50 najlepszych płyt 2013 rokuEsensja50 najlepszych płyt 2013 roku10. Stereophonics „Graffiti on a Train”
Wyszukaj / Kup Piotr „Pi” Gołębiewski Czytaj recenzję 9. David Bowie „The Next Day”
Wyszukaj / Kup Łukasz Izbiński Czytaj recenzję 8. The National „Trouble Will Find Me”
Wyszukaj / Kup Piotr „Pi” Gołębiewski 7. New Model Army „Between Dog and Wolf”
Wyszukaj / Kup Łukasz Izbiński 6. Cult of Luna „Vertikal”
Wyszukaj / Kup Jacek Walewski 5. Kadavar „Abra Kadavar”
Wyszukaj / Kup Łukasz Izbiński Czytaj recenzję 4. Steven Wilson „The Raven That Refused to Sing (and Other Stories)”
Wyszukaj / Kup Sebastian Chosiński Czytaj recenzję 3. Świetliki „Sromota”
Wyszukaj / Kup Łukasz Izbiński 2. Sigur Rós „Kveikur”
Wyszukaj / Kup Michał Perzyna Czytaj recenzję 1. Nick Cave & The Bad Seeds „Push the Sky Away”
Wyszukaj / Kup Przemysław Pietruszewski Czytaj recenzję Odpowiedni przedsmak tego, utrzymanego w spokojniejszym tonie, bliższego „No More Shall We Part” niż „Dig, Lazarus, Dig!!!” dzieła dały wypuszczone kolejno 3 grudnia i 14 stycznia single „We No Who U R” oraz „Jubilee Street”. „Push the Sky Away” to istna skarbnica pięknych melodii i melancholijnego śpiewu Cave’a – tak charakterystycznych dla wszystkiego, czego się dotknie. Na płycie od razu słyszalne jest umniejszenie roli fortepianu, który pojawia się jedynie w tle niektórych utworów. Lukę po jego dźwiękach wypełniają jednak skrzypce Warrena Ellisa, z którym lider The Bad Seeds współpracuje regularnie i duet ten ma już na koncie parę soundtracków. Ellis otrzymał tu bardzo dużo miejsca, które doskonale wykorzystuje. Album skąpany jest w atmosferze niepokoju i swoistego smutku, który tradycyjnie już podkreślają teksty pisane przez lidera zespołu. Łukasz Izbiński Czytaj recenzję Tu hitów nie ma, bo trudno za takie uznać, wybrane na single: powoli rozkręcający się „Jubilee Street” i oniryczny „Mermaids”. „Push the Sky Away” to raczej zbiór muzycznych pejzaży dla wrażliwców, które potrafią pobudzić wyobraźnię. Stanowią podkład pod natchnioną melorecytację Cave’a, który po raz kolejny udowadnia, że nie ma sobie równych, jeśli chodzi o budowanie nastroju niepokoju. Zdaję sobie sprawę, że nie jest to pozycja dla wszystkich i do jej słuchania potrzebny jest odpowiedni nastrój, ale kiedy ta płyta już was chwyci, to zapewniam, że będzie trzymała bardzo długo. Piotr „Pi” Gołębiewski Czytaj recenzję |
Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj kolejny longplay, tym razem wydany w RFN, na którym Orkiestra Gustava Broma wykonuje utwory Pavla Blatnego.
więcej »W połowie lat 70. zespół Can zmienił wydawcę. Amerykanów z United Artists zastąpili Brytyjczycy z Virgin. Pierwszym albumem, jaki ujrzał światło dzienne z nowym logo na okładce, był „Landed” – najsłabszy z wszystkich dotychczasowych w dorobku formacji z Kolonii.
więcej »Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj album z „trzecionurtowymi” kompozycjami Pavla Blatnego w wykonaniu Orkiestry Gustava Broma.
więcej »Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski
Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski
Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski
Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski
Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski
Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski
Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski
Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski
The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski
T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski
Nazywał się Lemmy i grał rock’n’roll
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Słuchaj i patrz: Samotność to taka straszna trwoga
— Beatrycze Nowicka
50 najgorszych okładek płyt 2013 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Esensja słucha: Grudzień 2013
— Sebastian Chosiński, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Dawid Josz, Mateusz Kowalski
Tu miejsce na labirynt…: Pokażcie głowę Jurija Gagarina!
— Sebastian Chosiński
Muzyczne prezenty pod choinkę marsz!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Esensja słucha: Październik 2013
— Sebastian Chosiński, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Michał Perzyna
Po płytę marsz: Październik 2013 (2)
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wypełnić pustkę
— Przemysław Pietruszewski
Bez noży, krzyży i polowań
— Michał Perzyna
10 największych rozczarowań muzycznych 2013 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Najbardziej seksowni 2013
— Esensja
50 najgorszych okładek płyt 2013 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Najlepsze książki 2013 roku
— Esensja
Najseksowniejsi aktorzy 2013 r.
— Esensja
Najseksowniejsze aktorki 2013 r.
— Esensja
Porażki i sukcesy 2013, czyli filmowe podsumowanie roku
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna, Jakub Gałka, Krzysztof Spór, Małgorzata Steciak, Konrad Wągrowski
50 najlepszych filmów 2013 roku
— Esensja
Wybieramy komiks roku 2013 – nominacje
— Esensja
Nominacje do książki roku 2013
— Esensja
Tu miejsce na labirynt…: Ga-ga… chwała Jurijowi!
— Sebastian Chosiński
To się nie może tak skończyć
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Tu miejsce na labirynt…: Leć w kosmosie jak najdalej, jak najdłużej
— Sebastian Chosiński
Tu miejsce na labirynt…: Atmosferycznie, romantycznie… trochę nużąco
— Sebastian Chosiński
Postępowość niewskazana
— Paweł Lasiuk
W nastroju śmiertelnego spokoju
— Michał Perzyna
Czarne piaski znów wciągają
— Michał Perzyna
Esensja słucha: Październik 2011
— Sebastian Chosiński, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Bartosz Makświej, Michał Perzyna
Czymkolwiek ludzie mówią, że są, tym oni nie są
— Jakub Stępień
wySmakOVAne dźwięki
— Michał Perzyna
Wybierz najlepsze utwory Kazika!
— Esensja
50 najlepszych płyt 2018 roku
— Esensja
50 najlepszych płyt muzycznych 2017 roku
— Esensja
Zmarł Zbigniew Wodecki
— Esensja
Chris Cornell nie żyje
— Esensja
50 najlepszych płyt 2016 roku
— Esensja
Music For Mr. Fortuna - konferencja prasowa
— Esensja
50 najlepszych płyt 2015 roku
— Esensja
50 najlepszych płyt 2014
— Esensja
Moda na Castle Party
— Esensja
Największym przegranym jest niestety: Fire! Orchestra - Exit! to jest płyta z gatunku tych wybitnych.