałgabaja, głównego „czarnego charakteru”, choć w filmie chodzącego w nieskazitelnie białym mundurze milicjanta, wziął na swoje barki Bachtijar Koża, nieprzerwanie od 1981 roku aktor Teatru Dramatycznego w Ałma-Acie. W filmach pojawia się rzadko, jeśli już, to przede wszystkim w serialach („Pieriekriestok”, „Sarancza”, „Gospoda oficery”). W psychopatycznego majora MGB wcielił się zaś Rosjanin Aleksandr Baszirow, który – podobnie jak Ichtymbajew – wcale nie zakładał, że zostanie kiedyś aktorem. Urodził się w syberyjskiej wsi. Jako młody chłopak przejechał pół Związku Radzieckiego, by trafić do Wyborga nad fińską granicą i podjąć pracę w miejscowej fabryce cementu. Dopiero po odbyciu służby wojskowej zdecydował się na studia reżyserskie we – wtedy jeszcze – Wszechradzieckim, a dzisiaj już Wszechrosyjskim Państwowym Instytucie Kinematografii. Absolwentem tej uczelni został w 1989 roku. Niemal natychmiast wyjechał też do Stanów Zjednoczonych – za żoną, która choć pochodziła z Rosji, była obywatelką amerykańską. Wprawdzie dość szybko, po rozpadzie małżeństwa, Baszirow wrócił do ojczyzny, ale pobyt w Nowym Jorku wykorzystał przynajmniej na studiowanie aktorstwa. Rozgłos zyskał jeszcze w Związku Radzieckim, grając w jednym ze sztandarowych dzieł epoki „pierestrojki” – „Assa” (1987) Siergieja Sołowiowa. Dzisiaj należy w swoim kraju do najpopularniejszych aktorów drugiego planu. Na koncie ma już ponad siedemdziesiąt ról, między innymi w „9 kompanii” (2005) Fiodora Bondarczuka, „Ładunku 200” Aleksieja Bałabanowa, „Ojcu” Iwana Sołowowa, „18/14” Andresa Puustusmyy (wszystkie z 2007 roku) oraz wspomnianych już, pokazywanych właśnie w polskich kinach, „Spadkobiercach cara”. Warto wspomnieć również o pojawieniu się w epizodzie znanego izraelskiego pisarza Dawida Markisza, który zagrał Saszę u kresu życia. O sile „Prezentu dla Stalina” decyduje również – poza nastrojową muzyką Kuata Szyldiebajewa oraz pełnymi oddechu zdjęciami Chasana Kydyralijewa – scenariusz autorstwa Pawła Finna. Ten, liczący dzisiaj już prawie siedemdziesiąt lat, autor zadebiutował w 1970 roku, a do swoich największych osiągnięć może zaliczyć pracę nad „Dwudziestoma sześcioma dniami z życia Dostojewskiego” (1981) Aleksandra Zarchi, „Karierą Arturo Ui” (1996) Borisa Błanka oraz będącego adaptacją opowiadania Lwa Tołstoja „Za co?” (1996) Jerzego Kawalerowicza.
„Prezent dla Stalina” to kolejny film rozliczeniowy. Od czasów zadekretowania przez Michaiła Gorbaczowa „pierestrojki” powstało takich wiele. Głównie jednak kręcili je Rosjanie; poza Rosją podobne dzieła powstawały przede wszystkim w Gruzji. Abdraszow zdecydował się spojrzeć na ten tragiczny okres w dziejach narodów radzieckich z punktu widzenia Kazachów, których ojczyznę – wbrew ich woli – jeszcze w latach 30. XX wieku zamieniono w jeden wielki łagier. Film gwarantuje potężną porcję wzruszeń. I jeszcze większą refleksji.
koniec
« 1 2
1 marca 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Marcin Mroziuk

29 IV 2024

Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.

więcej »

East Side Story: Ucz się (nieistniejących) języków!
Sebastian Chosiński

28 IV 2024

W czasie eksterminacji Żydów w czasie drugiej wojny światowej zdarzały się niezwykłe epizody, dzięki którym ludzie przeznaczeni na śmierć przeżywali. Czasami decydował o tym zwykły przypadek, niekiedy świadoma pomoc innych, to znów spryt i inteligencja ofiary. W przypadku „Poufnych lekcji perskiego” mamy do czynienia z każdym z tych elementów. Nie bez znaczenia jest fakt, że reżyserem filmu jest pochodzący z Ukrainy Żyd Wadim Perelman.

więcej »

Fallout: Odc. 4. Tajemnica goni tajemnicę
Marcin Mroziuk

26 IV 2024

Możemy się przekonać, że dla Lucy wędrówka w towarzystwie Ghoula nie jest niczym przyjemnym, ale jej kres oznacza dla bohaterki jeszcze większe kłopoty. Co ciekawe, jeszcze większych emocji dostarczają nam wydarzenia w Kryptach 33 i 32.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.