Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Terje Rypdal, The Chasers
‹The Singles Collection›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułThe Singles Collection
Wykonawca / KompozytorTerje Rypdal, The Chasers
Data wydania1989
Wydawca ECM Records
NośnikWinyl
Czas trwania37:31
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Terje Rypdal, Bjørn Kjellemyr, Audun Kleive, Allan Dangerfield (Atle Bakken)
Utwory
Winyl1
1) There is a Hot Lady in My Bedroom and I Need a Drink04:29
2) Sprøtt04:34
3) Mystery Man04:42
4) The Last Hero02:39
5) Strange Behaviour03:00
6) U.’N.I.05:36
7) Coyote02:54
8) Somehow, Somewhere03:02
9) Steady04:06
10) Crooner Song02:57
Wyszukaj / Kup

Non omnis moriar: Singlowe przeboje, których nie było

Esensja.pl
Esensja.pl
Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj trzeci (i ostatni) album Terjego Rypdala nagrany w ramach projektu The Chasers.

Sebastian Chosiński

Non omnis moriar: Singlowe przeboje, których nie było

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj trzeci (i ostatni) album Terjego Rypdala nagrany w ramach projektu The Chasers.

Terje Rypdal, The Chasers
‹The Singles Collection›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułThe Singles Collection
Wykonawca / KompozytorTerje Rypdal, The Chasers
Data wydania1989
Wydawca ECM Records
NośnikWinyl
Czas trwania37:31
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Terje Rypdal, Bjørn Kjellemyr, Audun Kleive, Allan Dangerfield (Atle Bakken)
Utwory
Winyl1
1) There is a Hot Lady in My Bedroom and I Need a Drink04:29
2) Sprøtt04:34
3) Mystery Man04:42
4) The Last Hero02:39
5) Strange Behaviour03:00
6) U.’N.I.05:36
7) Coyote02:54
8) Somehow, Somewhere03:02
9) Steady04:06
10) Crooner Song02:57
Wyszukaj / Kup
Po kilku miesiącach przyglądania się dokonaniom artystycznym legendarnego gitarzysty jazzrockowego Terjego Rypdala dzisiaj docieramy do kresu tej fascynującej podróży. To nasze ostatnie spotkanie z tym muzykiem. Przynajmniej w cyklu „Non Omnis Moriar”. Jeśli jednak w najbliższym czasie Norweg wyda płytę z premierowym materiałem (następcę doskonałego krążka „Conspiracy” sprzed dwóch lat) bądź ujrzy światło dzienne jakiś wcześniej niepublikowany materiał archiwalny – wtedy z dużym prawdopodobieństwem z radością powrócimy do Terjego. Ostatnie dwie edycje tej rubryki poświęcone były albumom nagranym przez Rypdala w ramach projektu, jakiemu nadał szyld The Chasers, a do udziału w którym zaprosił (kontra)basistę Bjørna Kjellemyra i perkusistę Auduna Kleivego. Były to longplaye: „Chaser” (1985) oraz „Blue” (1987). Trzeci i ostatni również ukazał się w odstępie dwuletnim. A nosił tytuł… „The Singles Collection”.
I od razu należy podkreślić, że ten tytuł to jedynie dowcip. Na płycie nie zebrano bowiem żadnych przebojów singlowych. Ot, taki figiel nawiązujący do panującej wówczas mody. Żartem nie było natomiast zatrudnienie czwartego muzyka, którym okazał się pianista (i przy okazji kompozytor) Atle Bakken, tutaj ukrywający się po anglosaskim pseudonimem Allan Dangerfield. Ale to Norweg urodzony w 1960 roku w Sandefjord na południu kraju. Od dziecka kształcił się w muzyce klasycznej, grając dzieła Jana Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Edvarda Griega i Ferenca Liszta. Co ciekawe, jego pierwszym nauczycielem był doktor Norbert Bojanowski – emigrant z Polski, znany między innymi jako założyciel (w drugiej połowie lat 50. ubiegłego wieku) trójmiejskiego Modern Jazz Quartet (później przekształconego w Sextet), z którego następnie wyłonił się, choć już bez niego w składzie, legendarny Rhythm and Blues. Na przełomie lat 50. i 60. Bojanowski opuścił kraj; po latach zginął wraz z żoną w wypadku samochodowym.
Kto wie, może właśnie Atle Bakken był jego najzdolniejszym uczniem. W każdym razie profesjonalną karierę zaczął on już jako czternastolatek, grając jazz na organach w stylu Larry’ego Younga i Jimmy’ego Smitha. W latach 80. związał się natomiast z formacją Jon Eberson Group, z którą nagrał albumy: „Jive Talking” (1981), „Polarities” (1982), „City Visions” (1984) oraz „Stories” (1985). W nagraniu tego ostatniego wziął również udział Bjørn Kjellemyr, który tuż potem otrzymał od Terjego Rypdala zaproszenie do udziału w sesji, której owocem stał się longplay „Chaser”. Możliwe więc, że to właśnie on zaproponował słynnemu gitarzyście zaproszenie do współpracy Atlego, który nie tylko zagrał na syntezatorach, organach i fortepianie, lecz dorzucił od siebie trzy kompozycje: „The Last Hero”, „Strange Behaviour” oraz „Coyote”. Pozostałe, a było ich jeszcze siedem, wyszły tradycyjnie spod ręki lidera projektu. Sesja odbyła się natomiast w sierpniu 1988 roku w studiu Rainbow w Oslo, a winylowy krążek wydała – inaczej w przypadku Terjego być nie mogło – monachijska wytwórnia ECM Records.
Debiut The Chasers był dziełem wybitnym, na jego tle „Blue” mogło nieco rozczarować. A jak wypadło „The Singles Collection”? Na pewno niejednoznacznie: obok momentów wielkich znalazło się tu bowiem także kilka mielizn, zwłaszcza w tych kompozycjach, w których – można podejrzewać, że była to właśnie sprawka Bakkena – kwartet zaczął ścigać się z artystami popowo-nowofalowymi. Bez dwóch zdań najbardziej denerwujący jest pojawiający się tu i ówdzie syntetyczny rytm, który za każdym razem przegrywa w starciu z Audunem Kleivem, który był przecież (i wciąż jest) bębniarzem z prawdziwego zdarzenia. Co gorsza, od takiej niespodzianki zaczyna się cała płyta. Wyobrażam więc sobie, jak najzagorzalsi wielbiciele Rypdala słuchali tego krążka po raz pierwszy, przecierając uszy ze zdziwienia i sprawdzając, czy na winylu na pewno wytłoczono to, co powinno się na nim znajdować. Warto więc, zaczynając swoją przygodę, z ostatnim albumem The Chasers od „There is a Hot Lady in My Bedroom and I Need a Drink”, zacisnąć zęby. Na szczęście po mniej więcej minucie, kiedy do głosu dochodzi gitara Terjego wszystko zaczyna powoli wracać do normy. W powodzi dźwięków ten generowany przez syntezator rytm schodzi bowiem na daleki plan.
Powraca wprawdzie w energetycznym „Sprøtt”, ale i tu dość szybko zostaje przykryty zadziorną partią gitary, która z czasem rozwija się w kapitalną solówkę. Do tego dochodzą jeszcze mocno jazzowe organy, za brzmienie którymi powinniśmy być akurat Bakkenowi bardzo wdzięczni. Nie mniej wspaniałości kryje w sobie nostalgiczno-smutny i zarazem nadzwyczaj melodyjny „Mystery Man”, w którym odpowiedni klimat budują i nastrojowe syntezatory, i wyeksponowany bas, wreszcie rzewna partia gitary zwieńczona wstawką folkowo-country’ową. Dwie ostatnie kompozycje na stronie A są autorstwa Atlego. Nic więc dziwnego, że dominują w nich klawisze, głównie syntezatory, choć w „Strange Behaviour” pojawiają się także organy. Po pulsującym „The Last Hero” ten drugi numer brzmi jak balsam na skołatane uszy. Bo choć nie brakuje w nim elektroniki, to jednak Rypdal dba o to, aby pojawiło się także danie główne serwowane przez mistrza, czyli smakowita solówka gitarowa.
W otwierającym stronę B „U.’N.I.”, który wyszedł wprawdzie spod ręki Rypdala, istotną rolę odgrywa fortepian akustyczny Bakkena. To ukłon w stronę Atlego, który otrzymał tu możliwość poimprowizowania sobie na tematy klasyczne. Terje musiał jednak uważnie wsłuchiwać się w jego popis, albowiem w finale postanowił rozwinąć zaproponowane przez niego wątki. W „Coyote”, ostatnim numerze klawiszowca, powraca – jak memento mori – irytujący syntezatorowy rytm. Szczęście, że utwór ten trwa zaledwie trzy minuty. I że tuż po nim pojawia się nastrojowy – do tego stopnia, że można by uznać wręcz za świąteczno-noworoczny (a może tak właśnie jest?) – „Somehow, Somewhere”. Z kolei o wartości energetycznego „Steady” decydują dwa podstawowe elementy: funkowe Hammondy i solo Terjego. Co zaś Rypdal wybrał na finał? Leniwie ciągnący się „Crooner Song” – z powłóczystymi gitarą (na pierwszym planie) i syntezatorami (w tle) oraz kombinującym sobie subtelnie Kleivem (któremu chyba nudziło się jednostajne uderzanie w bęben i postanowił rozruszać się trochę).
Albumem „The Singles Collection” Terje Rypdal zamknął kolejny etap w swojej przebogatej karierze muzycznej. Zlikwidował The Chasers (chociaż z Bjørnem Kjellemyrem i Audunem Kleivem współpracował jeszcze przy nagraniu longplaya „If Mountains Could Sing” z 1994 roku) i w lata 90. wkroczył, wydając dwie płyty z muzyką… klasyczną: „Undisonus” (1990, ale materiał został zarejestrowany w latach 1986-1987) oraz „Q.E.D.” (1993).
koniec
20 sierpnia 2022
Skład:
Terje Rypdal – gitara elektryczna, muzyka (1-3,6,8-10)
Allan Dangerfield (Atle Bakken) – syntezatory, organy, fortepian, muzyka (4,5,7)
Bjørn Kjellemyr – gitara basowa, kontrabas
Audun Kleive – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Nie taki krautrock straszny: Czas (smutnych) rozstań
Sebastian Chosiński

22 IV 2024

Longplayem „Future Days” wokalista Damo Suzuki pożegnał się z Can. I chociaż Japończyk nigdy nie był wielkim mistrzem w swoim fachu, to jednak każdy wielbiciel niemieckiej legendy krautrocka będzie kojarzył go głównie z trzema pełnowymiarowymi krążkami nagranymi z Niemcami.

więcej »

Non omnis moriar: Praga pachnąca kanadyjską żywicą
Sebastian Chosiński

20 IV 2024

Muzyczna archeologia? Jak najbardziej. Ale w pełni uzasadniona. W myśl Horacjańskiej sentencji: „Nie wszystek umrę” chcemy w naszym cyklu przypominać Wam godne ocalenia płyty sprzed lat. Albumy, które dawno już pokrył kurz, a ich autorów pamięć ludzka nierzadko wymazała ze swoich zasobów. Dzisiaj wspólny album czechosłowackiej Orkiestry Gustava Broma i kanadyjskiego trębacza Maynarda Fergusona.

więcej »

Nie taki krautrock straszny: Nie zadzieraj z Czukayem!
Sebastian Chosiński

15 IV 2024

W latach 1968-1971 życie muzyków Can ogniskowało się wokół pracy. Mieszkając w Schloß Nörvenich, praktycznie nie wychodzili ze studia. To w którymś momencie musiało odbić się na kondycji jeśli nie wszystkich, to przynajmniej niektórych z nich. Pewien kryzys przyszedł wraz z sesją do „Ege Bamyasi” i nie wiadomo, jak by to wszystko się skończyło, gdyby sprawy w swoje ręce nie wziął nadzwyczaj zasadniczy Holger Czukay.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Z tego cyklu

Praga pachnąca kanadyjską żywicą
— Sebastian Chosiński

Znad Rubikonu do Aszchabadu
— Sebastian Chosiński

Gustav, Praga, Brno i Jerzy
— Sebastian Chosiński

Jazzowa „missa solemnis”
— Sebastian Chosiński

Prośba o zmiłowanie
— Sebastian Chosiński

Strzeż się jazzowej policji!
— Sebastian Chosiński

Fusion w wersji nordic
— Sebastian Chosiński

Van Gogh, słoneczniki i dyskotekowy funk
— Sebastian Chosiński

Surrealizm podlany rockiem, bluesem i jazzem
— Sebastian Chosiński

W cieniu tragedii
— Sebastian Chosiński

Tegoż twórcy

Tu miejsce na labirynt…: W konspiracji z Terjem
— Sebastian Chosiński

Esensja słucha: Październik 2011
— Sebastian Chosiński, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Bartosz Makświej, Michał Perzyna

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.